Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Paweł Styrna

Protokolant starszy protokolant sądowy Barbara Wiśniewska

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. w Wieliczce

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej K.

przeciwko W. S. (1)

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od Gminy Miejskiej K. na rzecz W. S. (1) kwotę 2417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt I C 1334/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 października 2016r.

Gmina Miejska K. wniosła o zasądzenie od pozwanej W. S. (1) łącznie kwoty 5.910,55 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczony od kwot szczegółowo przedstawionych w petitum pozwu wraz z kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazano, że najemcami lokalu położonego w K. przy ul. (...) byli rodzice pozwanej tj. F. S., który zmarł (...). oraz W. S. (2) zmarła (...). Wskazany lokal mieszkalny został zwrócony najemcy (...). przez M. K.. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie z (...). I Ns 1883/11/K spadkobiercami po F. S. i W. S. (2) są M. K., B. P. i W. S. (3). Powód powołał się także na dyspozycja art. 1034 kc, zgodnie, z którym do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe solidarnie, a od działu spadku ponoszą odpowiedzialność odpowiednio do wielkości swoich udziałów. Dlatego powód domaga się zapłaty od pozwanej kwoty 5575,04 zł, która stanowi 1/3 należności za okres od (...). do (...) za czynsz i inne opłaty związane z zajmowaniem spornego lokalu przez spadkobierców. Nadto pozwem objęta jest kwota 332,11 zł tytułem skapitalizowanych odsetek związanych w związku z nieterminowym naliczaniem należności za wcześniejsze okresy.

W sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesowych, podnosząc zarzuty nienależności roszczenia, nieudowodnienia istnienia roszczenia, co do zasady i co do wysokości oraz nadużycia prawa podmiotowego tj. niezgodności roszczenia ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem tego prawa oraz zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 kc, a także wniósł o ograniczenie odpowiedzialności pozwanej na zasadach słuszności.

Nie było sporu, co do tego, że postanowieniem z dnia 2 marca 2012r. w sprawie I Ns 1883/11/K Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy stwierdził, że spadek po F. S. zmarłym (...) nabyli jego żona W. S. (2) oraz córki M. K., B. P. i W. S. (3), po 1/4 części oraz że spadek po W. S. (2) zmarłej (...) nabyły córki M. K., B. P. i W. S. (3) po 1/3 części. Postanowieniem zaś z dnia (...) w sprawie I Ns 983/12/K Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie dokonał działu spadku po F. S. i W. S. (2) ustalając, że w skład spadków wchodzą jedynie ruchomości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia (...) nr (...) Komendant Wojewódzki Policji w K. przydzielił F. S. mieszkanie funkcyjne w lokalu nr (...) położne w K. przy ul. (...) w budynku nr (...). Do zamieszkania razem z F. S. uprawniona była żona W. S. (2).

W dniu 28 września 1979r. Przedsiębiorstwo (...) w K. potwierdziło przedmiot i warunki najmu opisanego lokalu i zawarło z F. S. umowę najmu tego lokalu mieszkalnego.

Protokołem Zdawczo odbiorczym z dnia (...) M. K. przekazała wskazany lokal Zarządowi (...) w K..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów tj. decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia (...)nr 110/79, umowy najmu (...)i protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia (...), które były czytelne, podpisane, żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności.

Pozostałe dowody z dokumentów były całkowicie niewiarygodne. Zestawienia oraz rozliczenia księgowe zatytułowane „stan sprawy” i „obliczenia dla sprawy KM 9269/16” dołączone do pozwu sporządzane są niestarannie, nie można, bowiem na ich podstawie ustalić, jakie zobowiązania zostały w tych dokumentach przedstawione i na jakiej podstawie została ustalona ich wysokość oraz czy kwoty wpisane w poszczególnych rubrykach obejmują należności z tytułu czynszu czy także z tytułu „innych opłat za media”. Dokumenty zaś znajdujące się na kartach nr 22 do 32 akt sądowych są niepodpisane, co w myśl art. 245 kpc pozbawia je przymiotu dowodu w procesie cywilnym, gdyż w żaden sposób nie można zweryfikować prawdziwości zawartych w nich oświadczeń. Po za tym większość z tych niepodpisanych dokumentów w nagłówku zawiera adnotacje, że dotyczą (...), który nie jest związany z niniejszym postepowaniem. W konsekwencji powyższych okoliczności, Sąd uznał wskazane dokumenty za całkowicie niewiarygodne.

Wiarygodne były natomiast zeznania pozwanej, która na zadawane pytania odpowiadała jednoznacznie i wprost, a jej postawa i otwartość w trakcie składanych zeznań przekonały Sąd o ich wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Jedną z głównych zasad kształtujących przebieg procesu cywilnego jest zasada kontradyktoryjności, nakładająca na strony obowiązek wskazywania dowodów potwierdzających twierdzenia stanowiące podstawę faktyczna żądań zawartych w pozwie. Zasada ta została wyrażona w art. 232 kpc zgodnie, którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Takie same wnioski potwierdza dyspozycja art. 6 kc, w myśl, którego: ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Inaczej rzecz ujmując, ta strona która wskazuje fakty, na których opiera swoje żądanie jest zobowiązana do wskazania dowodów potwierdzających te zdarzenia prawne, konsekwencją zaś niewywiązania się z tego obowiązku jest oddalenie powództwa. Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, należy jednoznacznie wskazać, że strona powodowa tj. Gmina Miejska K. nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów, które potwierdzałyby istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem. W pierwszej kolejności należy wiec podnieść, że zgodnie z § 5 umowy najmu z 28 września 1979r. czynsz miesięczny wynosił 302 zł miesięcznie (przed denominacją). Do pozwu nie przedłożono zaś żadnych innych dokumentów, które by potwierdzały zmiany wysokości czynszu i opłat za media w okresie do 2006r. Natomiast z dokumentów przedłożonych przez powoda, które z powołanych wyżej przyczyn Sąd uznał za niewiarygodne, wynika, że służby księgowe powoda obliczając wysokość należności do uiszczania, których zobowiązani byli poprzednicy prawni pozwanej, przyjmowały stawki czynszowe w wysokości całkowicie odmiennej niż ta, która wynikała z powołanej umowy najmu. Wskazana sprzeczność wyklucza wiec uwzględnienie powództwa, gdyż z dowodów przedstawionych przez powoda wynika, że w okresie objętym pozwem tj. „od kwietnia 2002r. do 6 listopada 2006r. ustalał on całkowicie dowolnie należność za czynsz i media lokalu położonego w K. przy ul. (...). Ponadto, jak wynika z uzasadnienia pozwu, przedmiotem żądania były oprócz „należności z tytułu czynszu” także „inne opłaty związane z zajmowanym lokalem”. W żaden jednak sposób powód nie skonkretyzował, jakie to „inne opłaty” są przedmiotem roszczenia dochodzonego w niniejszym postepowaniu i w jaki sposób zostały one ustalone lub obliczone, co wyklucza jakąkolwiek weryfikacje tego żądania, a w konsekwencji jego uwzględnienie.

Po za tym jak już wyżej wskazano, większość dokumentów dołączonych do pozwu, jako dowody, było całkowicie niewiarygodne ze względu na swoją treść jak i formę, co także wykluczyło ustalenie na ich podstawie stanu faktycznego, zgodnego z twierdzeniami Gminy Miejskiej K..

Na koniec zaś należy wskazać, ze nawet gdyby uznać żądanie pozwu za udowodnione, co do zasady i wysokości, to uległo ono przedawnieniu. Nie powinno budzić, bowiem wątpliwości, że czynsz najmu lokalu mieszkalnego ma charakter świadczenia okresowego, płatny jest, bowiem z góry w ustalonej wysokości, w określonych odstępach czasu. Do przedawnienia roszczenia o zapłatę tego świadczenia zastosowanie wiec znajduje dyspozycja art. 118 kc, zgodnie, z którą termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe wynosi trzy lata. Skoro, więc przedmiotem postepowania są należności z tytułu czynszu za okres do (...) to roszczenie to było już przedawnione najpóźniej w dniu(...) Pozew zaś został nadany w urzędzie pocztowym w dniu (...), a więc blisko siedem lat po upływie terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę czynszu najmu. Tak wiec i z tej przyczyny powództwo należało oddalić.

Wobec oddalenia powództwa na podstawie przedstawionych okoliczności, zbędne było analizowane pozostałych zarzutów wskazanych przez pozwaną w sprzeciwie, w tym zarzutu nadużycia przez powoda prawa podmiotowego w rozumieniu art. 5 kc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 kpc, przewidującego zasadę odpowiedzialności finansowej strony przegrywającej za wynik procesu. Skoro wiec powód przegrał proces został zobowiązany do zapłaty na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 2417 zł, na które złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, łącznie 2417 zł.