Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Julita Wyrębiak - Romero

Protokolant: Martyna Rafałko

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa G. J.

przeciwko P. M.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od G. J. na rzecz P. M. kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście zlotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 3130/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 października 2014 roku powód G. J. wniósł w postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej P. M. kwoty 2.296,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania według norm przepisanych (pozew, k. 1).

W dniu 31 października 2014 roku tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo w całości (nakaz zapłaty, k. 8).

Sprzeciwem od wydanego w sprawie nakazu zapłaty pozwana P. M., działająca przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem, wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych. W sprzeciwie pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia (sprzeciw, k. 13).

Do zakończenia rozprawy, stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwaną P. M. wiązała z (...) S. A. w K. umowa handlowa nr (...) z dnia 14 września 2009 roku (umowa, k. 5). Zabezpieczeniem roszczenia wynikającego z umowy, przysługującego (...) S. A. od P. M. był weksel własny in blanco. Weksel został podpisany przez P. M. i poręczony przez G. J.. Wierzyciel wypełnił weksel w ten sposób, że płatność miała nastąpić do dnia 19 marca 2010 roku (weksel, k. 4 akt I Nc 1397/10 Sądu Rejonowego Kraków Śródmieście w K.).

Na podstawie weksla (...) S. A. uzyskał prawomocny tytuł wykonawczy przeciwko G. J. i P. M. – nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 26 marca 2010 roku, wydany przez Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (nakaz, k. 6).

Na podstawie wskazanego tytułu na wniosek wierzyciela (...) S. A. w K., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy P. w W. I. G. wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko P. M. i G. J. (zeznania strony - powoda, k. 86v).

W toku postępowania egzekucyjnego, komornik uzyskał od G. J. 1.257, 03 zł tytułem należności głównej oraz 47 złotych tytułem kosztów postępowania rozpoznawczego (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny ustalono w znacznej mierze na podstawie bezspornych twierdzeń stron. Pozwana nie zaprzeczyła zarówno, że został wypełniony weksel in blanco, że na jego podstawie doszło do powstania tytułu wykonawczego przeciwko stronom oraz, że powód, w wyniku egzekucji komorniczej, spłacił wierzytelność oznaczoną w tytule. Okoliczności te potwierdzone zostały w znacznej mierze przez świadków, którzy zostali przesłuchani w sprawie – J. M. (1) (k. 85v), J. M. (2) (k. 85v) i K. T. (k. 86). Ponadto w sprawie znajdowały się dołączone akta I Nc 1397/10 Sądu Rejonowego Kraków Śródmieście w K., stwierdzające powstanie zarówno wekslu jak i tytułu wykonawczego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 32 ustawy Prawo wekslowe, poręczyciel wekslowy odpowiada tak samo, jak ten, za kogo poręczył. Poręczyciel wekslowy, który zapłacił weksel, nabywa prawa, wynikające z wekslu, przeciw osobie, za którą poręczył, i przeciw tym, którzy wobec tej osoby odpowiadają z wekslu.

Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kwoty wyegzekwowanej od niego na podstawie tytułu wykonawczego wydanego na podstawie weksla, a także kosztów postępowania.

W zakresie kwoty 1.257,03 zł, która to kwota została zasądzona nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 26 marca 2010 roku solidarnie od stron, to co do zasady, nie ulega wątpliwości, iż dłużnik wekslowy jest obowiązany do zwrotu poręczycielowi tego, co ten świadczył wierzycielowi. Jednakże w niniejszej sprawie został podniesiony co do całości dochodzonej kwoty zarzut przedawnienia. Zdaniem pozwanej bowiem, upłynął trzyletni termin przedawnienia roszczenia, albowiem wynikało ono z działalności gospodarczej pozwanej.

Jednakże, nie będąc związany wskazywaną podstawą prawną przedawnienia, Sąd stwierdził, że sam zarzut został co do kwoty 1.257,03 zł podniesiony przez pozwaną zasadnie.

Zgodnie z art. 117 § 2 kc, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. W myśl art. 70 ustawy Prawo wekslowe, roszczenia wekslowe przeciw akceptantowi ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech, licząc od dnia płatności wekslu.

Roszczenie regresowe poręczyciela wekslowego do dłużnika wekslowego jest niewątpliwie roszczeniem z prawa wekslowego, zatem termin przedawnienia wyniesie w niniejszej sprawie 3 lata od dnia płatności wekslu, tj. od dnia 19 marca 2010 roku. Powództwo w niniejszej sprawie wpłynęło w dniu 02 grudnia 2014 roku, a więc po upływie trzyletniego okresu przedawnienia.

Zatem co do kwoty objętej wekslem, a co za tym idzie roszczeniem głównym w nakazie zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 26 marca 2010 roku, to stwierdzić należało, iż roszczenie to uległo przedawnieniu, wobec czego w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Co do pozostałej kwoty żądanej pozwem, to stwierdzić należało, że w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, Sąd nie odnalazł nic, co świadczyłoby o wykazaniu wysokości roszczenia. Przede wszystkim stwierdzić należy, że w pozwie nie podano żadnego wyliczenia obejmującego kwotę obejmującą różnicę pomiędzy tą żądaną w petitum pozwu, a tą oznaczoną na wekslu, który poręczył powód.

Należy zważyć, iż zgodnie z zasadami obowiązującymi w procedurze cywilnej ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232, art. 3 kpc, art. 6 kc). Art. 6 kc określa reguły dowodzenia, to jest przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przy czym Sąd nie ma obowiązku dążenia do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7 poz. 76). W myśl zatem ogólnych zasad na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających jego roszczenie, a w szczególności wysokości tego roszczenia.

Jakkolwiek powód zdołał wykazać wysokość roszczenia co do kwoty objętej wekslem i nakazem zapłaty z dnia 26 marca 2010 roku, to nie wykazał, skąd pozostała kwota objęta roszczeniem, ograniczając się jedynie do stwierdzenia, iż są to koszty, które poniósł w wyniku egzekucji. W katach jednak nie znajduje się żaden dowód wskazujący ani na wysokość tych kosztów, ani na fakt, iż powód koszty te poniósł.

Powyższe zatem skutkowało ostatecznie oddaleniem powództwa w całości.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § l i 3 kpc. Powód przegrał proces w całości, stąd winien ponieść jego koszty. Na koszty procesu poniesione przez pozwaną składały się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 600 złotych (na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej z urzędu – Dz. U. z 2013 r., poz. 461 j.t.).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie przytoczonych wyżej przepisów, Sąd orzekł jak w wyroku.