Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Tadeusz Węglarek (spr.)

Sędziowie SO Sławomir Gosławski

del. SR Joanna Cisak - Nieckarz

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Rejonowego w Bełchatowie del. do Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim - U. S.

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2013 roku

sprawy P. O. (1)

oskarżonego z art.284§2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 14 czerwca 2013 roku sygn. akt VI K 161/13

na podstawie art.437§2 kpk, art.438 pkt 2 i 3 kpk art. 434 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia oskarżonego P. O. (1) od zarzucanego mu czynu;

koszty procesu przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 440/13

UZASADNIENIE

P. O. (1) został oskarżony o to, że:

w miesiącu styczniu 2010 roku w Z. gm. W., przywłaszczył sobie powierzone mu maszyny rolnicze w postaci: glebogryzarki, przyczepy z wywrotem, podajnika ślimakowego do zboża, pługa, kultywatora, bron, przewracarki taśmowej do siana, zgrabiarki do siana, dystrybutora, opryskiwacza, kombajnu ziemniaczanego i ciągnika rolniczego marki T. (...) W. nr. rej (...) ogólnej wartości 28.900 złotych na szkodę E. i A. małżeństwa O.,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku w VI Wydziale Karnym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2013 roku w sprawie VI K 161/13:

1.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 284 § 2 kk i za to na podstawie art. 284 § 2 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

2.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu P. O. (1) na okres próby 2 lat;

3.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazał zwrócić pokrzywdzonym A. i E. małżonkom O. dowody rzeczowe w postaci: glebogryzarki ciągnikowej, przyczepy ciągnikowej z wywrotem, podajnika ślimakowego do zboża, pługa ciągnikowego dwuskibowego, kultywatora ciągnikowego, bron ciągnikowych, ciągnikowej przewracarki taśmowej do siana, zgrabiarki ciągnikowej do siana dystrybutora, opryskiwacza ciągnikowego, kombajnu ziemniaczanego i ciągnika rolniczego marki T. (...) W. nr. rej (...) – zapisanych w wykazie dowodów rzeczowych Komendy Powiatowej Policji w R. nr I/107/13 poz. 1 – 13 i oddanych na przechowanie A. O. (1) w dniu 14 marca 2013 roku;

4.  wymierzył oskarżonemu P. O. (2) 320 złotych opłaty i zasądził od niego 130 złotych tytułem zwrotu wydatków na rzecz Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył oskarżony P. O. (1), który z podstawy art. 438 pkt 2 i 3 kpk wyrokowi zarzucił:

a/ mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa procesowego (art. 7 kpk) przez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, poprzez dowlną ocenę zeznań pokrzywdzonych, innych świadków oraz oskarżonego i rozważenie ich na niekorzyść P. O. (2),

b/ błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia przez niesłuszne uznanie, ze zebrane dowody wskazują jednoznacznie, że P. organik dopuścił się przypisanego mu przestępstwa podczas, gdy analiza materiału dowodowego prowadzi do zupełnie odmiennych wniosków.

Nadto wskazał na nowe fakty i dowody, które nie były znane Sądowi I instancji tj. umowę sprzedaży z dnia 10 maja 2009 roku, na podstawie której oskarżony stał się właścicielem maszyn objętych aktem oskarżenia.

W konkluzji wniósł o przeprowadzenie w drodze wyjątku dowodu z umowy sprzedaży z dnia 10 maja 2009 roku a w razie nieuwzględnienia w/w wniosku dowodowego lub stosownie do wyników przeprowadzonego postępowania dowodowego zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania w innym składzie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego okazała się zasadna w takim stopniu, iż w następstwie jej wniesienia zaskarżony wyrok należało zmienić i oskarżonego P. O. (1) uniewinnić od zarzucanego mu czynu.

Nie budzi wątpliwości fakt, iż w dniu 23 stycznia 2003 roku małżonkowie E. i A. O. (1) w drodze aktu notarialnego dokonali darowizny gospodarstwa rolnego na rzecz syna P. O. (1). Okoliczność ta wynika w sposób jednoznaczny z niesprzecznych zeznań E. O. /k 106, 36, 37/, A. O. (1) /k 106/, K. O. /k 107/. Z tym, że wg zeznań E. i A. O. (1) darowizna nie obejmowała znajdujących się w gospodarstwie rolnym maszyn rolniczych. Z zeznań tych wynikało, że w chwili przekazania gospodarstwa rolnego maszyny rolnicze były w gospodarstwie i były one użytkowane przez oskarżonego albowiem miał on za nie darczyńcom zapłacić.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach potwierdził fakt, przekazania na jego rzecz w drodze darowizny gospodarstwa rolnego. Wg jego wyjaśnień rodzice w obawie o to, że nie będzie chciał on użyczać maszyn rolniczych znajdujących się w gospodarstwie rolnym bratu nie chcieli mu ich przekazać od razu, choć były te maszyny faktycznie z chwilą przekazania gospodarstwa rolnego przez niego użytkowane, część maszyn rodzice sprzedali, część miała pozostać w gospodarstwie.

Z dalszych wyjaśnień oskarżonego, jak też zeznań świadków wynika, że obecnie darczyńcy i obdarowany pozostają ze sobą w sporze na tle wzajemnych świadczeń.

Jak wynika z obiektywnego dowodu jakim jest załączony do akt sprawy wyciąg z aktu notarialnego /k 7-16/, E. i A. O. (1) umowę darowizny zawarli w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz. U z 1998 roku Nr 7 poz. 25/, albowiem po zaprzestaniu przez nich prowadzenia działalności rolniczej spełnią warunki do otrzymywania emerytury rolniczej. Zapisy na k 11 odwrót akt sprawy dowodzą jednoznacznie, że wskazanym, powyżej aktem notarialnym wyzbywają się oni gospodarstwa rolnego.

Prowadzenie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników cyt. powyżej to prowadzenie na własny rachunek przez posiadacza gospodarstwa rolnego działalności zawodowej związanej z tym gospodarstwem, stałej i osobistej oraz mającej charakter wykonywania pracy lub innych zwykłych czynności wiążących się z jego prowadzeniem.

Zaprzestanie działalności rolniczej uprawniającej do świadczenia oznacza zakaz prowadzenia gospodarstwa rolnego na własny rachunek. W praktyce zaprzestanie działalności rolniczej w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oznacza przeniesienie własności gospodarstwa rolnego.

Realizacją tego warunku było więc przeniesienie własności gospodarstwa rolnego przez małżonków E. i A. O. (2) w drodze aktu notarialnego z dnia 23 stycznia 2003 roku.

Za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami i obowiązkami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego – vide art. 55 ³ kc.

W ocenie sądu odwoławczego z chwilą przeniesienia własności gospodarstwa rolnego na rzecz swoich synów, z uwagi na konieczność zaprzestania działalności rolniczej, co jest warunkiem uprawniającym do świadczenia emerytalnego na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, i prawo do którego to świadczenia małżonkowie E. i A. O. (2) uzyskali, ogranicza ich prawa do korzystania z gospodarstwa rolnego tylko w takim zakresie jak określono na str. 13 i 14 aktu notarialnego, którym dokonali darowizny gospodarstwa rolnego.

Z tych wszystkich względów uznając, że sąd meriti przez dowolne oceny dokonał błędnych ustaleń co do własności części gospodarstwa rolnego, orzeczono jak w sentencji.

Natomiast jeżeli małżonkowie E. i A. O. (1) uważają, że spełnione zostały przyczyny wskazane w art. 898 § 1 kc mają prawo do odwołania darowizny, ze wszelkimi konsekwencjami, wynikającymi z ustawy Kodeks cywilny oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.