Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 roku D. F. pomagał swojemu koledze M. M. w remoncie jego domu zlokalizowanego w miejscowości B.. Po zakończonej pracy postanowili pojechać na stację paliw (...) w P.. Było już po północy. Na stacji M. M. chciał kupić papierosy i pograć na automatach do gry.

Po przyjeździe na stację w P. M. M. i D. L. udali się do pomieszczenia, w którym znajdowały się automaty do gier. W pomieszczeniu tym przebywały już inne osoby, które grały na automatach. M. M. wraz ze swoim kolegą podeszli do jednego z automatów i zaczęli grać. Po pewnym czasie każdy nich grał na innym automacie. Po wyjściu z pomieszczenia innych osób grających na automatach, M. M. i D. F. wyłączyli w pomieszczeniu światło. M. M. wraz ze swoim kolegą próbował przy pomocy śrubokrętu podważyć elementu pulpitu automatu do gier. Następnie tę samą próbę podjął posługując się kawałkiem drutu. Próby te M. M. podejmował kilka razy. Za każdym razem okazywały się one bezskuteczne. Po kolejnej nieudanej próbie wydostania pieniędzy z automatu oraz po interwencji pracownika (...) opuścili pomieszczenie z automatami. Następnie wsiedli do samochodu i odjechali.

dowód:

- protokół oględzin rzeczy – płyty CD z zapisem monitoringu – k. 11-12;

- protokół zatrzymania rzeczy – k. 2-4;

- płyta CD z zapisem monitoringu – k. 5;

M. M. ma 24 lata, posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych, jest kawalerem, ojcem dwójki dzieci w wieku 3 lat i niespełna jednego roku. M. M. prowadzi własną działalność gospodarczą, która przynosi mu miesięczny dochód w wysokości około 3.300 zł. M. M. jest właścicielem domu jednorodzinnego o powierzchni 100 metrów kwadratowych z działką o powierzchni 1 ha położonej w miejscowości B. oraz samochodu marki V. (...) rok produkcji 1996 i samochodu marki V. (...) rok produkcji 1997.

dowód:

- dane podane do protokołu przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 11 stycznia 2016 roku – k. 27-27v ;

- informacje ze Starostwa Powiatowego w C. – k. 32, 36, 37, 38;

M. M. w przeszłości nie był karany sądownie.

dowód:

- dane o karalności – k. 31;

M. M. na etapie postępowania przygotowawczego będąc przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że D. F. pomagał mu w remoncie domu. W dniu 22 grudnia 2015 roku po zakończeniu prac remontowych postanowili, że pojadą na staję paliw (...), aby kupić tam papierowy i zagrać w gry na automatach. M. M. wyjaśnił, że gdy skończyły im się pieniądze wraz z kolegą postanowili je odzyskać. Jeden z przycisków w automacie był ruchomy i w związku z tym postanowili podważyć go śrubokrętem i w ten sposób wydostać z maszyny do gry pieniądze. Żadnych pieniędzy nie udało im się wydobyć z automatu. M. M. wyjaśnił, że następnie samochodem D. F. odjechali do domu. M. M. w toku przesłuchania wyraził żal z powodu zaistniałego incydentu i stwierdził, iż chciałby dobrowolnie poddać się karze. (k. 28)

W dniu 11 stycznia 2016 roku M. M. złożył wyjaśnienia przed prokuratorem. W trakcie przesłuchania M. M. także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia. Jednocześnie M. M. wyraził wolę i gotowość dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karanej i skorzystania z dobrodziejstwa instytucji przewidzianej w przepisie art. 335 kpk. (k. 30)

Prokurator Rejonowy w Wąbrzeźnie skierował wniosek o skazanie oskarżonego M. M. na posiedzeniu w trybie art. 335 kpk i wymierzenie mu kary jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby, wymierzenie obok kary pozbawienia wolności również kary 50 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 20 złotych i zobowiązanie go do wykonywania pracy zarobkowej oraz oddanie w wyznaczonym okresie próby pod dozór kuratora. Prokurator wniósł także o obciążenie M. M. kosztami postępowania. (k. 53)

M. M. nie stawił się na posiedzenie Sądu w dniu 10 marca 2016 roku, będąc o terminie prawidłowo zawiadomiony. (k. 66)

Przystępując do oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, iż Sąd dał wiarę wyjaśnieniom złożonym przez M. M. uznając, iż zasługują one na to, aby obdarzyć je walorem wiarygodności. Oskarżony przesłuchany w charakterze podejrzanego na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził gotowość dobrowolnego poddania się karze uzgodnionej z prokuratorem. W przekonaniu Sądu przyznanie się oskarżonego M. M. do popełnienia zarzucanego mu czynu w świetle ustalonego stanu faktycznego oraz zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie pozostałym materiale dowodowym, a w szczególności najistotniejsze znaczenie dla ustalenia w sprawie stanu faktycznego i dla podjętego rozstrzygnięcia miał zapis z monitoringu, który udokumentował całe zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania. Otóż na terenie stacji paliw (...) w P. zostały zamontowane kamery. Kamery zainstalowane na stacji swym zasięgiem obejmowały również pomieszczenia, w których zostały umieszczone automaty do gier zręcznościowych. Kamery te rejestrowały wszystko to, co działo się w pomieszczeniu, gdzie znajdowały się automaty do gry. Monitoring zamontowany na terenie stacji benzynowej działał także w dniu 23 grudnia 2015 roku, co pozwoliło na zarejestrowanie całego zdarzenia z udziałem oskarżonego M. M. i jego kolegi.

