Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko P. J.

o zapłatę 3.356,91 zł

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 3422/15

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2015 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu P. J. powództwo o zapłatę kwoty 3.356,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 kwietnia 2015 do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwanego w dniu 12 lipca 2012 roku z (...) S.A. umowy nr (...). Pozwany nie dotrzymał warunków umowy. W dniu 14 sierpnia 2014 roku powód zawarł z (...) z siedzibą w L. umowę cesji, na mocy której przejął prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu ww. umowy. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty należności (pozew k. 2-3)

W dniu 21 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie pozwany zakwestionował zasadność powództwa, nadto wskazując, że dokonywał spłat jednakże pożyczka nie została spłacona do końca z powodu nieuczciwości pośredników zatrudnionych przez firmę (...), poprzez których odbywała się spłata zaciągniętego zobowiązania. (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 4, sprzeciw k. 5v, postanowienie k. 7v)

Następnie powód uzupełnił braki pozwu po przekazaniu sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego i podtrzymał powództwo w całości.

W uzupełnieniu sprzeciwu pozwany wniósł o oddalenie powództwa
w całości, podtrzymał pierwotne stanowisko w sprawie, a także złożył wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. (sprzeciw k. 26-27)

Postanowieniem z dnia 2 marca 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi ustanowił dla pozwanego pełnomocnika z urzędu, którego wyznaczyła (...) w Ł.. (postanowienie k. 33, pismo (...) k. 35)

W piśmie procesowym z dnia 13 czerwca 2016 roku pełnomocnik pozwanego z urzędu wniósł o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu
i zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu, oświadczając, że nie zostały one pokryte w całości ani w części. (pismo procesowe k. 51-51)

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał powództwo w całości. (pismo procesowe powoda k. 56)

Na rozprawie w dniu 13 lipca 2016 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pełnomocnik pozwanego podtrzymał swoje stanowisko w sprawie zawarte w piśmie procesowym z dnia 10 czerwca 2016 roku. Na rozprawie w dniu 30 września 2016 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, stawił się pozwany wraz z pełnomocnikiem. Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa
w całości, zaś pozwany zakwestionował fakt pozostawania wierzycielem powoda. (protokół rozprawy z dn. 13 lipca 2016 r., k. 63, protokół rozprawy z dn. 30 września 2016 r.)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lipca 2012 roku pozwany P. J. zawarł z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę pożyczki gotówkowej
nr (...), na mocy, której P. udzielił pozwanemu pożyczki
w kwocie 2.500 zł. Kwotę pożyczki wraz z odsetkami oraz dodatkowymi opłatami w łącznej wysokości 4.905,82 zł pozwany zobowiązał się spłacić
w 60 tygodniowych ratach po 81,77 zł każda, z tym zastrzeżeniem, że ostatnia rata wyniesie 81,39 zł. (dowód: umowa pożyczki k. 12-14, okoliczności bezsporne)

W treści załącznika nr 1 stanowiącego integralną część umowy nabycia wierzytelności z dnia 14 sierpnia 2014 roku zawarto opis wierzytelności przysługującej wobec P. J..

(załącznik nr 1 do umowy nabycia wierzytelności z dn. 14.08.2014 r. k. 17, okoliczności bezsporne)

Pozwany do dnia wyrokowania nie uregulował wskazanego zadłużenia, dochodzonego przedmiotowym powództwem. (dowód: okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawdziwości, ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie był zasadne i jako nieudowodnione nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód twierdził, że jego roszczenie znajduje swoje źródło w umowie pożyczki nr (...) zawartej z pozwanym. Należy przy tym zaznaczyć, że pozwany nie zaprzeczył zawarciu umowy z pierwotnym wierzycielem, jednakże zakwestionował legitymację czynną powoda, jak i wysokość dochodzonego roszczenia.

W przedmiotowej sprawie powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. nie wykazał swojej legitymacji czynnej do występowania w przedmiotowym procesie. Powód w żaden sposób nie udowodnił, że przysługuje mu wierzytelność
w stosunku do pozwanego P. J. wynikająca z zawartej przez pozwanego z (...) Spółką Akcyjną w W. w dniu 12 lipca 2012 roku umowy pożyczki o numerze (...) w wysokości dochodzonej przedmiotowym powództwem. Powód nie wykazał bowiem, że skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanej od (...) z siedzibą w L. wobec nie wykazania, że podmiot ten wcześniej nabył wierzytelność od (...) SA.

