Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI Ka 618/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym-Odwoławczym

w składzie: Przewodniczący: SSA w SO Tamara Pawlak – spr.

Sędziowie: SO Elżbieta Kowalska

SO Włodzimierz Śpiewla

Protokolant: prot. Katarzyna Zabielska

przy udziale Prokuratora Ireneusza Kuny

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013 roku

sprawy M. O.

oskarżonej z art. 291 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie

z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt II K 637/12

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt XI Ka 618/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Chełmie uznał M. O. za winną tego, że: w okresie od 20 lipca 2012 r. do 30 lipca 2012 roku, daty dziennej bliżej nieustalonej, w C. przy ul. (...) woj. (...) pomogła w ukryciu w swoim mieszkaniu dla P. K. wieżę marki S. wraz z głośnikami o wartości 600 złotych wiedząc, iż pochodzi ona z przestępstwa tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 291 § 1 kk i za to na podstawie art. 291 § 1 kk oraz art. 33 § 2 kk skazał ją na karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności oraz 30 (trzydzieści) stawek dziennych ustalając, że stawka dzienna wynosi 10 (dziesięć) złotych; na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres lat 3 (trzech); na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonej zatrzymanie w dniu 30 lipca 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny; zwolnił oskarżoną od opłaty oraz zwrotu poniesionych wydatków, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Od tego wyroku apelację wniósł prokurator, zarzucając:

-obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 387 § 1 i § 2 kpk poprzez uwzględnienie wniosku oskarżonej M. O. złożonego w trybie art. 387 § 1 kpk i jednoczesne nieorzeczenie oddania oskarżonej pod dozór kuratora w okresie próby, pomimo tego, iż wniosek złożony w trybie art. 387 § 1 kpk uzgodniony z oskarżoną zawierał również oddanie jej pod dozór kuratora, któremu to wnioskowi nie sprzeciwił się oskarżyciel publiczny i wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddanie oskarżonej pod dozór kuratora sądowego w okresie próby zgodnie z wnioskiem w trybie art. 387 § 1 kpk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna a zawarty w niej wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji dokonał nie budzących zastrzeżeń – nie kwestionowanych przez żadną ze stron – ustaleń faktycznych; także kwalifikacja prawna czynu jak i wymiar orzeczonej kary zasługują na aprobatę. Wobec niezłożenia przez oskarżoną i prokuratora apelacji w tym zakresie, nie zachodzi konieczność sporządzenia uzasadnienia dotyczącego tych kwestii.

Zgodzić natomiast należy się z prokuratorem, iż w części dotyczącej szeroko rozumianej kary Sąd I instancji dopuścił się uchybienia procesowego poprzez zaniechanie oddania oskarżonej pod dozór kuratora sądowego. W realiach niniejszej sprawy, skoro na podstawie art. 387 § 2 kpk Sąd przychylił się do wniosku oskarżonej o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, zawierającego m.in. oddanie jej pod dozór kuratora sądowego a prokurator i pokrzywdzony nie wnieśli sprzeciwu – rozstrzygnięcie takie powinno zostać zawarte w wyroku. Podkreślić należy nadto obligatoryjny charakter tego dozoru w przypadku sprawcy młodocianego (art. 73 § 2 kk) a takim była oskarżona M. O..

Na pozytywną ocenę zasługuje dostrzeżenie tego uchybienia przez Sąd orzekający w uzasadnieniu wyroku co wskazuje na zaistnienie tego uchybienia przez niedopatrzenie.

Wychodząc z tych przesłanek Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i orzekł na podstawie art. 73 § 2 kk oddanie oskarżonej w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

W tym stanie rzeczy, nie stwierdzając nadto przesłanek z art. 439 § 1 ani 440 kpk – orzeczono jak wyżej.

Z uwagi na to, iż postępowanie odwoławcze wywołane zostało nie z winy oskarżonej – względy słuszności określone w art. 624 § 2 (in time) kpk zadecydowały o zwolnieniu jej od wydatków tego postępowania i obciążenie nimi Skarbu Państwa.

XI Ka 618/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE