Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: IV K 155/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15.09.2016r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Religa

Protokolant: Karolina Jeżowska

Przy udziale Prokuratora Macieja Soczyńskiego

po rozpoznaniu w dniu 15.09.2016r.

sprawy: D. K. syna M. i E. urodz. (...) w W.;

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 sierpnia 2015r. w W. wyjechał z posesji nr (...) na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości przy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I badanie – 1,48 mg/l, II – 1,51 mg/l, III – 1,21 mg/l, IV – 1,19 mg/l, V- 1,09 mg/l, prowadził pojazd mechanicznym marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym tj. o czyn z art. 178a § 1 kk;

orzeka:

1. oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podst. art. 178a § 1 kk skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin miesięcznie;

2. na podst. art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat;

3. na podst. art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

4. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adw. K. K. (1) kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu;

5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty oraz kwotę 655,40 (sześćset pięćdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych;

Sygn. akt IV K 155/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 sierpnia 2015r. około godz. 13.00 P. Z. jechał swoim samochodem marki M. (...) nr rej. (...) ul. (...) w W. w kierunku Z.. Przed nim poruszał się pojazd marki R. (...) o nr rej. (...), którym kierował R. G.. W pojeździe znajdowała się również żona R. A. oraz dwójka ich dzieci A. i K.. Na wysokości ulicy (...) kierujący zauważyli pojazd marki V. (...) wyjeżdżający tyłem z posesji. Samochodem tym kierował oskarżony D. K., który znajdował się w stanie nietrzeźwości. Początkowo oskarżony tylko częściowo wyjechał z posesji i zatrzymał się, dlatego kierujący samochodami jadącymi ulicą (...) nie zatrzymywali się. W pewnym momencie jednak D. K. gwałtownie wycofał na pas ruchu, którym jechali P. Z. i R. G. co doprowadziło do podjęcia manewru hamowania przez obydwu kierujących. R. G. udało się uniknąć zderzenia z pojazdem V. jednak P. Z. nie zdołał wyhamować i uderzył w pojazd poprzedzający tj. R. (...). Po kolizji oskarżony wysiadł ze swojego samochodu i chwiejąc się na nogach powiedział do A. G. aby nie dzwoniła na Policję i że da jej wówczas 200 złotych. A. G. zadzwoniła jednak na Policję gdyż widziała, że mężczyzna jest nietrzeźwy. Widząc, że A. G. dzwoni na Policję oskarżony wsiadł ponownie do swojego samochodu i wjechał na posesję. Następnie wysiadł z pojazdu i położył się na trawie. Tam został znaleziony przez funkcjonariuszy Policji. Następnie został poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami: 1 – 1,48 mg/l, 2 – 1,51 mg/l. Został też sprawdzony w bazie z ustaleniem, że nie posiada uprawnień do kierowania pojazdem. Podjęto decyzję o jego zatrzymaniu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego (k. 28-29); zeznań świadków: K. C. (k. 149-150; 10-11); A. G. (k. 150; 16); P. Z. (k. 151; 13); protokołu zatrzymania (k. 3-4); protokołu użycia alkometru oraz świadectwa wzorcowania (k. 5-6; 8).

W postępowaniu przed Sądem oskarżony został poddany badaniom przez biegłych lekarzy psychiatrów. Biegli nie stwierdzili u oskarżonego objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali osobowość nieprawidłową oraz szkodliwe nadużywanie alkoholu. W czasie czynu oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem a jego poczytalność nie budziła i nadal nie budzi wątpliwości (k. 141-143).

Oskarżony przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia od rana pił alkohol. P. piwo, nie pamięta w jakiej ilości. Dzień wcześniej tez dużo pił i jak wstał to był jeszcze pijany. Nie wie dlaczego i co mu strzeliło do głowy ale chciał sprawdzić co się dzieje z samochodem bo się psuł i nie wie dlaczego wysunął się trochę za bramę i usłyszał pisk opon i uderzenie. Potem zaparkował na podwórku, pozamykał samochód, bramę wjazdową i kierował się do domu. Dalej nic nie pamięta, ocknął się dopiero na trawniku przed domem i zobaczył stojących nad nim policjantów (k. 28-29).

Sąd zważył co następuje:

Wina oskarżonego i okoliczności popełnienia zarzuconego mu czynu nie budzą wątpliwości. Świadczą o tym zgromadzone w sprawie dowody tj. wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków oraz zgromadzona dokumentacja.

Oskarżony nie kwestionował swojej winy. Przyznał że wyjechał samochodem poza posesję. Wprawdzie oskarżony zasłaniał się niepamięcią co do przebiegu części zdarzenia, jednak jak już wspomniano, biegli psychiatrzy stwierdzili , że jego poczytalność w dacie czynu nie budziła wątpliwości.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków. Ich zeznania są zgodne ze sobą i konsekwentne. Wszyscy świadkowie są osobami obcymi wobec oskarżonego. Nie mieli powodów aby zeznawać nieprawdę. Ich zeznania wzajemnie się uzupełniają. Jak wynika z treści zeznań świadka G., widziała ona, że oskarżony znajduje się w stanie nietrzeźwości oraz czuła od niego alkohol. Znajduje to zresztą potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał, że przez dwa dni pił alkohol. Potwierdzają to też wyniki badań alkometrem przeprowadzone przez Policję.

Sąd w całości podzielił wnioski płynące z treści opinii biegłych psychiatrów. Opinia została wydana na podstawie danych z akt sprawy oraz badania oskarżonego. Jest pełna i jasna. Żadna ze stron jej nie kwestionowała.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony będąc w stanie nietrzeźwości kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające i łagodzące. Do tych pierwszych z pewnością należy zaliczyć znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego a także czas w jakim się poruszał. Nie ulega wątpliwości, ze oskarżony swoim zachowaniem zagrażał bezpieczeństwu innych osób poruszających się w tym czasie ulicą (...) albowiem zmusił kierujących do gwałtownego hamowania, po czym doszło do kolizji między samochodami M. i R. (...). Oskarżony był już karany kilkakrotnie za inne przestępstwa.

Okolicznością łagodzącą jest przyznanie się do winy oraz niekaralność za wykroczenia drogowe.

Dlatego też w ocenie Sądu kara 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy 30 godzin miesięcznie będzie adekwatna do winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni cele w zakresie prewencji ogólnej oraz indywidualnej. Sąd orzekł też zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, mając na uwadze znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego. Orzeczono też w przedmiocie obligatoryjnego świadczenia pieniężnego zgodnie z treścią art. 43a § 2 kk.

O kosztach na rzecz obrońcy z urzędu orzeczono na podst. § 4 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Sąd zasądził też koszty na rzecz Skarbu Państwa na podst. art. 627 kpk nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich uiszczenia.

Podnieść też należy, że Sąd nie znalazł podstaw do odroczenia rozprawy tak jak wnosiła o to obrońca. Oskarżony został osobiście wezwany na pierwszy termin rozprawy i stawił się. Wówczas odebrano dane osobowe i w związku z tym, że oskarżony oświadczył że leczył się psychiatrycznie to Sąd zdecydował o odroczeniu rozprawy. Następnie termin rozprawy został zmieniony na wniosek obrońcy jednak oskarżony został o tym poinformowany. W piśmie zawarta była też informacja o osobie obrońcy oskarżonego. Oskarżony wraz z wezwaniem na rozprawę otrzymał też pouczenie o zmianie przepisów kpk oraz o tym, że udział w rozprawie jest jego prawem a nie obowiązkiem. Oskarżony nie skontaktował się z obrońcą i nie stawił się na rozprawie. Nie usprawiedliwił swojego niestawiennictwa. Stąd Sąd postanowił przeprowadzić postępowanie i zakończyć je wydaniem wyroku albowiem stawili się wszyscy świadkowie i strony nie składały innych wniosków dowodowych.

Dlatego orzeczono jak w sentencji wyroku.

IV K 155/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE