Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 30 września 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant:Wiktoria Skulska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

- o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 617 zł. (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 172/16

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym (postanowienie k.129)

Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym od (...) sp. z o.o. w S. kwoty 3994,99zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami sądowymi. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia z dnia 17 listopada 2012r, pozwana nie zapłaciła składki i odsetek.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana złożyła skutecznie sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. W uzasadnieniu wskazała, że nie zawierała umowy ubezpieczenia z powódką na przedmiotowy pojazd. C. A. (1) nie składał żadnego podpisu w tym przedmiocie. Pojazd został sprzedany w dniu 28 sierpnia 2012r.

Powódka w dalszym piśmie wskazała, że pierwotnie umowa ubezpieczenia zawarta była z Ł. A. (1), który pojazd sprzedał pozwanej w dniu 21 sierpnia 2012r. W jej ocenie umowa przedłużyła się na kolejny rok na podstawie art. 31ust1 i art. 28 ust1 ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U nr 124 poz. 1152 ze zm.).

Pismem z dnia 22 czerwca 2016r powódka cofnęła powództwo co do kwoty 1637,27zł wskazując na dokonanie zapłaty, w związku z czym postanowieniem z dnia 19 lipca 2016r Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie.

Powódka mimo zobowiązania nie przedłożyła potwierdzenia zapłaty powyższej kwoty.

Pozwana podtrzymała zarzuty zgłoszone w sprzeciwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. A. (1) jako właściciel pojazdu marki T. (...) z 1999r nr rej. (...) zawarł z (...) SA umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC na okres 17.11.2011-16.11.2012 – seria i nr polisy: (...). Składkę z tytułu umowy ubezpieczenia ustalono na kwotę 606 złotych. Składka miała zostać zapłacona do 28 maja 2012r

Dowód:

- polisa (...) k.88-89.

W dniu 21 sierpnia 2012r Ł. A. (1) sprzedał przedmiotowy pojazd pozwanej.

Dowód:

- faktura k.90

-zeznania C. A. (1) k. 137-138

W dniu 28 sierpnia 2012r pozwana sprzedała pojazd S. S. .

Dowód:

-umowa sprzedaży – k.43

-dane paszportowe – k.44

-zeznania C. A. (1) k. 137-138

Wystawione zostało oświadczenie ubezpieczającego datowane na dzień 9 stycznia 2013r z podpisem A., który to podpis jest odmienny niż składany przez C. A. (1). C. A. (2) podpisu tego nie składał, ani nie upoważniał nikogo do zawarcia umowy ubezpieczenia.

Dowód:

-oświadczenie ubezpieczającego –k. 91

-zeznania C. A. (1) k. 137-138

Powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty. W odpowiedzi pozwana zakwestionowała roszczenie podnosząc argumentacje tożsamą jak w procesie .

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 20.

- korespondencja k. 45-47

-oświadczenie k.48

- korespondencja elektroniczna k. 49-50

Powódka przejęła cały majątek (...) SA w W. i jest jej następcą.

Dowód:

- wydruk KRS k. 74-85

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi przepis art. 805 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 6 § 2 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są przytaczać wszystkie okoliczności faktyczne i dowody bez zwłoki, aby postępowanie mogło być przeprowadzone sprawnie i szybko. W artykule 207 §6 k.p.c. wskazano, że sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

W niniejszej sprawie mimo tego, że pozwana już przed procesem wyraźnie kwestionowała żądanie, powódka w pozwie ograniczyła się do wskazania faktu zawarcia umowy z dnia 17 listopada 2012r. Bezspornie powódka z pozwaną żadnej umowy polegającej na złożeniu oświadczeń woli w tym dniu nie zawarły.

W kolejnym piśmie procesowym powódka wskazała już, że do zawarcia umowy doszło na skutek przejścia na pozwaną praw i obowiązków z polisy zbywcy oraz przedłużenia umowy z mocy prawa na podstawie art. 28 ust 1ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U nr 124 poz. 1152).

W ocenie Sądu dokonana zmiana powództwa nie wpływa na rozstrzygnięcie. Zgodnie z art. 31 przywołanej wyżej ustawy w brzmieniu obowiązującym po nowelizacji, która weszła w życie w dniu 11 lutego 2012r w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Przepisów art. 28 nie stosuje się.

Artykuł 28ust 1 ustawy na który powołuje się powódka przewiduje natomiast, że jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2, który przewiduje m.in., że ust 1 nie stosuje się jeżeli nie została opłacona w całości określona w umowie składka za mijający okres 12 miesięcy.

Zdaniem Sądu artykuł 28 ust1 nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, co wynika z wyraźnego wyłączenia w art. 31 ustawy. Pozwana nabyła pojazd w dniu 21 sierpnia 2012r od Ł. A. (1), co jest niesporne. Przeszły na nią prawa i obowiązki z polisy Ł. A. (1) ( (...)). Polisa ta obowiązywała do dnia 16 listopada 2012r. Nie mogło więc dojść do automatycznego zawarcia umowy na kolejny rok, gdyż w tym czasie obowiązywał już zapis art. 31 ust1 ustawy, który zastosowanie artykułu 28 wyłączał. Nawet więc gdyby przyjąć z jakiegoś względu, że pozwana przedmiotowego pojazdu nie sprzedała S. S. to i tak nie mogłaby ponosić odpowiedzialności za okres od 17 listopada 2012r do dnia 16 listopada 2013r, bo kolejna umowa ubezpieczenia nie mogła zostać zawarta. W uzupełnieniu odnotować można, że powódka nie wykazała zapłaty całej składki przez Ł. A. (2), co również wyklucza przedłużenie umowy.

