II CZ 28/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-08-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 28/15
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi J. J.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 3 listopada 2011 r. wydanym w sprawie z powództwa J.
J.
przeciwko P. S., H. S. i K. K.
o odszkodowanie, zadośćuczynienie, zobowiązanie i ochronę dóbr osobistych
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 czerwca 2015 r.,
zażalenia skarżącej (powódki) J. J.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie,
2. przyznaje do Skarbu Państwa (Sądu Apelacyjnego) adw. B.
O. tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powódce
przed Sądem Najwyższym - kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset)
zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 6 października 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę J. J. o wznowienie postępowania w sprawie z jej powództwa przeciwko H. S.
i K. K. o odszkodowanie, zadośćuczynienie, zobowiązanie i ochronę dóbr
osobistych wskazując, że skarga nie została oparta na ustawowych podstawach
wznowienia. Okoliczności bowiem wskazywane przez powódkę nie wyczerpują ani
podstawy z art. 401 pkt 2 k.p.c. to jest braku należytej reprezentacji ani podstawy z
art. 403 § 2 k.p.c. to jest wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy.
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art. 410 § 1
k.p.c. ponieważ sąd dokonał oceny merytorycznej jej twierdzeń zamiast ograniczyć
się do oceny czy twierdzenia te wskazują na oparcie skargi na ustawowych
podstawach. W związku z tym domagała się uchylenia zaskarżonego
postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Z powołaniem się na podstawę z art. 401 pkt 2 k.p.c. skarżąca
wskazywała, że w toku procesu doszło do licznych naruszeń prawa procesowego,
na skutek wadliwie świadczonej pomocy prawnej nie była należycie
reprezentowana, błędna i wadliwa była opinia biegłego w sprawie, a wydany w niej
wyrok wywołuje poczucie niesprawiedliwości i narusza jej prawa. Tak uzasadniona
podstawa skargi o wznowienie nie może być traktowana jako wyczerpująca
podstawę ustawową ponieważ art. 401 pkt 2 k.p.c. stanowi o braku zdolności
sądowej lub procesowej, braku należytej reprezentacji bądź pozbawienia możności
działania co nie obejmuje przytoczonych okoliczności wskazywanych w skardze.
Ocena więc Sądu, że nie są to okoliczności pozwalające kwalifikować się jako
podstawa z art. 401 pkt 2 k.p.c. nie mogło być poczytane za nieprawidłowe.
Analogicznie przedstawia się sytuacja z okolicznościami wskazanymi przez
powódkę jak podstawa z art. 403 § 2 k.p.c. Żądanie przesłuchania nowych
świadków sprawie bez wykazania, że są to dowody, z których nie można było
skorzystać w postępowaniu, którego dotyczy skarga o wznowienie postępowania,
3
a tylko o takie dowody chodzi w podstawie z art. 403 § 2 k.p.c., nie mogło być
poczytne za wyczerpujące ustawową podstawę wznowienia.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
O kosztach pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym orzeczono na podstawie § 6 pkt 6 i § 13 ust. 2 pkt 2 w związku z § 2
ust. 3 i § 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.:
Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi J. J.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 3 listopada 2011 r. wydanym w sprawie z powództwa J.
J.
przeciwko P. S., H. S. i K. K.
o odszkodowanie, zadośćuczynienie, zobowiązanie i ochronę dóbr osobistych
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 czerwca 2015 r.,
zażalenia skarżącej (powódki) J. J.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie,
2. przyznaje do Skarbu Państwa (Sądu Apelacyjnego) adw. B.
O. tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powódce
przed Sądem Najwyższym - kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset)
zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 6 października 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę J. J. o wznowienie postępowania w sprawie z jej powództwa przeciwko H. S.
i K. K. o odszkodowanie, zadośćuczynienie, zobowiązanie i ochronę dóbr
osobistych wskazując, że skarga nie została oparta na ustawowych podstawach
wznowienia. Okoliczności bowiem wskazywane przez powódkę nie wyczerpują ani
podstawy z art. 401 pkt 2 k.p.c. to jest braku należytej reprezentacji ani podstawy z
art. 403 § 2 k.p.c. to jest wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy.
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art. 410 § 1
k.p.c. ponieważ sąd dokonał oceny merytorycznej jej twierdzeń zamiast ograniczyć
się do oceny czy twierdzenia te wskazują na oparcie skargi na ustawowych
podstawach. W związku z tym domagała się uchylenia zaskarżonego
postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Z powołaniem się na podstawę z art. 401 pkt 2 k.p.c. skarżąca
wskazywała, że w toku procesu doszło do licznych naruszeń prawa procesowego,
na skutek wadliwie świadczonej pomocy prawnej nie była należycie
reprezentowana, błędna i wadliwa była opinia biegłego w sprawie, a wydany w niej
wyrok wywołuje poczucie niesprawiedliwości i narusza jej prawa. Tak uzasadniona
podstawa skargi o wznowienie nie może być traktowana jako wyczerpująca
podstawę ustawową ponieważ art. 401 pkt 2 k.p.c. stanowi o braku zdolności
sądowej lub procesowej, braku należytej reprezentacji bądź pozbawienia możności
działania co nie obejmuje przytoczonych okoliczności wskazywanych w skardze.
Ocena więc Sądu, że nie są to okoliczności pozwalające kwalifikować się jako
podstawa z art. 401 pkt 2 k.p.c. nie mogło być poczytane za nieprawidłowe.
Analogicznie przedstawia się sytuacja z okolicznościami wskazanymi przez
powódkę jak podstawa z art. 403 § 2 k.p.c. Żądanie przesłuchania nowych
świadków sprawie bez wykazania, że są to dowody, z których nie można było
skorzystać w postępowaniu, którego dotyczy skarga o wznowienie postępowania,
3
a tylko o takie dowody chodzi w podstawie z art. 403 § 2 k.p.c., nie mogło być
poczytne za wyczerpujące ustawową podstawę wznowienia.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
O kosztach pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym orzeczono na podstawie § 6 pkt 6 i § 13 ust. 2 pkt 2 w związku z § 2
ust. 3 i § 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.:
Dz. U. z 2013 r., poz. 461).