Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Przemysław Kowalski

Protokolant: st.sekr.sąd. Małgorzata Śnieg

po rozpoznaniu w dniach: 25.08.2015, 24.09.2015, 26.11.2015, 07.01.2016, 07.04.2016r

sprawy przeciwko

S. M. (1) s. J. i Z. zd.(...), ur. (...) w B., zam. K. ul. (...), nie karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 listopada 2014 roku około godziny 10:25 w K. na ulicy (...) kierując samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że poruszając się ulicą (...) od Ś. w kierunku Centrum K. zjechał na przeciwny pas ruchu doprowadzając do czołowego zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) z naczepą K. nr rej (...) kierowanym przez A. S., w następstwie czego kierujący (...) doznał obrażeń w postaci złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej naruszających czynności ciała na czas powyżej siedmiu dni

tj. za przestępstwo z art. 177 § 1 kk

I.  Oskarżonego S. M. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art. 177 § 1 kk popełnionego w sposób wyżej opisany i za to na podstawie art. 177 § 1 kk w zw. z art.37a kk, art. 33 § 1 , 3 kk wymierza oskarżonemu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat M. K. kwotę 929, 88 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.

III.  Na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe oraz zobowiązuje do uiszczenia opłaty w kwocie 300 złotych.

SSR Przemysław Kowalski

Sygn. II K 518/15

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2014 roku o godz. 9.45 rano pokrzywdzony A. S. wyjechał samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) z naczepą K. nr rej (...) z B. pod K. z transportem towaru - do K.. Pokrzywdzony przejechał przez K. ma następnie przed godziną 10.25 kontynuował jazdę ulicą (...) w stronę P.. Za pokrzywdzonym jechały w ciągu inne pojazdy tj. kolejny samochód ciężarowy kierowany przez P. S. ,samochód osobowy marki V. (...) kierowany przez M. F. oraz R. (...) kierowany przez J. B..

Tego dnia niebo było zachmurzone jednakże nie opadał deszcz. Jezdnia po której poruszały się samochody była wilgotna (k.2-3).

W tym czasie od strony Ś. w stronę K. jechał swoim samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej (...) oskarżony S. M. (1) ,który wracał ze Ś.. Przed oskarżonym nie jechały żadne pojazdy.

Z racji ,iż kolumna samochodów jadąca od strony K. poruszała się wolno z prędkością około 60 km /h – jadący za pokrzywdzonym ,P. S. próbował wyprzedzić jego pojazd ,jednakże z zrezygnował z wykonania tego manewru z uwagi na zbliżanie się do łuku drogi ,przez który przebiegały tory i znajdował się niestrzeżony przejazd kolejnowy.

Po minięciu łuku drogi ,kolumna samochodów w niezmienionej kolejności i z tą samą prędkością kontynuowała jazdę prostym odcinkiem drogi w stronę Ś.. Ne jej czele nadal jechał samochód ciężarowy z naczepą kierowany przez pokrzywdzonego A. S.. Pojazd kierowany przez pokrzywdzonego oraz pozostałe samochody podążające za nim – w tym czasie jechały swoim prawym pasem ruchu (patrząc w stronę Ś.) i nie zjeżdżały na pas przeciwny, po którym od strony Ś. zbliżał się do nich samochód O. (...) kierowany przez oskarżonego S. M. (1).

O godz. 10.25 w odległości około 175 metrów za łukiem drogi ,gdzie znajdował się przejazd kolejowy ,patrząc w stronę Ś. – oskarżony jadący w stronę K. nie zachował należytej ostrożności i nie zwalniając ,zjechał kierowanym przez siebie pojazdem z prawego pasa (ruchu patrząc w stronę K.) na pas przeciwny po którym poruszała się kolumna samochodów na czele której jechał kierowany przez pokrzywdzonego A. S. samochód ciężarowy marki M. o nr rej. (...) z naczepą K. nr rej (...). W tym czasie samochód oskarżonego jechał z prędkością 70 km/h – dozwoloną w tym miejscu (k. 2v).

Pokrzywdzony jadąc z prędkością 65 km/h (k.179) - widząc pojazd O. (...) ,zjeżdżający na pas ruchu po którym kierował prowadzonym przez niego samochodem ciężarowym – chcąc uniknąć zderzenia „odbił” samochodem ciężarowym w prawo ,na pobocze ,a nadto wykonał manewr hamowania. W chwili rozpoczęcia manewru hamowania ciągnika siodłowego i blokowania kół – pojazd kierowany przez pokrzywdzonego znajdował się po prawej stronie swego pasa ruchu. Koło przednie prawe ciągnika siodłowego znajdowało się wówczas na prawej krawędzi jezdni.

Mimo wykonania manewru hamowania ,zmniejszenia prędkości do 49,5 km/h (k.179) i zjazdu w prawo przez pokrzywdzonego – pojazd O. (...) kierowany przez oskarżonego będąc już na lewym pasie ruchu ,po którym prawidłowo poruszał się ciągnik siodłowy M. - uderzył przednim lewym narożnikiem w przedni lewy narożnik ciągnika siodłowego. Podczas trwania zderzenia pojazdy przemieszczały się względem siebie. Przód samochodu osobowego O. (...) po rozbiciu narożnika zderzaka ciągnika wbił się pod kabinę ciągnika na głębokość ok. 1,6m. następnie doszło do uderzenia przez O. (...) w koło przednie lewe ciągnika. W wyniku zderzenia uszkodzone zostało również koło przednie lewe w samochodzie O.. Po wbiciu się samochodu O. (...) pod kabinę ciągnika - został on początkowo przemieszczony na drodze zjazdu ciągnika z jezdni, a następnie odrzucony w lewą stronę tj. na prawy pas ruchu patrząc w stronę K. ,po którym pierwotnie poruszał się O. (...). Następnie samochód O. (...) został odrzucony przodem zataczając łuk na jezdni po czym uderzył lewym przednim narożnikiem o betonową barierę znajdującą się po prawej stronie jezdni (patrząc w stronę K.).

Po zdarzeniu ciągnik siodłowy M. z naczepą - znajdował się na lewym poboczu (patrząc w stronę Ś.) usytuowany równolegle do jezdni, przodem w kierunku Ś., natomiast O. (...) po obróceniu się wokół własnej osi - stał na prawym poboczu, przednim lewym narożnikiem przy betonowej barierze, skośnie do krawędzi jezdni, przodem również w kierunku Ś..

Widząc jak ciągnik siodłowy M. z naczepą zjeżdża na prawe pobocze – kierowcy pojazdów jadących za nim wyhamowali i zatrzymali się. P. S. jadący bezpośrednio za samochodem pokrzywdzonego wysiadł ze swojego pojazdu i powiedział A. S. żeby zgasił silnik. Wówczas pokrzywdzony oświadczył P. S., że „uciekał” swoim pojazdem bo na niego jechał samochód osobowy. A. S. opuścił ciągnik siodłowy o własnych siłach.

Do samochodu O. (...) podszedł natomiast M. F.. Zobaczył jak oskarżony M. wyciągnął kluczyki ze stacyjki, po czym sprawdził mu puls i zadzwonił pod numer 112. Oskarżony nie mówił M. F. ani innym osobom z jakiego powodu doszło do wypadku.

Po kilkunastu minutach na miejsce wypadku przejechała policja i pogotowie , które zabrało oskarżonego i pokrzywdzonego do szpitala (...) oskarżony jak i pokrzywdzony byli trzeźwi w chwili wypadku.

Na skutek zdarzenia drogowego pokrzywdzony A. S. - doznał obrażeń w postaci złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej naruszających czynności ciała na czas powyżej siedmiu dni (k.14).

Również oskarżony doznał obrażeń naruszających czynności ciała na czas powyżej siedmiu dni w postaci : złamania kręgu szyjnego ,zwichnięcia biodra ,stłuczenia głowy ze wstrząśnieniem mózgu ,rany tłuczonej głowy (k. 13).

