Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gryfinie II Wydział Karny w składzie:

przy udziale asesora Prokuratury Rejonowej M. C.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 9 czerwca i 25 sierpnia, 5 listopada, 3 grudnia 2015r, 19 stycznia 23 lutego, 2 sierpnia i 29 września 2016r.

sprawy H. W. s. R. i M. z domu K. ur. (...) w G.

K. W. s. W. i R. z domu T. ur. (...) w S. oskarżonych o to że:

I.  w dniu 16 grudnia 2014r. około godziny 24:00 w L., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności od A. S. w postaci pieniędzy w kwocie 2500 złotych grozili mu pobiciem oraz demonstrowali pałkę teleskopową,

tj. o czyn z art. 191 § 2 kk

II.  w dniu 16 grudnia 2014r. około godziny 24:00 w L., działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia samochodu osobowego marki B. o nr rej. (...) o wartości 3000 złotych działali na szkodę A. S.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

I.  H. W. i K. W. uznaje za winnych tego, że w dniu 16 grudnia 2014r. około godziny 24:00 w L., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wymuszenia zwrotu wierzytelności od A. S. w kwocie 2500 złotych grozili mu pobiciem oraz demonstrowali pałkę teleskopową, a następnie zabrali samochód osobowy marki B. o nr rej. (...) o wartości 3000 złotych, tj. czynu z art. 191 § 2 kk i za ten czyn wymierza kary:

- H. W. na podstawie art. 191 § 2 kk karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- K. W. na podstawie art. 191 § 2 kk i art. 33 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1.07.2015r. karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda,

II.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej wobec K. W. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat i oddaje oskarżonego pod dozór kuratora,

III.  Na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa pałki teleskopowej opisanej w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 1,

IV.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu K. W. okres zatrzymania od 16.12.2014r. do dnia 17.12.2014r. tj.
2 (dwa) dni przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny,

V.  Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłaty:

- od H. W. w kwocie 120 (stu dwudziestu) złotych,

- od K. W. w kwocie 260 (dwustu sześćdziesięciu) złotych,

VI.  na podstawie § 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. A. kwotę 1136,52zł (jednego tysiąca stu trzydziestu sześciu złotych 52/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sygn. akt IIK 63/15

UZASADNIENIE

H. W. i A. S. utrzymywali stosunki koleżeńskie. W związku z tym, iż H. W. był nieletni dokonał zakupu dwóch samochodów na nazwisko A. S.. A. S. sprzedał te samochody, kiedy H. W. przebywał w ośrodku szkolno – wychowawczym. W związku z tym H. W. zażądał od A. S. zwrotu pieniędzy.

Dowód: wyjaśnienia H. W. k.200-200v. w zw. z k.63, 82, 131-132

W dniu 16 grudnia 2014 r. A. S. przebywał u swojego dziadka w L.. Około godziny 00.00 był razem z P. R. w pobliżu stacji PKP. Wówczas na telefon P. R. zadzwonił H. W., który szukał A. S. w celu zwrotu pieniędzy. A. S. umówił się na spotkanie z H. W. przy stacji PKP w L.. Na miejsce spotkania H. W. przyjechał wraz z kolegą W. M. (1) jego samochodem marki C. i swoim kuzynem K. W.. Z samochodu wysiedli H. W. i K. W.. Wcześniej H. W. i K. W. uzgodnili, że odbiorą od A. S. pieniądze, które był on winien H. W.. K. W. z samochodu wziął ze sobą pałkę teleskopową. A. S. i P. R. wyszli z samochodu należącego do A. S. marki B. o nr rej. (...), o wartości około 3000 zł. Początkowo H. W. podszedł do A. S. i chciał przejechać się jego samochodem. A. S. się na to nie zgodził. Wówczas zbliżył się do nich K. W. i zapytał „gdzie są pieniądze”. A. S. odpowiedział, że nie ma tych pieniędzy. Wówczas K. W. podszedł do A. S. z rozłożoną pałką teleskopową i zaczął wymachiwać mu nią przed twarzą. Mówił, że jak nie odda kluczyków do samochodu B. albo pieniędzy, to „mu wpierdoli”, a jak zadzwoni na policję to go zabije. A. S. przestraszył się gróźb i przekazał kluczyki do samochodu H. W.. H. W. mówił, że zabiera samochód w zamian za pieniądze, które jest mu winien i odda samochód jeżeli A. S. zwróci mu 2500 zł. Następnie H. W. wsiadł za kierownicę samochodu, a K. W. na miejsce pasażera i odjechali w kierunku C.. A. S. od H. W. otrzymał dwa SMS-y, w których pisał, że jak A. S. odda mu 2500 zł, to zwróci mu samochód, a jeżeli nie to pojazd będzie jego. Po około 15 minutach A. S. zadzwonił na policję.

