Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7 września 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Wiesława Stachowiak /spr./

Sędziowie: SSA Jolanta Cierpiał

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o zaległe składki

na skutek zażalenia S. M.

na zarządzenie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. akt VIII U 268/16

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  kosztami postępowania zażaleniowego obciążyć odwołującego w zakresie poniesionym.

UZASADNIENIE

Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Poznaniu w Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zarządzeniem z 10 czerwca 2016 roku w sprawie VIII U 268/16 zwrócił odwołanie S. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w P. z 3 grudnia 2015 roku.

S. M. złożył zażalenie na zarządzenie zarzucając „nieuwzględnienie w uzasadnieniu Sądu faktycznych powodów zaistnienia jego trudnej sytuacji finansowej i tym samym możliwości dania mu szansy naprawienia trudnej sytuacji finansowej wywołanej czynnikami zewnętrznymi, aby mógł wznowić opłacanie składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych po odzyskaniu zdolności do spłacenia zaległej kwoty składek wobec ZUS”.

Skarżący wniósł o:

a)  uwzględnienie faktu zaistnienia braku zdolności opłacania składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wskutek oszukańczych praktyk polskiej filii szwajcarskiej, firmy (...), jakie niespodziewanie zastosowała wobec swoich klientów i osób współpracujących (w tym wobec żalącego), których zadaniem było promowanie jej usługi na terenie Polski;

b)  uwzględnienie faktu, że brak zdolności opłacania składek do ZUS, został wywołany także odebraniem żalącemu (przez nieuczciwego koordynatora z ramienia spółdzielni) możliwości kontynuowania współpracy z niemiecką Spółdzielnią (...), dla której intensywnie pracował przez blisko 1,5 roku (począwszy od lutego 2014 roku), tworząc w Polsce sieć przedstawicieli sprzedających świadectwa udziałowe, tejże spółdzielni (w ostatnich 3-ch miesiącach, przed oszukańczym zerwaniem współpracy, średnia prowizja dla skarżącego była na poziomie blisko 1.500 Euro, z możliwością dalszego wzrostu);

c)  wzięcie pod uwagę tego, że w ostatnich miesiącach intensywnie poszukiwał firmy, która mogłaby zostać partnerem strategicznym skarżącego, dającym możliwość współpracy na uczciwych zasadach (jasno określonych w umowie) i osiągania przyzwoitych efektów finansowych, z możliwością stopniowego rozwoju. Po kilku próbach z różnymi firmami, skarżący natrafił na firmę godną zaufania pod każdym względem, tj. szwedzką grupę galerii sztuki współczesnej (...), z którą (po pozytywnym procesie kwalifikacji) rozpoczął współpracę, począwszy od dnia 1 czerwca br.;

d)  nienaliczanie odsetek od zaległych składek, gdyż sytuacja powodująca niewydolność finansową, nie została wywołana błędami żalącego w wykonywaniu działalności, lecz przestępczymi działaniami firm, z którymi współpracował na przestrzeni ponad 3-ch lat, licząc od wiosny 2012 roku do czerwca włącznie 2015 roku;

e)  umożliwienie skarżącemu spłaty zaległości w trybie ugody, z rozbiciem na raty. Żalący ze stosownym wnioskiem wystąpi w ciągu najbliższego tygodnia (będzie już znał przybliżone wysokości prowizji w kolejnych miesiącach za obecnie realizowaną pracę na rzecz (...));

f)  zastosowanie klauzuli zasad współżycia społecznego i indywidualne potraktowanie jego sprawy, co uchroni przed zniszczeniem inicjatywy żalącego naprawy sytuacji, a tym samym jego działalności gospodarczej przed całkowitą degradacją.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. decyzją z 3 grudnia 2015 roku stwierdził, że S. M. jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy, za okres od lipca 2012 roku do czerwca 2015 roku. W decyzji określono wysokość zadłużenia.

W piśmie zatytułowanym „odwołanie” z 7 stycznia 2016 roku skarżący wniósł o uchylenie decyzji i zawarcie ugody w sprawie spłaty zadłużenia w ratach. Odwołujący obszernie wyjaśnił przyczyny powstania jego zadłużenia wobec organu rentowego oraz opisał plany dotyczące dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zarządzeniem z 20 kwietnia 2016 roku odwołujący został zobowiązany do uzupełnienia braków formalnych pisma z 7 stycznia 2016 roku, poprzez jednoznaczne wskazanie jego charakteru. W szczególności, czy pismo stanowi odwołanie od w/w decyzji, czy też jest to pismo stanowiące wniosek o rozłożenie na raty zaległości składkowych, lub inne (jakie). Odwołujący został pouczony o tym, że przed Sądem Ubezpieczeń Społecznych nie jest możliwe zawarcie ugody (jest ona niedopuszczalna), zaś wniosek o rozłożenie na raty winien być przekazany prezesowi ZUS. Nadto, w przypadku gdyby pismo stanowiło odwołanie, Sąd wezwał odwołującego do uzupełnienia jego braków formalnych poprzez określenie i zwięzłe uzasadnienie zarzutów odnośnie zaskarżonej decyzji i sformowanie wniosków, pod rygorem zwrotu odwołania.

Skarżący w wykonaniu zobowiązania Sądu, wskazał, że jego pismo z 7 stycznia 2016 roku stanowi odwołanie od decyzji z 3 grudnia 2016 roku. Odwołujący wniósł o uchylenie tej decyzji i umożliwienie mu spłacania zaległości wobec ZUS w trybie ugody z uwzględnieniem możliwości miesięcznych wpłat.

Sąd Okręgowy powołał treść art. 477 ⁹ § 1, art. 477 ¹⁰ § 1 k.p.c. oraz art. 130 § 1 i 2 k.p.c. i zaznaczył, że rozpoznając sprawę cywilną - a taką też jest sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych - Sąd powinien ustalić, co jest istotą sporu, innymi słowy co strona kwestionuje oraz w oparciu o jaką motywację.

Sąd I instancji uznał, że odwołanie było ogólnikowe, nie zawierało zarzutów dotyczących zaskarżonej decyzji, w szczególności nie wynikało z niego aby żalący kwestionował wysokość zaległości składkowych, okresu z którego powstała zaległość czy też wysokości naliczonych odsetek, które to zarzuty mogłyby zostać skierowane wobec wydanej decyzji. Braków w powyższym zakresie odwołujący nie uzupełnił.

Sąd II instancji, z wyniku kontroli instancyjnej zaskarżonego zarządzenia podzielił stanowisko Sądu Okręgowego.

Podkreślić należało, że skarżący w zażaleniu nie przedstawił argumentacji innej, niż ta powołana już w odwołaniu jak i piśmie sporządzonym w związku z wezwaniem Sądu Okręgowego. Z okoliczności przestawionych przez skarżącego wynika jasno, że nie kwestionuje on swego zadłużenia wobec organu rentowego. Pozostałe obszernie opisywane przez żalącego okoliczności pozostają poza rozstrzygnięciem zawartym w decyzji ZUS.

Ubezpieczony składając odwołanie wszczyna spór przed sądem powszechnym. Przedmiotem osądu może być jedynie kwestia rozstrzygnięta przez organ rentowy. Sąd rozstrzygnięcie to poddaje kontroli, w związku z kwestionowaniem go przez ubezpieczonego. Spór toczyć może się tylko w przypadku istnienia kwestii spornej. Odwołujący zaś nie zaprzecza, że ma zaległości wobec organu rentowego, ani ich wysokości. Jednocześnie zaznaczyć należy, że tylko te zagadnienia mogą być przedmiotem postępowania przed Sądem, skoro w jego toku ma być skontrolowana określona decyzja.

Skarżący pomimo zobowiązania Sądu nie wyjaśnił, jaka kwestia ma stanowić przedmiot postępowania. Organ rentowy nie wypowiedział się w zaskarżonej decyzji co do przyczyn powstania zadłużenia po stronie płatnika. Okoliczności te nie mogą zatem być roztrząsane w toku procesu. Działania podejmowane przez odwołującego, ukierunkowane na rozwój własnej firmy również nie dotyczą bezpośrednio zaskarżonej decyzji. Odwołujący wniosek o rozłożenie spłaty zadłużenia na raty może złożyć w organie rentowym. Sąd wyjaśnił jednoznacznie skarżącemu, że zawarcie ugody w postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest niedopuszczalne (art. 477 ¹² k.p.c.).

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. oddalił zażalenie jako bezzasadne, obciążając kosztami postępowania zażaleniowego odwołującego w zakresie przez niego poniesionym.