Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Biernikowicz

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak - Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. w Człuchowie

na rozprawie

przy udziale ----

sprawy

z powództwa małol. B. Z. (1)

przeciwko K. G. (1)

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa od pozwanego K. G. (1) na rzecz małoletniego powoda B. Z. (1) alimenty ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 19 lutego 2008 roku wydanego w sprawie o sygn. akt III RC 161/07 z kwot po 300,- zł (trzysta złotych) miesięcznie do kwot po 600,- zł (sześćset ) złotych miesięcznie, płatne z góry do 10 - go dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda E. Z., poczynając od dnia 26 lutego 2016 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  wyrokowi w punkcie 1-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

4.  nakazuje pobrać od pozwanego K. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 150,- zł tytułem kosztów sądowych.

/-/Agnieszka Biernikowicz

(Na oryginale właściwy podpis)

III RC 40/16

UZASADNIENIE

W imieniu małoletniego powoda B. Z. (1) jego przedstawicielka ustawowa E. Z. w dniu 26 lutego 2016 r. wniosła o podwyższenie na jego rzecz od pozwanego K. G. (1) alimentów z kwot po 300 zł miesięcznie do kwot po 700 zł miesięcznie wskazując w uzasadnieniu żądania, iż alimenty w dotychczasowej wysokości zostały ustalone przez sąd w lutym 2008 r. i od tego czasu zaszły istotne zmiany w życiu powoda powodujące znaczny wzrost jego potrzeb finansowych, albowiem rozpoczął on naukę w szkole, korzysta z dodatkowych zajęć z piłki nożnej, języka angielskiego, nosi wkładki ortopedyczne. W szczególności co miesiąc wyżywienie powoda kosztuje 600 zł, środki czystości 40 zł, odzież 100 zł, opłata za dodatkowe zajęcia wynosi 40 zł, a wkładki ortopedyczne kosztują 250 zł na okres 8 miesięcy. Matka małoletniego powoda podała, iż pozwany nie uczestniczy w życiu powoda.

Pozwany K. G. (1) zgodził się na podwyższenie alimentów o 50 zł miesięcznie twierdząc, że nie ma stałej pracy, a z wynagrodzenia za pracę dorywczą wynoszącego więcej niż 1500 zł miesięcznie utrzymuje także konkubinę i ich dwuletnią córkę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 19 lutego 2008 r. Sąd Rejonowy w Człuchowie w sprawie o sygn. akt III RC 161/07 zasądził od pozwanego K. G. (1) na rzecz małoletniego powoda B. Z. (1), ówcześnie noszącego nazwisko Z., alimenty w wysokości po 300 zł miesięcznie od dnia 1 października 2007 r.

- niesporne, a nadto wyrok Sądu Rejonowego w Człuchowie wydany w sprawie o sygn. akt III RC 161/07 k. 89;

Małoletni B. Z. (1) miał wówczas niespełna 8 miesięcy. Opiekę nad nim sprawowała wyłącznie matka, która mieszkała z nim u swoich rodziców nie ponosząc kosztów utrzymania mieszkania. Małoletni potrzebował w ówczesnym czasie pieluch jednoazowych za 100 zł miesięcznie, chusteczek nawilżanych za 30 zł miesięcznie, mleka za 200 zł miesięcznie oraz innego rodzaju żywności za 200 zł miesięcznie, odzieży za 100 zł miesięcznie, płynu i proszku do prania dla niemowląt za 50 zł miesięcznie. B. Z. (1) był zdrowym dzieckiem. Jego matka nie pracowała. Pobierała przysługujący jej zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 140 zł oraz zasiłek dla samotnej matki po 170 zł miesięcznie, a także 40 zł zasiłku rodzinnego.

Pozwany K. G. (1) miał wówczas 24 lata. Był kawalerem. Posiadał wykształcenie zawodowe. Jako rzeźnik pracował przez dwa lata po ukończeniu szkoły zarabiając około 1000 zł miesięcznie. Zaniechał takiej pracy z powodu urazów, jakich doznał w wypadku komunikacyjnym. Od 1 lutego 2008r. pracował przy uboju kurczaków w B. za 1126 zł brutto miesięcznie. Za stancję płacił 500 zł miesięcznie, na telefon komórkowy przeznaczał 30 zł. Posiadał prawo jazdy kategorii B. Poza samochodem marki B. (...) wyprodukowanym w 1993 r., którego współwłaścicielem była A. G., nie posiadał innego majątku. Poza małoletnim powodem nie miał innych dzieci na swym utrzymaniu.

- niesporne, a nadto zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda k. 86v w aktach III RC 161/07 oraz zeznania pozwanego k. 86v-87 w aktach III RC 161/07, pismo Starostwa Powiatowego w C. k. 84, ;

Obecnie powód B. Z. (1) ma 9 lat. Zdał do III klasy szkoły podstawowej. Mieszka w D. wraz z matką, jej mężem i rodzeństwem w wieku 5 lat w mieszkaniu rodziców swej matki. E. Z. przekazuje swym rodzicom sumę 500 zł na pokrycie części kosztów utrzymania mieszkania i zakup żywności.

Małoletni jest pod opieką dietetyka, gdyż z powodu choroby tarczycy waży 43 kg przy wzroście 136 kg. Zgodnie z zaleceniem dietetyka małoletni ma specjalną dietę wymagającą zakupu wyłącznie dla nieletniego określonych produktów żywnościowych. Miesięczny koszt opieki dietetyka wynosi 180 zł, a miesięczny koszt wyżywania małoletniego według ustalonej dla niego diety wynosi 25-30 zł dziennie tj. co najmniej 750 zł miesięcznie. Nadto B. Z. (1) korzysta z wkładek ortopedycznych, które należy wymieniać co 8 miesięcy, a które kosztują 250 zł. Na zakup dla niego odzieży E. Z. przeznacza około 100 zł miesięcznie, a na środki czystości i higieniczne 40 zł. Książki do szkoły dla niego są bezpłatne. Jednorazowy wydatek na zakup przyborów szkolnych to suma około 100 zł, przy czym rzeczy te są powoda niego kupowane także w ciągu roku szkolnego. Małoletni korzysta z dodatkowych zajęć z języka angielskiego, które kosztują 40 zł miesięcznie. Uczęszcza na bezpłatne zajęcia piłki nożnej.

Matka małoletniego powoda od 2010r. pozostaje w związku małżeńskim, z którego ma dziecko w wieku 5 lat uczęszczające do przedszkola kosztującego 130 zł miesięcznie. Prowadziła własną działalność gospodarczą świadcząc usługi kosmetyczne, a od 1 sierpnia 2016r. rozpocznie pracę jako kosmetyczka w C. uzyskując tyle samo ile z prowadzonej uprzednio działalności tj. 1600 zł miesięcznie. Nie otrzymuje żadnych środków na utrzymanie powoda, gdyż pozwany nie łoży na niego alimentów, a wysokość dochodów jej i męża powoduje, że nie przysługuje jej zasiłek rodzinny na powoda, a także świadczenia z funduszu alimentacyjnego. Ze względu na to, że powód jej jest pierwszym dzieckiem na ma prawa do pobiera świadczenia wychowawczego w związku ze sprawowaniem nad nim opieki w ramach rządowego programu 500+.

- niesporne, a nadto zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda E. Z. z dnia 30 czerwca 2016r. 00:04:53- 00:14:20, zaświadczenie wraz z paragonem k. 15, odpis aktu urodzenia małoletniego powoda k. 16, odpis aktu małżeństwa k. 17;

