Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Zakopanem II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Łowczowski

Protokolant: st.sekr.sąd. Monika Tokarska - Pasternak

przy udziale prokuratora Elżbiety Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. i 18 maja 2016 r. sprawy

M. K.

s. J. i A.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 lipca 2015 roku około godziny 21:30 w P., na ul. (...), powiatu (...), województwa (...), kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 1,58 mg/l, 1,53 mg/l, 1,33 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

I.  uznaje oskarżonego M. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, zaliczając mu na mocy art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13 sierpnia 2015 r.

III.  na mocy art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. K. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych,

IV.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego M. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 390 (trzystu dziewięćdziesięciu) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych tytułem opłat.

Przewodniczący

Sygn. akt II K 624/15 Z., dnia 20 czerwca 2016 r.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 maja 2016 roku

w części dotyczącej wymiaru kary

M. K. oskarżony został o to, że w dniu 14 lipca 2015 roku około godziny 21:30 w P., na ul. (...), powiatu (...), województwa (...), kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 1,58 mg/l, 1,53 mg/l, 1,33 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, ze szczególnym wskazaniem na wyjaśnienia przyznającego się do winy oskarżonego oraz protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, Sąd uznał, że oskarżony M. K. swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178 a § 1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Sąd uznał oskarżonego M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178 a § 1 kk i za to, na mocy powołanego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał bardzo wysokie stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego. Ponadto za okoliczność obciążającą uznano fakt uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego. Oskarżony został skazany prawomocnymi wyrokami Sadu Rejonowego w Zakopanem: sygn. VI K 191/08 z dnia 10 czerwca 2008 r. za przestępstwo z art. 207§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk m.in. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu dnia 17 marca 2010 r., sygn. IIK 676/09 z dnia 12 stycznia 2010 r. za przestępstwo z art. 207§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk m.in. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu dnia 30 maja 2012 r., sygn. IIK 793/11 z dnia 9 lutego 2012 r. za przestępstwo z art. 207§1 kk m.in. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby i sygn. IIK 866/12 z dnia 17 stycznia 2013 r. za przestępstwo z art. 297§1 kk m.in. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.

Sąd uznał za okoliczność łagodzącą przyznanie się do winy przez oskarżonego, okazanie skruchy i przyrzeczenie poprawy. Oczywistym jednak jest, że samego faktu przyznania się do winy przez oskarżonego nie należy przeceniać, bo charakter okoliczności jednoznacznie wskazywał na oskarżonego jako na sprawcę występku, którego funkcjonariusze policji bezzwłocznie po zatrzymaniu zidentyfikowali, stwierdzając stan jego nietrzeźwości.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdami w stanie nietrzeźwości, stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Nie można nie zauważyć, że oskarżony dobrowolnie wsiadł do pojazdu w stanie nietrzeźwości i tym pojazdem kierował. Znamienne jest też to, że oskarżony, w żaden sposób nie był zmuszony do kierowania pojazdem w chwili zdarzenia. Niewątpliwie okoliczności te świadczą o tym, iż oskarżony ma relatywnie negatywny stosunek do obowiązujących norm prawnych w tym zakresie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności przedmiotowe jak i podmiotowe wskazane w art. 115§2 kk. Nie sposób w tym miejscu pominąć również wysokiego stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego.

Zatem, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności obciążające i łagodzące, zwłaszcza w postaci wysokiego stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynu, ale także przyrzeczenia poprawy przez oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także odpowiada dyrektywom z art. 53 kk. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

W ocenie sądu oskarżony jest osobą niepoprawną i społecznie pożądane cele kary mogą zostać wobec niego zrealizowane jedynie przez wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Ponadto zważyć należy, iż treść art. 69§1 kk, nie dopuszcza w sytuacji oskarżonego M. K. możliwości skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, z uwagi na fakt, iż oskarżony w czasie popełnienia czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania był skazany na karę pozbawienia wolności.

Zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu kara 3 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą i odpowiadającą dyrektywom jej wymiaru opisanym w przepisie art. 53 kk.

Na mocy art. 42 § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, zaliczając na mocy art. 63§4 kk okres zatrzymania prawa jazdy począwszy od dnia 13 sierpnia 2015 r. Orzekając oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, zgodnie z treścią art. 56 kk, Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Należy podkreślić, że oskarżony naruszył swoim zachowaniem reguły użytkowania dróg publicznych, a tym samym naraził innych użytkowników tych dróg i samego siebie, na znaczne niebezpieczeństwo. Pamiętać przy tym należy o bardzo wysokim stężeniu alkoholu w organizmie oskarżonego w chwili czynu, które skutkiem mogła być nawet utrata świadomości u sprawcy. Z tego powodu stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności w ruchu drogowym jest relatywnie znaczny. Czasowe wykluczenie oskarżonego z udziału w ruchu drogowym jest, zdaniem Sądu, koniecznością z uwagi na dobro osób trzecich, a przy tym obligatoryjne. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że orzeczony środek karny stanowi konsekwencję negatywnego zachowania oskarżonego, którego to zachowania oskarżony dopuścił się w sposób świadomy i dobrowolny. Popełniając umyślnie czyn zabroniony powinien liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji swojego zachowania. Zachowując się w ten sposób postąpił w sposób nieodpowiedzialny, równocześnie wykazując lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych. Sąd orzekł zatem oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, ponieważ z zachowania sprawcy, jakie zaprezentował w chwili zdarzenia wynika, że zlekceważył on zasady ostrożności i bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przez co stworzył zagrożenie dla siebie i innych uczestników ruchu w komunikacji.

Na mocy art. art. 43a§2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych. Do obowiązków statutowych wymienionego Funduszu należy niesienie pomocy pokrzywdzonym oraz świadczenie pomocy postpenitencjarnej. Orzeczenie świadczenia stanowi dodatkową, a przy tym obligatoryjną dolegliwość dla oskarżonego w związku z popełnieniem przestępstwa, a także będzie pełnić wobec niego dodatkową dyscyplinującą funkcję.

Na mocy art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 390 złotych tytułem wydatków oraz kwotę 60 złotych tytułem opłaty sądowej. Oskarżony jest rozwiedziony, posiada 3 dzieci. Posiada wykształcenie podstawowe, podejmuje prace dorywcze w branży budowlanej, z zarobkiem około 1700 złotych miesięcznie. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby poniósł on koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.

Przewodniczący