W miejscu zderzenia pasy ruchu rozdzielone są linią ostrzegawczą przerywaną. Po stronie lewej znajduje się trawiaste pobocze o szerokości 1,9m, po stronie prawej (patrząc w stronę K.) o szerokości 2m z betonową bariera energochłonną.

Podczas oględzin miejsca wypadku ujawniono na jezdni i poza nią ślady wskazujące na miejsce zderzenia oraz tor ruchu ciągnika siodłowego bezpośrednio przed zderzeniem i po zderzeniu. Na miejscu zdarzenia, na lewym pasie ruchu (właściwym dla kierunku poruszania się zestawu ciężarowego) ujawniono ślady blokowana kół oraz ślady zarysowania jezdni. Ślad blokowania rozpoczyna się na lewym pasie ruchu w odległości 5m od prawej krawędzi jezdni i przebiega łukowato w kierunku lewej krawędzi jezdni – patrząc w stronę Ś. ( fotografia 12 - k. 42). Ślad ten powstał od koła przedniego lewego ciągnika siodłowego.

O. (...) posiadał sprawny układ kierowniczy ,hamulcowy oraz zawieszenie przednie i tylne (k. 58-61).

S. M. (1) posiada wykształcenie średnie – elektronik. Prowadzi działalność gospodarczą – serwis (...). Żonaty ,ojciec 2 dzieci w wieku 12 i 19 lat, na które płaci alimenty. Był karany sądownie wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 07.03.2013r. sygn. akt II K 164/13 za czyn z art. 178 a par 1 kk na karę 100 stawek dziennych grzywny w po 10 złotych każda oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres 1 roku (k. 189).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadków : J. B. (k. 24 ,143) A. S. (k.26-28, 142-143), P. S. ( karty pomiędzy kartami 50 ,a 51 akt , k. 160-161), M. F. (k. 165),

oraz rzeczowego materiału dowodowego w postaci : protokołu oględzin miejsca zdarzenia (k. 2-3) , protokołów oględzin pojazdów (k. 4-9), dokumentacji lekarskiej (k.13- 14, 30- 34, 83-84 ), protokołów badania na zawartość alkoholu w organizmie (k. 15-17) ,karty karnej (k. 35 - 36),szkicu sytuacyjnego (k. 38) , dokumentacji fotograficznej (k. 39- 42), opinia z dziedziny mechaniki pojazdowej (k. 58-61), opinii biegłego C. K. (k. 171-185, 202-203) , odpisu wyroku SR Konin (k. 189).

Częściowo do ustaleń faktycznych wykorzystano wyjaśnienia oskarżonego (k. 45 ,79,141-142 ).

Oskarżony S. M. (1) zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia z których wynika ,że jechał ze Ś. w stronę K.. Jadąc widział, że z naprzeciwka z za zakrętu wyjechał samochód ciężarowy, przekroczył oś jezdni i wjechał na jego pas ruchu. Z uwagi ,iż oskarżony nie miał możliwości ucieczki w prawo, bo w miejscu zdarzenia po prawej stronie była barierka i torowisko – odbił swoim samochodem w lewo na pas ruchu.

W tym czasie tir ,który jechał z przeciwka miał być częściowo ( połową swojej szerokości) na pasie ruchu oskarżonego. W tym czasie oskarżony jechał z prędkością ok. 70 km/h. W pewnym momencie oskarżony zobaczył, że tir wraca na swój pas ruchu i doszedł do wniosku, że może wrócić na swój pas. Odbił w prawo, zahaczył o tira, a następnie na skutek tego zahaczenia uderzył w barierkę. Wykonując manewry unikowe zaczął delikatnie hamować.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego pod katem wiarygodności – Sąd wykorzystał je do ustaleń faktycznych jedynie w zakresie ,iż w dniu 20.11.2014r. jechał on w stronę K. oraz ,że poruszał się z prędkością dozwoloną około 70 km/h. W tej części znajdują one bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach.

