Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Bożena Czajkowska

Po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 r. w Toruniu.

sprawy z powództwa

Gminy M. T. – Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w T.

przeciwko:

G. Z.

o:

eksmisję

orzeka:

I.  nakazuje pozwanej G. Z., aby opuściła, opróżniła i wydała powodowi Gminie M. T. – Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w T. lokal mieszkalny nr (...) położony w T. przy ul. (...);

II.  ustala, że pozwanej przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego;

III.  nakazuje wstrzymanie eksmisji do czasu złożenia pozwanej przez Gminę M. T. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV.  nie obciąża pozwanej kosztami procesu.

Sygn. akt: I C 736/16

UZASADNIENIE

Gmina M. T. reprezentowana przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w T. (dalej: Gmina) wniosła o nakazanie pozwanej G. Z. opuszczenia, opróżnienia i wydania powodowi lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w T., przy ul. (...) oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż G. Z. była najemcą lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w T.. Umowa zawarta była na czas określony do dnia 30 września 2013r. Z uwagi na zadłużenie pozwanej w opłatach czynszowych za lokal powód nie przedłużył pozwanej opłaty najmu na dalszy okres. Pozwana odmawia dobrowolnego wydania lokalu. Dodatkowo pozwana jest uciążliwym lokatorem, nie przestrzega porządku domowego i swoim zachowaniem czyni uciążliwym korzystanie z lokali sąsiednich.

Na rozprawie w dniu 6 lipca 2016r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Podała, ze jest w ciężkiej sytuacji materialnej, utrzymuje się z pomocy MOPRu, dostaje kwotę 270 zł i to nie co miesiąc. Jedzenia szuka po kontenerach, nie ma wsparcia, nie ma dokąd się wyprowadzić. Zaprzeczyła aby nie przestrzegała porządku domowego

Na rozprawie w dniu 26 września 2016r. Gmina wniosła o nieprzyznawanie pozwanej prawa do lokalu socjalnego z uwagi na rażące naganne zachowanie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 3 października 2012r. powód zawarł z pozwaną umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w T. przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony do dnia 30 września 2013r..

Okoliczność bezsporna

Pismem z dnia 18 stycznia 2016r. powód wezwał pozwaną do opuszczenia i opróżnienia lokalu do dnia 25 lutego 2016r.

Pomimo upływu terminu obowiązywania umowy pozwana nie opuściła lokalu.

Okoliczność bezsporna

G. Z. mieszka sama i utrzymuje się sama. Nie pracuje, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Za rok nabędzie uprawnienie emerytalne, nie otrzymuje świadczenia rentowego. Korzysta z pomocy MOPRu. Otrzymuje pomoc w formie zasiłków celowych, okresowych oraz świadczeń pieniężnych na zakup artykułów żywnościowych. Z MOPRu otrzymuje świadczenie w kwocie 270 zł miesięcznie, przy czym nie co miesiąc. Jedzenia szuka po kontenerach. Nie ma dokąd się wyprowadzić.

G. Z. nie ma prądu, albowiem nie stać jej było płacić rachunki za prąd. W lokalu nie ma kuchni, korzysta ze wspólnej toalety z sąsiadką – panią M. W..

Okoliczność bezsporna.

W budynku przy ul. (...) mieszkają: M. W., G. Z. oraz rodzona G.. G. Z. pozostaje w dobrych relacjach sąsiedzkich z rodziną G..

G. Z. lubi spędzać czas sama, nikt jej nie odwiedza, ona rzadko odwiedza rodzinę G., przychodzi do sąsiadów po gorącą wodę do termosu (albowiem w mieszkaniu ma odłączony prąd). G. Z. nie pije alkoholu, nie urządza głośnych imprez.

G. Z. korzysta ze wspólnej toalety z sąsiadką M. W.. Każda ma swój klucz. Gdy pozwana zostawiła swój klucz w zamku M. W. wzięła go i nie chciała oddać. Sąsiad G. pomógł pozwanej wyjąć zamek, aby mogła skorzystać z toalety i wylać nieczystości. Pozwana nie wylewa nieczystości na podwórze.

M. W. kierowała do Gminy skargi na zachowanie zarówno G. Z., jak i rodziny G.. Skarżyła się na zakłócanie ciszy nocnej, spożywanie alkoholu, niszczenie mienia wspólnego, grożenie śmiercią.

Dowód: zeznania świadka J. G. k. 37c

przesłuchanie pozwanej k. 37v-38

pismo k.35-36

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zgodnych oświadczeń stron, przedłożonych dokumentów, zeznań świadka, przesłuchania pozwanej oraz na podstawie art. 230 k.p.c.

Bezspornym było, że strony łączyła umowa najmu, która została zawarta na czas oznaczony oraz, że termin do którego umowa została zawarta upłynął.

Powód nie kwestionował sytuacji majątkowej i rodzinnej pozwanej.

Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że pozwana pozostaje w bardzo trudnej sytuacji materialnej, utrzymuje się jedynie z doraźnej pomocy społecznej, jedzenia szuka po kontenerach, w lokalu nie ma prądu.

W myśl art. 5 ust 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2014.150 ze zm. - powoływanej dalej jako ustawa) umowa o odpłatne używanie lokalu może być zawarta na czas oznaczony lub nieoznaczony. Umowa o odpłatne używanie lokalu wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy lub innych jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem lokalu socjalnego lub lokalu związanego ze stosunkiem pracy, może być zawarta wyłącznie na czas nieoznaczony, chyba że zawarcia umowy na czas oznaczony żąda lokator.

W myśl art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

W związku z tym, że umowa najmu lokalu socjalnego wygasła pozwana utraciła tytuł prawny do lokalu i winna lokal opuścić i wydać go wynajmującemu – Gminie. Skoro zaś dobrowolnie nie uczyniła zadość temu obowiązkowi powództwo było uzasadnione.

Do rozważenia pozostawała kwestia lokalu socjalnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. ustawy o ochronie praw lokatorów) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu najemców do otrzymania lokalu socjalnego. Z kolei w myśl art. 14 ust. 3 tej ustawy sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Zgodnie z art. 14 ust 4 pkt. 5 ustawy Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec osoby posiadającej status bezrobotnego, chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. W myśl art. 14 ust. 5 ustawy Sąd może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego, w szczególności jeżeli nakazanie opróżnienia następuje z przyczyn, o których mowa w art. 13.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jeżeli lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, inny lokator lub właściciel innego lokalu w tym budynku może wytoczyć powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia.

Gmina w uzasadnieniu pozwu wskazała, że pozwana jest uciążliwym lokatorem, nie przestrzega porządku domowego, czyni swym zachowaniem uciążliwym korzystanie z lokali sąsiednich. W toku procesu Gmina przedłożyła dwa listy datowane na dzień 10 grudnia 2015r. i 9 września 2015r. (k. 34-35), których nadawcą była sąsiadka pozwanej M. W.. W listach M. W. skarżyła się do Gminy na zachowanie pozwanej, awantury, niszczenie mienia, grożenie śmiercią, organizowanie imprez połączonych ze spożywaniem alkoholu. Podobne zarzuty kierowała również pod adresem innych sąsiadów – pod adresem państwa G..

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdzał, że pozwana wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku. Pozwana przyznała, że pozostaje w konflikcie z M. W.. Zeznała, że stara się schodzić sąsiadce z drogi, zaprzeczyła, aby kiedykolwiek groziła jej śmiercią, zaprzeczyła aby kiedykolwiek wylewała nieczystości na podwórze, przyznała, że na jej prośbę został wymontowany zamek od toalety, ale wyjaśniła dlaczego i w jakich okolicznościach ta sytuacja miała miejsce. Skoro M. W. dysponowała kluczem do toalety, który należał do pozwanej, pozwana nie miała innej możliwości, aby skorzystać z toalety. Pozwana nie mogła korzystać z innego miejsca, aby załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne, czy wylewać inne nieczystości. Tym samym trudno stawiać pozwanej zarzut, że w ten sposób otworzyła drzwi do wspólnej toalety.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził, że pozwana spożywa alkohol, awanturuje się, organizuje w swoim mieszkaniu libacje alkoholowe, zakłóca cisze nocną, niszczy mienie. Pozwana zaprzeczyła tym faktom. Przesłuchiwana w sprawie świadek J. G. potwierdziła, że pozwana nikogo do siebie nie zaprasza, nie pije alkoholu, nigdy nie wylewała nieczystości na klatkę schodową. Świadka i pozwaną łączą jedynie stosunki sąsiedzkie, pozwana ze świadkiem nie spędza czasu, pozwana przychodzi do świadka w zasadzie tylko wówczas, gdy potrzebuje gorącej wody do picia.

W ocenie Sądu materiał dowodowy pozwolił ustalić, że pozwana pozostaje w złych relacjach z sąsiadką M. W., przy czym zachowanie pozwanej nie jest ani naganne, ani sprzeczne z zasadami relacji sąsiedzkich. Pozwana nie zakłóca nikomu spokoju, mieszka sama, nikt jej nie odwiedza, korzysta jedynie ze wspólnej toalety i korytarza. Tym samym pozwana nie wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki uprawniające, aby Sad orzekł o braku uprawnienia pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego w oparciu o art. 14 ust 5 w zw. z art. 13 ustawy.

Pozwana mieszka sama. Korzysta systematycznie z pomocy opieki społecznej, jest osobą bezrobotną, jedzenia szuka w kontenerach.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do uznania, że sytuacja materialna pozwanej nie daje jej realnej szansy na wynajem lokalu mieszkalnego na wolnym rynku. Powszechnie wiadomym jest, że ceny najmu lokali mieszkalnych są wysokie - zdaniem Sądu za wysokie w porównaniu do sytuacji materialnej pozwanej, która jest na tyle ciężka, że korzysta on z pomocy opieki społecznej.

W konsekwencji Sąd ustalił, że pozwanej, służy prawo do lokalu socjalnego i wstrzymał wykonanie wyroku do czasu zaoferowania jej przez Gminę najmu lokalu socjalnego (art. 14 ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. przyjmując, iż zła sytuacja materialna pozwanej (korzystanie z pomocy opieki społecznej), nie pozwala jej na zapłacenie na rzecz powoda kosztów procesu.