Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 29 lutego 2016 roku nr(...)

w sprawie W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu W. B. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2016 roku na okres dwóch lat;

II.  przyznaje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego W. B. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVU 305/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 września 2016 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 29.02.2016 r. odmówił W. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.02.2016 r., ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 23.02.2016 r. nie został uznany za niezdolnego do pracy.

W. B. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zaskarżona decyzja nie odzwierciedla jego stanu zdrowia, od lat pozostaje w stałym leczeniu psychiatrycznym z powodu schizofrenii paranoidalnej. Nie jest w stanie podjąć zatrudnienia. Odwołujący wnosił ponadto o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. urodzony w dniu (...)r., na wykształcenie wyższe licencjackie ekonomia, pracował jako technolog. Pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 31.12.2006 r. do 30.06.2007 r., następnie od 01.07.2007 r. do 31.07.2008 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od 01.08.2008 r. do 31.01.2016 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 01.12.2015 r. odwołujący wystąpił z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u W. B. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Na podstawie osobistego badania i analizy zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły psychiatra rozpoznał u odwołującego:

- schizofrenię paranoidalną

i uznał, że odwołujący jest z tego powodu częściowo niezdolny do pracy okresowo od daty ustania dotychczasowych świadczeń tj. od 01.02.2016 r. do 31.01.2018 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący wykazuje występowanie objawów zaburzeń schizofrenicznych. Występuje ugłośnienie myśli, podlega działaniu doznań omamowych w postaci omamów słuchowych o przykrych dla niego treściach. Jest niedostosowany emocjonalnie do wypowiadanych treści, występuje magiczne myślenie, występuje nierealne nierzeczywiste przezywanie otaczającego go świata. Analiza przebiegu choroby jest charakterystyczna dla procesu schizofrenicznego. Odwołujący nie był dotychczas hospitalizowany i nie skorzystał z leczenia w warunkach sanatoryjnych, ale nie jest to wcale dziwne z uwagi na istotę doznań psychicznych jakim podlega. Są to doznania o charakterze podostrym nie stanowiące zagrożenia dla jego życia, ale powodujące bardzo dalekoidące wypadniecie z prawidłowych ról społecznych. zaburzenia psychiczne powodują także to, iż nie jest obecnie i nie był w przeszłości. Obecny stan psychiczny należy określić jako zły, wymaga on systematycznego leczenia, a doznania psychiczne jakim podlega powodują że jest on nadal częściowo niezdolny do pracy do 31.01.2018 r.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 14-20 as/

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowa opinia sporządzona została przez biegłego posiadającego odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinia jest rzetelna, przekonująca i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjalista wydał opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Opinia jest spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania. Organ rentowy nie kwestionował opinii. Odwołujący nie kwestionował opinii biegłego.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. B. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 29.02.2016 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2 powołanego przepisu). W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z decyzji ZUS wydanej w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego lekarza psychiatrę. Sąd w oparciu o opinię biegłego stwierdził, że W. B. jest częściowo niezdolny do pracy okresowo od dnia 01.02.2016 r. na okres 2 lat. Nie jest możliwe odzyskanie zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. U odwołującego stwierdza się schizofrenie paranoidalną. U odwołującego występuje ugłośnienie myśli, podlega działaniu doznań omamowych w postaci omamów słuchowych o przykrych dla niego treściach. Odwołujący jest niedostosowany emocjonalnie do wypowiadanych treści, występuje magiczne myślenie, występuje nierealne nierzeczywiste przezywanie otaczającego go świata. Analiza przebiegu choroby jest charakterystyczna dla procesu schizofrenicznego. Odwołujący nie był dotychczas hospitalizowany i nie skorzystał z leczenia w warunkach sanatoryjnych, ale nie jest to wcale dziwne z uwagi na istotę doznań psychicznych jakim podlega. Są to doznania o charakterze podostrym nie stanowiące zagrożenia dla jego życia, ale powodujące bardzo dalekoidące wypadniecie z prawidłowych ról społecznych. zaburzenia psychiczne powodują także to, iż nie jest obecnie i nie był w przeszłości. Obecny stan psychiczny należy określić jako zły, wymaga on systematycznego leczenia, a doznania psychiczne jakim podlega powodują że jest on nadal częściowo niezdolny do pracy do 31.01.2018 r.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak pkt. I wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 29.02.2016 r. przyznając W. B. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2016 r. na okres 2 lat.

Odwołujący w toku postępowania korzystał z pomocy pełnomocnika i Sąd na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z §9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) zasądził w pkt. II wyroku na rzecz W. B. od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.