Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku F. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania F. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 14 maja 2015r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu F. M. praw do emerytury górniczej od dnia 16 lutego 2015 roku

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego F. M. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 965/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 maja 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił F. M. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował on wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W dniu 10 czerwca 2015 roku F. M. złożył odwołanie od decyzji, w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury górniczej po zaliczeniu do pracy górniczej okresu pracy od dnia 14 września 1982 roku do nadal. W uzasadnieniu wskazał, że w spornym okresie wykonywał prace górnicze na stanowisku kierowcy-operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce, wymienione w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku pod poz. 6.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Postanowieniem z dnia 14 lipca 2015 roku, Sąd Okręgowy w Gliwicach uznał się niewłaściwym miejscowo i na podstawie art. 200 par. 1 k.p.c. w zw. z art 461 par. 2 k.p.c. przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

wnioskodawca F. M. urodzony w dniu (...), w dniu 16 lutego 2015 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę z dnia 16 lutego 2015 roku k. 2-4 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 21 listopada 2012 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił F. M. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował do dnia 29 sierpnia 2012 roku wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej ani co najmniej 15 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej następujących okresów zatrudnienia:

- od dnia 14 września 1982 roku do dnia 24 października 1983 roku oraz od dnia 5 listopada 1985 roku do dnia 31 lipca 1993 roku, ponieważ stanowisko kierowca nie figuruje w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- od dnia 1 sierpnia 1993 roku do dnia 30 kwietnia 1999 roku, ponieważ stanowisko kierowca - mechanik nie figuruje w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- od dnia 1 maja 1999 roku do dnia 28 lutego 2003 roku, ponieważ stanowisko kierowca prowadzący stale samochód ciężarowy powyżej 3,5 tony nie figuruje w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- od dnia 1 marca 2003 roku do dnia 31 maja 2006 roku, ponieważ stanowisko kierowca samochodu ciężarowego (członowego) 3,5 tony - 13 ton figuruje w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- od dnia 1 czerwca 2006 roku do dnia 16 listopada 2006 roku, ponieważ stanowisko kierowca samochodu ciężarowego (członowego) 13 - 20 ton figuruje w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- oraz od dnia 17 listopada 2006 roku do nadal, ponieważ będąc zatrudnionym na stanowisku kierowca-operator samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce wnioskodawca wykonywał takie same czynności jak przed 2006 rokiem, kiedy to był zatrudniony na stanowiskach: kierowca i kierowca mechanik, kierowca prowadzący stale samochód ciężarowy powyżej 3,5 tony, kierowca samochodu ciężarowego (człon.) 3,5 tony - 13 ton, kierowca samochodu ciężarowego (człon.) 13 - 20 ton.

(dowód: decyzja z dnia 14 maja 2015 roku, k. 32-32v akt emerytalnych)

W okresie od dnia 14 września 1982 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...)”. Z dniem 1 stycznia 1999r. przedsiębiorstwo zostało sprywatyzowane i wnioskodawca stał się z mocy prawa pracownikiem (...) Spółka Akcyjna. Obecnie pracodawcą skarżącego jest (...) z siedzibą w R.. Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód: umowa o pracę z dnia 14 września 1982 roku k. 1, umowa o pracę z dnia 27 września 1982 roku, k. 5, informacja z dnia 4 stycznia 1999 roku, k. 33, świadectwo wykonywania pracy górniczej).

