Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2016 r. w G. sprawy z powództwa M. D. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda M. D. na rzecz pozwanego Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W. kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 29 stycznia 2013 r. doszło do uszkodzenia pojazdu B. będącego własnością I. N. w ten sposób, że spadły na niego sople lodu z dachu budynku przy ul. (...) w W..

Okoliczność bezsporna

W dniu 1 marca 2013 r.. I. N. zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi odpowiedzialności cywilnej Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W.. W piśmie datowanym na ten na 15 marca 2013 r. otrzymała odpowiedź negatywną.

Dowód: pisma, k.4-5 i 7

Wierzytelność odszkodowawczą z w/w zdarzenia poszkodowana przelała na M. D. (2 lutego 2016 r.).

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

W ramach zarzutu przedawnienia obowiązkiem zgłaszającego (art. 6 k.c.) jest udowodnienie określonego upływu czasu. Pozwana to udowodniła, gdyż od daty zdarzenia (29 stycznia 2013 r.) do wniesienia pozwu (18 marca 2016 r.) upłynęły ponad trzy lata.

Z kolei obowiązkiem wierzyciela jest wykazanie, że do przedawnienia nie doszło. Powód nie wykazał przerwy, wstrzymania biegu przedawnienia lub zrzeczenia się przez pozwanego takiego zarzutu. Profesjonalny pełnomocnik powoda praktycznie w ogóle na rozprawie nie chciał się na ten temat wypowiadać, więc nie wiadomo, czy i w jakim zakresie ten zarzut kwestionował (choć można to wytłumaczyć tym, że faktycznie trudno skonstruować sensowną obronę przed ewidentnie zasadnym zarzutem prawnym przeciwnika). Treść odpowiedzi na pozew pełnomocnik powoda znał już od kilku dni, co sam wyraźnie przyznał.

Dotychczasowe wnioski dowodowe strony powodowej w ogóle nie miały związku z kwestią przedawnienia, więc zostały oddalone (art. 217 § 3 k.p.c.). Dotyczyły kwestii, które mogłyby być badane przez Sąd tylko wtedy, gdyby do przedawnienia nie doszło.

Jeżeli chodzi o kwestię spełnienia przesłanek przedawnienia z art. 442 ¹ § 1 k.c. to logicznym jest, że skoro poszkodowana I. N. zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi odpowiedzialności cywilnej pozwanego w dniu 1 marca 2013 r., to znaczy, że przed tą datą musiała wiedzieć, kto jest ubezpieczonym. W przeciwnym razie nie wiedziałaby, jakiemu ubezpieczycielowi zgłosić szkodę. Z odpowiedzi ubezpieczyciela (k. 7) też jednoznacznie wynika, że chodzi o polisę dotyczącą właścicieli budynków wielomieszkaniowych (a nie np. administratorów), sformułowanie „wspólnota mieszkaniowa” w kontekście tego, że jest ona ubezpieczonym („ nasze stanowisko odnosi się wyłącznie do odpowiedzialności wspólnoty mieszkaniowej”) także w tym piśmie się kilkakrotnie pojawia. W piśmie tym nie ma żadnego wątku wskazującego na wątpliwości co do podmiotu ubezpieczonego.

Sam fakt powstania szkody był dla poszkodowanej znany już w dacie zdarzenia, co jest zupełnie bezsporne. W przepisie art. 442 ¹ § 1 k.c. nie ma mowy o otwarciu terminu przedawnienia dopiero od momentu wyliczenia (skalkulowania) wysokości odszkodowania.

Dlatego na podstawie zebranego w aktach materiału w postaci dokumentów prywatnych należy uznać, że wiedzę o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia poszkodowana miała już najpóźniej w dniu 1 marca 2013 r. Odmienna interpretacja tych dokumentów byłaby co najmniej nielogiczna.

Kwalifikacja prawna

Powód w pozwie powoływał się na odpowiedzialność pozwanego o charakterze deliktowym (art. 415 k.c.).

Ponieważ roszczenie zgłoszone w pozwie jest przedawnione w świetle art. 442 ¹ § 1 k.c., powództwo podlegało oddaleniu na mocy art. 117 § 2 k.c. w zw. z art. 442 ¹ § 1 k.c. ( punkt I. sentencji).

Koszty

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II. sentencji na mocy art. 98 § 1 k.p.c. Przegrywający powód jest obowiązany zwrócić pozwanemu należne koszty, na które składa się: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (2.400 zł, § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).