Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Bober

Sędziowie: SO Anna Harmata (spr.)

SO Marta Zalewska

Protokolant: st.sekr.sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: P. W.

przeciwko: Towarzystwu (...) S.A.
w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w P.
V Wydziału Gospodarczego z dnia 17 lutego 2016 r., sygn. akt V GC 417/15 – co do punktu I w części, tj. co do kwoty 3.654,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.
i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz co do punktu II

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. W. kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 116/16

UZASADNIENIE wyroku z dnia 30 czerwca 2016r.

Pozwem wniesionym w sprawie powód P. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 6.174,90 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu. Na uzasadnienie podał, iż dochodzona wierzytelność wynika z umowy najmu pojazdu zawartej pomiędzy A. J., a powodem. Pojazd A. J. został uszkodzony w wyniku kolizji spowodowanej przez kierującego pojazdem posiadającym ubezpieczenie obowiązkowe od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Zgodnie z umową najmu powód wynajął poszkodowanemu pojazd i sporządził w dniu 28 lipca 2015r. fakturę na kwotę 8 154, 90 zł brutto, wartość ta wynikała z 50- dniowego okresu wynajmu pojazdu przy stawce 129 zł netto za dobę oraz kosztów podstawienia pojazdu do miejscowości N. w łącznej wysokości 180 zł netto. Okres najmu samochodu obejmował czas 50 dni, kiedy poszkodowany nie dysponował samochodem umożliwiającym codzienne funkcjonowanie do dnia 28 lipca 2015r. kiedy to otrzymał zadośćuczynienie za uszkodzony pojazd, który uległ szkodzie całkowitej. W odpowiedzi na wezwanie skierowane do pozwanego ten odmówił zapłaty przedmiotowej należności w części. Pozwany uznał okres 22 dni wynajmu, przy stawce 90 zł brutto oraz odmówił zwrotu kosztów podstawienia pojazdu zastępczego, jako zasadny uznając koszt wynajmu pojazdu zastępczego przy szkodzie całkowitej obejmujący okres do 7 dni od poinformowania o szkodzie „całkowitej”.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany zaskarżając nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa, zaprzeczając, by poszkodowany zmuszony był wynajmować pojazd zastępczy przez okres dłuższy niż 22 dni oraz że okres dłuższy pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z kolizją, za skutki której odpowiedzialność ponosi pozwany. Zdaniem pozwanego zasadny czas najmu to okres 22 dni ( od dnia rozpoczęcia wynajmu do dnia poinformowania poszkodowanego o szkodzie całkowitej decyzją z dnia 22.06.2015r. + 7 dni na zagospodarowanie wraku); przy stawce 90 zł za dobę, łącznie w kwocie 1.980 zł. Powód nie wykazał, że najem był konieczny, celowy, a wydatki w tym zakresie ekonomicznie uzasadnione.

Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 17 lutego 2016r. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. W. kwotę 6 174, 90 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 26.08.2015r. do dnia 31.12.2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty (I), oraz kwotę 1526 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika powoda (II).

