Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Chlipała-Kozioł

Protokolant: Mariola Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2016r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa: M. M.

przeciwko: (...) sp. z o.o. we W.

o zapłatę

I.  zasądza na rzecz powoda M. M. od strony pozwanej (...) sp. z o.o. we W. kwotę 5.245,49 zł (pięć tysięcy dwieście czterdzieści pięć złotych i 49/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 27 maja 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 183 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2540 zł.

UZASADNIENIE

Powód M. M. pozwem z 4 lutego 2014 r. (data stempla pocztowego), sprecyzowanym pismem z 18 marca 2014 r., skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W., wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 6.212,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem składek ubezpieczeniowych opłacanych przez pracownika za okres czerwiec 2007 r. - marzec 2009 r. oraz o zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje żądania, powód podniósł, że był zatrudniony u strony pozwanej w okresach: od 28 maja 2007 r. do 27 lipca 2007 r., od 25 sierpnia 2007 r. do 19 grudnia 2007 r., od 5 stycznia 2008 r. do 11 marca 2008 r., od 29 marca 2008 r. do 1 maja 2008 r., od 3 maja 2008 r. do 8 maja 2008 r., od 10 maja 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 30 sierpnia 2008 r. do 25 września 2008 r. oraz od 27 września 2008 r. do 19 grudnia 2008 r. na stanowisku cieśli budowlanego. Pracę świadczył na rzecz francuskiego pracodawcy użytkownika na terenie Francji.

Decyzją z 11 marca 2010 r. (...) Oddział we W. stwierdził, że w okresie zatrudnienia u strony pozwanej nie podlegał ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych, a co za tym idzie winien podlegać ustawodawstwu miejsca wykonywania pracy, tj. ustawodawstwu francuskiemu. Decyzja ZUS została utrzymana w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 9 lipca 2010 r.

W związku z tym, powód zwrócił się do strony pozwanej o zwrot składek finansowanych przez pracownika, względnie dokonanie ubezpieczenia jego osoby, za wyżej wymienione okresy na terenie Francji.

Pomimo upływu czasu strona pozwana jedna nie dokonała żadnego rozliczenia składek (k. 2-3, 30-31).

Odpowiadając na pozew, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa.

Uzasadniając swoje stanowisko, strona pozwana zarzuciła, że w związku z prawomocną decyzją ZUS, na mocy której powód został wyłączony z podlegania polskiemu zabezpieczeniu społecznemu, spółka podjęła kroki mające na celu wykonanie decyzji, tj. ustalenie wysokości należnych we Francji składek na ubezpieczenia społeczne oraz ich opłacenie do odpowiedniej instytucji francuskiej. W grudniu 2013 r. odpowiednia do tego instytucja francuska poinformowała stronę pozwaną o wysokości należnych składek na ubezpieczenia społeczne za 2008 r. Ponadto, spółka w czerwcu 2013 r. zwróciła się do ZUS o zwrot nienależnie opłaconych składek obejmujących między innymi powoda. ZUS jednak odmówił ich zwrotu powołując się na błędy w dokumentacji rozliczeniowej płatnika składek. Dlatego sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego i aktualnie jest w toku, o czym powód był informowany.

Strona pozwana wskazała, że czyni starania o niezwłoczny zwrot nienależnie opłaconych składek. Ze względu na bardzo wysoką kwotę nie ma możliwości bez wcześniejszego ich zwrotu z ZUS opłacenia należnych składek we Francji lub dokonania ich zwrotu.

Ponadto strona pozwana wskazała, że powód występuje z żądaniem zwrotu składek za miesiące styczeń-marzec 2009 r., za które nie zostały wydane decyzje ZUS o wyłączeniu z polskiego systemu zabezpieczeń społecznych (k. 36-39).

Na rozprawie w dniu 21.09.2016 r. strona pozwana wskazała, że po wygranym z ZUS przed Sądem Okręgowym procesie o zwrot składek, odzyskała od ZUS składki zapłacone z tytułu zatrudniania powoda we wskazanej przez niego w piśmie z 18.03.2014 r. wysokości, w dniu 26.05.2015 r. Podniosła, że wobec uzyskania zwrotu składek dopiero w dniu 26.05.2015 r., niezasadne jest żądanie od niej zwrotu odsetek za wcześniejszy okres. Dodała, że składki nie zostały opłacone na rzecz podmiotu francuskiego z uwagi na przedawnienie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód M. M. był zatrudniony przez stronę pozwaną na podstawie umowy o pracę tymczasową, na stanowisku cieśla budowlany, w następujących okresach: od 28 maja 2007 r. do 27 lipca 2007 r., od 25 sierpnia 2007 r. do 19 grudnia 2007 r., od 5 stycznia 2008 r. do 13 marca 2008 r., od 29 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 30 sierpnia 2008 r. do 19 grudnia 2008 r. na stanowisku cieśli budowlanego. Ponadto powód wykonywał pracę tymczasową również w miesiącach styczeń-marzec 2009 r. Pracodawcą użytkownikiem powoda była firma francuska. Praca była przez niego świadczona na terenie Francji.

Strona pozwana przekazała do (...) Oddział we W. następujące wysokości składek finansowanych przez powoda:

2007 rok

MIESIĄC EMERYTALNE RENTOWE CHOROBOWE .

VI 32,94 zł 21,94 zł 8,27 zł

VII 255,32 zł 91,56 zł 64,09 zł

VIII 222,38 zł 79,75 zł 55,82 zł

IX 57,65 zł 20,67 zł 14,47 zł

X 255,32 zł 91,56 zł 64,09 zł

XI 282,55 zł 101,32 zł 70,93 zł

XII 255,32 zł 91,56 zł 64,09 zł

2008 rok

MIESIĄC EMERYTALNE RENTOWE CHOROBOWE .

I 179,02 zł 27,51 zł 44,94 zł

II 241,67 zł 37,14 zł 60,67 zł

III 277,48 zł 42,65 zł 69,65 zł

IV 89,51 zł 13,76 zł 22,47 zł

V 277,48 zł 42,65 zł 69,65 zł

VI 0,00 zł 0,00 zł 0,00 zł

VII 249,73 zł 38,38 zł 62,69 zł

VIII 0,00 zł 0,00 zł 0,00 zł

IX 0,00 zł 0,00 zł 0,00 zł

X 268,23 zł 41,22 zł 67,33 zł

XI 250,62 zł 38,52 zł 62,91 zł

XII 277,48 zł 42,65 zł 69,65 zł

2009 rok

MIESIĄC EMERYTALNE RENTOWE CHOROBOWE .

I 180,95 zł 27,81 zł 45,42 zł

II 251,32 zł 38,63 zł 63,09 zł

III 311,64 zł 47,90 zł 78,23 zł

Decyzją (...) Oddział we W. z 11 marca 2010 r., znak: (...), utrzymaną w mocy prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 9 lipca 2010 r. powód został wyłączony z podlegania polskiemu zabezpieczeniu społecznemu za następujące okresy: od 28 maja 2007 r. do 27 lipca 2007 r., od 25 sierpnia 2007 r. do 19 grudnia 2007 r., od 5 stycznia 2008 r. do 11 marca 2008 r., od 29 marca 2008 r. do 1 maja 2008 r., od 3 maja 2008 r. do 8 maja 2008 r., od 10 maja 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 30 sierpnia 2008 r. do 25 września 2008 r. oraz od 27 września 2008 r. do 19 grudnia 2008 r.

Decyzją nr (...)-1 z 14 sierpnia 2013 r. (...) Oddział we W. odmówił stronie pozwanej zwrotu nienależnie opłaconych składek za okres od grudnia 2006 r. do stycznia 2009 r. z powodu braku prawidłowych dokumentów rozliczeniowych i tym samym braku możliwości ustalenia kwoty niezależnie opłaconych składek.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 5 maja 2015 r., sygn. akt VIII U 4264/13 została zmieniona decyzja (...) Oddział we W. z 14 sierpnia 2013 r. w ten sposób, że nakazano (...) Oddział we W. zwrócić stronie pozwanej kwotę 2.327,480,12 zł tytułem zwrotu nienależnie opłaconych składek wraz z ustawowymi odsetkami od 16 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty.

26 maja 2015 r. (...) Oddział we W. zwrócił stronie pozwanej nienależnie opłacone przez nią składki, zgodnie z zapadłym wyrokiem.

