Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie

Przewodniczący: SSR Sylwia Krajewska

Protokolant: Małgorzata Oszczak

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa A. K. (1)

przeciwko K. K. (1) i małoletniej K. K. (2) , reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego A. K. (2)

o obniżenie alimentów:

I.  zobowiązuje A. K. (1) do uiszczania na rzecz pozwanych K. K. (1) i małoletniej K. K. (2) kwot po 750,00 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie na rzecz każdego z pozwanych, łącznie 1500 złotych miesięcznie, płatnych w równych ratach: pierwsza do 15. dnia miesiąca i druga do ostatniego dnia miesiąca do rąk A. K. (2) w zakresie alimentów należnych małoletniej K. K. (2) oraz do rąk K. K. (1) w zakresie alimentów jemu należnych wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 4 października 2013 roku, w miejsce alimentów orzeczonych w pkt. III wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu XIII Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 16 maja 2011 r. sygn. akt XIII RC 841/11;

II.  nie obciąża pozwanych kosztami procesu oraz kosztami zastępstwa adwokackiego;

III.  zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 zł tytułem kosztów procesu zaliczając na ich poczet uiszczoną przez niego opłatę od pozwu.

Sygn. akt III RC 79/13

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2013 r. A. K. (1) wniósł do tutejszego Sądu pozew przeciwko małoletnim K. K. (1) i K. K. (2), reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego A. K. (2), o obniżenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu Wydział XIII Cywilny Rodzinny z dnia 16 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 841/11 z kwoty po 1.000 zł miesięcznie na rzecz każdego z pozwanych do kwoty po 750 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich.

W uzasadnieniu podał, że jego sytuacja materialna uległa znacznemu pogorszeniu. Powód utracił stałą pracę i pomimo starań nie znalazł nowego zatrudnienia, a jedynie pracował dorywczo. Aktualnie nie jest on w stanie płacić tak wysokich alimentów, a utrzymanie dotychczasowego obowiązku może doprowadzić go do ubóstwa. Zwłaszcza, że powód pozostaje w nieformalnym związku, w którym także na jego utrzymaniu pozostaje osoba małoletnia. Powód zaznaczył, że dotychczas sumiennie wykonywał obowiązek alimentacyjny oraz uczestniczył w wychowywaniu dzieci.

W dniu 16 marca 2013 r. pozwany K. K. (1) ukończył 18 lat i od tego czasu działał w postępowaniu osobiście.

Na rozprawie w dniu 25 marca 2013 r. pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości.

W piśmie z dnia 24 lipca 2013 r. K. K. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że jest osobą młodą, uczy się, w przyszłym roku przystępuje do matury i z tego względu pozostaje na utrzymaniu matki. Potrzebuje środków finansowych na zakup podręczników oraz korepetycje. Ponadto ma problemy zdrowotne i wydaje miesięcznie na leki około 100 zł. Oczekuje także na operację kolana, po której niezbędna będzie rehabilitacja o wartości 2.500 zł. Pozwany rzadko wyjeżdża na wakacje, jedynie na wycieczki szkolne oraz sporadyczne wyjazdy np. na koncert. Uczęszcza na kurs prawa jazdy o wartości 1.000 zł, które to środki pożyczył od kolegi matki. Pozwany pracuje dorywczo. Miesięczne koszty utrzymania ocenił na 1.565 zł, jednak dodatkowo należy uwzględnić koszty korepetycji w kwocie 1.200 zł miesięcznie i koszty okazyjnych wyjazdów.

W piśmie z dnia 24 lipca 2013 r. pozwana małoletnia K. K. (2) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że powód z własnej woli zwolnił się z poprzedniej pracy dla celów niniejszego postępowania. Jednocześnie pozostaje wykwalifikowanym pracownikiem, zatem bez problemu powinien znaleźć pracę. W mieszkaniu zajmowanym przez pozwaną, oprócz brata i matki pozwanej, mieszkają także inni członkowie rodziny, to jest babcia pozwanej i wujostwo, jednak każdy z nich prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Powód nie przyczynia się do łożenia na utrzymanie dzieci w sytuacjach nagłych i nie przewidzianych. Tymczasem pozwana wymaga opieki medycznej w związku z przebytymi chorobami nefrologicznymi, na co wydaje miesięcznie 150 zł. Korzysta również z korepetycji z języka angielskiego na kwotę 320 zł miesięcznie, a chce także pobierać korepetycje z nauk przyrodniczych na łączną kwotę 760 zł miesięcznie. Małoletnia uczęszcza także na basen, na co wydaje 100 zł miesięcznie. Na rozrywkę, rekreację i wypoczynek wydaje natomiast 250 zł miesięcznie. Ponadto była w B., na co wydała co najmniej 540 zł oraz w J. na kwotę 1.499 zł. Na wyżywienie małoletniej matka wydaje miesięcznie 750 zł, na kosmetyki 150 zł, na odzież i obuwie 300 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 16 maja 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu XIII Wydział Cywilny Rodzinny rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie związek małżeński zawarty przez A. K. (1) i A. K. (2), ustalając jednocześnie udział A. K. (1) w kosztach utrzymania małoletnich dzieci K. K. (1) i K. K. (2) na kwotę po 1.000 zł miesięcznie na rzecz każdego z dzieci, łącznie kwotę 2.000 zł miesięcznie, płatną w równych ratach, z czego pierwsza płatna do 15. dnia każdego miesiąca, druga płatna do ostatniego dnia każdego miesiąca do rąk A. K. (2) wraz z ustawowymi odsetkami w wypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat począwszy od daty uprawomocnienia się wyroku. Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił się w dniu 7 czerwca 2011 r.

Dowód : kserokopia wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu XIII Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 16 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 841/11 – karta 6-7.

A. K. (1) płacił regularnie zasądzone alimenty.

Okoliczność bezsporna

Niezależnie od alimentów A. K. (1) uczestniczył także w innych kosztach utrzymania dzieci, w tym leczenia i rehabilitacji syna K. K. (1) poprzez przekazanie w 2013 r. łącznie kwoty 575 zł, opłaty za „zieloną szkołę” córki K. K. (3) w roku 2013 w kwocie 230 zł oraz zaliczek na poczet kosztów utrzymania wspólnego mieszkania powoda i A. K. (2), znajdującego się we W. przy ul. (...). Od listopada 2012 r. partycypował także w kosztach remontu pokrycia dachowego w budynku przy ul. (...).

Dowód : informacja od zarządcy wraz z kartoteką finansową – karta 8-10, 12-13, 17-18, 119-123;

potwierdzenia wpłat – karta 11-12, 15-16,

oświadczenie – karta 39;

kserokopia dowodu wpłaty na poczet rehabilitacji – karta 43;

wydruk potwierdzenia przelewu na poczet zakupu ortezy – karta 44;

wydruk potwierdzenia przelewu na poczet opłaty za „zieloną szkołę” – karta 44;

wydruki potwierdzenia przelewu tytułem opłat za mieszkanie – karta 46-49;

pismo od zarządcy – karta 151;

zeznania J. K. – karta 82-83;

przesłuchanie A. K. (1) – karta 161.

Kontakt powoda i pozwanych jest bardzo ograniczony, przy czym każda ze stron nie stara się go podtrzymywać. Mimo to powód przekazuje pozwanym prezenty na święta oraz na urodziny. W 2013 r. na 18. urodziny pozwanego K. K. (1) przekazał mu w prezencie kwotę 300 zł. Natomiast pozwani nie kontaktują się z powodem, w tym nie dzwonią do niego w dniu urodzin i nie składają życzeń.

Dowód : przesłuchanie K. K. (1) – karta 182-184;

Przesłuchanie A. K. (2) – karta 183-184.

W trakcie trwania małżeństwa A. K. (1) miał stałą pracę oraz osiągał znaczne dochody, wynoszące około 3.000 euro miesięcznie, pracując w branży budowlanej. Wówczas zarobione pieniądze przeznaczane były na potrzeby całej rodziny.

Dowód : zeznania J. K. – karta 83;

przesłuchanie A. K. (1) – karta 160;

przesłuchanie A. K. (2) – karta 183-184.

A. K. (1) do dnia 30 czerwca 2012 r. był zatrudniony w Usługach Budowlanych (...) z siedzibą w S.. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za porozumieniem stron z inicjatywy A. K. (1). Przyczyną rozwiązania umowy była zbyt niska pensja, przy jednoczesnej pracy na nocne zmiany.

Dowód : pismo z dnia 15 maja 2013 r. – karta 77;

wniosek z dnia 20 czerwca 2012 r. – karta 78;

zeznania J. K. – karta 83;

przesłuchanie A. K. (1) – karta 160.