Dla uzasadnienia w/w wyroku Sąd ustalił, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód wynajął w dniu 8.06.2015 r. samochód marki P. (...) poszkodowanemu w wyniku kolizji drogowej A. J., której sprawca ubezpieczony był u pozwanego. Czasokres wynajmu pojazdu zastępczego trwał do dnia 28.07.2015 r. Jednocześnie powód zawarł z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności wynikającej z umowy najmu samochodu zastępczego. Stawka zastosowana przez powoda tj. 129 zł netto, odpowiadała podobnym stawkom podstawowym za analogiczny wynajem aut przez inne firmy na rynku lokalnym, a nawet była od nich niższa, tj., A., I. (...) (odpowiednio 145,17 zł, 130,00 netto za jedną dobę wynajmu auta zastępczego z segmentu B). Powód dodatkowo naliczył kwotę 180 zł netto za podstawienie i odbiór poszkodowanemu auta zastępczego do miejscowości N.. Powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) za okres wynajmu pojazdu zastępczego w ilości 50 dni, tj. od dnia 8.06.2015 r. do dnia 28.07.2017 r. w łącznej kwocie 8.154,90 zł brutto , przy przyjęciu stawki 129 zł netto za 1 dobę wynajmu pojazdu zastępczego i przy uwzględnieniu kosztów podstawienia i odbioru samochodu zastępczego. Sprawca kolizji drogowej posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Poszkodowany zgłosił powstałą szkodę w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, które przeprowadziło postępowanie likwidacyjne. Pismem z dnia 22.06.2015 r. pozwany uznał powstałą szkodę w pojeździe poszkodowanego za szkodę całkowitą i poinformował poszkodowanego o wysokości i charakterze szkody, odszkodowanie zostało wypłacone poszkodowanemu z tego tytułu w dniu 28.07.2015 r. Pismem z dnia 10.08.2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty należności z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego. Pismem z dnia 28.08.2015 r. pozwany poinformował powoda o weryfikacji faktury VAT nr (...) r. do kwoty 1.980,00 zł, przy przyjęciu za zasadne 22 dni wynajmu pojazdu zastępczego po stawce za dobę wynajmu 90 zł brutto. Sąd Rejonowy poczynił powyższe ustalenia w oparciu o dowody z dokumentów. Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego albowiem wydanie rozstrzygnięcia w sprawie nie wymagało zasięgnięcia wiadomości specjalnych. Na podstawie poczynionych ustaleń Sąd Rejonowy uznał, iż wniesione powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Powołując stanowisko Sądu Najwyższego wskazał, iż szkodę stanowi różnica między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia sprawczego,
a stanem, który by istniał bez tego zdarzenia, a wydatki poniesione przez poszkodowanego na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie niemożności korzystania z pojazdu uszkodzonego w następstwie zdarzenia szkodzącego – które by nie powstały bez tego zdarzenia –prowadzą do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Analiza zebranego materiału dowodowego, a zwłaszcza umowy najmu i cennika strony powodowej, przy uwzględnieniu cenników stosowanych przez inne firmy z rynku lokalnego, prowadziła do konkluzji, iż takie właśnie wydatki poniósł co do zasady poszkodowany, który umową cesji przeniósł swoją wierzytelność w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego na stronę powodową. W ocenie Sądu potrzeba najmu samochodu zastępczego w przedmiotowej sprawie za przyjętą kwotę 129 zł netto za jedną dobą wynajmu tego pojazdu zasługiwała na miano wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalając tym samym na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z jednoczesnym zachowaniem rozsądnej proporcji pomiędzy korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Samochód zastępczy w sposób najbardziej wszechstronny i funkcjonalny zaspokajał więc potrzeby poszkodowanego. Do takich wydatków należało również zaliczyć koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego na rzecz poszkodowanego do miejscowości N.. Była to również kwota ustalona przez poszkodowanego i powoda w umowie. Pozwany wskazując, iż stawka za wynajem pojazdu zastępczego tej klasy na rynku lokalnym jego zdaniem wynosi 90 zł brutto, nie podał na jakiej podstawie poczynił takie ustalenia w postępowaniu likwidacyjnym i wypłacił z tego tytułu odszkodowanie w określonej wysokości. Powód załączył powszechnie dostępne w Internecie, a stosowane w innych firmach z rynku lokalnego stawki wynajmu aut zastępczych, tym samym zbędne stało się dopuszczanie w tym zakresie dowodu z opinii biegłego. Sąd nie podzielił również zarzutów pozwanego odnośnie czasokresu trwania najmu pojazdu zastępczego, uznając za zasadny okres najmu od dnia 08.06.2015 r. do dnia 28.07.2015 r. w ilości 50 dni , tj. przyjmując, iż zasadny okres najmu pojazdu zastępczego przy szkodzie całkowitej powinien trwać najdłużej do czasu wypłaty świadczenia na rzecz poszkodowanego z tego tytułu, co nastąpiło ze strony pozwanego w dniu 28.07.2015 r. W ocenie Sądu Rejonowego dopuszczalny był przelew wierzytelności przyszłej, pozwany zaś w toku postępowania likwidacyjnego dokonał z tego tytułu częściowej refundacji należności. Ponieważ pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 1.980,00 zł z tytułu najmu pojazdu za 22 dni najmu, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.174,90 zł jako różnicę między należną z tego tytułu kwotą 8.154,90 zł brutto, a kwotą wyżej podaną, wypłaconą uprzednio przez pozwanego. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości stronę pozwaną jako stronę, która przegrała proces w całości.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany w części tj. w zakresie pkt I co do kwoty 3 654,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26.08.2015r. do dnia 31.12.2015r. oraz z odsetkami ustawowymi z opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty, a także w zakresie pkt II w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi pozwany zarzucił:

I.  naruszenie przepisów prawa materialnego a to:

1.  art. 354 kc poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie przez Sąd I instancji, że poniesione przez poszkodowanego koszty związane z najmem pojazdu i podstawieniem samochodu zastępczego są wydatkami celowymi i ekonomicznie uzasadnionymi, podczas gdy poszkodowany nie wykonał nałożonego na niego obowiązku polegającego na współdziałaniu przy wykonywaniu zobowiązania ponieważ miał możliwość skorzystania z wypożyczalni współpracującej z pozwanym, która nie pobiera opłaty za podstawienie samochodu oraz oferuje stawkę zdecydowanie niższą za najem pojazdu zastępczego, czym przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody;

2.  art. 361 kc poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że poniesione w związku z najmem pojazdu zastępczego koszty w wersji zadeklarowanej przez powoda, to wydatki celowe i ekonomicznie uzasadnione, podczas gdy z okoliczności faktycznych sprawy wynikają wnioski odmienne;

3.  art. 361 kc w zw. z art. 363 kc poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyznanie na rzecz powoda zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości przewyższającej wartość szkody przez niego w związku z tym poniesionej, prowadząc tym samym do jego bezpodstawnego wzbogacenia;

4.  art. 363 par. 1 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż użyte w tym przypisie sformułowanie ,, zapłata odpowiedniej sumy pieniężnej ” oznacza, że pozwany ma zapłacić maksymalne koszty najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem kosztów podstawienia samochodu, co niewątpliwie jest ekonomicznie nieuzasadnione i skutkuje przyznaniem tytułem odszkodowania sumy pieniężnej przewyższającej wysokość realnej i uzasadnionej szkody;

5.  art. 824 ¹kc poprzez jego niezastosowanie skutkujące zasądzeniem na rzecz powoda tytułem odszkodowania sumy pieniężnej przewyższającej wysokość szkody,

6.  art. 826 par. 1 kc poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uwzględnienie roszczenia powoda w całości w sytuacji, gdy poszkodowany miał realną możliwość podjęcia skutecznego działania celem zapobieżenia w zwiększeniu rozmiarów szkody,

II.  naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie:

1.  sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, iż pozwany nie wykazał w jakim zakresie doszło do zawyżenia stawki za 1 dzień najmu pojazdu zastępczego, w sytuacji gdy już na etapie postępowania likwidacyjnego w dniu 6.08.2015r. pozwany wskazał poszkodowanemu możliwość skorzystania z wypożyczalni, z którą współpracuje. Ponadto ponowna informacja w tym zakresie została przesłana do poszkodowanego w dniu 28.08.2015r. Poszkodowany miał realną możliwość, aby wynająć pojazd zastępczy, przy uwzględnieniu stawki 90 zł brutto za jeden dzień najmu,

2.  art. 233 par. 1 kpc poprzez:

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co doprowadziło do uznania, że w oparciu o przedstawione przez powoda dowody za wykazaną i udowodnioną należy uznać okoliczność zgodnie z którą koszty wykonywanych przez powoda na rzecz poszkodowanego usług najmu kształtują się faktycznie na poziomie przez niego przyjętym, co jednoznacznie przesądza o zasadności roszczenia powoda i jego uwzględnieniu w całości w sytuacji, gdy w rzeczywistości Sąd I Instancji wydał rozstrzygnięcie w sprawie w oparciu o materiał dowodowy, który nie daje podstaw dla tego rozstrzygnięcia i przyjęcia stawki wskazanej przez powoda;

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co doprowadziło do pominięcia przez Sąd I instancji okoliczności zgodnie z którą poszkodowany miał realną możliwość najmu pojazdu zastępczego, przy uwzględnieniu stawki zdecydowanie niższej, niż zaproponowana przez powoda, co miałoby wpływ na zmniejszenie rozmiarów poniesionej szkody;

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co doprowadziło do uznania przez Sąd I instancji, że poszkodowany poniósł wydatki związane z najmem pojazdu zastępczego podczas gdy okoliczności sprawy prowadzą do wniosku odmiennego, zgodnie z którymi poszkodowany takiego wydatku nie poniósł.

