WK 5/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-06-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WK 5/15
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący)
SSN Jerzy Steckiewicz
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Marcin Szlaga
w sprawie mata rez. S. D. skazanego z art. 357 § 1 k.k., na posiedzeniu, bez
udziału stron, w dniu 9 czerwca 2015 r., z powodu kasacji obrońcy skazanego od
wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 26 lutego 2015 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego w S. z dnia 3
grudnia 2014 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. pozostawić kasację bez rozpoznania,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 26 lutego 2015 r. utrzymał w
mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego z dnia 3 grudnia 2014 r., mocą
którego mat rez. S. D. został skazany za przestępstwo z art. 357 § 1 k.k. i za nie
wymierzono mu karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, której wykonanie
warunkowo zawieszono.
2
Orzeczono też grzywnę – na podstawie art. 71 § 1 k.k. – oraz środek karny –
podanie treści wyroku do publicznej wiadomości.
Prawomocny wyrok Sądu Odwoławczego zaskarżył kasacją obrońca
skazanego i zarzucając:
„ 1. rażące naruszenie prawa materialnego, mające istotny wpływ na treść
orzeczenia, bo w sentencji aktu oskarżenia z 23.09.2014r. o czyn zarzucony w art.
357 § 1 k.k. brak jest wniosku ujętego w § 2 art. 357 k.k. o ściganie, a następuje na
wniosek dowódcy jednostki, co stanowi rażącą obrazę art. 332 §1 pkt 4 k.p.k. -
wskazanie przepisów ustawy karnej pod który zarzucany czyn podpada również z
kolejnym zarzutem, iż skazany nie był wyznaczony do służby 25.06.2014r.
wykonując stale funkcję kucharza na okręcie K. C. - rozdział 12 pkt 3 RSO (s.59);
2. rażącą obrazę przepisów prawa art. 17 § 1 pkt 2 i pkt 7 k.p.k. przez to , że czyn
nie zawiera znamion czynu zabronionego oraz o ten sam czyn z art. 357 § 1 i § 2
k.k. toczy się postępowanie na podstawie art.57 ust.3, art.60 ust. 1 ustawy z dnia
09.10.2009r. o dyscyplinie wojskowej ( Dz. U. Nr 190 , poz.1474 );
3. rażącą obrazę art. 647 § 1 pkt 1, § 2, § 3 k.p.k. przez to, że rozkazem
personalnym nr 70 pkt 8 Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych z dnia 20
czerwca 2014r., mat S. D. został powołany ze służby kontraktowej do służby
stałej i ma status żołnierza służby stałej z mocy art. 11 ust.2 pkt 2 lit.„a"
ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych ( Dz.
U. z 2010r. Nr 90 , poz. 593 ze zm.), a nie status żołnierza rezerwy”,
wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Odwoławczego oraz utrzymanego
nim w mocy wyroku Sądu pierwszej instancji i uniewinnienie S. D.
W odpowiedzi na kasację prokurator Wojskowej Prokuratury Okręgowej
wniósł o pozostawienie jej bez rozpoznania jako niedopuszczalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 523 § 1 k.p.k., kasacja może być wniesiona tylko z
powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia
prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Z przepisu § 2
tego artykułu wynika zaś, że kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie
3
skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie
to nie dotyczy kasacji wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k.
(art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.).
W rozpoznawanej sprawie zapadł prawomocny wyrok skazujący mata rez. S.
D. na karę ograniczenia wolności i to z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
oraz na karę grzywny. Badając zaś dopuszczalność kasacji wniesionej przez
obrońcę skazanego, należy ocenić czy została ona wniesiona z powodu uchybień
wymienionych w art. 439 k.p.k.
Autor kasacji w żadnym ze sformułowanych zarzutów przepisu tego nie
powołał. Jednak z analizy mało czytelnie sformułowanego zarzutu obrazy prawa
materialnego połączonego z zarzutem rażącej obrazy art. 332 § 1 pkt 4 k.p.k. oraz
błędu w ustaleniach faktycznych (pkt 1 kasacji) wynika, że skarżący wskazuje na
uchybienie z art. 439 § 1 pkt 9 w zw. z art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. stwierdzając, że
„brak jest wniosku ujętego w § 2 art. 357 k.k. o ściganie …”. Wprawdzie
stwierdzenie to odnosi zupełnie nietrafnie do treści aktu oskarżenia, tym niemniej,
gdyby uchybienie takie rzeczywiście wystąpiło kontekst i sposób jego opisu nie
miałby żadnego znaczenia.
Rzecz w tym jednak, że opisane uchybienie w sprawie mata rez. S. D. nie
ma miejsca, ponieważ na k. 1 akt sprawy znajduje się podpisany przez dowódcę
wniosek o ściganie karne mata S. D. za to, że w dniu 25 marca 2014 r. „…będąc
wyznaczony do pełnienia wachty morskiej wstawił się w stan nietrzeźwy art. 357 § 1
k.k.”.
Skoro więc kasacja obrońcy skazanego nie wskazuje uchybienia
wymienionego w art. 439 k.p.k., a w sprawie nie zaistniały dalsze warunki jej
dopuszczalności określone w art. 523 § 2 k.p.k., przeto należało pozostawić ją bez
rozpoznania jako niedopuszczalną.
Z przytoczonych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący)
SSN Jerzy Steckiewicz
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Marcin Szlaga
w sprawie mata rez. S. D. skazanego z art. 357 § 1 k.k., na posiedzeniu, bez
udziału stron, w dniu 9 czerwca 2015 r., z powodu kasacji obrońcy skazanego od
wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 26 lutego 2015 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego w S. z dnia 3
grudnia 2014 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. pozostawić kasację bez rozpoznania,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 26 lutego 2015 r. utrzymał w
mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego z dnia 3 grudnia 2014 r., mocą
którego mat rez. S. D. został skazany za przestępstwo z art. 357 § 1 k.k. i za nie
wymierzono mu karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, której wykonanie
warunkowo zawieszono.
2
Orzeczono też grzywnę – na podstawie art. 71 § 1 k.k. – oraz środek karny –
podanie treści wyroku do publicznej wiadomości.
Prawomocny wyrok Sądu Odwoławczego zaskarżył kasacją obrońca
skazanego i zarzucając:
„ 1. rażące naruszenie prawa materialnego, mające istotny wpływ na treść
orzeczenia, bo w sentencji aktu oskarżenia z 23.09.2014r. o czyn zarzucony w art.
357 § 1 k.k. brak jest wniosku ujętego w § 2 art. 357 k.k. o ściganie, a następuje na
wniosek dowódcy jednostki, co stanowi rażącą obrazę art. 332 §1 pkt 4 k.p.k. -
wskazanie przepisów ustawy karnej pod który zarzucany czyn podpada również z
kolejnym zarzutem, iż skazany nie był wyznaczony do służby 25.06.2014r.
wykonując stale funkcję kucharza na okręcie K. C. - rozdział 12 pkt 3 RSO (s.59);
2. rażącą obrazę przepisów prawa art. 17 § 1 pkt 2 i pkt 7 k.p.k. przez to , że czyn
nie zawiera znamion czynu zabronionego oraz o ten sam czyn z art. 357 § 1 i § 2
k.k. toczy się postępowanie na podstawie art.57 ust.3, art.60 ust. 1 ustawy z dnia
09.10.2009r. o dyscyplinie wojskowej ( Dz. U. Nr 190 , poz.1474 );
3. rażącą obrazę art. 647 § 1 pkt 1, § 2, § 3 k.p.k. przez to, że rozkazem
personalnym nr 70 pkt 8 Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych z dnia 20
czerwca 2014r., mat S. D. został powołany ze służby kontraktowej do służby
stałej i ma status żołnierza służby stałej z mocy art. 11 ust.2 pkt 2 lit.„a"
ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych ( Dz.
U. z 2010r. Nr 90 , poz. 593 ze zm.), a nie status żołnierza rezerwy”,
wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Odwoławczego oraz utrzymanego
nim w mocy wyroku Sądu pierwszej instancji i uniewinnienie S. D.
W odpowiedzi na kasację prokurator Wojskowej Prokuratury Okręgowej
wniósł o pozostawienie jej bez rozpoznania jako niedopuszczalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 523 § 1 k.p.k., kasacja może być wniesiona tylko z
powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia
prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Z przepisu § 2
tego artykułu wynika zaś, że kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie
3
skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie
to nie dotyczy kasacji wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k.
(art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.).
W rozpoznawanej sprawie zapadł prawomocny wyrok skazujący mata rez. S.
D. na karę ograniczenia wolności i to z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
oraz na karę grzywny. Badając zaś dopuszczalność kasacji wniesionej przez
obrońcę skazanego, należy ocenić czy została ona wniesiona z powodu uchybień
wymienionych w art. 439 k.p.k.
Autor kasacji w żadnym ze sformułowanych zarzutów przepisu tego nie
powołał. Jednak z analizy mało czytelnie sformułowanego zarzutu obrazy prawa
materialnego połączonego z zarzutem rażącej obrazy art. 332 § 1 pkt 4 k.p.k. oraz
błędu w ustaleniach faktycznych (pkt 1 kasacji) wynika, że skarżący wskazuje na
uchybienie z art. 439 § 1 pkt 9 w zw. z art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. stwierdzając, że
„brak jest wniosku ujętego w § 2 art. 357 k.k. o ściganie …”. Wprawdzie
stwierdzenie to odnosi zupełnie nietrafnie do treści aktu oskarżenia, tym niemniej,
gdyby uchybienie takie rzeczywiście wystąpiło kontekst i sposób jego opisu nie
miałby żadnego znaczenia.
Rzecz w tym jednak, że opisane uchybienie w sprawie mata rez. S. D. nie
ma miejsca, ponieważ na k. 1 akt sprawy znajduje się podpisany przez dowódcę
wniosek o ściganie karne mata S. D. za to, że w dniu 25 marca 2014 r. „…będąc
wyznaczony do pełnienia wachty morskiej wstawił się w stan nietrzeźwy art. 357 § 1
k.k.”.
Skoro więc kasacja obrońcy skazanego nie wskazuje uchybienia
wymienionego w art. 439 k.p.k., a w sprawie nie zaistniały dalsze warunki jej
dopuszczalności określone w art. 523 § 2 k.p.k., przeto należało pozostawić ją bez
rozpoznania jako niedopuszczalną.
Z przytoczonych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
4