Analiza akt osobowych ubezpieczonego wskazuje, iż przez cały okres zatrudnienia wnioskodawca był zatrudniony w Oddziale (...) (...)3. Początkowo, w okresie od dnia 14 września 1982 roku do dnia 24 października 1983 roku skarżący był zatrudniony na stanowisku kierowcy. W okresie od dnia 25 października 1983 roku do dnia 4 listopada 1985 roku skarżący odbywał czynną służbę wojskową. Po powrocie z wojska wnioskodawca wrócił na tożsame stanowisko pracy, które zajmował do dnia 31 lipca 1993 roku. W okresie od dnia 1 sierpnia 1993 roku do dnia 30 kwietnia 1999 roku skarżący był zatrudniony jako kierowca - mechanik, od dnia 1 maja 1999 roku do dnia 28 lutego 2003 roku jako kierowca prowadzący stale samochód ciężarowy powyżej 3,5 tony, od dnia 1 marca 2003 roku do dnia 31 maja 2006 roku jako kierowca samochodu ciężarowego (członowego) 3,5 tony - 13 ton, od dnia 1 czerwca 2006 roku do dnia 16 listopada 2006 roku jako kierowca samochodu ciężarowego (członowego) 13 - 20 ton, natomiast od dnia 17 listopada 2006 roku do dnia 8 marca 2015 roku jako kierowca-operator samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce. Z dniem 9 marca 2015 roku wnioskodawca został przeniesiony na stanowisko robotnika do prac ciężkich i zaprzestał wykonywania pracy górniczej (karta obiegowa zmiany, k. 4, zawiadomienie o rozwiązaniu stosunku pracy, k. 9, umowa o pracę po wojsku z dnia 5 listopada 1985 roku, k. 16, angaż z dnia 1 grudnia 1985 roku, k. 18¸ angaż z dnia 5 czerwca 1986 roku, k. 20, angaż z dnia 1 września 1993 roku, k. 27, angaż z dnia 24 maja 1999 roku, k. 34, karta obiegowa zmiany, k. 38, angaż z dnia 16 czerwca 2003 roku, k. 40, karta obiegowa zmiany, k. 51, angaż z dnia 29 maja 2006 roku, k. 52¸ wniosek o zmianę nazwy stanowiska pracy, k. 56, angaż z dnia 29 grudnia 2006 roku, k. 57, wniosek o zmianę warunków pracy i płacy z dnia 6 marca 2015 roku, k. 97, angaż z dnia 23 marca 2015 roku, k. 98, zgłoszenie zaprzestania wykonywania pracy górniczej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, k. 102 akt osobowych wnioskodawcy część (...))

W charakterystyce stanowiska pracy z dnia 27 kwietnia 2015 roku pracodawca wskazał, że wnioskodawca w okresach pracy w oddziale (...) od dnia 14 września 1982 roku do dnia 28 lutego 1989 roku oraz od dnia 1 maja 1991 roku do dnia 9 marca 2015 roku ciągle, mimo różnych nazw stanowisk pracy, wykonywał pracę na stanowisku kierowcy-operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce. Prace te polegały na obsłudze samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, który to sprzęt jest wykorzystywany do prac transportowych na terenie (...) w pełnym wymiarze godzin pracy. Początkowo wnioskodawca obsługiwał sprzęt K., a następnie (...) i pracował dla potrzeb oddziałów górniczych: (...), (...), (...). (dowód: charakterystyka stanowisk pracy, k. 23 – 25 akt ZUS).

W (...) B. wnioskodawca pracował od początku zatrudnienia, to jest od dnia 14 września 1982 roku do dnia 8 marca 2015 roku w Oddziale (...) (...), w którym to kierował samochodami ciężarowymi marki S., T., K. o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 20 ton. Pojazdami tymi wnioskodawca przewoził urobek i nadkład. Wszystkie wskazane wyżej prace wnioskodawca wykonywał na terenie odkrywki i otrzymywał dodatek za pracę na odkrywce. Pomimo posiadania różnych angaży wnioskodawca stale wykonywał wyżej wymienione obowiązki i nie był zatrudniony jako mechanik (dowód: zeznania świadka T. N., nagranie od minuty 3:22 do minuty 10:09 oraz od minuty 10:41 do minuty 14:12, zeznania świadka K. W., nagrane od minuty 14:12 do minuty 18:22, zeznania wnioskodawcy, nagranie od minuty 18:33 do minuty 22:13, protokół z rozprawy z dnia 27 czerwca 2016 roku, k. 35v – 36 akt sprawy, zaświadczenie lekarskie, k. 37 akt osobowych część (...) wnioskodawcy).