Natomiast zasadnicza cześć wyjaśnień S. M. złożona na okoliczność przyczyn wypadku drogowego ,w której sugeruje on jakoby to pokrzywdzony kierujący samochodem ciężarowym spowodował zagrożenie w ruchu drogowym na skutek zjechania na jego pas ruchu i zmusił w ten sposób oskarżonego do wykonania manewru obronnego polegającego na zjechaniu pojazdem osobowym na lewy pas ruchu oraz powrotem na pas prawy - stanowi gołosłowną linię obrony ,która nie tylko nie znalazła jakiegokolwiek potwierdzenia w dowodach zgromadzonych w sprawie ,ale której przeczą zeznania wszystkich świadków ,rzeczowy materiał dowodowy oraz opinia biegłego i tak :

Po pierwsze : z kategorycznych zeznań pokrzywdzonego A. S. wynika ,że nie zjeżdżał ma pas ruchu po którym poruszał się oskarżony. Do zderzenia doszło na prostej drodze za zakrętami. W pewnym momencie na jego pas ruchu zaczął zjeżdżać samochód jadący z przeciwka. Widząc to pokrzywdzony odbił kierownicą w prawo chcąc uniknąć zderzenia oraz zaczął hamować. W chwili zderzenia ciągnik był już częściowo na poboczu. Samochód osobowy odbił się od tira i odrzucony został na prawy pas ruchu. W chwili zjazdu na lewy pas ruchu kierujący samochodem osobowym nie wykonywał żadnych manewrów wyprzedzania. Przed samochodem osobowym nikt nie jechał. ( k.26-28 ,142v-143)

Sąd dał w całości przymiot wiary zeznaniom pokrzywdzonego ,albowiem korespondują one z zeznaniami kolejnych świadków tj. kierowców samochodów jadących z nim od strony K. w stronę Ś..

P. S. – potwierdził ,że w dniu zdarzenia kierował zestawem ciężarowym (TIR) jadąc z K. do D. N.. Zeznał ,że przed nim jechał wolno zestaw ciężarowy ,kierowany przez pokrzywdzonego. Świadek S. chciał wyprzedzić jadącego przed nim tira, gdyż ten poruszał się wolno, nie uczynił powyższego z uwagi na zbliżenie się do łuku drogi gdzie znajdował się niestrzeżony przejazd kolejowy. Po minięciu łuku ,na prostym odcinku drogi zauważył nadjeżdżający z przeciwka samochód osobowy O. ,który zaczął zjeżdżać ze swego pasa ruchu w stronę TIR-a, za którym poruszał się świadek. Kierujący TIR-em zaczął zjeżdżać w prawo do rowu. Natomiast O. odbił się od TIR-a i obrócił na jezdni. Świadek zdołał zatrzymać się, nie uderzając w poprzedzający go pojazd. Jak wynika z zeznań P. S. - kierujący TIR-em jadący przed nim nie wykonywał żadnych manewrów przed zderzeniem. Zderzenie miało miejsce na prostym odcinku drogi. (k,.160v-161, karty pomiędzy kartami 50 ,a 51 akt)

Także powołany przez oskarżonego M. F. jadący za dwoma tirami kierowanymi przez pokrzywdzonego oraz P. S. zeznał ,że : tir jadący jako drugi chciał wyprzedzić pierwszego tira ,jednakże z uwagi na przejazd kolejowy i zakręty nie wyprzedził go. Po minięciu zakrętów, w odległości ok. l00 m za zakrętami ,na prostym odcinku drogi doszło do zderzenia. Wg świadka pierwszy tir jechał normalnie, minął przejazd kolejowy i nie zjeżdżał na przeciwny pas ruchu. Pierwszy tir uczestniczący w wypadku zjechał na prawą stronę. (k.165v)

Wreszcie jadący za w/w J. B. zeznał ,że w dniu zdarzenia jechał w kolumnie samochodów. Poruszali się z prędkością ok. 60km/h. Po minięciu zakrętów i przejechaniu ok. 200m świadek zauważył obracający się na jezdni samochód O. (...). Podczas jazdy po minięciu zakrętów ,żaden z pojazdów jadących przed nim nie zjechał na lewą stronę. Pojazdy jadące przed nim poruszały się swoim prawym pasem. (k.24, 143)

Jak wynika z analizy zeznań w/w świadków- jakikolwiek z samochodów jadących w kolumnie w stronę Ś., po minięciu zakrętu ,na prostym odcinku drogi na którym doszło do wypadku – nie zjeżdżał na przeciwny pas ruchu po którym poruszał się oskarżony kierując O. (...). Pojazdy jechały wolno i nie stwarzały jakiegokolwiek zagrożenia w ruchu drogowym. Świadkowie zgodnie wskazali ,że to oskarżony zjechał kierowanym przez siebie samochodem na pas ruchu po którym jechał kierowany przez pokrzywdzonego ciągnik siodłowy ( oraz ich pojazdy) ,i to zachowanie oskarżonego było przyczyną wypadku ,którego pokrzywdzony próbował uniknąć zjeżdżając swoim samochodem na prawe pobocze.

Wobec wielości zeznań w/w osób ,wzajemnie ze sobą spójnych oraz korespondujących Sąd przyznał im przymiot wiary. Dodatkowo zauważyć należy ,ze w/w świadkowie byli przypadkowymi obserwatorami i uczestnikami zdarzenia drogowego ,nie znającymi się wzajemnie. Także i z tych powodów nie mieli oni jakiegokolwiek powodu by podawać opisaną powyżej wersję wydarzeń.

Po drugie : również rzeczowy materiał dowodowy neguje wersję oskarżonego i w całości potwierdza relację pokrzywdzonego oraz świadków. Zauważyć należy ,że na pasie ruchu po ,którym poruszał się w stronę K. oskarżony nie stwierdzono jakichkolwiek śladów wskazujących by wjechał na niego jadąc z przeciwka ciągnik siodłowy kierowany przez pokrzywdzonego. Co istotniejsze podczas oględzin miejsca wypadku ujawniono na jezdni i poza nią ślady wskazujące na miejsce zderzenia oraz tor ruchu ciągnika siodłowego bezpośrednio przed zderzeniem i po zderzeniu. Na lewym pasie ruchu (właściwym dla kierunku poruszania się zestawu ciężarowego) ujawniono ślady blokowana kół oraz ślady zarysowania jezdni. Ślad blokowania kół rozpoczyna się na lewym pasie ruchu ( patrząc w stronę K.) w odległości 5m od prawej krawędzi jezdni ( patrząc w stronę K.) i przebiega łukowato w kierunku lewej krawędzi jezdni ( vide : dokumentacja zdjęciowa - fotografia 12 k. 42 oraz protokół oględzin k. 2-3).

Ja wynika z opinii biegłego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych C. K. ,który analizował w/w rzeczowy materiał dowodowy : wg danych technicznych pojazdu, ciągnik siodłowy marki M. (...) r.2010 fabrycznie wyposażony był w układ przeciwblokujący - (...). Stan naczepy wskazuje również że posiadała (...). Zatem biorąc pod uwagę powypadkowe ułożenie pojazdu i jego konstrukcje oraz wymiary : ślad ten mógł powstać jedynie od koła przedniego lewego ciągnika siodłowego. Biorąc od uwagę rozstaw kół przednich ciągnika, miejsce początku śladu oraz wielkość miejsca zdarzenia biegły stwierdził, że w chwili rozpoczęcia śladu blokowania, tj. hamowania ciągnika siodłowego ( pojazd kierowany przez pokrzywdzonego) znajdował się po stronie prawej swego pasa ruchu. Koło przednie prawe ciągnika znajdowało się wówczas na krawędzi jezdni. Przebieg śladu wskazuje, że kierujący zestawem ciężarowym wykonał gwałtowny skręt pojazdem w prawą stronę oraz uruchomił układ hamulcowy (k.175-176)

Po trzecie : w celu zweryfikowania relacji oskarżonego oraz ustalenia przebiegu zdarzania drogowego powołano biegłego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych C. K.. Jak wynika z jego opinii – O. (...) kierowany przez oskarżonego poruszał się z prędkością dozwoloną tj. 70 km/h ,natomiast prędkość (...) z naczepą wynosiła 65 km/h ,a w w chwili zderzenia z O. (...),5 km/h (k. 179). Co istotniejsze biegły wywiódł ,że przyczyną zaistnienia wypadku było niezgodne z zasadami ruchu drogowego zachowanie się kierującego O. (...) wynikające ze zjechania pojazdem na przeciwny pas ruchu bezpośrednio przed ciągnikiem siodłowym z naczepą. W zaistniałej sytuacji pokrzywdzony nie miał fizycznych możliwości uniknięcia zderzenia z przemieszczającym się na jego pas ruchu samochodem O. (...). Odnosząc się natomiast do relacji oskarżonego – biegły wywiódł ,że analiza materiału dowodowego nie daje żadnych podstaw do przypisania kierującemu zestawem ciężarowym przyczynienia się do powstania wypadku (k.183-184).

Podczas rozprawy uzupełniająco biegły wskazał ,że zachowaniu kierowcy tira ja nie widzi jakiegokolwiek przyczynienia się do zaistniałego wypadku. Z materiału dowodowego nie wynika również, aby na skutek zachowań innych uczestników ruchu drogowego oskarżony został zmuszony do zjazdu swoim samochodem na przeciwny pas ruchu. Powodów zjazdu na przeciwny pas ruchu szukać należy wyłącznie w zachowaniu oskarżonego.

Odnosząc się do relacji oskarżonego z ,której wynikało ,że samochód ciężarowy uczestniczący w zdarzeniu po pokonaniu przejazdu kolejowego zjechał częściowo na lewy pas ruchu, stwierdził ,że usytuowanie powypadkowe pojazdu ciężarowego wskazuje ,że w chwili stanu zagrożenia - zestaw ten znajdował się na swoim prawym pasie ruchu. Biegły wskazał także ,że przy ustalonych prędkościach obu pojazdów w chwili wyjechania samochodu ciężarowego z łuku za przejazdem odległość między pojazdami wynosiła około 300 metrów i nawet w przypadku gdy ciągnik siodłowy na tym łuku przekroczyłby oś jezdni ( co twierdzi wyłącznie oskarżony ) - nie stanowiło to żadnego zagrożenia dla kierującego samochodem osobowym będącego w tym czasie ponad 300 metrów od ciągnika (k. 202-203 ).

Sąd podzielił argumentację zawartą w ww. opinii biegłego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych. Opinia te bowiem była jasna ,pełna i wyczerpująca, nie zawierała sprzeczności i błędów logicznych. Ponadto wydana została na podstawie szczegółowych badań, które nie budzą żadnych wątpliwości, a zawarte w nich wnioski poparte zostały rzeczową i logiczną argumentacją.

Co istotniejsze opinia biegłego w całości koresponduje z rzeczowym materiałem dowodowym oraz zeznaniami wszystkich świadków przesłuchanych w toku postepowania z których wynika ,że (...) z naczepą kierowany przez pokrzywdzonego – nie zjeżdżał na przeciwny pas ruchu po którym poruszał się O. (...) ,a cały czas jechał z dozwoloną prędkością po prawym pasie patrząc w kierunku Ś..

Reasumując ,zarówno z opinii biegłego jak i pozostałych dowodów - wynika bezsporny wniosek ,że do zderzenia pojazdów doszło pasie ruchu ,po którym poruszał się pojazd pokrzywdzonego i to wyłącznie na skutek zachowania oskarżonego ,który zjechał na przeciwny pas ruchu. Z tych względów Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części ,w której twierdził ,że jadący z przeciwka samochód ciężarowy zjeżdżając na jego pas ruchu zmusił go do wykonywania manewru obronnego ,polegającego na przemieszczaniu się na lewy pas w celu uniknięcia zderzenia, do którego i tak finalnie doszło.

Wartość dowodowa pozostałych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i ujawnionych przez Sąd nie budzi wątpliwości tymbardziej ,że nie była ona kwestionowana przez żadną ze stron.

Zdaniem Sądu zabrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził ,iż swoim postępowaniem S. M. (1) wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 177 § 1 kk.

Od strony przedmiotowej istota przestępstwa wypadku komunikacyjnego polega na naruszeniu przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, a więc naruszeniu reguł ostrożnego postępowania, czego następstwem jest spowodowanie określonej szkody.

W ocenie Sądu oskarżony swym zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 1 k.k., bowiem to jego zachowanie polegające na zjechaniu kierowanym przez siebie pojazdem ,na przeciwny pas ruchu bezpośrednio przed nadjeżdżający z przeciwka i prawidłowo jadący samochód ciężarowy marki M. o nr rej. (...) z naczepą K. nr rej (...) wskutek niezachowania szczególnej ostrożności w trakcie jazdy - stanowiło bezpośrednią przyczynę nieumyślnego spowodowania wypadku drogowego, a jego zaś następstwem było powstanie u pokrzywdzonego obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni.

W przedmiotowej sprawie, oskarżony nieumyślnie naruszył dwie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zachowanie oskarżonego było sprzeczne z przepisami : art. 3 ust.1 i art. 16 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, które:

- zobowiązują kierującego do zachowania ostrożności podczas jazdy, a ponadto do unikania wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę (art 3.1),

- zobowiązują kierującego do poruszania się prawą stroną jezdni (art. 16.1),

Jak wynika z opinii biegłego z dziedzin rekonstrukcji wypadków drogowych ,które to wywody Sąd w całości podziela - w niniejszym przypadku bezpośrednią przyczyną wypadku było zjechanie przez oskarżonego na przeciwny pas ruchu bezpośrednio przed nadjeżdżający (...) ,na skutek niezachowania szczególnej ostrożności.

Należy podkreślić, że analiza materiału dowodowego nie daje podstaw do przypisania kierującemu (...) z naczepą jakiegokolwiek przyczynienia się do zaistnienia zdarzenia. Zjechanie przez oskarżonego na sąsiedni pas ruchu nastąpiło bezpośrednio przed nadjeżdżającym samochodem ciężarowym. Widząc zaistniałe zagrożenie pokrzywdzony A. S. zmniejszył prędkość swojego pojazdu i próbował zjeżdżać na prawe pobocze ,lecz nie miał już możliwości uniknięcia zderzenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał S. M. (1) za winnego tego ,że : w dniu 20 listopada 2014 roku około godziny 10:25 w K. na ulicy (...) kierując samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że poruszając się ulicą (...) od Ś. w kierunku Centrum K. zjechał na przeciwny pas ruchu doprowadzając do czołowego zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) z naczepą K. nr rej (...) kierowanym przez A. S., w następstwie czego kierujący (...) doznał obrażeń w postaci złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej naruszających czynności ciała na czas powyżej siedmiu dni tj. popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 kk

Zdaniem Sądu adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu dokonanego przez oskarżonego jest kara grzywny w liczbie 100 stawek dziennych po 30 złotych każda. ( pkt I )

Okolicznościami obciążającymi które Sąd wziął pod uwagę były:

- postępowanie oskarżonego polegające na : niezachowaniu szczególnej ostrożności podczas jazdy ;

- uprzednia karalność sądowa za przestępstwo z art. 178 a par 1 kk.

Okolicznością łagodzącą wziętymi pod uwagę przy wymiarze kary było:

- nieumyślne naruszenie zasad ruchu drogowego,

Liczba stawek grzywny jest wynikiem okoliczności obciążających ,natomiast wysokość pojedynczej stawki jest konsekwencją warunków majątkowych i rodzinnych S. M. (1). W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny będzie karą współmierną do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, która będzie w stanie spełnić swe cele prewencyjne wobec w/w ,wdroży go do przestrzegania porządku prawnego a także da zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Nadto z uwagi na jej wysokość – będzie realna do uiszczenia.

O kosztach zastępstwa procesowego wynikających z ustanowienia obrońcy z urzędu orzeczono na podstawie §14 ust 2 pkt 3 ,§ 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ,uwzględniając ilość terminów rozpraw na które stawił się pełnomocnik (pkt.II).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisu powołanego w punkcie III wyroku ,zobowiązując jednocześnie oskarżonego w oparciu o treść art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych do uiszczenia opłaty w wysokości 300 złotych.

SSR Przemysław Kowalski