Nagranie z tym zapisem zostało zabezpieczone zgodnie z przepisami kodeksu postępowania karanego, a następnie zabezpieczona płyta z nagraniem została odtworzona w postępowaniu przygotowawczym, co zostało utrwalone w protokole oględzin.

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego korespondują z odtworzonym przebiegiem zdarzenia z zapisu monitoringu. Utrwalony na nagraniu obraz pozwala na precyzyjne zidentyfikowanie każdego z uczestników zajścia oraz określenie ich zachowania, przy czym zarejestrowany został przebieg całego zdarzenia, od momentu kiedy M. M. wraz ze swoim kolegą wszedł do pomieszczenia gdzie znajdowały się automaty, aż do momentu opuszczenia przez nich tego pomieszczenia. Na odtworzonym zapisie z monitoringu wyraźnie widać moment jak oskarżony M. M. wraz ze swoim kolegą podchodzą do automatów i próbują śrubokrętem, a następnie kawałkiem drutu podważyć jeden z elementów maszyny do gry. Próby te z przerwami trwają przez kilkanaście minut. Zarejestrowany obraz jest na tyle czytelny i wyraźny, iż pozwala na jednoznaczne i kategoryczne odtworzenie każdego ruchu oskarżonego. W związku z tym, iż wartość dowodowa zapisów z monitoringu nie budziła żadnych wątpliwości Sąd uznał ten dowód za w pełni wiarygodny i obiektywny.

Sąd walorem wiarygodności obdarzył pozostałe dokumenty w postaci informacji uzyskanych ze Starostwa Powiatowego w C. oraz z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T.. (k. 32, 36, 37, 38) W ocenie Sądu brak było podstaw do podważenia autentyczności tychże dokumentów oraz informacji w nich zawartych. D. te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto dokumenty te nie stanowiły podstawy do dokonania istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń stanu faktycznego. Sąd informacje zawarte w tych dokumentach wziął pod uwagę przy ustalaniu sytuacji majątkowej oskarżonego.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego winna M. M. nie budzi dla Sądu żadnych wątpliwości i w związku z tym Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku określonego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk. Oskarżony usiłował dostać się do wnętrza automatu do gier, na którym grał wraz ze swoim kolegą, aby wydobyć z niego pieniądze, które chciał zabrać ze sobą. A zatem oskarżony najpierw przy pomocy śrubokrętu, a później przy pomocy kawałka drutu próbował pokonać zabezpieczenia i w ten sposób dokonać zaboru pieniędzy znajdujących się we wnętrzu maszyny. Oskarżony zamierzonego celu nie osiągnął, stąd też działanie jego zakończyło się jedynie na usiłowaniu kradzieży z włamaniem.

Sąd uznając, że wina i okoliczności popełnienia czynu zabronionego przez M. M. nie budzą żadnych wątpliwości uwzględnił wniosek oskarżyciela publicznego o dobrowolne poddanie się karze złożony w trybie art. 335 § 1 kpk. W myśl tego przepisu prokurator może wystąpić do Sądu zamiast z aktem oskarżenia z wnioskiem o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie wobec oskarżonego uzgodnionych z nim kar lub środków karnych. Przesłanką do wystąpienia przez oskarżyciela publicznego z takim wnioskiem jest to, aby czyn zarzucany oskarżonemu stanowił występek, a oskarżony przyznawał się do winy i w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia czynu zabronionego oraz wina nie budziły wątpliwości. Ponadto postawa oskarżonego musi wskazywać na to, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie wszystkie przesłanki uzasadniające wystąpienie do Sądu z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze przez oskarżonego M. M. zostały spełnione. Propozycje wskazane we wniosku są zgodne z zasadami wymiaru kary i środków karnych, a cele postępowania karnego sprecyzowane w przepisie art. 2 kpk zostały osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy. Oskarżony wyraził skruchę z powodu swojego zachowania i na etapie postępowania karanego sam wystąpił z inicjatywą dobrowolnego poddania się karze. M. M. od samego początku przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie kwestionował swojej winy, przy czym przyznanie to w świetle ustalonego stanu faktycznego nie budzi żadnych wątpliwości Sądu i sprawstwo oskarżonego znajduje potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dowodach, z których najistotniejsze znaczenie ma zapis z monitoringu, w którym został utrwalony przebieg całego zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

Mając zatem na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk wymierzył oskarżonemu M. M. wcześniej uzgodnioną z prokuratorem karę w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Przy wymierzaniu oskarżonemu kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w treści przepisu art. 53 kk i miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uznał, iż kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku będzie karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, jak i społecznej szkodliwości czynu zabronionego, którego się dopuścił.

