Sygn. akt I C 478/16
Dnia 16 września2016 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku – I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSR Piotr Połczyński
Protokolant: sekretarz sądowy(...)
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13września 2016 r. w G. sprawy
z powództwa(...) z siedzibą we W.
przeciwko W. W.
o zapłatę
I. oddala powództwo;
II. zasądza od powoda(...) z siedzibą we W. na rzecz pozwanego W. W. kwotę 2.417,-(dwa tysiące czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 478/16
Powód (...) w W., pozwem wniesionym w dniu 14 października 2015 r. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego W. W. kwoty 11.100,35 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Uzasadniając swoje żądanie, podniósł, że w dniu 27 listopada 2008 r. pozwany zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę bankową, na podstawie której uzyskał określoną w umowie kwotę pieniędzy, jednocześnie zobowiązując się do jej zwrotu na ustalonych warunkach. W. W. jednak nie wywiązał się z przyjętego zobowiązania, wobec czego niespłacona wierzytelność stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie. Wierzytelność tę powód nabył w dniu 14 grudnia 2012 r. i została ona wpisana do ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego.
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 stycznia 2016 r. wydanym w sprawie oznaczonej sygnaturą akt I Nc 1808/15, Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
W sprzeciwie od tego orzeczenia pozwany podniósł, iż zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę pożyczki gotówkowej na kwotę 6.181,49 zł, którą miał spłacać w 48 równych ratach oraz przyznał, że z przyczyn niezależnych od siebie ze zobowiązania tego się w całości nie wywiązał, wobec czego bank przedmiotową umowę wypowiedział. W. W. podniósł jednocześnie zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W. W. zawarł w dniu 27 listopada 2008 r. z (...) Bank S.A. we W. umowę pożyczki gotówkowej numer (...).
/ bezsporne; nadto dowód: umowa pożyczki gotówkowej nr (...) – k. 34 -39/
W związku z zaprzestaniem spłacania przez pozwanego rat pożyczki, pismem datowanym na 14 października 2010 r., nadanym w dniu 20 października 2010 r., powołana umowa została W. W. wypowiedziana – z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia.
/ bezsporne; nadto dowody: wypowiedzenie umowy kredytu – k. 41; skan koperty – k. 42-42v./
W dniu 18 stycznia 2011 r. (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku postanowieniem z dani 16 sierpnia 2011 r. nadał klauzulę wykonalności.
/ bezsporne; nadto dowody: bankowy tytuł egzekucyjny – k. 56; postanowienie z dnia 16 sierpnia 2011 r., sygn. akt XIII 1 Co 4214/11 – k. 59-60/
Roszczenia objęte powołanym bankowym tytułem egzekucyjnym w chwili jego wystawienia były wymagalne.
/ bezsporne; nadto: bankowy tytuł egzekucyjny – k. 56/
Wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego złożony został przez (...) Bank (...) S.A. we W. jeszcze w 2011 r., do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w(...) K. S.. W związku ze zbiegiem egzekucji, postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r., wydanym w sprawie oznaczonej sygnaturą akt KM 12430/11, Komornik ten przekazał przedmiotową sprawę do prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku T. K..
/ dowód: zawiadomienie sporządzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt KM 374/12 – k. 84/
W dniu 14 grudnia 2012 r. powód zawarł z (...) Bank (...) S.A. we W. umowę przelewu objętych powołanym tytułem wykonawczym wierzytelności .
/ bezsporne; nadto dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 10-13/
Postanowieniem z dnia 14 marca 2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku H. K. umorzył postępowanie w sprawie o sygn. akt KM 374/12 wobec bezskuteczności egzekucji.
/ bezsporne; nadto dowód: postanowienie z dnia 14 marca 2013 r., sygn. akt KM 374/12 – k. 62-63/
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo podlegała oddaleniu na skutek skutecznego podniesienia pozwanego zarzutu przedawnienia.
Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy, który był zasadniczo między stronami bezsporny, Sąd miał na względzie również przywołane w poprzedzającej części niniejszego uzasadnienia dokumenty, których prawdziwość i moc dowodowa nie była przez którąkolwiek ze stron kwestionowana. Nie budziły też one wątpliwości Sądu w tym zakresie.