Po rozwiązaniu umowy o pracę A. K. (1) nie mógł znaleźć nowego zatrudnienia. Pracował jedynie dorywczo w branży budowlanej. Aktualnie pracuje w ten sam sposób w firmie, stawiającej domy drewniane na terenie całego kraju. Nie ma jednak podpisanej umowy.

W związku z tym, gdy nie jest w stanie spełnić obowiązku alimentacyjnego samodzielnie, pożycza pieniądze od innych osób, w tym od swojej matki J. K..

Dowód : zeznania J. K. – karta 83;

przesłuchanie A. K. (1) – karta 160-161.

W 2012 roku A. K. (1) osiągnął dochód w wysokości 10.229,70 zł.

Dowód : kserokopia zeznania podatkowego za rok 2012 – karta 64-67

A. K. (1) mieszka we W. z partnerką i jej dzieckiem. Koszty utrzymania ponoszą wspólnie z partnerką.

Dowód : przesłuchanie A. K. (1) – karta 160.

A. K. (2) mieszka wspólnie z K. K. (1) i małoletnią K. K. (2) we W. przy ul. (...) w mieszkaniu, zajmowanym wspólnie z innymi członkami rodziny, w tym babcią pozwanych oraz wujostwem. Jednak pozwani wraz z A. K. (2) prowadzą osobne gospodarstwo domowe, a pozostali domownicy osobne.

Dowód: przesłuchanie K. K. (1) – karta 182-184;

Przesłuchanie A. K. (2) – karta 183-184.

K. K. (1) jest uczniem w liceum profilowanym we W.. Do szkoły chodzi na piechotę, nie korzysta z komunikacji miejskiej. W 2014 r. ma zamiar przystąpić do matury. Planuje studia prawnicze lub wojskowe. W związku z rozpoczęciem we wrześniu 2013 r. nowego roku szkolnego na podręczniki wydał 600 zł, a nadto poniósł dodatkowe opłaty szkolne.

Aktualnie nie pobiera żadnych korepetycji. W najbliższym czasie, w związku z przygotowaniem do matury, chciałby korzystać z korepetycji, których łączny koszt wyniósłby 1.200 zł miesięcznie.

Miesięczne koszty wyżywienia wynoszą 600 zł. Na odzież wydaje miesięcznie 150 zł. Koszty jego utrzymania obejmują także między innymi wydatki związane z wycieczkami szkolnymi. Ponadto w 2013 r. uczęszczał na kurs prawa jazdy, za który zapłacił 1.000 zł. Środki na kurs pożyczył od przyjaciela matki. Niezależnie od tego w lipcu 2012 r. wyjechał na koncert do G., za który poniósł dodatkowe koszty w kwocie około 1.500 zł, w tym koszty zakupu biletu kolejowego i biletu wstępu na koncert.

K. K. (1) ma problemy zdrowotne – gastroenterologiczne i ortopedyczne. Pozostaje pod stałą opieką lekarzy. Na lekarstwa wydaje miesięcznie około 100 zł. W najbliższym czasie oczekuje operacji kolana.

K. K. (1) ma telefon komórkowy, za który płaci miesięcznie około 60-70 zł.

Dowód : bilet kolejowy i faktura VAT – karta 100-101;

paragon za kurs prawa jazdy – karta 102;

program wycieczki szkolnej – karta 103;

bilet na koncert – karta 104;

faktur VAT nr (...) – karta 105;

informacja dla lekarza kierującego – karta 106, 111-112;

badanie gastroskopijne – karta 107, 110;

zleceni ze szpitala – karta 108;

konsultacja lekarska – karta 109;

przesłuchanie K. K. (1) – karta 182-184;

przesłuchanie A. K. (2) – karta 183-184.

K. K. (1) jest uczennicą w piątej klasie szkoły podstawowej, z czym związany jest zakup podręczników i akcesoriów szkolnych wraz z każdym nowym rokiem szkolnym. We wrześniu 2013 r. na podręczniki wydała co najmniej 300 zł, a nadto poniosła dodatkowe opłaty szkolne.

K. K. (2) pobiera korepetycje z języka angielskiego o wartości 320 zł miesięcznie, a nadto chciałaby pobierać także korepetycje z nauk przyrodniczych.

Z uwagi na przebyte choroby nefrologiczne, wymaga opieki medycznej, na którą wydaje miesięcznie 150 zł. Ponadto w sierpniu 2013 r. małoletnia złamała kość śródstopia.

Małoletnia uczęszcza na basen, wydając na ten cel 100 zł miesięcznie. Na rozrywkę, rekreację i wypoczynek wydaje 250 zł miesięcznie. W 2013 r. była w B., na co wydała co najmniej 540 zł oraz w J., na co wydała kwotę 1.499 zł.

Na wyżywienie małoletniej matka wydaje miesięcznie 750 zł, na kosmetyki 150 zł, na odzież i obuwie 300 zł.

A. K. (2) ma telefon komórkowy, z tytułu którego miesięczne opłaty wynoszą około 10 zł.

Dowód : faktura VAT nr (...) – karta 124;

faktura VAT nr (...) – karta 125;

karta informacyjna ze szpitala – karta 147;

wyniki badań diagnostycznych – karta 148;

skierowanie do poradni specjalistycznej – karta 149;

informacja dla lekarza kierującego – karta 150;

faktury VAT – karta 152-158;

przesłuchanie K. K. (1) – karta 182-184;

przesłuchanie A. K. (2) – karta 183-184.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo uznać należało za zasadne.

W niniejszej sprawie poza sporem było, że powód był obciążony obowiązkiem alimentacyjnym w łącznej kwocie 2.000 zł miesięcznie oraz że systematycznie wywiązywał się z tego obowiązku. Spór sprowadzał się do tego, czy sytuacja majątkowa powoda pogorszyła się do tego stopnia i w taki sposób, by uzasadniało to obniżenie kwoty alimentów do kwoty łącznej 1.500 zł miesięcznie oraz czy zaistniały inne okoliczności wskazujące na zmianę stosunków jaka nastąpiła od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów. Jednocześnie pozwani wskazywali, że ich potrzeby nie uległy zmniejszeniu, a nawet zwiększyły się.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie dowodów w postaci kserokopii wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu XIII Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 16 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 841/11, informacji od zarządcy wraz z kartoteką finansową dotyczącą mieszkania przy ul. (...) we W., pisma od zarządcy na karcie 151, potwierdzeń wpłat na kartach 11-12 i 15-16, oświadczenia powoda dotyczącego ponoszenia kosztów za mieszkanie, kserokopii dowodu wpłaty na poczet rehabilitacji K. K. (1), wydruku potwierdzenia przelewu na poczet zakupu ortezy, wydruku potwierdzenia przelewu na poczet opłaty za „zieloną szkołę”, wydruków potwierdzeń przelewu tytułem opłat za mieszkanie, pisma z dnia 15 maja 2013 r., wniosku z dnia 20 czerwca 2012 r., kserokopii zeznania podatkowego za rok 2012, biletu kolejowego i faktury VAT na karcie 101, paragonu za kurs prawa jazdy, programu wycieczki szkolnej, biletu na koncert, faktury VAT nr (...) oraz faktur VAT na kartach 152-158, dokumentów z leczenia pozwanego K. K. (1), to jest informacji dla lekarza kierującego, badania gastroskopijnego, zlecenia ze szpitala i konsultacji lekarskiej, dokumentów z leczenia szpitalnego małoletniej, to jest karty informacyjnej ze szpitala, wyników badań diagnostycznych, skierowania do poradni specjalistycznej, informacji dla lekarza kierującego. Dowodom tym Sąd dał całkowicie wiarę, jako że żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności, zaś Sąd także nie znalazł ku temu podstaw. Powód wprawdzie zaprzeczał temu, by wydatki wynikające z przedłożonych faktur były koniecznie, jednak nie przeczył wiarygodności tych dowodów, a jedynie zasadności obciążania go kosztami wynikającymi z paragonów i faktur VAT, gdyż w jego ocenie można było wydatków tych uniknąć.

Powód zakwestionował przedłożoną przez pozwanego K. K. (1) dokumentację lekarską, wskazując, że pochodzi ona sprzed wielu lat, jednak Sąd, po przeanalizowaniu tej dokumentacji, nie znalazł dowodów dotyczących chorób pozwanego przebytych w dzieciństwie, na które powoływał się powód w piśmie z dnia 23 września 2013 r. Wobec tego Sąd nie mógł w inny sposób ustosunkować się do zarzutów powoda.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych także w oparciu o zeznania J. K. – matki powoda oraz o przesłuchanie A. K. (1) i A. K. (2). Dowodom tym także dał wiarę, gdyż dotyczyły one okoliczności, znajdujących potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Ze szczególną ostrożnością podszedł jednak Sąd do wydatków ponoszonych na córkę K. K. (2), jako że ostateczne przesłuchanie powódki wskazywało na kwotę 1.500 zł miesięcznie, zaś w trakcie informacyjnego przesłuchania stron podała kwotę 800 zł miesięcznie.

