Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Teresa Kołeczko - Wacławik

SR (del.) Łukasz Malinowski

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w R.

przeciwko Skarbowi Państwa- Prezydentowi Miasta R.

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie zawarte w punkcie 3 wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 19 listopada 2015 r., sygn. akt II C 297/14

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Rybniku do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Leszek Dąbek SSO Teresa Kołeczko-Wacławik

Sygn. akt III Cz 384/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w postanowieniu zawartym w punkcie 3 wyroku z dnia 19 11 2015r. zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania przywołując w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia jako jego podstawę prawną regulację art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżył pozwany Skarb Państwa - Prezydent Miasta R. , który wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie

od powódki na jego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Zarzucił, że przy ferowaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia naruszono regulację

art. 100 k.p.c. poprzez jej błędna interpretację i niewłaściwe zastosowanie, polegające na wzajemnym zniesieniu kosztów między stronami, mimo, że ustalona wartość opłaty tylko nieznacznie różniła się od tej wynikającej z aktualizacji dokonanej przez Skarb Państwa.

W uzasadnieniu zażalenia między innymi podnosił, że Sąd pierwszej instancji

w uzasadnieniu orzeczenia jedynie powołała regulację art. 100 k.p.c. i nie uzasadnił swego stanowiska w szczególności nie wskazał dlaczego nie rozdzielił kosztów stosunkowo.

Sąd odwoławczy zważył co następuje:

Regulacja art. 100 k.p.c. zawiera kilka sposób rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Zastosowany przez Sąd Rejonowy sposób ich rozliczenia przewidziany

w regulacji art. 100 zd. 1 k.p.c. (przez ich wzajemne zniesienie) dopuszczalne jest wówczas, gdy po "próbie" stosunkowego ich rozdzielenia (a więc przy uwzględnieniu nie tylko wyniku sprawy, lecz także wysokości poniesionych przez każdą ze stron kosztów) wzajemny rozrachunek zbliża się do zera.

Stosunkowe rozdzielenie kosztów procesu powinno występować wówczas, gdy taki rozrachunek, po wzajemnym potrąceniu należności każdej ze stron z tytułu kosztów procesu, prowadzi do zasądzenia pewnej kwoty na rzecz wygrywającego proces.

Ocena, czy w danym przypadku należy zastosować regułę wzajemnego zniesienia, czy stosunkowego rozdzielenia kosztów, należy do sądu.

Wymaga jednak podkreślenia, że druga z nich powinna zostać zastosowana w każdym przypadku, gdy kwota z tytułu zwrotu kosztów procesu, jaka miałaby być zasądzona na rzecz wygrywającego proces, nie jest niewielka.

Dlatego podjecie decyzji w tej kwestii każdorazowo wymaga ustalenia proporcji w jakim każda ze stron wygrała proces a następnie wyliczenia w jakiej części każda z nich ponosi kwotową odpowiedzialność za poniesione przez obie strony koszty procesu, a to z kolei wymaga zamieszczenia przez Sad w uzasadnie-niu orzeczenia stosownych wyliczeń.

Sąd Rejonowy z tego obowiązku się nie wywiązał w konsekwencji czego nie jest możliwa kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia.

Czyni to zażalenie uzasadnionym i prowadziło do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Z podanych względów orzeczono jak w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 4 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

Sąd Rejonowy ponownie orzekając w sprawie uwzględni zawartą powyżej ocenę prawną i w parciu o materiał sprawy ustali w jakim zakresie każda ze stron wygrała proces.

Następnie ponownie rozliczy poniesione oraz zgłoszone do rozliczenia przez strony koszty procesu (obie strony były reprezentowane przez fachowych pełnomocników) i w zależności od wyników tych rozliczeń wybierze stosowny sposób ich ostatecznego rozliczenia (jeden z przewidziany w regulacji art. 100 k.p.c.).

Uzasadniając wydane orzeczenie zadba o to żeby w uzasadnieniu zostały zawarte stosowne wyliczenia i wyjaśnienie prawne dlaczego wybrał taki a nie inny sposób ich ostatecznego rozliczenia.