Sygn. akt II Cz 442/13
Dnia 4 października 2013 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy
w następującym składzie:
Przewodniczący SSO Piotr Starosta
Sędziowie SO Irena Dobosiewicz
SO Wojciech Borodziuk
po rozpoznaniu w dniu 4 października 2013 r. w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z egzekucyjnej dłużnika M. S.
wobec zbiegu egzekucji sądowej prowadzonej w sprawie KMp 68/09 przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ś. M. N. z wniosku wierzyciela O. S. oraz egzekucji administracyjnej prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. na podstawie tytułów wykonawczych nr (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...),(...),(...), (...), (...), (...)do tego samego prawa majątkowego – świadczenia z ubezpieczenia społecznego dłużnika M. S.
na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Świeciu z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt I Co 281/13,
postanawia:
oddalić zażalenie.
Na oryginale właściwe podpisy
Sygn. akt II Cz 442/13
Sąd Rejonowy w Świeciu postanowieniem z dnia 13 marca 2013 r. rozstrzygnął, że Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ś. M. N. ma dalej łącznie prowadzić obie egzekucje do tego samego prawa majątkowego - świadczenia z ubezpieczenia społecznego dłużnika M. S. w trybie właściwym dla egzekucji sądowej i pozostawił w mocy wszystkie dokonane czynności.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ś. i Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ś. M. N. przedstawili Sądowi akta egzekucji prowadzonej przeciwko dłużnikowi M. S. wobec zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej do tego samego prawa majątkowego - świadczenia z ubezpieczenia społecznego dłużnika.
Sąd zauważył, ze egzekucja sądowa trwa od 2009 r. i dotyczy świadczenia alimentacyjnego.
Z tego względu na podstawie art. 773 § 1 kpc Sąd przekazał obie egzekucje do tego samego prawa majątkowego - świadczenia z ubezpieczenia społecznego do łącznego prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym wŚ. M. N., pozostawiając w mocy wszystkie dokonane czynności
Postanowienie to zaskarżył dłużnik wnosząc o jego uchylenie.
W uzasadnieniu wskazał, że od wielu lat podnosi, iż bezpodstawna jest prowadzona przeciwko niemu egzekucja administracyjna w celu ściągnięcia zaległych świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Podkreślił, że decyzją Burmistrza Miasta N. został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej. Decyzja ta została przekazana do wiadomości Urzędowi Skarbowemu w Ś. oraz Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w Ś.. W związku z tym nie było podstaw do naliczenia po terminie wydania decyzji należności z tytułu ubezpieczenia społecznego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie dłużnika nie jest zasadne.
Sąd I instancji słusznie uznał, że zaistniały przesłanki art. 773 § 1 kpc do powierzenia łącznego prowadzenia egzekucji sądowej i administracyjnej przeciwko dłużnikowi M. S., Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Ś. M. N. oraz pozostawienia w mocy wszystkich dokonanych czynności. Należy podzielić ocenę, że postępowanie egzekucyjne prowadzone dotychczas przez Komornika toczy się znacznie dłużej – zostało ono wszczęte w dniu 27 maja 2009 r. i dotyczy świadczeń alimentacyjnych. Natomiast postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. zostało wszczęte dopiero w dniu 13 listopada 2012 r. i dotyczy zaległych składek na ubezpieczenie społeczne. Wynika z tego, że pierwsze z nich jest znacznie bardziej zaawansowane i dlatego Komornik powinien dalej prowadzić je wspólnie.
Okoliczności podniesione przez skarżącego w zażaleniu nie mogą przemawiać za uchyleniem zaskarżonego postanowienia. Podkreślić trzeba, że kognicja Sądu w postępowaniu w przedmiocie rozstrzygnięcia który organ ma łącznie prowadzić egzekucję w przypadku ich zbiegu, ograniczona jest wyłącznie do porównania stopnia zaawansowania tych postępowań, wysokości dochodzonych należności oraz kolejności ich zaspokajania. Natomiast nie jest tu możliwe dokonywanie oceny wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.
Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc oddalił zażalenie.