Dowód: zeznania A. S. k.355-356 w zw. z k. 6-7

wyjaśnienia H. W. k.200-200v. w zw. z k.63, 82, 131-132

wyjaśnienia K. W. k.200v.-201 w zw. z k.82, 91v.

zeznania P. R. k.201v. w zw. z k.14-15

zeznania W. M. (1) k.295-296 w zw. z k.75v.-76

Około godziny 1.15 funkcjonariusze K. S. H. M. i M. T. zauważyli samochód marki B. o nr rej. (...), za którym poruszał się samochód C. na francuskich numerach rejestracyjnych w pobliżu Ronda (...). Samochód B. miał niesprawne światła pozycyjne. W związku z tym na ulicy (...) I został zatrzymany do kontroli. Podczas kontroli pojazdu okazało się, iż kierujący H. W. nie posiadał dokumentów pojazdu. Zadzwonił po W. M. (2), aby przywiózł mu te dokumenty. Podczas czynności funkcjonariusze otrzymali informację, iż pojazd został uzyskany przy pomocy przestępstwa. Dokonali zatrzymania H. W. i przeszukania samochodu C.. W samochodzie ujawnili pałkę teleskopową.

Dowód: zeznania H. M. k. 52v.-53

H. W. ma 19 lat. Jest bezdzietnym kawalerem. Utrzymuje się z prac dorywczych. W przeszłości był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu.

Dowód: oświadczenie oskarżonego k.200

dane osobopoznawcze k.64-65

zapytanie o karalność k.341

H. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż A. S. był mu winien 6000 zł. Tej nocy umówił się z nim, że odda mu 2500 zł. Na miejsce przyjechał z K. W. i W. M. (1). S. był z R.. Rozmawiał z S. spokojnie, on powiedział, że pieniądze odda mu w piątek. Wtedy podszedł K. W. i zaczął S. grozić pałką teleskopową. Powiedział, że pieniądze mają być w piątek, a samochód bierze w zastaw. W. wymusił groźbą, aby S. oddał mu kluczyki. S. dał kluczyki i pojechali do S., gdzie zostali zatrzymani do kontroli drogowej. Oskarżony zaprzeczył, aby groził A. S., robił to K. W.. W kolejnych wyjaśnieniach przyznał, że poprosił K. W., że w przypadku odmowy wydania pieniędzy przez S., to ma zastraszyć go pałką. Wskazał, że A. S. zgodził się na to, aby w zastaw wzięli jego samochód i nawet pokazał jak go uruchomić. Na rozprawie oskarżony częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia (wyjaśnienia H. W. k.200-200v. w zw. z k.63, 82, 131-132).

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd w przeważającej części oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego A. S., świadka P. R. a także wyjaśnieniach oskarżonych H. W. i K. W.. A. S. w toku postępowania przygotowawczego opisał przebieg zajścia w sposób szczegółowy, wskazując jaką rolę odegrali w nim obaj oskarżeni. Świadek potwierdził, iż początkowo H. W. domagał się od niego zwrotu pieniędzy, a samochód zabrał, aby wymusić na nim zwrot pieniędzy. A. S. zaprzeczył natomiast, jakoby był winien H. W. jakieś pieniądze, ale zdaniem Sądu w tej części zeznania świadka nie zasługują na wiarę. W tym zakresie zeznania pokrzywdzonego pozostają w sprzeczności nie tylko z wyjaśnieniami H. W. ale także są sprzeczne z całą logiką zdarzenia.

A. S. będąc przesłuchiwany w toku postepowania przygotowawczego jak i na rozprawie nie potrafił w żaden przekonujący sposób uzasadnić dlaczego zgodził się na spotkanie z H. W. w godzinach nocnych w L., wskazując iż H. W. chciał z nim „pogadać”. Tymczasem z wyjaśnień tego oskarżonego wynika, iż umówił się z pokrzywdzonym, aby ten oddał mu część zaległej kwoty. Okoliczność tą potwierdził K. W.. Także zeznania świadka P. R. a częściowo nawet samego A. S. wskazują, iż taki był cel spotkania. Z zeznań P. R., który w żaden sposób nie współpracował przecież z H. W., a towarzyszył pokrzywdzonemu, wynika, iż K. W. od razu jak podszedł o pokrzywdzonego zapytał „gdzie są pieniądze”, na co on odpowiedział, że „nie ma tych pieniędzy” (k.14). Powyższa wypowiedź wskazuje, iż A. S. wiedział, o jakie pieniądze chodzi i już wcześniej musiała być mowa o zwrocie jakiejś kwoty. Zeznania świadka R. są tym bardziej wiarygodne, że nie był on zaangażowany po żadnej ze stron i jak sam przyznał, nic nie wiedział na temat wzajemnych rozliczeń A. S. i H. W.. Tym samym jego relację można ocenić jako najbardziej obiektywną. Z powyższego zdaniem Sądu wynika, iż zeznania A. S., w których zaprzeczał, jakoby był winien H. W. jakieś pieniądze nie zasługują na wiarę. W pozostałej części co do przebiegu samego zdarzenia Sąd ocenił te zeznania jako wiarygodne. Na rozprawie pokrzywdzony co prawda starał się umniejszać rolę H. W. w zajściu, jednakże ostatecznie podtrzymał swoje wcześniejsze zeznania (k.356).

Zeznania A. S. poza okolicznościami wskazanymi powyżej znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach H. W. i K. W.. Wyjaśnienia H. W. Sąd uznał w przeważającej części za wiarygodne. Początkowo oskarżony umniejszał swoja rolę w zdarzeniu wskazując, iż to oskarżony K. W. samodzielnie i bez jego wiedzy wyciągnął pałkę teleskopową i zaczął grozić A. S., ale ostatecznie przyznał, że takie były wcześniejsze ustalenia pomiędzy nim a K. W. w przypadku, jeżeli pokrzywdzony nie będzie chciał oddać pieniędzy. Powyższe wyjaśnienia H. W. znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach K. W.. Na wstępnym etapie postepowania zaprzeczał on, jakoby przy użyciu pałki teleskopowej groził pokrzywdzonemu, ale jeszcze w toku postepowania przygotowawczego zmienił tą wersję i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Sąd dał wiarę obu oskarżonym, iż spotkanie z A. S. miało na celu zwrot przez niego pieniędzy, jakie był on winien H. W..

Jako niewiarygodne Sąd ocenił natomiast twierdzenia H. W., jakoby A. S. dobrowolnie zgodził się na oddanie w zastaw samochodu do czasu zwrotu pieniędzy. Powyższe pozostaje w sprzeczności z zeznaniami A. S. i P. R.. Z zeznań tych w sposób jednoznaczny wynika, iż powodem dla którego pokrzywdzony zdecydował się oddać kluczyki od pojazdu były groźby użycia przemocy kierowane wprost przez K. W. i demonstrowanie pałki teleskopowej. Zachowanie to zostało zatem wymuszone przez oskarżonych na pokrzywdzonym, a nie było to dobrowolne wydanie samochodu na skutek wzajemnego porozumienia. Powyższe dodatkowo potwierdza fakt, iż bezpośrednio po zajściu pokrzywdzony zawiadomił policję, chcąc odzyskać samochód.