Za okoliczność niesporną Sąd uznał fakt, że powód płacił dotychczas regularnie alimenty, gdyż nikt temu w toku postępowania nie zaprzeczał i nie stanowiło to przedmiotu sporu stron.

Sąd na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci wykazu przedstawionego przez powoda z uwagi na to, że pismo to stanowiło odręcznie sporządzone przez niego zestawienie danych dotyczących jego zarobków i nie miało waloru dowodowego.

Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Podstawą żądania zmiany zasądzonej orzeczeniem sądowym lub wynikającej z zawartej umowy kwoty świadczenia alimentacyjnego może być jedynie zmiana stosunków. Pomimo braku definicji legalnej tego wyrażenia, przyjąć należy, że zmianą stosunków jest zmiana sytuacji uprawnionego lub zobowiązanego poprzez pogorszenie albo poprawę sytuacji materialnej, przy czym zmiana ta powinna mieć charakter istotny oraz nastąpić po powstaniu obowiązku alimentacyjnego (por. K. Gromek „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” Warszawa 2013, s. 685).

Ponadto zgodnie z art. 6 kc to na powodzie ciąży obowiązek udowodnienia zmiany stosunków.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że powód wykazał zmianę stosunków w postaci pogorszenia się jego sytuacji majątkowej. W okresie, gdy Sąd Okręgowy we Wrocławiu XIII Wydział Cywilny Rodzinny nałożył na niego obowiązek alimentacyjny w wysokości po 1.000 zł na każdego z pozwanych, to jest w dniu 16 maja 2011 r., powód miał stałą pracę oraz wysokie zarobki, z tego też względu usprawiedliwione jest, że powód nie wniósł apelacji od wyroku, skoro jego ówczesna sytuacja majątkowa była dobra, i pozwalała mu na płacenie powyższych alimentów. Jednak po tym dniu sytuacja pozwanego uległa pogorszeniu. Za przełomowy moment każda ze stron podała rozwiązanie przez powoda umowy z dniem 30 czerwca 2012 r., przy czym pozwani twierdzą, że zdarzenie to nie uzasadnia obniżenia obowiązku alimentacyjnego z uwagi na to, że nastąpiło z inicjatywy powoda. Zatem pozwani nie powinni ponosić konsekwencji pogorszenia jego sytuacji majątkowej. Sąd jednak nie może zgodzić się ze stanowiskiem pozwanych. Powód do dnia rozwiązania umowy regularnie spełniał obowiązek alimentacyjny, nie mając żadnych zaległości w tym zakresie, zatem nie ma podstaw do twierdzenia, że rozwiązanie umowy o pracę podyktowane było chęcią uwolnienia się od tego obowiązku, jak twierdziła przedstawicielka ustawowa małoletniej pozwanej. Sąd mógłby wprawdzie wyprowadzić taki wniosek na podstawie domniemania faktycznego, jednakże tylko wtedy, gdyby okoliczności sprawy na to wskazywały. Tymczasem pozwany nie tylko uiszczał alimenty do dnia 30 czerwca 2012 r., ale także płacił je regularnie po tym dniu, choć nie miał dobrej pracy i pracował jedynie dorywczo. Gdyby zatem chciał rozwiązać umowę, aby uniknąć obowiązku płaceni alimentów, zalegałby z ich płatnością po dniu 30 czerwca 2012 r., co jednak nie miało miejsca. Co więcej, pożyczał pieniądze od innych osób, aby móc zapłacić alimenty. Jednocześnie powód podał, jaka była przyczyna rozwiązania umowy, powołując się na niskie zarobki w związku z tym, że w umowie miał zapewnioną kwotę minimalną, zaś faktycznie otrzymywał większą pensję oraz na przedłużającą się pracę do pory nocnej. Sąd zaznacza, że nawet gdy na osobie spoczywa obowiązek alimentacyjny, nie można pozbawić tej osoby prawa do wyboru pracy, zwłaszcza prawa do rezygnacji z pracy, w której pogorszyły się istotnie jej warunki, w tym finansowe, celem poszukiwania innej pracy.

