Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2016 r. w Rybniku

sprawy z odwołania A. P. ( P. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 23 lipca 2015 r. Znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż zobowiązuje organ rentowy do przeliczenia świadczenia ubezpieczonego w trybie art. 110 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia na 282,93 % przed zastosowaniem ograniczenia do 250 % .

Sędzia

Sygn. akt. IX U 940/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.07.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. P. ponownego ustalenia wysokości emerytury. Organ rentowy podniósł w uzasadnieniu decyzji brak podstaw do takiego ustalenia w myśl art.110a ustawy emerytalnej tj. zgodnie z wnioskiem ubezpieczonego, gdy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia obliczony z uwzględnieniem wynagrodzeń przypadających w całości lub w części po przyznaniu emerytury, tj. z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu wynosi 239.56 % , nie jest wyższy niż 250 %, nie spełnia wymogu wskazanego w art. 110a ustawy emerytalnej.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez ponowne przeliczenie emerytury po uwzględnieniu wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia w KWK (...), KWK (...) i KWK (...) po ich uprzednim ustaleniu przed Sądem.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie

z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji podnosząc, iż ubezpieczony przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z KWK (...) i nie jest w stanie przedstawić z KWK (...)” i KWK (...).

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił co następuje.

Ubezpieczony od dnia 1.06.1990r. uzyskał prawa do emerytury górniczej, a zatrudnienia kontynuował do dnia 25.10.1990r.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia ustalony został z okresu od 01/1984 do 12/1986 w wysokości 366.69% i ograniczony do 250 %.

W dniu 26.05.2015r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości emerytury w trybie art. 110a ustawy emerytalnej i w dniu 13.07.2015r. przedstawił zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z KWK (...) za lata 1974 do 1990.

W rozpoznaniu tegoż wniosku organ rentowy wydał decyzję omówioną na wstępie.

Ubezpieczony zatrudniony był kolejno:

- w KWK (...) od dnia 1.02.1962r. do dnia 31.12.1971r. na stanowiskach nadgórnika, sztygara zmianowego różnych oddziałów pod ziemią,

- w KWK (...) od dnia 1.01.1972r. do dnia 28.02.1974r. na stanowisku sztygara zmianowego oddziału pod ziemią,

- w KWK (...) od dnia 6.03.1974r. do dnia 25.10.1999r. na stanowiskach górnika, sztygara zmianowego, sztygara oddziałowego, nadgórnika, nadsztygara różnych oddziałów pod ziemią.

Ubezpieczony w okresach tych pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, w systemie 3 zmianowym, w KWK (...) i w KWK (...) w każda sobotę, co najmniej w 2 niedziele, był uprawniony do składników wynagrodzenia, dodatków do wynagrodzenia powszechnie przysługujących na zajmowanych stanowiskach, w tym do deputatu węglowego zgodnie z uregulowaniami płacowymi obowiązującymi w tych zakładach.

Dowód: akta ZUS, akta osobowe ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego protokół elektroniczny k. 22 verte akt.

Wynagrodzenie ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia w KWK (...) i KWK (...) wynosiło, przy założeniu pracy i uprawnień jw., kolejno w latach:

1962: 34.897,00 zł

1963: 39.738,00 zł

1964: 45.210,00 zł

1965: 48.083,00 zł

1966: 48.083,00 zł

1967: 48.083,00 zł

1968: 48.352,00 zł

1969: 49.158,00 zł

1970: 49.158,00 zł

1971: 64.243,00 zł

1972: 74.365,00 zł

1973: 91.617,00 zł

1974: 63.958,00 zł

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia ubezpieczonego wyliczony z 20 lat kalendarzowych z udokumentowanego okresu ubezpieczenia, w tym z uwzględnieniem wynagrodzeń jw. ostatecznie z lat 1964 do 1973 i dalej z lat 1978 do 1990, w tym za rok 1990 po przyznaniu prawa do świadczenia wynosi 284.26%.

Dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu rent, emerytur, kapitału początkowego… mgr S. K. k. 42 – 55 akt.

Organ rentowy zgłosił zastrzeżenia do opinii w zakresie dotyczącym:

- roku 1971 wskazując na błędy matematyczne,

- 07 i 11 1973 wskazując na błędy matematyczne,

- lat 1972 – 1973, przez przyjęcie comiesięcznego wypłacania dodatku z tytułu pracy za niebezpieczne warunki w wysokości 320,00 zł, gdy brak takiego składnika np. na pasku za lipiec 1973r., co podważa stwierdzenie, że składnik ten był wypłacany miesięcznie.

Organ rentowy zarzucając jw. wyliczył wynagrodzenie za lata jw. na kwotę i odpowiednio jego wskaźnik w roku:

1971: 64.242,40 zł – bez zmian,

1972: 70.524,80 zł – 234.24 %,

1973: 86.936,00 zł – 258.92 %,

Łączną sumę wskaźników na (...).59 i ostatecznie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia na 282.93 %, według wyliczenia (...):20.

Organ rentowy w zastrzeżeniach stwierdził, iż w aktach ZUS brak jest dokumentacji dotyczącej pracy ubezpieczonego w systemie 3 zmianowym oraz w soboty i niedziele, gdy biegła przyjęła pracę ubezpieczonego stałą i w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie 3 zmianowym , w każdą sobotę i w 2 niedziele.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015r. poz. 748 ) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczonego społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5 jest wyższy niż 250 %.

Zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie pozwala na przyjęcie istnienia wskaźnika jw. wyższego od 250 % , wyliczonego jak w powołanym uregulowaniu, wskaźnika 282.93 % przed zastosowaniem ograniczenia do 250 %.

Za takim przyjęciem przemawia opinia biegłej sądowej omówiona powyżej, którą Sąd podzielił jako wydaną w oparciu o specjalistyczną wiedzę, logicznie, przekonywująco uzasadnioną z uwzględnieniem zastrzeżeń organu rentowego w zakresie dotyczącym wskazywanych błędów matematycznych, po uprzednim stwierdzeniu ich zaistnienia i w zakresie przyjętego dodatku za niebezpieczne warunki z przyczyn podanych w zastrzeżeniach.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń co do przyjętej przez biegłą dla celów opinii pracy ubezpieczonego stałej i w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie 3 zmianowym, w każdą sobotę i w 2 niedziele, gdy taka praca ostatecznie wynika z zeznań ubezpieczonego słuchanego w charakterze strony, zeznań wiarygodnych jako logicznych i przekonywujących na tle dokumentacji akt osobowych ubezpieczonego, przy znanej powszechnie specyfice pracy na stanowiskach zajmowanych przez ubezpieczonego w okresie, którego spór dotyczy, zeznań dodatkowo wiarygodnych jako niekwestionowanych przez organ rentowy.

Sąd nie dopatrzył się innych nieprawidłowości opinii.

Zajmując takie stanowisko Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc w zw. z powołanym uregulowaniem art. 110a ustawy emerytalnej zmienił zaskarżoną decyzję jak w wyroku.

Sędzia: