Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 1033/16

POSTANOWIENIE

Dnia 13 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Roman Troll

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko W. G.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 21 marca 2016 r., sygn. akt I C 139/16

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie przez jego uchylenie.

SSO Roman Troll

Sygn. akt III Cz 1033/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 21 marca 2016 roku Sąd Rejonowy w Raciborzu i umorzył postępowania, albowiem na powodzie spoczywał obowiązek przedstawienia wraz z pełnomocnictwem dokumentu potwierdzającego umocowanie osób, który podpisał w imieniu osoby prawnej. Pełnomocnik strony powodowej złożył zaś informację z KRS wg stanu na 19 sierpnia 2014 roku, a dokumenty te nie były wystarczające do weryfikacji umocowania osoby, która podpisała pełnomocnictwo 19 listopada 2014 roku. Rozstrzygnięcie oparto na podstawie art. 505 37 § 1 k.p.c.

Zażalenie na to postanowienie złożyła powódka zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie art. 89 § 1 k.p.c. w związku z art. 129 § 2 k.p.c. poprzez umorzenie postępowania w sprawie pomimo braku przesłanek do wydania takiego postanowienia. Przy tak postawionym zarzucie wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powódka 25 lutego 2016 roku została wezwana do wykazania umocowania zgodnie
z art. 68 zd. 1 k.p.c. i przedłożenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 k.p.c. w terminie dwóch tygodni pod rygorem umorzenia postępowania. Wykonała zobowiązanie
9 marca 2016 roku, z tym że dołączyła do akt pełnomocnictwo z 19 listopada 2014 roku wraz z Centralną Informacją Krajowego Rejestru Sądowego z 19 sierpnia 2014 roku, z której wynika, że ostatni wpis dokonany był 28 lipca 2014 roku, a więc prawie 4 miesiące przed udzieleniem pełnomocnictwa /k. 30, 31 – 32/.

Dokument wskazujący osoby uprawnione do reprezentowania osoby prawnej stanowi element pełnomocnictwa procesowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2010 roku, sygn. akt III CSK 42/1, LEX 852660). W rozpoznawanej sprawie powódka w sposób prawidłowy została wezwana do usunięcia braków formalnych pozwu (wykazania umocowania
i pełnomocnictwa) - wezwanie to było jednak ogólne. Natomiast z przedstawionych przez powódkę dokumentów przedłożonych na wezwanie wyraźnie wynika, że pomiędzy datą udzielenia pełnomocnictwa, a przedłożonym dokumentem z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego jest trzymiesięczna różnica czasowa. Dlatego też, dostrzegając taką rozbieżność, należało wezwać powódkę do wykazania, że osoby podpisujące pełnomocnictwo były uprawnione do jej reprezentowania 19 listopada 2014 roku. Takiego wezwania do powódki nie wystosowano, a przecież wątpliwości w tym zakresie powstały po przedłożeniu przez stronę powodową zarówno pełnomocnictwa, jak i wydruku z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego.

Treść wezwania skierowanego do strony na podstawie art. 130 § 1 k.p.c., czy art. 505 37 § 1 k.p.c., powinna dokładnie, precyzyjnie, w sposób nie budzący wątpliwości wskazywać rodzaj i termin wymaganej od adresata wezwania czynności, a także rygor w wypadku niezastosowania się do jego treści. Strona nie może ponosić negatywnych skutków, będących następstwem nieprecyzyjności skierowanego do niej wezwania, zatem wywołanych przez sąd. W rozpoznawanej sprawie dotyczy to zbytniej ogólności skierowanego do powódki wezwania. Wyklucza to możliwość zastosowania sankcji przewidzianych w art. 130 § 2, a także art. 505 37 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy zwracał uwagę na staranność, z jaką powinny być formułowane wezwania do uzupełnienia braków formalnych pism procesowych. Wezwania te powinny być tak jasne i niedwuznaczne, aby u strony, do której jest skierowane, nie powstała wąt- pliwość co do przedmiotu wezwania i rygorów grożących w razie niezastosowania się do jego treści (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 4 marca 2015 r., sygn. akt I UZ 30/14, postanowienie Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2011 roku, sygn. akt II UZ 17/11, LEX 1068048, postanowienie Sądu Najwyższego z 24 listopada 2009 roku, sygn. akt V CZ 54/09, LEX 688060). Uchybienie temu wymaganiu sprawia, że termin do wykonania czynności przez stronę nie zaczyna biec.

Dlatego też doszło do naruszenia art. 505 37 § 1 k.p.c., ponieważ strona powodowa nie została ostatecznie w sposób precyzyjny wezwana do wykazania umocowania.

Pełnomocnik powódki już na etapie postępowania zażaleniowego uzupełnił braki
w zakresie wykazania umocowania osoby podpisanej pod pełnomocnictwem przedkładając odpis pełny z Krajowego Rejestru Sądowego powódki, z którego wynika umocowanie osoby udzielającej pełnomocnictwa do działania w imieniu powódki także 19 listopada 2014 roku /k. 11, 51 – 55/.

Dlatego w chwili obecnej wzywanie o usunięcie tych braków jest już bezzasadne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 10 lutego 2010 roku, sygn. akt II PZ 33/09, LEX 585790), czyni to natomiast zasadnym zażalenie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397
§ 1 i 2 k.p.c., należało orzec jak w sentencji. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie w związku z art. 108
§ 1 k.p.c.

SSO Roman Troll

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13