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 14 czerwca 2014 roku ustaliła, że F. M. w okresie od dnia 14 września 1982 roku do dnia 28 lutego 2003 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą. Komisja weryfikacyjna wskazała, że pomimo posiadania angaży na stanowisko kierowcy od dnia 14 września 1982 roku do dnia 31 lipca 1993 roku, kierowcy mechanika od dnia 1 sierpnia 1993 roku do dnia 30 kwietnia 1999 roku oraz kierowcy prowadzącego stale samochód ciężarowy o ciężarze powyżej 3,5 tony, wskazane prace odpowiadają charakterem pracy na stanowisku kierowcy- operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce tj. na stanowisku wymienionym w poz. 6 załącznika nr 2 do rozporządzenia, z wyłączeniem okresu od dnia 1 marca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1991 roku, kiedy to skarżący wykonywał pracę w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony (dowód: protokół z posiedzenia z dnia 7 kwietnia 2015 roku, k. 21-22 akt emerytalnych).

W dniu 14 czerwca 2014 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym zaświadczyła, że w okresie zatrudnienia skarżący w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą od dnia 14 września 1982 roku do dnia 28 lutego 1989 roku oraz od dnia 1 maja 1991 roku do dnia 28 lutego 2003 roku na stanowisku kierowcy - operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce (dowód: protokół z posiedzenia Komisji weryfikacyjnej dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, k. 20-20v akt sprawy)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887)

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej
co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej
20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym
co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. art. 50b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca
ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Z kolei zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego oraz przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8 ).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Wskutek zmiany stanowiska pracy wnioskodawcy, z dniem 9 marca 2015 roku spór sprowadzał się do ustalenia, czy wnioskodawca wykonywał pracę górniczą w okresie zatrudnienia w (...)w B. (obecnie w (...) z siedzibą w R.) od dnia 14 września 1982 roku do dnia 28 lutego 1989 roku oraz od dnia 1 maja 1991 roku do 8 marca 2015 roku. Wnioskodawca podnosił, że w tym okresie tak jak wynika z wystawionego mu przez (...) z siedzibą w R. świadectwa pracy górniczej z dnia 22 stycznia 2015 roku wykonywał pracę kierowcy - operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce wymienionego w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 2 poz. 6, a organ rentowy z uwagi na fakt zajmowania przez skarżącego stanowiska kierowcy, kierowcy-mechanika i kierowcy samochodu ciężarowego temu zaprzeczał.

Górniczy charakter pracy wnioskodawcy w spornym okresie, Sąd ustalił na podstawie zgromadzonej w sprawie dokumentacji oraz kompatybilnych, spójnych i wiarygodnych zeznań świadków i samego wnioskodawcy. Z zeznań tych ponad wszelką wątpliwość wynika, że praca wnioskodawcy w spornych okresach polegała na przewozie nadkładu i złoża samochodami ciężarowymi. Sąd uznał zeznania świadków: T. N. i K. W. za wiarygodne, albowiem pracowali oni na stanowiskach tożsamych ze stanowiskiem wnioskodawcy, w tym samym oddziale, to jest (...) (...). Z przeprowadzonych dowodów wynika jednoznacznie, że wnioskodawca w spornych okresach wykonywał prace polegające na przewozie nadkładu i złoża samochodem ciężarowym.

Prace wykonywane przez skarżącego były pracami przy przewozie nadkładu i złoża, a charakter pracy odpowiada pracy na stanowisku kierowcy-operatora samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce, wymienionym w zał. Nr 2 poz. 6 rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku. Wnioskodawca bowiem, jako kierowca był jednocześnie operatorem samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce. Oceny tej nie zmienia okoliczność, że stanowisko pracy skarżącego w spornych okresach było określane początkowo jako kierowca, następnie jako kierowca- mechanik i wreszcie kierowca samochodu ciężarowego. O wykonywaniu pracy górniczej nie decyduje nazwa zajmowanego stanowiska pracy, ale rodzaj faktycznie wykonywanej pracy, a ten we wszystkich spornych okresach był n niezmienny.

Po doliczeniu skarżącemu do stażu górniczego spornych okresów legitymuje się ona wymaganym 25 letnim okresem pracy górniczej wymienionej w art. 50c ustęp 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Biorąc zatem pod uwagę, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki, od których zależało jego prawo do emerytury górniczej, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem spełnienia ostatniej przesłanki, od której zależało jego prawo do emerytury górniczej, a mianowicie z pierwszym dniem miesiąca, w którym skarżący złożył ponowny wniosek o emeryturę tj. dniem 1 lutego 2015 roku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 11 ust 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w punkcie drugim orzeczenia.