Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 25 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

Sędziowie: SO Barbara Frankowska (spr.)

SO Anna Walus - Rząsa

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Zawiło

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2016 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy upadłościowej A. S.

w przedmiocie wniosku upadłego o umorzenie zobowiązań bez ustalania planu spłaty wierzycieli

na skutek zażalenia wierzyciela (...)na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu V Wydziału Gospodarczego Sekcji Upadłościowej z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. akt V G Up 16/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu zaskarżonym postanowieniem (k. 65) umorzył wszystkie zobowiązania A. S. powstałe przed ogłoszeniem upadłości bez ustalania planu spłaty wierzycieli (pkt I) i obciążył Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu tymczasowo pokrytymi kosztami postępowania (pkt II).

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że sytuacja osobista A. S. jednoznacznie wskazuje, że nie jest on zdolny aktualnie i nie będzie zdolny w najbliższym czasie do dokonania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli. Mając bowiem na uwadze sytuację majątkową, zarobkową i rodzinną, w jakiej znajduje się upadły, stwierdzić należy, że nie będzie on w stanie spłacać zobowiązań, które zaciągnął wcześniej. Sąd Rejonowy ustalił, że upadły A. S. nie posiada żadnych nieruchomości i żadnego majątku ruchomego, poza osobistym. Otrzymuje świadczenie rentowe w wysokości ok. 600 zł miesięcznie. Jest inwalidą II grupy, przewlekle chorym i poddawanym kolejnym zabiegom operacyjnym. Upadły nie posiada żadnych rachunków bankowych, ani żadnych oszczędności. W postępowaniu upadłościowym na liście wierzytelności ujawniono trzech wierzycieli upadłego z wierzytelnościami na kwotę ok. 80 zł. Ustalenia dokonane zostały na podstawie oświadczenia upadłego, którego treść nie była kwestionowana przez wierzycieli i została potwierdzona ustaleniami syndyka, jak też ustaleniami dokonanymi w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości V GU 22/15.

W ocenie Sądu I instancji stan zdrowia upadłego, przewidywane kolejne zabiegi operacyjne przy jednoczesnym braku zatrudnienia i braku perspektyw na jego pozyskanie nie wskazują na to by upadły był stanie dokonywać jakichkolwiek spłat, na wskazuje także wysokość otrzymywanego przez niego świadczenia rentowego. Dlatego na podstawie art. 491 ¹⁶ ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze zasadne jest umorzenie wierzytelności upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył wierzyciel (...)Warszawie zaskarżając je w części co do rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 tj. w przedmiocie umorzenia zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie następujących przepisów:

1. art. 491 ¹⁶ ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.01.2016 r. (dalej jako „puin”) poprzez:

- jego zastosowanie w sytuacji, w której nie ustalono ponad wszelką wątpliwość braku zdolności upadłego do wykonania chociażby części zobowiązań w ramach planu spłaty wierzycieli,

- jego błędną wykładnię i przyjęcie, że pojęcie „jakichkolwiek spłat” użyte w tejże normie dotyczy także niewielkich, nawet drobnych spłat w ramach planu spłaty wierzycieli w sytuacji, w której termin ten określa niemożliwość dokonywania spłat w ramach planu spłat w ogóle, nie zaś w jakiejś części,

2. (...) ust. 1 puin poprzez jego zastosowanie i umorzenie zobowiązań bez ustalania planu spłaty wierzycieli w sytuacji, w której istniały podstawy do jego ustalenia i zapewnienia wierzycielom chociażby częściowego zaspokojenie ich wierzytelności,

3. art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 35 puin poprzez jego błędne zastosowanie i pominięcie przez sąd przy ocenie zgromadzonego w sprawie stanu faktycznego danych dotyczących stałych zobowiązań upadłego, a przez to nie ustalenie, czy upadły dysponuje „jakimikolwiek” środkami, które wystarczyłyby do dokonania spłat wierzyciela.

W oparciu o powyższe wierzyciel wniósł o uchylenie postanowienia w zaskarżonej części.

W ocenie Sądu Okręgowego zażalenie nie jest zasadne.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy dokonał wystarczających ustaleń faktycznych pozwalających na zastosowanie art. 491 ¹⁶ ust. 1 p.u.n. i przyjęcie, że osobista sytuacja upadłego A. S. w oczywisty sposób wskazuje, że nie jest on zdolny aktualnie i nie będzie w najbliższym czasie (w perspektywie 3 lat) do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.

Istotnie, na co zwraca uwagę skarżący, upadły ma stałe źródło dochodu, jakim jest świadczenie rentowe w wysokości ok. 600 zł miesięcznie, a Sąd Rejonowy nie dokonał w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia matematycznego wyliczenia potwierdzającego stanowisko, że upadły nie będzie w stanie spłacać „jakichkolwiek” spłat. Jednakże nie czyni to ustaleń Sądu Rejonowego niewystarczającymi do przyjęcia istnienia podstawy do umorzenia wszystkich zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli w trybie art. 491 ¹⁶ ust. 1 puin.

Ustalając plan spłaty wierzycieli sąd bierze pod uwagę możliwości zarobkowe upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób pozostających na jego utrzymaniu, w tym ich potrzeby mieszkaniowe, wysokość niezaspokojonych wierzytelności i realność ich zaspokojenia w przyszłości (art. 491 ¹⁵ ust. 4 pr. upadł.). W sytuacji gdy upadły nie dysponuje stały źródłem dochodów umożliwiających dokonywanie spłat w ramach planu spłaty sąd odstępuje od jego ustalenia i umarza zobowiązania. Podkreślić należy, że możliwość „jakichkolwiek spłat” nie obejmuje spłat jedynie symbolicznych, lecz takich, które mają minimalną wartość ekonomiczną. W ocenie Sądu Okręgowego obiektywnie istniejąca sytuacja upadłego jak stan zdrowia, który kwalifikuje go jako niepełnosprawnego w umiarkowanym stopniu (II grupa inwalidzka), konieczność poddania się kolejnym zabiegom operacyjnym, brak perspektyw pozyskania zatrudnienia, otrzymywanie świadczenia rentowego w minimalnej wysokości pozwalającej jedynie na spokojnie w najniższym stopniu podstawowych potrzeb socjalnych daje podstawę do przyjęcia braku podstaw do sporządzenia planu spłaty wobec braku możliwości dokonywania na rzecz wierzycieli jakichkolwiek spłat w perspektywie 3 lat. Sąd Okręgowy podziela więc zarówno ustalenia faktyczne jak i stanowisko prawne Sądu Rejonowego, że osobista sytuacja upadłego w sposób oczywisty wskazuje, że nie jest on zdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat, w konsekwencji czego istnieją podstawy do umorzenia jego zobowiązań. Taka sytuacja zwykle występuje u dłużników całkowicie pozbawionych możliwości zarobkowania, ma miejsce również wówczas, gdy pomimo nie spełnienia powyższego, dłużnik nie będzie w stanie zaspokoić wierzycieli nawet w najmniejszym stopniu, z czym mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Otrzymywana przez upadłego renta daje kwotę niewiele ponad 20 zł dziennie na utrzymanie, co powoduje, że przy braku innych składników majątkowych, źródeł dochodów i realnych szans na zatrudnienie w stanie zdrowia upadłego wszelkie wyliczenia matematyczne, o których mówi skarżący prowadzą do wniosku, że ustalone spłaty musiałyby być jedynie w wysokości symbolicznej.

Mając na uwadze powyższe zażalenie oddalono na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, o czym orzeczono na wstępie.