Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania A. G. (A. G. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 23 października 2012r. sygn. akt XI U 708/12

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

/-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSA I.Goik /-/ SSA M.Żurecki

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 2542/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 lutego 2012 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu A. G. prawa do emerytury górniczej powołując się na przepis art. 50e ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Uzasadniając zajęte w niniejszej sprawie stanowisko Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił 25 lat pracy wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy a jedynie 24 lata
i 8 dni (na dzień 30 stycznia 2012 roku, tj. na dzień wystawienia zaświadczenia
o zatrudnieniu przez zakład pracy).

Odwołanie od przedstawionej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się przyznania prawa do spornego świadczenia i argumentując, że podczas zatrudnienia
w kopalni (...) był zatrudniony w Zakładowej Straży Pożarnej
i faktycznie wykonywał pracę pod ziemią pomimo, że świadectwo pracy tego nie potwierdza. Na powyższą okoliczność skarżący domagał się przesłuchania świadków w osobach: S. B. i A. M.. Zwrócił się nadto o wystąpienie do Spółki (...) w B. o przesłanie akt osobowych, dokumentacji płacowej a także innych dokumentów dotyczących funkcjonowania Zakładowej Straży Pożarnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że okresu zatrudnienia od 25 października 1982 roku do 25 października 1983 roku nie zaliczył na uprawnienia do emerytury górniczej bez względu na wiek albowiem ze świadectwa pracy z dnia 22 października 1985 roku wydanego przez KWK (...)
w C. jasno wynika, że w powyższym okresie ubezpieczony był zatrudniony jako pracownik fizyczny na powierzchni.

Wyrokiem z dnia 23 października 2012 roku Sąd Okręgowy w Katowicach zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu A. G. prawo do emerytury bez względu na wiek poczynając od dnia
3 lutego 2012 roku.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że w okresie od dnia 25 października 1982 roku do dnia 25 października 1983 roku ubezpieczony zatrudniony był w Kopalni (...) w C.. Na podstawie akt osobowych ubezpieczonego Sąd Okręgowy ustalił również, iż wykonywał on pracę w Oddziale Zakładowej Zawodowej Straży Pożarnej. Początkowo w charakterze stażysty
a następnie pomocnika przodownika roty. Dalej ustalono, że do jego zadań należało zabezpieczenie określonych wyrobisk dołu kopalni.

Sąd pierwszej instancji wskazał na stanowisko ubezpieczonego, którego zdaniem zaliczeniu podlega okres pracy w Zawodowej Straży Pożarnej w KWK (...) w charakterze konserwatora sprzętu przeciwpożarowego
pod ziemią. Komendant straży rozpisywał harmonogram i pracownicy oddziału mieli przewidziane minimum 15 zjazdów pod ziemię. Zdarzało się, iż zjazdów było więcej. Miały one na celu przeprowadzenie kontroli sprzętu przeciwpożarowego. Sprawdzano również stan rurociągów przeciwpożarowych idących wzdłuż linii. Dokonywano również sprawdzenia, czy w skrzynkach koło hydrantów znajdują się węże hydrantowe i czy pracownicy palą pod ziemią.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i zeznań świadków w osobach: S. B. i A. M. Sąd pierwszej pierwszej instancji uznał, że A. G. w trakcie zatrudnienia w Kopalni (...) w C. wykonywał pracę równorzędną z pracą górniczą
z mocy art. 36 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 38 ustawy emerytalnej co najmniej
w połowie wymiaru czasu pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Apelację od wskazanego rozstrzygnięcia wniósł organ rentowy.

Zaskarżył opisany wyrok w całości zarzucając naruszenie przepisu art. 50e ustawy emerytalnej poprzez zaliczenie do pracy górniczej wykonywanej stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy okresu zatrudnienia od dnia 25 października 1982 roku do dnia 25 października 1983 roku i tym samym uznanie, że ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia prawa do emerytury górniczej bez względu na wiek. Powołując się na powyższą podstawę apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania ubezpieczonego.

Zdaniem organu rentowego okresu zatrudnienia od dnia 25 października 1982 roku do dnia 25 października 1983 roku nie można zaliczyć na uprawnienia do emerytury górniczej bez względu na wiek albowiem ze świadectwa pracy z dnia
22 października 1985 roku wydanego przez KWK (...) w C., jasno wynika, iż w powyższym okresie ubezpieczony zatrudniony był jako pracownik fizyczny na powierzchni.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczony wniósł o jej oddalenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 50e ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku
nr 153 poz. 1227 ze zm.) prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek
i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat, z uwzględnieniem ust. 2.

Bezspornie ubezpieczony A. G. był zatrudniony od dnia 25 października 1982 roku do dnia 25 października 1983 roku w Kopalni (...) w C..

Spór dotyczy ustalenia czy okres ten może być ubezpieczonemu zaliczony do pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią zgodnie z art. 50e ustawy emerytalnej.

Zwrócić należy uwagę, że pojęcie wykonywania pracy górniczej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy nie jest zdefiniowane w ustawie. Praca ta musi należeć do podstawowych zadań pracownika i być wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Warunek ten jest spełniony gdy ubezpieczony wykaże przepracowanie pod ziemią odpowiedniej liczby dni i godzin
w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z § 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10 poz. 49 ze zm.) zwrot „stale i w pełnym wymiarze czasu pracy” oznacza 25 dniówek przepracowanych pod ziemią w każdym miesiącu
w okresie przed 1 stycznia 1981 roku, a od 1 stycznia 1981 roku - 22 dniówki.

Skoro zeznania wiarygodnych świadków w osobach A. M.
i S. B. pozwalają jedynie na ustalenie, że ubezpieczony miał przewidziane minimum zjazdów w liczbie 15, tym samym nie można uznać, aby udowodnione zostało, że wykonywał w spornym okresie pracę górniczą stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy. Również świadectwo pracy z dnia 22 października 1985 roku z Kopalni (...) nie pozwala na ustalenie, iż ubezpieczony w spornym okresie wykonywał pracę górniczą stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią. Nie można w tym zakresie uznać za miarodajne zeznań samego ubezpieczonego, z których li tylko wynika, że miał przewidzianych 15 zjazdów pod ziemię i zdarzało się, iż było ich więcej.

Przyjęcie, że ubezpieczony wykonywał w spornym okresie 15 zjazdów pod ziemię nie pozwala na uznanie, iż mamy do czynienia z pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w myśl z § 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. nr 10 poz. 49 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

/-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSA I.Goik /-/ SSA M.Żurecki

Sędzia Przewodniczący Sędzia

ek