Podnosząc powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  obniżenie zasądzonego na rzecz powoda odszkodowania poprzez zasądzenie z tego tytułu kwoty 2 520 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26.08.2015r. do dnia 31.12.2015r. oraz od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty,

2.  oddalenie powództwa w pozostałym zakresie,

3.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję wg. norm przepisanych,

4.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych,

5.  ewentualnie jego uchylenie i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i pozostawienie Sądowi I instancji do rozstrzygnięcia kwestii kosztów postępowania za pierwszą i drugą instancję.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie od pozwanego kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym wg. norm przypisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest uzasadniona. Zarzuty apelacji sprowadzały się w istocie do zakwestionowania prawidłowości ustalenia przez Sąd Rejonowy wysokości szkody w zakresie ustalenia właściwej stawki czynszu najmu samochodu zastępczego, zasadności kosztów podstawienia samochodu zastępczego oraz uzasadnionego czasu najmu samochodu zastępczego. Wg powoda stawka wynajmu podlegająca zwrotowi przez ubezpieczyciela winna wynosić 158,67 zł brutto – jako stawka rynkowa, przy czasokresie najmu samochodu zastępczego – 50 dni tj. od 8 czerwca 2015r. do 28 lipca 2015r.; jako koniecznym zważywszy na datę wypłaty odszkodowania; wg pozwanego stawka podlegająca zwrotowi przez ubezpieczyciela winna wynosić 90,00 zł brutto - jako stawka rynkowa, przy czasokresie najmu samochodu zastępczego - 22 dni. Niewątpliwie zwrotowi podlegają koszty ekonomicznie uzasadnione. Powód dla wykazania powyższego w tym wysokości żądanej stawki przedłożył umowę najmu samochodu z której wynikała stawka 158,67 zł brutto oraz wystawioną w konsekwencji tejże umowy fakturę VAT nr (...) powielającą tą stawkę, a także zawierającą opłatę za podstawienie samochodu w wysokości 221,40 zł brutto. Powód przedstawił również cenniki firmy (...) i firmy (...) z których to cenników wynikały stawki najmu w wysokości 178,56 zł brutto i 159,90 zł brutto. Powyższa dokumentacja pozwalała na ustalenie występowania przedmiotowej stawki na rynku jako stosowanej, ponadto w porównaniu do treści w/w cenników również jako odzwierciedlającej realia rynkowe. Jeżeli ubezpieczyciel zarzucał, iż była to stawka wygórowana jako rażąco odbiegająca od stawek panujących na rynku winien niniejszy zarzut wykazać. Ubezpieczyciel wprawdzie zawnioskował dowód z opinii biegłego w tym zakresie, wniosek ten jednak na rozprawie w dniu 17 lutego 2016r. przez Sąd Rejonowy został oddalony, a do niniejszego postanowienia pozwany nie zgłosił zastrzeżenia w trybie akt 162 kpc. Stosownie do treści tej normy stronie która zastrzeżenia nie zgłosiła nie przysługuje prawo powoływania się na takie uchybienia w dalszym toku postępowania, chyba że chodzi o przepisy postępowania których naruszenie sąd powinien brać pod uwagę z urzędu albo że strona uprawdopodobni, iż nie zgłosiła zastrzeżeń bez swojej winy. Wyjątki przewidziane w tej normie nie zachodziły jednak w niniejszej sprawie. Stąd też ponieważ dla wykazania zasadności żądanej stawki za najem pojazdu zastępczego za dobę w wysokości 158,67 zł brutto powód przedłożył dowody, którym pozwany nie przeciwstawił skutecznie przeciwdowodu, Sąd Okręgowy uznał ustalenia Sądu Rejonowego w tym zakresie za prawidłowe. Sąd Okręgowy nie podzielił również zarzutu apelującego , iż pozwany wskazał poszkodowanemu możliwość skorzystania z wypożyczalni z którą ten współpracuje i poszkodowany miał realną możliwość, aby wynająć pojazd zastępczy przy uwzględnieniu stawki 90,00 zł brutto za jeden dzień oraz skorzystać z wypożyczalni, która nie pobiera stawki za podstawienie. W ocenie apelującego poszkodowany nie korzystając z propozycji pozwanego przyczynił się do zwiększenia rozmiarów szkody, co jednocześnie czyniło wydatki związane z najmem samochodu zastępczego w wysokości powyżej stawki 90 zł dziennie i wydatki związane z podstawieniem wydatkami niecelowymi i ekonomicznie nieuzasadnionymi. Otóż wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom apelującego poszkodowany nie otrzymał powyższej propozycji w dacie realnie uzasadniającej skorzystanie z niej. Dla oceny powyższego Sąd Okręgowy dokonał zestawienia chronologicznego zdarzeń, z którego to wynikało, iż kolizja nastąpiła w dniu 7.06.2015r., ubezpieczyciel potwierdził przyjęcia zawiadomienia o szkodzie w dniu 8.06.2015r. (k-43), w tym samym dniu tj. 8.06.2015r. została zawarta umowa najmu samochodu zastępczego (k- 43). W dniu 22.06.2015r. zapadła decyzja o przyznaniu odszkodowania (k- 67), w dniu 28.07.2015r. nastąpiła wypłata odszkodowania, zwrot auta zastępczego i wystawienie faktury z tytułu najmu pojazdu i podstawienia. Natomiast dopiero w dniu 6.08.2015r. jak wskazuje sam apelujący, nastąpiła propozycja najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, o której mowa w piśmie z dnia 28.08.2015r.(k-54). Tym samym wskazać należy, iż propozycja w zakresie najmu pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela nastąpiła już po zwrocie auta zastępczego przez poszkodowanego w ramach zawartej z powodem najmu . Stąd też brak podstaw dla podzielenia stanowiska apelującego, iż poszkodowany nie skorzystał z propozycji wynajmu samochodu zastępczego przy uwzględnieniu stawki niższej ( 90,00 zł brutto za jeden dzień najmu), bez kosztów podstawienia, tym samym przyczyniając się do zwiększenia rozmiaru szkody. Niniejsze powodowało również, iż koszty zarówno w zakresie najmu pojazdu jak i podstawienia należało uznać za uzasadnione i celowe, również w zakresie czasokresu najmu. Umowa najmu trwała bowiem do dnia 28 lipca 2015r. tj. do daty wypłaty odszkodowania, która to data podana już w pozwie nie była kwestionowana przez stronę pozwaną. Brak było podstaw dla przyjęcia w tym zakresie daty wcześniejszej. Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska pozwanego, iż cezurę dla uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego stanowi decyzja o przyznaniu odszkodowania, nawet jeżeli doliczyć do niej 7 dni, skoro poszkodowany może realnie nabyć inny pojazd, w miejsce całkowicie uszkodzonego, dopiero po uzyskaniu środków pieniężnych – wypłacie realizującej postanowienia w/w decyzji. Ustalenia Sądu Rejonowego które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia I instancyjnego należało więc ocenić jako prawidłowe i stanowiące wynik przysługującej temu Sądowi swobodnej oceny dowodów, którymi dysponował, nie cechującej się przymiotem dowolności.

