Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 663/16 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący – sędzia sądu rejonowego Jacek Modras

Protokolant – praktykant Justyna Małkowska

po rozpoznaniu na rozprawie 13 września 2016 r. w Nowym Dworze Mazowieckim

sprawy z powództwa M. (...) w W.

przeciwko P. K. (1)

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 663/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

z 13 września 2016 r.

1. Stanowiska stron

Powód – M. (...) w pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagał się zasądzenia od pozwanego P. K. (1) 270,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 17 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty.

Uzasadnienie pozwu – przynajmniej w wersji przekazanej tutejszemu sądowi – było niejasne (prawdopodobnie niekompletne, zob. k. 2). Wynikało z niego jednak (w szczególności z powołanej podstawy prawnej), że powód domagał się zasądzenia należności za przejazd bez ważnego dokumentu przewozu.

7 marca 2016 r. referendarz w Sądzie (...) w L. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany P. K. (2) wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zarzucił, że nie korzystał z komunikacji miejskiej. Ktoś inny wykorzystał jego dane osobowe, co zdarzało się już wcześniej i co pozwany zgłosił organom ścigania (k. 6).

2. Fakty ustalone przez sąd

2 kwietnia 2015 r. kontroler biletów wypełnił „Wezwanie do zapłaty/Potwierdzenie wpłaty” nr (...), w którym stwierdził, że osoba o personaliach P. K. (1) bez ważnego biletu korzystała z pojazdu linii „6” na odcinku „Z.-Dw. W.”. Jako dowód tożsamości kontroler wpisał „DOS”, ale bez numeru. W miejscu oznaczonym jako „czytelny podpis dłużnika” kontrolowana osoba złożyła podpis o treści „K.” (dowód: wezwanie do zapłaty k. 12).

Podpis pod „Wezwaniem do zapłaty” nie został złożony przez pozwanego P. K. (1), który nie był kontrolowaną osobą (dowód: zeznania pozwanego k. 42, wzory podpisów k. 41). Nieustalona osoba posługiwała się już wcześniej danymi pozwanego przed innymi instytucjami, co doprowadziło do egzekucji przeciwko pozwanemu w trybie administracyjnym. Nałożone kary zostały uchylone na skutek wyjaśnień pozwanego. O podrobieniu podpisu pozwany zawiadomił Policję (dowód: zawiadomienie o przestępstwie k. 34, potwierdzenie złożenia zawiadomienia k. 35, mandat karny k. 36, stan zaległości k. 37, zawiadomienie o uchyleniu zajęcia k. 38, zawiadomienie o uchyleniu zajęcia k. 39, zawiadomienie o uchyleniu zajęcia k. 40).

Stan faktyczny sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów, zeznań pozwanego oraz porównania podpisów (art. 254 § 1¹ k.p.c.).

Wartości dowodowej dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, nie budziły one też wątpliwości sądu.

Ze względu na niską wartość przedmiotu sporu i oczywistą niezgodność autentycznego (złożonego przed sądem) podpisu pozwanego z podpisem na „Wezwaniu do zapłaty” sąd nie zażądał opinii biegłego ds. pisma ręcznego, lecz poprzestał na porównaniu podpisów.

Zeznaniom pozwanego sąd w całości dał wiarę. Poparły je zarówno wspomniane wyżej porównanie podpisów, jak i zaoferowane przez pozwanego dokumenty.

3. Podstawa prawna wyroku

Umowa przewozu została unormowana w dziale XXV kodeksu cywilnego jako jedna z umów zobowiązaniowych. Zgodnie z przepisem 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 915), umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. W razie stwierdzenia w czasie kontroli przeprowadzonej przez przewoźnika lub osobę przez niego upoważnioną braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty (art. 33a ust. 1 i 3 ustawy Prawo przewozowe).

Skoro jednak sąd ustalił, że to nie pozwany korzystał ze środków komunikacji miejskiej 2 kwietnia 2015 r., pozwany nie jest zobowiązany do uiszczania jakichkolwiek opłat.

Dlatego powództwo należało oddalić.

S../P.

1. (...)

2. (...)

3. (...)

I C 663/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE