Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 31 marca 2016 r. (Nr (...) )

w sprawie M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 364/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.03.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał M. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1.12.2014 r. do 28.02.2019 r. Jednocześnie w przedmiotowej decyzji organ rentowy określił wysokość świadczenia, dokonując waloryzacji renty od 1.03.2015 r. i od 1.03.2016 r.

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona M. B., twierdząc, że wysokość renty została źle wyliczona, a Zakład zabrał jej po 261 zł o 1.03.2010 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując tym, iż ubezpieczona ma przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od daty złożenia wniosku w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia, tj. od 1.12.2014 r. Jednocześnie organ rentowy stwierdził, iż odwołanie nie zawiera sprecyzowanych zarzutów, co uniemożliwia ustosunkowanie się do nich.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona M. B., ur. (...), miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy ostatnio okresowo od 1.03.2014 r. do 31.03.2017 r. (decyzja ZUS k. 122 a. r.). W dniu 19.12.014 r. ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie uprawnień rentowych w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia (k. 123 a. r.). Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 6.02.2015 r. nie stwierdziła u M. B. całkowitej niezdolności do pracy. W związku z tym pozwany Oddział ZUS decyzją z dnia 16.02.2015 r. odmówił M. B. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (k. 129 a. r.). Od decyzji tej ubezpieczona złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego w Siedlcach. W toku postępowania prowadzonego w sprawie IV U 303/15 Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa, endokrynologa, psychiatry i chorób zakaźnych. Biegli stwierdzili u ubezpieczonej całkowitą niezdolność do pracy i jako początek tej niezdolności wskazali datę swojego badania tj. 1.06.2015 r. W związku z tym, Sąd Okręgowy w Siedlcach postanowieniem z dnia 31.12.2015 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę (...) Oddział w S. celem ponownego rozpoznania (k. 133- postanowienie SO w Siedlcach, k. 134- uzasadnienie postanowienia). W toku ponownego postępowania orzeczniczego, Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 18.03.2016 r. stwierdziła, iż ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy okresowo do 28.02.2019 r. i jednocześnie wskazała jako datę początku całkowitej niezdolności do pracy 3.01.2014 r. (k. 147 a. r.). Pozwany organ rentowy w związku z treścią orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS wydał zaskarżoną decyzję z dnia 31.03.2016 r., na mocy której ustalił M. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od daty złożenia wniosku w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia, tj. od 1.12.2014 r. (k. 148 a. r.).

Na rozprawie ubezpieczona popierała odwołanie i oświadczyła, iż domaga się od organu rentowego, aby wyrównał jej wysokość renty od 2010 r. za cały okres, kiedy pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wskazała kwotę 30 zł miesięcznie od 2010 r. (k. 11 a. s.). W końcowej części oświadczenia ubezpieczona powołała się na fakt, iż biegli badający ją w poprzedniej sprawie stwierdzili, że jest ona całkowicie niezdolna do pracy od 2004 r.

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie ubezpieczonej nie zasługuje na uwzględnienie. Nie budzi wątpliwości fakt, iż w okresie od 1.11.2004 r. do 28.02.2010 była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (k. 106 a. r.). W kolejnych okresach były wydawane przez organ rentowy decyzje o przyznaniu ubezpieczonej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, ostatnio do 28.02.2014 r. Decyzją z dnia 24.03.2014 r. również została przyznana renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy na rzecz ubezpieczonej. Żadna z tych decyzji nie została przez M. B. zaskarżona. W dniu 19.12.2014 r. M. B. złożyła wniosek o zmianę wysokości renty w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia. Wniosek ten, w następstwie postępowania odwoławczego i kolejnego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS został uwzględniony i zaskarżoną decyzją z dnia 31.03.2016 r. przyznano jej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od miesiąca, w którym złożony został wniosek o zmianę kategorii renty.

Zdaniem Sądu Okręgowego, postępowanie ZUS w przedmiocie przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na rzecz ubezpieczonej jest zgodne z treścią art. 129 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. 748). Roszczenie ubezpieczonej, aby przyznać jej wyrównanie renty w części odpowiadającej kwocie, jaka przypadałaby jej z tytułu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za okres od 2010 r. nie znajduje podstaw prawnych. Decyzje przyznające M. B. uprawnienia z tytułu częściowej niezdolności do pracy wydawane w przedziale czasowym od 2010 r. do 2014 r. nie były zaskarżone i jako prawomocne były podstawą do naliczania świadczeń w wysokości odpowiadającej stopniu niezdolności do pracy ubezpieczonej. Stwierdzenie biegłych zwarte w jednej z opinii w sprawie IV U 303/15 o dacie powstania całkowitej niezdolności do pracy w 2004 r. nie może być podstawą do zmiany decyzji w przedmiotowej sprawie. Sąd bada prawidłowość decyzji tylko w granicach czasowych, które ta decyzja obejmuje. Zaskarżona decyzja zaspakaja roszczenie ubezpieczonej o daty złożenia wniosku o zmianę wysokości świadczenia i jest prawidłowa.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.