Na gruncie niniejszej sprawy powód od początku postępowania reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, w żaden sposób nie wykazał, że nabył wierzytelność względem pozwanego wobec nie wykazania, że wierzytelność została skutecznie przelana przez pożyczkodawcę na (...) z siedzibą w L.. Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że nabył ze skutkiem prawnym wierzytelność względem pozwanego wynikającą z przedmiotowej umowy pożyczki, i że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych
i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie).

Przede wszystkim powód nie załączył umowy cesji zawartej pomiędzy (...) Spółką Akcyjną a (...) z siedzibą w L. nie wykazał również, jaki charakter miała ta umowa, tj. czy dotyczyła cesji jednej wierzytelności, czy też tzw. cesji globalnej, a także czy obejmowała ona wierzytelności wyłącznie przyszłe, czy też także istniejące w chwili jej zawierania. Okoliczność ta jest zaś o tyle istotna, że w doktrynie
i piśmiennictwie wyklucza się możliwość dokonania cesji globalnej, która obejmuje wyłącznie wierzytelności przyszłe, nawet jeśli wynikają one z jednego rodzaju stosunku prawnego (por. cyt. Komentarz pod red. A. Kidyba; cyt. Glosa do uchwały SN z dnia 19 września 1997 r. aut. Marty Litwińskiej; cyt. Glosa do uchwały SN z dnia 19 września 1997 r. aut. A. Szpunara).

Z opisanych powyżej przyczyn uznać należy, że powód nie udowodnił, że pozwany ma obowiązek zapłaty na jego rzecz jako cesjonariusza kwoty
kwoty dochodzonej pozwem.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że strona powodowa nie udowodniła również samego żądania pozwu. Uzasadniając roszczenie powód przedstawił wyłącznie umowę pożyczki z dnia 12 lipca 2012 roku, która jednak opiewała na inną kwotę niż dochodzona przedmiotowym powództwem, zaś nawet w uzasadnieniu pozwu brak jest jakichkolwiek danych i twierdzeń faktycznych, co do sposobu wyliczenia dochodzonego zadłużenia, tak
w zakresie kapitału jak i odsetek. Powód nie wskazał nawet dat i kwot, od których odsetki te wyliczono, tym samym brak jest możliwości jakiejkolwiek weryfikacji prawidłowości wyliczenia.

Ponadto dowodu na wysokość zadłużenia pozwanego nie mógłby również stanowić odpis z załącznika nr 1 – lista wierzytelności, odnoszący się do umowy nabycia wierzytelności z dnia 14 sierpnia 2014 roku. Jest to tzw. dokument prywatny, którego formalna moc dowodowa, ogranicza się do domniemania, że zbywca (pierwotny wierzyciel) i nabywca złożyli oświadczenie nim objęte. Tylko w takim zakresie dokument ten nie budzi wątpliwości Sądu. Natomiast materialna moc dowodowa tego dokumentu bez poparcia go odpowiednimi dokumentami źródłowymi jest nikła. Jednocześnie przypomnienia wymaga, że treść oświadczenia zawartego w dokumencie prywatnym nie jest objęta domniemaniem zgodności z prawdą zawartych w nim twierdzeń. Zatem dokument prywatny nie jest dowodem rzeczywistego stanu rzeczy (por. wyrok SN z dnia 25 września 1985 r., IV PR 200/85, OSNC 1986, nr 5, poz. 84).

Mając powyższe na uwadze, przedmiotowe powództwo należało oddalić, co też Sąd uczynił orzekając jak w sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Pozwany wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od strony powodowej zwrot kosztów procesu.

Przy określaniu wysokości kosztów udzielonej pozwanemu pomocy prawnej Sąd wziął pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika (wynagrodzenie zostało powiększona o stawkę podatku VAT 23%).

Z uwagi na to, że kosztami procesu został obciążony przeciwnik procesowy strony korzystającej z nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, koszty tej pomocy zasądzono od przeciwnika procesowego (powoda) na rzecz strony korzystającej z udzielonej pomocy prawnej (na rzecz pozwanego), co było zgodne z przepisem art. 122 § 1 k.p.c. oraz § 17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.