Sąd miał także na względzie trudną sytuację na rynku, w tym na rynku budownictwa, na którą powołał się powód w pismach procesowych, a która miała znacznie utrudnić mu znalezienie dobrej, nowej pracy. Sąd nie może zgodzić się z pozwanymi, że powód nie poszukuje pracy. Powód bowiem nie twierdzi, że w ogóle nie jest w stanie spełnić świadczenia alimentacyjnego, ale jedynie chce obniżyć go o 500 zł. Biorąc zaś pod uwagę, że tym sposobem godzi się na spełnianie obowiązku alimentacyjnego w łącznej kwocie 1.500 zł miesięcznie, przyjąć należy, że pracy nie tylko szuka, że ją ciągle ma, tyle że niestabilną i nie tak dobrze płatną jak dawniej, bo jedynie dorywczą.

Jednocześnie Sąd miał na uwadze aktualne potrzeby alimentowanych pozwanych i doszedł do wniosku, że kwota po 750 zł miesięcznie, pozostając adekwatną do możliwości zarobkowych i majątkowych powoda, jest jednocześnie wystarczająca dla zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb pozwanych. W tym miejscu Sąd zaznacza, że w wypadku, gdy alimentujący ojciec nie jest w stanie finansowo sprostać zbyt wysokiemu obowiązkowi alimentacyjnemu, uprawnieni do alimentacji nie mogą oczekiwać, że kwota alimentów będzie wystarczająca do zaspokojenia wszystkich ich potrzeb, w tym takich, które nie należą do usprawiedliwionych. Za nie należące do usprawiedliwionych potrzeb Sąd uznaje nadmierne koszty wypoczynku, w tym wyjść na koncerty, zwłaszcza gdy rodziców finansowo na takie rozrywki nie stać. Podobnie Sąd ocenia koszty dodatkowych, pozaszkolnych korepetycji oraz kursu prawa jazdy. Trudno przyjąć, by pozwany miał korzystać z korepetycji w koszcie 1.200 zł miesięcznie na koszt swojego ojca, podczas gdy ojciec pracuje dorywczo i ma problemy z utrzymaniem siebie oraz swoich dzieci w ramach obowiązku alimentacyjnego. W takim wypadku należałoby w ogóle zrezygnować z korepetycji lub ograniczyć ich ilość lub też korzystać z nich, opłacając je z innych źródeł aniżeli alimenty pochodzące od powoda. Jeśli zaś chodzi o kurs prawa jazdy stwierdzić należy, że nie jest to konieczny wydatek, uniemożliwiający codzienne funkcjonowanie. Odnosząc się do kosztów związanych z leczeniem pozwanych, koszty te niewątpliwie powinny obciążać powoda, jednak w ocenie Sądu kwota comiesięcznych alimentów w wysokości 750 zł jest wystarczająca nie tylko do udziału powoda w ponoszeniu kosztów leczenia, ale także wyżywienia, ubrania, obuwia, a nawet incydentalnych dodatkowych wydatków tj. zakup podręczników do szkoły w nowym roku szkolnym. Należy bowiem mieć na uwadze, że kwota 750 zł stanowi jedynie udział w utrzymaniu pozwanych. Obowiązek alimentacyjny spoczywa także na matce pozwanych – A. K. (2), przy czym obowiązek ten nie wyczerpuje się wyłącznie w osobistym wkładzie w wychowanie dzieci, ale polega także na wkładzie finansowym. Pozwany jest pełnoletni, zatem nie można mówić już w jego przypadku o wkładzie w postaci osobistych starań w wychowanie syna. O takim wkładzie można mówić jedynie wobec małoletniej K. K. (2). Wobec tego, że dzieci mieszkają z matką, przyjąć należy, że ponosi ona większy wkład osobisty w utrzymanie dzieci, opłacając ich mieszkanie, zatem jej pozostały wkład finansowy powinien być w pewnym stopniu mniejszy niż powoda. Tym niemniej środki finansowe przeznaczone na miesięczne utrzymanie pozwanych, z uwzględnieniem alimentów powoda w kwocie 750 zł oraz obowiązku alimentacyjnego spoczywającego na A. K. (2), należy ocenić za w pełni wystarczające dla utrzymania pozwanych, nawet gdyby mieli oni zrezygnować z pewnych wygód, z którymi dotychczas, gdy ich ojciec więcej zarabiał, mieli do czynienia.