W ocenie Sądu fakt zawarcia umowy sprzedaży przez pozwaną z S. S. został dostatecznie wykazany przez przedłożenie dokumentów potwierdzających to zdarzenie oraz zeznaniami C. A. (1) . Zwrócić też należy uwagę, że pozwana okoliczność tą podnosiła już przed procesem. Jeżeli więc doszło w dniu 28 sierpnia 2012r do zbycia pojazdu przez pozwaną na rzecz S. S. to zgodnie z art. 31ust 1 ustawy na niego przeszły prawa i obowiązki z umowy ubezpieczenia i gdyby przyjąć z jakiegoś względu automatyczne zawarcie kolejnej umowy to on powinien ponosić odpowiedzialność za zapłatę składki, a nie pozwana.

Na marginesie wskazać należy, że art. 28 ustawy od dawna budził zastrzeżenia i dlatego po nowelizacji, która weszła w życie 11 lutego 2012r nałożono na zakłady ubezpieczeń dodatkowe obowiązki przewidziane w art. 28 ust1a-1e. Z materiału w niniejszej sprawie nie wynika, aby powódka z obowiązków tych się wywiązała.

W świetle powyższego nie mogło dojść do zawarcia umowy w trybie art. 28 ust1 ustawy tak jak twierdzi pozwana.

W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała także roszczenia , co do wysokości.

Strona powodowa jako składkę wskazuje kwotę 3013zł. Zwrócić należy uwagę, że kwota ta jest prawie 5 razy wyższa niż składka ustalona dla Ł. A. (1) w 2011r. Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego przyjąć można wzrost składki w jakimś stopniu z przyczyn obiektywnych, bądź wynikających ze zwiększenia ryzyka. Ale wzrost o ponad 400% nie znajduje logicznego wytłumaczenia. Zwłaszcza , że samochód miał kilkanaście lat i jego wartość zbliżona była do wartości dochodzonej składki. Zwrócić należy uwagę, że mimo tego, że pozwana wyraźnie kwestionowała wysokość roszczenia to strona powodowa do tego w żaden sposób się nie odniosła. W tym miejscu odnotowania też wymaga, że pozwana kwestionowała, aby dokonała wpłaty na poczet kwoty objętej pozwem. Na jej wniosek Sąd zobowiązał pełnomocnika powoda do przedłożenia dokumentu potwierdzającego ten fakt, co nie spotkało się z żadną reakcją strony powodowej.

W kontekście całokształtu opisanych okoliczności uznać należy powództwo za bezzasadne. W związku z czym zbędne było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego grafologa, gdyż generowałoby to tylko dodatkowe koszty. W uzupełnieniu wskazać można, że zgodnie z artykułem 254 §1 k.p.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji, która weszła w życie 8 września 2016r badania prawdziwości pisma dokonuje się z udziałem lub bez udziału biegłych, zwłaszcza przez porównanie pisma na zakwestionowanym dokumencie z pismem tej samej osoby na innych dokumentach niewątpliwie prawdziwych. W niniejszej sprawie podpis na oświadczeniu ubezpieczającego różni się od oryginalnych podpisów C. A. (1) na dokumentach z akt sprawy oraz złożonych na rozprawie w dniu 30 września 2016r, co jest widoczne i nie wymaga opinii biegłego. Nadto w ocenie Sądu za wiarygodne należy uznać zeznania C. A. (1) z których wynika, że przedmiotowego podpisu nie składał ani nikogo nie upoważniał do zawarcia umowy ubezpieczenia w imieniu spółki. Istotnym jest też to, że okoliczność ta była już podnoszona przez pozwaną na etapie przedsądowym, nie jest to więc zarzut wyłącznie na potrzeby procesu.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów i zeznania prezesa pozwanej. Istotne elementy ustaleń i dowodów omówione zostały przy poszczególnych zagadnieniach. Dowody z dokumentów Sąd uznał za wiarygodne, za wyjątkiem oświadczenia ubezpieczającego . Logiczne i spójne były także zeznania C. A. (1)

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o treść art. 98 kc stosownie do którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka nie wykazała, że do częściowego zaspokojenia roszczenia doszło w toku procesu, w szczególności nie złożyła mimo zobowiązania, dokumentu potwierdzającego ten fakt. Przyjąć więc należy, że przegrała zarówno, co do części objętej umorzeniem jak i tej , co do której powództwo oddalono. Na zasądzone pozwanej koszty składa się 17zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 600 zł tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia radcy prawnego, który reprezentował pozwaną w niniejszym procesie, ustalonego w stawce minimalnej obliczonej adekwatnie do wartości przedmiotu sporu na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie II sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3.(...)