Po uzyskaniu zwrotu składek od (...) Oddział we W., strona pozwana nie odprowadziła składek na rzecz francuskiego organu.

Dowody:



Okoliczności bezsporne.

Pozwem z 23 stycznia 2013 r. powód wystąpił do tut. Sądu o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 5.153,79 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zwrotu składek finansowanych przez pracownika w związku z niepodleganiem ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych w okresach: od 28 maja 2007 r. do 27 lipca 2007 r., od 25 sierpnia 2007 r. do 19 grudnia 2007 r., od 5 stycznia 2008 r. do 11 marca 2008 r., od 29 marca 2008 r. do 1 maja 2008 r., od 3 maja 2008 r. do 8 maja 2008 r., od 10 maja 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 30 sierpnia 2008 r. do 25 września 2008 r. oraz od 27 września 2008 r. do 19 grudnia 2008 r.

Prawomocnym postanowieniem z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt X P 143/13, tut. Sąd uznał się niewłaściwym do rozpoznania sprawy i sprawę przekazał do (...) Oddział we W..

(...) Oddział we W., w związku z przekazaniem sprawy, pismem z grudnia 2013 r. poinformował powoda, że zwrotu składek powinien dokonać pracodawca.

Dowody:



Okoliczności bezsporne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Stan faktyczny w sprawie był bezsporny i Sąd w całości oparł go na dowodach z dokumentów niekwestionowanych przez strony i niebudzących żadnych wątpliwości, które zostały sporządzone w przewidzianej formie, a ich autentyczność, nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowił art. 405 k.c. w związku z art. 410 k.c. oraz 300 k.p., zgodnie z którym kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Bezpodstawne wzbogacenie regulowane jest przepisami kodeksu cywilnego (artykuły od 405 do 414 k.c.). Tłumaczy się je jako uzyskanie bez podstawy prawnej korzyści majątkowej prowadzące do powstania obowiązku jej zwrotu. Artykuł 405 k.c. stanowi bowiem „kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości".

Wzbogacony może zwolnić się od ciążącego na nim obowiązku zwrotu świadczenia jeżeli zaistnieją przesłanki z art. 409 k.c. Przepis ten wprowadza zasadę obowiązku wydania korzyści w granicach aktualnie istniejącego wzbogacenia. Bezpodstawnie wzbogacony (także osoba trzecia oraz odbiorca świadczenia nienależnego) ma obowiązek wydania zubożonemu aktualnie istniejącego wzbogacenia, czyli tej korzyści, którą w chwili żądania zwrotu ma jeszcze w swoim majątku. Natomiast jeśli zobowiązany do zwrotu zużył korzyść lub ją utracił, lecz pod warunkiem wszakże, że nie jest już wzbogacony - wówczas obowiązek zwrotu korzyści wygasa. Dowód zużycia lub utraty korzyści ciąży na zobowiązanym do zwrotu.

Źródłem bezpodstawnie uzyskanej korzyści mogą być zdarzenia różnego rodzaju.

W zaistniałym stanie faktycznym przekazane przez stronę pozwaną do ZUS-u składki ubezpieczeniowe finansowane przez powoda (strona pozwana jako pracodawca była tylko płatnikiem tych składek), były początkowo świadczeniem należnym, wynikających z przepisów o podleganiu ubezpieczeniom społecznym wedle przepisów prawa polskiego. Sytuacja ta uległa jednak zmianie w momencie uprawomocnienia się decyzji (...) Oddział we W. z 11 marca 2010 r., znak (...) wyłączającej powoda z podlegania polskiemu zabezpieczeniu społecznemu za następujące okresy: od 28 maja 2007 r. do 27 lipca 2007 r., od 25 sierpnia 2007 r. do 19 grudnia 2007 r., od 5 stycznia 2008 r. do 11 marca 2008 r., od 29 marca 2008 r. do 1 maja 2008 r., od 3 maja 2008 r. do 8 maja 2008 r., od 10 maja 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 30 sierpnia 2008 r. do 25 września 2008 r. oraz od 27 września 2008 r. do 19 grudnia 2008 r.

Wówczas uległa zmiana charakteru dokonanego wcześniej świadczenia, które stało się świadczeniem nienależnym (odpadła podstawa świadczenia). Świadczenie to podlegało zwrotowi płatnikowi składek, czyli stronie pozwanej, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 24 ust. 6a-6e ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 963 ze zm.).

Jednakże strona pozwana nie była jeszcze w tym momencie bezpodstawnie wzbogacona, nie dysponowała bowiem kwotami uiszczonymi z tytułu składek, których zwrotu ZUS odmówił. Dopiero po zakończeniu przegranego przez ZUS przed Sądem Okręgowym postępowania sądowego o zwrot składek, ZUS w dniu 26.05.2015 r. dokonał zwrotu kwot na rzecz płatnika. W tym momencie - fizycznego zwrotu nienależnych (...) Oddział we W. świadczeń na rzecz płatnika – strona pozwana stała się podmiotem nienależnie wzbogaconym kosztem powoda.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że strona pozwana nie zamierza z uzyskanego zwrotu świadczenia odprowadzić odpowiednich składek za okresy zatrudniania powoda we Francji do francuskiego odpowiednika polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wynika to z faktu, że składki te uległy przedawnieniu według prawa francuskiego.

Oczywistym jest, iż fakt przedawnienia roszczeń nie powoduje, że samo zobowiązanie wygasa, wyłączona jest bowiem tylko możliwość jego dochodzenia na drodze sądowej. Zobowiązanie cały czas istnieje i może zostać spełnione przez dłużnika dobrowolnie. Skoro jednak strona pozwana nie zamierza uregulować należnych składek za powoda z uwagi na przedawnienie, i właściwy do otrzymania składek organ nie ma prawnej możliwości zastosowania w tej kwestii przymusu z uwagi na przedawnienie, to uznać należało, że po otrzymaniu zwrotu kwot z tytułu składek uiszczonych z tytułu zatrudniania powoda, strona pozwana uzyskała korzyć majątkową kosztem powoda, bez podstawy prawnej. Tym samym, skoro składki te były finansowane przez powoda, strona pozwana była zobowiązana do zwrotu uzyskanego wzbogacenia na rzecz powoda, zgodnie z żądaniem pozwu.

Sąd Rejonowy podzielił stanowisko strony pozwanej, że za okres styczeń-marzec 2009 r. roszczenie powoda nie było uzasadnione. Za ten bowiem okres, ZUS nie zakwestionował podlegania przez powoda polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego, w związku z czym pobranych przez stronę pozwaną i opłaconych na rzecz ZUS składek za ten okres nie można uznać za świadczenia nienależne, tym bardziej, że nigdy nie zostały stronie pozwanej zwrócone przez ZUS.

W ocenie Sądu podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia był nieuzasadniony.

Zwrot nienależnie pobranych składek jest niewątpliwie roszczeniem wynikającym ze stosunku pracy. Należy wskazać, że sporne składki były finansowane przez powoda z jego wynagrodzenia zasadniczego, a obliczane i odprowadzane były tylko przez stronę pozwaną jako płatnika składek. Zatem termin przedawnienia określa art. 291 § 1 k.p. i wynosi on 3 lata od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Nawet gdyby przyjąć, że roszczenie o zwrot nienależnie pobranych składek stało się wymagalne w momencie uprawomocnienia się decyzji (...) Oddział we W. z 11 marca 2010 r., czyli 9 lipca 2010 r., kiedy to Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie strony pozwanej od przedmiotowej decyzji ZUS, to i tak uznać należy, że nie uległo ono przedawnieniu. Choć termin przedawnienia mijałby w takim przypadku 9 lipca 2013 r., a powództwo zostało wprawdzie wniesione w późniejszym terminie, tj. 4 lutego 2014 r., jednakże pierwotny termin uległby przerwaniu zgodnie z art. 295 § 1 k.p. W okresie trzyletniego przedawnienia, powód wniósł bowiem do tut. Sądu 23 stycznia 2013 r. powództwo przeciwko stronie pozwanej o zasądzenie 5.153,79 zł tytułem zwrotu składek finansowych przez pracownika. Następnie, postanowieniem z 5 czerwca 2013 r. sprawa została przekazana do ZUS we W., który pismem z 3 grudnia 2013 r. poinformował powoda, że w przypadku istnienia płatnika składek, zwrot składek dokonywany jest do płatnika i wniosek powoda o ich zwrot powinien zostać skierowany do pracodawcy.

Należy jednak wskazać, że strona pozwana stała się bezpodstawnie wzbogacona dopiero w momencie zwrotu składek przez (...) Oddział we W., co miało miejsce 26 maja 2015 r. Wtedy bowiem stała się fizycznie dysponentem tychże środków. Nie można więc przyjąć, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu, a co najwyżej, że było przedwczesne, jednakże w toku postepowania stało się wymagalne.

Przyjmując nawet, że roszczenie było przedawnione, to w ocenie Sądu, za uwzględnieniem powództwa przemawiały zasady współżycia społecznego. Należy zwrócić uwagę, że strona pozwana powołując się właśnie na fakt przedawnienia, nie zamierza – co wyraźnie oświadczyła w toku postępowania – odprowadzić należnych składek z tytułu zatrudnienia powoda we Francji do francuskiego odpowiednika polskiego ZUS. Jednocześnie sama powołując się na przedawnienie uchyla się od zwrotu tych składek powodowi, które były finansowane przez niego jako pracownika z jego wynagrodzenia. Takie działanie strony pozwanej należy jednak uznać za ewidentne nadużycie prawa podmiotowego. Skoro bowiem sama nie zamierza spełnić w sposób właściwy świadczenia – odprowadzić składki za zatrudnienie powoda do francuskiego odpowiednika polskiego ZUS, to nie może następnie korzystając z instytucji przedawnienia powoływać się na bezzasadność roszczenia powoda. Natomiast wynagrodzenie za pracę podlega szczególnej ochronie wyrażonej w art. 84 k.p. i art. 87 k.p.

Z powyższych względów, Sąd w punkcie I sentencji wyroku uwzględnił powództwo co do kwoty 5.245,49 zł obejmującej okres wyłączający powoda z podlegania polskiemu systemowi zabezpieczeń społecznych, określony decyzją (...) Oddział we W. z 11 marca 2010 r., w pozostałym zakresie oddalając powództwo (pkt. II sentencji wyroku).

Rozstrzygnięcie o ustawowych odsetkach, pkt I sentencji wyroku, znajduje uzasadnienie w treści art. 455 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Skoro bowiem strona pozwana uzyskała fizyczny zwrot od (...) Oddział we W. nienależnych składek 26 maja 2015 r., to z tym dniem świadczenie to stało się wymagalne w stosunku do powoda. Skoro więc powód jako zubożony wzywał stronę pozwaną do spełnienia świadczenia już w momencie kiedy decyzją ZUS został wyłączony z podlegania polskiemu zabezpieczeniu społecznemu, to z dniem następnym kiedy doszło do fizycznego zwrotu spornych składek przez ZUS tj. od 27 maja 2015 r., strona pozwana zaczęła być w zwłoce w spełnieniu świadczenia (zwrotu składek powodowi).

Jednocześnie w związku z powyższym, w punkcie II sentencji wyroku, Sąd oddalił powództwo w zakresie odsetek liczonych do 26 maja 2015 r. włącznie, jako niemających podstawy prawnej z uwagi na niewymagalność w tym okresie roszczenia głównego. We wcześniejszym okresie, tj. do dnia zwrotu składek, wzbogaconym kosztem powoda podmiotem pozostawał ZUS, nie zaś strona pozwana.

Orzeczenie o kosztach w punkcie III sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Powód wprawdzie wygrał powództwo w przeważającej części (85%) jednakże nie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Nie poniósł zatem kosztów procesu, w związku z czym, winien zwrócił stronie pozwanej poniesione przez nią koszty reprezentującego ją pełnomocnika w zakresie w jakim przegrał powództwo (15%).

Zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804) mówiącym, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji, wynosiły one 1.200,00 zł plus koszty opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł. Powód winien zatem zwrócić stronie pozwanej poniesione przez nią koszty w wysokości 183,00 zł (~ 15% z 1.217,00 zł).

O rygorze natychmiastowej wykonalności w pkt IV sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c., zgodnie z którym zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.