Pozwany ma 32 lata. Nie ma stałej pracy. Podejmuje prace dorywcze zarabiając 1700 – 1800 zł miesięcznie. Nie pracuje w wyuczonym zawodzie. Za pracę w charakterze rzeźnika w ramach umowy o pracę zarobiły 1.600 zł. Od trzech lat pozostaje w konkubinacie, a ze związku tego posiada dziecko w wieku 2 lat. Wynajmuje mieszkanie w S., płacąc za jego utrzymanie 1050 zł miesięcznie. Co miesiąc wydaje również kwotę 500 zł na zakupu żywności dla siebie, swej konkubiny oraz mieszkających z nimi dzieci. Ze swych zarobków utrzymuje nie tyko swą córkę, lecz także konkubinę i jej syna. Konkubina pozwanego pracuje dorywczo, zarabia 100 -200 zł miesięcznie, łącząc pracę z opieką nad córką. Oprócz samochodu osobowego marki A. rok produkcji 2001, pozwany nie posiada innego majątku. Pojazd ten kosztował 17.000 zł, a środki na jego zakup pochodziły z pracy pozwanego i jego konkubiny za granicą. Co roku na utrzymanie samochodu K. G. (1) wydaje 600 zł tytułem obowiązkowego ubezpieczenia, 100 zł za przegląd techniczny, a także 200 zł za wymianę oleju. Pozwany nie wie ile wydaje na paliwo do samochodu, a także czy syn konkubiny otrzymuje alimenty. Razem z konkubiną pobiera zasiłek rodziny w kwocie 70-80 zł co miesiąc w związku ze sprawowaniem opieki nad córką. Konkubinie pozwanego przysługuje również prawo do pobierania świadczenia wychowawczego w wysokości 500 zł miesięcznie, w związku z opieką sprawowaną nad córką, która jest jej drugim dzieckiem.

- dowody: zeznania pozwanego w dniu 10 czerwca 2016r. 00:14:28- 00:27:30, kopia aktu urodzenia k. 26, kopia umowy najmu k. 23-25;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo oparte na treści art. 138 k.r.o. okazało się w przeważającej części uzasadnione. Zgodnie z tym przepisem w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1. k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czy według § 2 tego przepisu wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Niewątpliwie zmiana stosunków nastąpiła po stronie małoletniego powoda. W okresie od lutego 2008 r., kiedy to alimenty na rzecz małoletniego B. Z. (1) zostały ustalone w kwocie 300 zł miesięcznie, tj. w okresie ostatnich 8 lat wzrosły koszty jego utrzymania i wynoszą one co najmniej 900 zł miesięcznie. Na sumę tę składa się na koszt wyżywienia powoda (około 750 zł), opieki dietetyka (180 zł), zakup dla niego wyposażenia do szkoły (około 10 zł), odzieży (100 zł), wkładek ortopedycznych (31 zł), środków czystości i higienicznych (40 zł), dodatkowych zajęć języka angielskiego (40 zł), przypadających na niego kosztów utrzymania mieszkania. Zwiększenie wydatków na utrzymanie powoda wynika tak z naturalnego wzrostu jego potrzeb, jak i upływu czasu od ustalenia po raz ostatni wysokości alimentów, w którym nastąpiła zwyżka cen produktów i usług. B. Z. (1) nie jest już niemowlęciem, lecz jest dzieckiem w wieku szkolnym, u którego występuje nadwaga , co powoduje że wymaga on w tym zakresie konsultacji ze specjalistą, jakim jest dietetyk. Wzrost fizyczny powoda generuje natomiast konieczność zakupu dla niego nowej odzieży, a także obuwia, którego jako niemowlę nie potrzebował. W tych okolicznościach nie ulega więc wątpliwości fakt, że koszty utrzymania małoletniego powoda istotnie wzrosły.

Sytuacja pozwanego K. G. (2) w porównaniu z tą, jaka istniała w dniu ustalania alimentów w 2008 r., także zmieniła się. Pozwany w sposób nieformalny założył rodzinę. Zmienił pracę i mimo, iż nie pozostaje w stosunku pracy zarabia zdecydowanie więcej niż poprzednio. Nie ulega także wątpliwości, iż w ciągu ostatnich 8 lat także wzrosły koszty jego utrzymania, albowiem i jego dotyczył problem wzrostu cen towarów i usług, a nadto na jego utrzymaniu pozostaje jeszcze jedno małoletnie dziecko – córka w wieku 2 lat. Odmiennie wszakże aniżeli matka małoletniego powoda konkubina pozwanego otrzymuje w związku z opieką nad ich wspólnym dzieckiem 70-80 zł zasiłku rodzinnego, który w części pokrywa koszty utrzymania dziecka, podobnie jak świadczenie wychowawcze w wysokości po 500 zł miesięcznie, którego celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, Dz.U. z 2016 r. poz. 195). Wprawdzie pozwany nie podał, czy świadczenie to rzeczywiście jest pobierane przez jego konkubinę, jednak w świetle w/w, skoro córka konkubiny pozwanego jest jej drugim dzieckiem, to niezależnie od wysokości uzyskiwanych dochodów, świadczenie to jest jej należne. Nadto pozwany spełnia swój obowiązek alimentacyjny wobec dwuletniej córki poprzez osobistą opiekę i starania o jej wychowanie, czego nie czyni w stosunku do B. Z. (1). Powyższe powoduje, że pozwany jedynie w niewielkim stopniu ma obowiązek przyczyniać się ponoszenia kosztów utrzymania swej córki. Podnieść także należy, iż K. G. (1) nie ma prawnego obowiązku utrzymywania konkubiny, a także jej syna. Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obowiązek alimentacyjny ciąży wyłącznie między małżonkami oraz krewnymi. Konkubina zaś i jej syn w świetle uregulowań kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie należą więc do kręgu osób uprawnionych do alimentów od pozwanego.

Skoro zatem K. G. (1) dobrowolnie utrzymuje inną dorosłą osobę, a także niespokrewnione ze sobą dziecko, to oznacza środki posiada na ten cel środki, a zatem wbrew swym twierdzeniom jest w stanie łożyć na utrzymanie powoda B. Z. (1) sumę adekwatną do jego potrzeb, wyższą niż dotychczas, zwłaszcza iż matka powoda nie jest uprawniona do otrzymywania zasiłku rodzinnego ani świadczenia wychowawczego w związku ze sprawowaniem nad nim opieki.

Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd uznał, że pozwany winien łożyć na utrzymanie powoda kwotę 600 zł miesięcznie tym bardziej, że K. G. (1) nie sprawuje codziennej pieczy nad małoletnim synem, nie troszczy się o niego na co dzień, nie uczestniczy w procesie jego wychowania, a zatem nie spełnia wobec niego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego poprzez opiekę nad nim. Na takie rozstrzygniecie wpływ miało także ustalenie, że pozwany posiada majątek w postaci samochodu osobowego marki A., które kupił za środki zgromadzone wraz z konkubiną 3 lat temu, a na którego utrzymanie przeznacza co najmniej 900 zł rocznie. Jeśli zatem pozwany rzeczywiście nie posiada środków na alimenty na rzecz powoda, to winien on dokonać sprzedaży pojazdu, by móc wywiązywać się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem powoda, co pozwoli mu zaoszczędzić kwotę co najmniej 900 zł rocznie, jaką przeznacza na utrzymanie pojazdu (600 zł OC, 200 zł wymiana oleju, 100 zł na przegląd techniczny), zwłaszcza, że jak wynika z twierdzeń przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda nie łoży on na rzecz B. Z. (2) alimentów w dotychczasowej wysokości.

W pozostałym zakresie powództwo o podwyższenie alimentów uznano za niezasadne i jako takie je oddalono. Przyjęto, że pozwany, przy uwzględnieniu jego sytuacji rodzinnej, zarobkowej i majątkowej, nie jest w stanie płacić na rzecz małoletniego powoda alimentów w dochodzonej wysokości.

Sąd nadał wyrokowi w części podwyższającej alimenty rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 333 § 1 pkt 1 kpc. Według tego przepisu, jeżeli Sąd zasądza alimenty, z urzędu nadaje takiemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 98 § 1 i § 3 kpc. Jak wynika bowiem z art. 113 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona inicjująca proces, Sąd obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Małoletni powód zwolniony był z mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy od kosztów sądowych. Stąd zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu należało od pozwanego pobrać opłatę od pozwu w tej części, w jakiej żądanie pozwu zostało uwzględnione.

/-/Agnieszka Biernikowicz

(Na oryginale właściwy podpis)