Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Barbara Żukowska

SO Andrzej Tekieli

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r.

sprawy K. K.

oskarżonego z art. 157 § 2 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt II K 774/12

I.  uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. K. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 kpk postępowanie umarza,

II.  kosztami postępowania za obie instancje obciąża Skarb Państwa,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. M. kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt VI Ka 456/13

UZASADNIENIE

K. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 29 czerwca 2012 roku w L. woj. (...) w trakcie kłótni domowej uderzając ręką w twarz żonę H. K. spowodował u wymienionej obrażenia ciała w postaci krwiaka okularowego oka prawego skutkujące rozstrojem zdrowia organizmu ciała na okres poniżej siedmiu dni, tj. o czyn z art. 157 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 11 czerwca 2013r. w sprawie sygn. akt II K 774/12:

I. uznał oskarżonego za winnego popełniania zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. czynu z art. 157 § 2 kk i za to na podstawie art. 157 § 2 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy przyjęciu, iż jedna stawka dzienna równoważna jest kwocie 20 (dwudziestu) złotych,

II. na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. M. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych 92/100 w tym podatek VAT) tytułem nieopłaconej obrony z urzędu,

III. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego K. K. zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji w całości na jego korzyść.

Na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 kpk w zw. z art. 427 § 2 kpk przedmiotowemu orzeczeniu zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

- art. 170 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 167 kpk polegającą na bezzasadnym oddaleniu wniosku dowodowego o odtworzenie nagrania na płycie CD zawierającego utrwalone przez oskarżonego sytuacje, w których jest prowokowany przez pokrzywdzoną H. K. i S. K. oraz nagranie rozmowy pomiędzy K. K. a A. J., w której ta przyznaje, że K. K. został przez H. K. pobity i uznanie owego wniosku za nie mającego znaczenia dla rozpoznania sprawy, podczas gdy zabezpieczone przez oskarżonego nagrania wskazują na ustawiczne szykanowanie go, ubliżanie mu, znieważanie i prowokowanie go m.in. plując na niego, naruszające jego nietykalność cielesną, co czyniło wniosek taki w pełni uzasadnionym albowiem przeprowadzenie dowodu mogło przyczynić się do wyjaśnienia okoliczności sprawy,

- art. 170 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 167 kpk polegające na zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania w charakterze świadka A. J. – konkubiny syna D. K. na okoliczność ustawicznego, agresywnego zachowania się H. K. i S. K. pod wpływem alkoholu w stosunku do K. K., co czyniło wniosek taki w pełni uzasadnionym albowiem korelowało z konsekwentnymi wyjaśnieniami oskarżonego,

- art. 7 kpk polegające na dowolnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego i przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu uderzając ręką w twarz żonę H. K. powodując obrażenia na okres poniżej dni siedmiu, podczas gdy konsekwentne wyjaśnienia oskarżonego w zestawieniu z innymi dowodami wskazują, że oskarżony przy podjęciu drugiej próby uderzenia go w twarz, działając w obronie koniecznej, odpychając H. K., uderzył ją w twarz,

- art. 366 § 1 kpk w zw. z art. 4 kpk polegający na zaniechaniu – wbrew obowiązkowi – wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, w tym przede wszystkim odsłuchania zawnioskowanych nagrań i przesłuchania świadka A. J., bez zachowania zasady obiektywizmu oraz wbrew obowiązkowi dowodzenia prawdy materialnej, przez nie wyjaśnienie sprawy w stopniu wystarczającym do orzekania,

- art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 410 kpk przez oparcie orzeczenia tylko na dowodach obciążających oskarżonego z pominięciem (zeznań T. C.) lub oddaleniem (wniosku dowodowego o odtworzenie nagrań, o przesłuchanie w charakterze świadka A. J.) dowodów przeciwnych bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska, a art. 4 kpk również przez niewyjaśnienie sprawy w stopniu wystarczającym do orzekania,

2. błąd w ustaleniach faktycznych, będący konsekwencją powyżej wskazanych naruszeń prawa procesowego, który miał niewątpliwy wpływ na treść orzeczenia, polegający na przypisaniu oskarżonemu popełniania występku stypizowanego w art. 157 § 1 kk poprzez uznanie, że K. K. działając w zamiarze bezpośrednim uderzył ręką w twarz H. K. i doprowadzenie do powstania tym samym rozstroju zdrowia jej organizmu na okres poniżej siedmiu dni, w sytuacji gdy prawidłowa analiza tego materiału prowadzi do wniosku, iż oskarżony czynu tego nie popełnił, albowiem działał w warunkach obrony koniecznej.

Na podstawie art. 427 § 1 kpk i art. 437 § 2 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzuty apelacji nie podlegały rozpoznaniu jako, że oskarżony K. K. zmarł w dniu 07.07.2013r. co stwierdzone zostało aktem zgonu wydanym przez Urząd Stanu Cywilnego w L. nr (...). Powodowało to konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku (art. 437 § 2 kpk ) i na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 kpk umorzenia postępowania, i obciążania kosztami postępowania Skarbu Państwa.

O kosztach obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze.

Wyk. J.K.