W świetle powyższego w braku stwierdzenia naruszenia prawa procesowego brak było również podstaw dla uwzględnienia zarzutów prawa materialnego apelacji, stanowiących w istocie konsekwencję zarzutów procesowych. W ocenie Sądu Okręgowego koszty poniesione przez poszkodowanego związane z najmem pojazdu zastępczego i podstawieniem stanowiły wydatki celowe i ekonomicznie uzasadnione, nie przewyższając wartości szkody przez poszkodowanego poniesionej, przy czym Sąd II instancji w tym zakresie podziela przytoczoną przez Sąd Rejonowy koncepcję ustalenia szkody metodą dyferencyjną (różnicową) oraz przyjęcia dopuszczalności i skutków przelewu wierzytelności z tego tytułu jako wierzytelności przyszłej. Brak wykazania podstaw przez pozwanego dla przyjęcia wskazanej przez niego stawki najmu powodował niezasadnym również zarzut w zakresie naruszenia art. 361 kc i 363 kc, zasądzone przez Sąd Rejonowy odszkodowanie nie przewyższało wysokości szkody.

Dlatego też orzeczono jak w sentencji na mocy art. 385 kpc, o kosztach postępowania apelacyjnego orzekając na zasadzie art. 98 kpc w zw. z art. 108 par.1 kpc.