Sąd wymierzając M. M. karę pozbawienia wolności miał na względzie zarówno okoliczności łagodzące, jak i okoliczności obciążające. Jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę znaczną szkodliwość społeczną czynu zarzucanego oskarżonemu. Oceniając społeczną szkodliwość czynu jako znaczną Sąd odwołał się do definicji zawartej w art. 115 § 2 kk. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego występku podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył, jakim jest cudza własność, jednocześnie Sąd miał na względzie, że oskarżony swoim działaniem nie zdołał wyrządzić efektywnej szkody. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował także działanie oskarżonego wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. M. M. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a zatem z niskich pobudek.

Z kolei jako okoliczność łagodzącą Sąd miał na względzie fakt uprzedniej niekaralności oskarżonego. Znaczenie miała również postawa oskarżonego, który wyraził skruchę z powodu swojego zachowania oraz gotowość do dobrowolnego poddania się karze.

Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego M. M. zachodzą przesłanki, które uzasadniają skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony M. M. zdaniem Sądu zasługuje na to, aby dać mu szansę i zasadnie w jego przypadku można przyjąć istnienie pozytywnej prognozy kryminologicznej. Oskarżony spełnia przesłanki określone w art. 69 § 1 kk i w przypadku orzeczenia wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania zasadnie można przyjąć, iż nie popełni on w przyszłości kolejnego czynu zabronionego. Kara pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym stanowi zawsze środek ostateczny, który może zostać wykorzystany tylko wówczas, gdy żaden inny rodzaj kary, czy też środka karanego nie zapewni osiągnięcia celów kary. Sąd dokonał w przedmiotowej sprawie wnikliwej oceny postawy oskarżonego i ocenił jego warunki i właściwości osobiste w sposób pozytywny. Na korzyść oskarżonego przemawia dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz okoliczność, iż M. M. nie był dotychczas karany sądownie. Ponadto Sąd wziął pod uwagę również postawę oskarżonego po popełnieniu zarzucanego mu czynu. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, chociaż w świetle zgromadzonych dowód nie należy przeceniać tego przyznania się do winy. Całe zdarzenie zostało bowiem zarejestrowane przez zainstalowane na stacji paliw kamery monitoringu. Nie zmienia to jednak tego, iż M. M. wyraził gotowość dobrowolnego poddania się karze. Sąd warunkowo zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności wyznaczył 3 – letni okres próby, co w ocenie Sądu jest dostatecznym okresem dla osiągnięcia wyznaczonych celów i zweryfikowania postawy oskarżonego. Ponadto dla wzmożenia kontroli zachowania oskarżonego w wyznaczonym okresie próby Sąd oddał go pod dozór kuratora i nałożył na niego obowiązek wykonywania pracy zarobkowej. Kurator będzie sprawował kontrolę nad przebiegiem wyznaczonego okresu próby oraz motywował oskarżonego do przestrzegania przepisów prawa.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie oznacza, iż M. M. pozostanie bezkarny. W sytuacji bowiem, gdy oskarżony ponownie popełni przestępstwo, bądź w inny sposób naruszy porządek prawny, albo nie będzie wywiązywał się z nałożonych na niego przez Sąd obowiązków związanych z wyznaczonym okresem próby zawsze będzie można zarządzić wykonanie kary pozbawienia wolności.

Dla zwiększenia dolegliwości orzeczonej kary Sąd obok kary pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu również karę grzywny w uzgodnionym wcześniej wymiarze 60 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 20 złotych. Orzeczona kara grzywny spowoduje, że wymierzona M. M. kara stanie się karą realną i będzie wiązać się dla oskarżonego z rzeczywistą dolegliwością. W tym miejscy należy wskazać, iż Sąd błędnie w pkt 7 wyroku wymierzył M. M. karę grzywny na podstawie art. 71 § 1 kk. Grzywnę na podstawie tego przepisu można orzec jedynie wówczas, gdy jej orzeczenie na innej podstawie nie jest możliwe. W rozpatrywanym przypadku Sąd winien orzec wobec M. M. karę grzywny na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk. Przepis art. 33 § 2 kk przewiduje możliwość orzekania grzywny kumulatywnej w sytuacji, gdy sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść taką osiągnął. Oskarżony M. M. w wyniku czynu, którego się dopuścił nie osiągnął korzyści majątkowej, ale niewątpliwie w celu osiągnięcia takiej korzyści działał.

Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 20 zł, biorąc pod uwagę wysokość miesięcznego dochodu oraz jego sytuację rodzinną i majątkową.

Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk, od ponoszenia kosztów sądowych, określając, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa.

Sędzia SR

Krzysztof Twarogowski