A. K. (2) wskazała, że aby utrzymać dzieci, musi pożyczać pieniądze od innych osób, jednak w ocenie Sądu środki pozostające do jej dyspozycji, a przeznaczone na utrzymanie pozwanych, są wystarczające z punktu widzenia ich usprawiedliwionych potrzeb, zaś wszelkie dodatkowe pożyczki, jakie zaciąga A. K. (2), przeznaczane są na cele przekraczające te usprawiedliwione potrzeby, które uzasadniają określenie rozmiaru obowiązku alimentacyjnego po stronie powoda. Oczywiście matka pozwanych może starać się o pozyskiwanie dodatkowych środków na ich utrzymanie, bo jak twierdzi, chce, aby jej dzieci osiągnęły dobre wykształcenie, jednak pozwani nie wykazali, by środki te zaciągane były celem pokrycia ich podstawowych, usprawiedliwionych potrzeb. A. K. (2) nie wskazała wprawdzie, na co wydatkuje pożyczone pieniądze, jednak z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że mogą one być przeznaczane na wycieczki dzieci np. na wyjazd K. K. (2) do J. za kwotę 1.500 zł. Biorąc bowiem pod uwagę, że A. K. (2) zarabia około 1.500 zł miesięcznie, a alimenty na K. K. (2) płacone dotychczas przez powoda wynosiły 1.000 zł, środków bieżących mogło nie wystarczyć na opłacenie tak kosztownej wycieczki.

Nie umknęło uwadze Sądu także i to, że polepszyła się sytuacja majątkowa matki pozwanych, jako że do czasu rozwodu nie pracowała, pozostając na utrzymaniu męża. Jednak po rozwodzie, to jest od około dwóch lat pracuje. Aktualnie A. K. (2) nie tylko pracuje u swojego pracodawcy, ale nadto prowadzi własną działalność gospodarczą, uzyskując miesięczny dochód łączny w kwocie około 1.500 zł. Koszty mieszkania wynoszą ją 566 zł, zatem pozostaje jej kwota około 1.000 zł. Biorąc zaś pod uwagę, że w trakcie rozwodu, gdy od powoda zasądzono alimenty, A. K. (2) jeszcze nie zarabiała, zmienił się także jej możliwy finansowy udział w zaspokajaniu usprawiedliwionych potrzeb dzieci, co miało znaczenie dla oceny zasadności żądania pozwu.

W podsumowaniu powyższego Sąd zwraca uwagę, że obowiązek alimentacyjny powinien być tak ukształtowany, by, uwzględniając interesy obu stron, był jednocześnie możliwy do realizacji przez zobowiązanego. Nałożenie na niego zbyt wysokiego obowiązku sprawić może, że zobowiązany nie będzie w stanie utrzymać siebie, a co za tym idzie, może zaniechać spełniania obowiązku alimentacyjnego, to zaś czyniłoby obowiązek alimentacyjny iluzorycznym, zwłaszcza gdy zaniechanie jego wykonywania nie wynika ze złej woli, ale z obiektywnie istniejącego braku możliwości jego poniesienia. Z tych także względów Sąd przychylił się do żądania pozwu.

Wobec tego należało na podstawie art. 138 k.r.o. powództwo w całości uwzględnić i obniżyć kwotę alimentów do wysokości wskazanej przez powoda, to jest 750 zł miesięcznie na rzecz każdego z pozwanych, przyjmując, że kwota ta będzie płatna w równych ratach: pierwsza do 15. dnia miesiąca i druga do ostatniego dnia miesiąca do rąk A. K. (2) wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat.

Sąd uwzględnił roszczenie powoda z datą zamknięcia przewodu sądowego, albowiem pozwani środki przekazywane przez powoda zużyli na bieżące potrzeby, w tym te, które w rozumieniu przepisów nie należą do usprawiedliwionych.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Pozwani, zwolnieni z mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) od kosztów sądowych, jednocześnie na podstawie art. 108 tej ustawy nie są zwolnieni od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi w przypadku, gdy sprawę przegrali. Jednak z uwagi na to, że pozwana jest małoletnia i uczy się oraz pozostaje na utrzymaniu rodziców, zaś pozwany, choć ukończył 18 lat, to nadal się uczy i jest utrzymywany przez rodziców, zasadnym było odstąpić od obciążania ich wynagrodzeniem adwokata powoda.