Źródłem dochodzonego przez powoda roszczenia jest umowa pożyczki zawarta przez pozwanego z (...) Bank S.A. we W.. Bankowy tytuł egzekucyjny wystawiony został w dniu 18 stycznia 2011 r. W tej dacie dochodzone w niniejszym postępowaniu roszczenie główne i roszczenia uboczne były wymagalne, co między stronami nie było sporne i zostało zresztą stwierdzone w treści powołanego tytułu egzekucyjnego. Klauzulę wykonalności tytułowi temu nadano w dniu 16 sierpnia 2011 r., na wniosek (...) Bank S.A. we W.. Wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego złożony został przez (...) Bank (...) S.A. we W. jeszcze w 2011 r., do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku K. S.. W związku ze zbiegiem egzekucji, postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r., wydanym w sprawie oznaczonej sygnaturą akt KM 12430/11, Komornik ten przekazał przedmiotową sprawę do prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku T. K.. Wynikające z powołanej umowy pożyczki wierzytelności powód nabył w drodze cesji, na podstawie umowy przelewu z dnia 14 grudnia 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku T. K., wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, w dniu 14 marca 2013 r. prowadzone na podstawie powołanego tytułu wykonawczego postępowanie egzekucyjne umorzył. Pozew w niniejszej sprawie złożony został w dniu 14 października 2015 r.
Dochodzone w niniejszym postępowaniu roszczenia, jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, poddane są przedawnieniu 3-letniemu (art. 118 k.c.; zob. również uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02, OSP z 2004 r., nr 11, poz. 141). Bieg przedawnienia rozpoczął się od dnia, w którym stały się one wymagalne (art. 120 § 1 zd. 1 k.c.). Najpóźniej w dniu 18 stycznia 2011 r. – to jest w dacie wystawienia obejmującego je bankowego tytułu egzekucyjnego – roszczenia te były już roszczeniami wymagalnymi. Bieg przedawnienia przerywa się jednak w szczególności przez każdą czynność przed Sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). Skutku tego nie wywołało wszakże wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 lipca 2003 r., II CKN 363/01, Legalis nr 81841). Bieg przedawnienia został jednak przerwany przez złożenie – uwzględnionego postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2011 r. – wniosku o nadaniu temu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r., III CZP 101/03, OSNC z 2005 r., nr 4, poz. 58). Z tą też datą (16 sierpnia 2011 r.) przedawnienie zaczęło biec na nowo (art. 124 § 2 k.c.). Bieg przedawnienia przerwany zostały ponownie wskutek złożenia do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku K. S. wniosku o wyegzekwowanie objętych powołanym tytułem egzekucyjnym zaopatrzonym w klauzulę wykonalności wierzytelności. Miało to miejsce jeszcze w 2011 r., jako że sprawa ta zarejestrowana została pod sygn. akt KM 12430/11. Sprawa ta następnie, postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r., przekazana została do prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku T. K., który jednakże – w dniu 14 marca 2013 r. – prowadzone na podstawie powołanego tytułu wykonawczego postępowanie egzekucyjne umorzył. Natomiast pozew w niniejszej sprawie złożony został w dniu 14 października 2015 r.
Pamiętać jednak należy, iż nabywca wierzytelności niebędący bankiem, nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16, Legalis nr 1469243). Wyjątkowość przywileju wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych podmiotów, niż w nim wskazane – za wyjątkiem, gdy objęte tym tytułem egzekucyjnym wierzytelności przechodzą na inny bank – to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela-banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia, dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie odnoszą się do nabywcy nie mającego takiego statusu. Odnotowania wymaga też stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu orzeczenia z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14, iż wniosek o wszczęcie egzekucji skutkuje przerwaniem biegu przedawnienia stwierdzonego tytułem wykonawczym roszczenia tylko wówczas, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym i na którego rzecz nadana została klauzula wykonalności ( OSNC z 2015 r., nr 12, poz. 145). Tym samym – skoro powód, jako podmiot niebędący bankiem nie może powoływać się skutecznie na przerwę terminu przedawnienia spowodowaną wszczęciem egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności – w chwili wniesienia pozwu dochodzone przezeń roszczenia były już przedawnione; pomiędzy bowiem dniem wydania postanowienia o zaopatrzeniu bankowego tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności (16 sierpnia 2011 r.) a wniesieniem pozwu (14 października 2015 r.) upłynęły przeszło 4 lata, zaś termin przedawnienia dochodzonych w niniejszym postępowaniu roszczeń wynosi lat 3. Skutkiem przedawnienia roszczenia głównego było również przedawnienie roszczenia o odsetki (zob. uchwałę Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 r., III CZP 42/04, OSNC z 2005, nr 9, poz. 149).
Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia (art. 117 § 2 zd. 1 k.c.), co też pozwany uczynił.
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 117 § 2 zd. 1 k.c., Sąd w punkcie I. wyroku powództwo oddalił.
O kosztach procesu orzeczono w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, uznając pozwanego za stronę wygrywającą w całości. Na koszty poniesione przez powoda składało się wynagrodzenie reprezentującego go zawodowego pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 2.400,-zł – ustalone zgodnie z §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., Nr 490, ze zm.), znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie stosownie do §21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) – oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,-zł.
SSR Piotr Połczyński
1. (...)
2. (...)
3. (...)
4. (...)
(...)