Niczego do sprawy nie wniosły zeznania świadka W. M. (1), który zaprzeczył jakoby był świadkiem zajścia wskazują, iż przebywał w znacznej odległości od miejsca zdarzenia, a z jego wiedzy wynikało, iż H. W. chciał kupić jakiś samochód B..

Jako w pełni wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka H. M.. Świadek opisywała jedynie czynności o charakterze służbowym dotyczące zatrzymania oskarżonych w pojeździe B..

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości.

H. W. działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. w dniu 16 grudnia 2014r. około godziny 24:00 w L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wymuszenia zwrotu wierzytelności od A. S. w kwocie 2500 złotych grozili mu pobiciem oraz demonstrowali pałkę teleskopową, a następnie zabrali samochód osobowy marki B. o nr rej. (...) o wartości 3000 złotych, czym wyczerpali ustawowe znamiona czynu z art. 191 § 2 kk.

Obaj oskarżeni działali w ramach przyjętego podziału ról. To oskarżony K. W. posługiwał się pałką teleskopową i wypowiadał groźby werbalne, jednak działanie takie było objęte zamiarem obu oskarżonych i ustalone wcześniej. H. W. w pełni akceptował zatem taki sposób wymuszenia zwrotu długu jak i wydania samochodu.

Sąd zmienił opis czynu i kwalifikację w stosunku do tej, jaką przyjął oskarżyciel. Z ustalonego stanu faktycznego a także z opisu i kwalifikacji jaką przyjął prokurator wynika, iż oskarżeni używali gróźb działając w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności. W momencie kiedy okazało się, że pokrzywdzony nie dysponuje pieniędzmi, zażądali wydania samochodu do czasu zwrotu pieniędzy. Tym samym nie można przyjąć, iż oskarżeni dokonali zaboru pojazdu w celu przywłaszczenia. Gdyby tak było, to ich działanie wyczerpywałoby znamiona czynu z art.280 § 1 kk a nie 278 § 1 kk. Zasadniczą okolicznością jest jednak fakt, iż oskarżeni nie działali z zamiarem przywłaszczenia, ale z zamiarem wymuszenia na pokrzywdzonym określonego zachowania, czyli zwrotu wierzytelności i w tym celu zabrali pojazd. Na miejscu zdarzenia i krótko po nim w wiadomościach SMS wskazywali, że pojazd zostanie zwrócony po spłacie długu. Tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, iż zamiarem oskarżonych była kradzież samochodu.

Przy wymiarze kary H. W. Sąd miał na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, który ocenił jako wysoki. Jego działanie miało charakter przemyślany i zaplanowany, o czym świadczy wzięcie z samochodu pałki teleskopowej. Groźby pozbawienia życia, pobicia, przy jednoczesnym demonstrowaniu pałki teleskopowej w obecności świadka P. R., świadczą o dużej determinacji oskarżonych i poczuciu bezkarności. Na niekorzyść oskarżonego Sąd dodatkowo poczytał karalność H. W.. Pomimo młodego wieku w dacie czynu oskarżony był już skazany trzema wyrokami za przestępstwa przeciwko mieniu. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także spełni cele prewencji ogólnej i indywidualnej.

Brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności. Wcześniejsza karalność oskarżonego dowodzi, iż pomimo młodego wieku jest osobą zdemoralizowaną i jedynie kara o charakterze izolacyjnym może osiągnąć wobec oskarżonego cele resocjalizacyjne.

W związku z tym, iż oskarżony został skazany Sąd zasądził od niego na rzez Skarbu Państwa przypadającą od oskarżonego część kosztów sądowych w tym opłatę.