Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: SSR Bartosz Paszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Snopek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej---------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2016 roku, 10 czerwca 2016 roku, 23 sierpnia 2016 roku, 30 września 2016 roku

sprawy:

1. D. J. urodz. (...) w L. synowi G. i A. z domu P.,

oskarżonemu o to, że:

I w dniu 10/11 czerwca 2014 roku w B., gm. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. B., dokonał kradzieży elektronarzędzi w postaci: 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych na łączną kwotę 49.500zł na szkodę K. P. – (...) firmy (...) Sp. z o. o. w B.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

2. M. B. urodz. (...) w P. synowi G. i B. z domu M.,

oskarżonemu o to, że:

II w dniu 10/11 czerwca 2014 roku w B., gm. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. J., dokonał kradzieży elektronarzędzi w postaci: 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych na łączną kwotę 49.500zł na szkodę K. P. – (...) firmy (...) Sp. z o. o. w B.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

3. Z. T. urodz. (...) w P. synowi W. i M. z domu S.,

oskarżonemu o to, że:

III w dniu 10/11 czerwca 2014 roku w B., woj. (...), polecił D. J. i M. B., dokonanie kradzieży elektronarzędzi w postaci: 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych o łącznej wartości 49.500zł na szkodę K. P. – (...) firmy (...) Sp. z o. o. w B.,

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonych D. J. i M. B. uznaje za winnych tego, że w dniu 10/11 czerwca 2014 roku w B. działając wspólnie i w porozumieniu, z zamiarem ewentualnym poprzez dostarczenie środka przewozu w postaci busa i wywiezienie z terenu firmy należącej do Z. T., elektronarzędzi w postaci 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych o łącznej wartości 49.500 zł ułatwili Z. T. przywłaszczenie wyżej wymienionych rzeczy ruchomych na szkodę (...) Spółki z o. o. w B. tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 18 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 284 § 1 k.k. i jednocześnie przyjmując, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. prowadzone wobec D. J. i M. B. postępowanie karne warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. orzeka od D. J. i M. B. świadczenie pieniężne w kwocie po 500 (pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

3.  oskarżonego Z. T. uznaje za winnego tego, że w dniu 10/11 czerwca 2014 r. przywłaszczył, wywożąc w nieznane miejsce elektronarzędzia w postaci w postaci 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych o łącznej wartości 49.500 zł na szkodę (...) z o. o. tj czynu wypełniającego dyspozycję art. 284 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

4.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od Z. T. na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 49.500 (czterdzieści dziewięć tysięcy pięćset) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody;

5.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu Z. T. na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniu 2 października 2014r., przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

6.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić (...) Sp. z o.o. dowód rzeczowy w postaci urządzenia spawalniczego (...) numer seryjny (...) opisany w wykazie dowodów rzeczowych 1/406/14 – k. 95;

7.  oskarżonych D. J. i M. B. zwalnia od kosztów procesu przejmując je na rachunek Skarbu Państwa i zasądza od Z. T. na rzecz Skarbu Państwa 200 (złotych) złotych opłaty i 170 (sto siedemdziesiąt) złotych tytułem poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 153/16

UZASADNIENIE

Z. T. był właścicielem firmy (...) z siedzibą w B.. Firma ta współpracowała z ze spółką (...), której (...) był K. P.. Spółka (...) wykonywała (jako podwykonawca) dla firmy (...) prace spawalnicze. W firmie należącej do Z. T. zatrudniony był B. G., który odpowiedzialny był za zakup min. sprzętu spawalniczego. W ramach projektu „unijnego” firma (...) dokonała zakupu spawarek koloru czerwonego, które miały naklejone logo Unii Europejskiej. Spółka (...) zajmowała się pracami remontowymi w B. oraz w latach 2012/14 wykonywała prace związane z budową instalacji o nazwie P. (...). Przy wykonywaniu przedmiotowych prac (...) korzystała z własnego sprzętu spawalniczego koloru pomarańczowego. Nie korzystała natomiast ze sprzętu spawalniczego należącego do Z. T.. Po zakończeniu inwestycji sprzęt należący do (...) został przewieziony do siedziby firmy (...) w B. ul. (...). Wraz z upływem czasu ilość zleceń dla (...) zaczęła się zmniejszać, więc część zatrudnionych osób została zwolniona, a sprzęt który nie był już potrzebny sukcesywnie chowano do dwóch garaży wraz ze sprzętem firmy (...).

(dowód: częściowo wyjaśnienia Z. T. k. 343, 135-136, k. 50-51, 70 odw, m zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 4-5, zeznania K. P. k. 346-347, 10-11, 61-62, 136-137, k. 174-175, 259 odw.-261 odw. zeznania B. G. k. 387, 139, 81)

W 2012 r. poborcy podatkowi dokonali zajęcia sprzętu należącego do (...) sp. z o.o. Dokonując zajęcia poborcy opierali się na spisie środków trwałych Spółki (...). Sprzęt pozostał we władaniu i nadal stanowił własność Spółki (...).

(zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 4-5, zeznania K. P. k. 346-347, 10-11, 61-62, 136-137, k. 174-175, 259, zeznania M. T. k. 366, zeznania S. K. k. 381, kserokopie protokołów zajęcia i odbioru ruchomości wraz z wykazem środków trwałych k. 355-356, 372-374)

Sprzęt „ Spółki (...) przechowywany był w B. w garażach będących własnością firmy (...). Znajdowały się tam urządzenia w postaci spawarek, przecinarek plazmowych, gwintownic, młotów udarowych. Klucze do garażu miał wyłącznie D. J.. Klucze przechowywane były w specjalnej kasetce. Wielokrotnie zdarzało się, że jeżeli oskarżonych nie było na terenie zakładu (...) musiał do nich dzwonić by otworzyli przedmiotowe garaże, gdyż nie miał swobodnego dostępu do sprzętu Spółki (...).

(dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 4-5, zeznania K. P. k. 346-347, 10-11, 61-62, 136-137, k. 174-175, 259-261 odw.),

W nocy 10/11 czerwca 2016 r. D. J. ((...) Z. T.) i M. B. ((...) Z. T.) obaj zatrudnieni w firmie (...) na prośbę Z. T. przyjechali białym busem dwukrotnie na teren firmy w B.. Jeden z przyjazdów odbył się między 22.00 a 23.00. Otworzyli garaże i zabrali znajdujący się tam cały sprzęt, również ten należący do spółki (...). Spawarki miały kolor czerwony i pomarańczowy. (...) był tak załadowany, że miał mocno obniżony tył. M. C. pytał oskarżonych po co przyjechali na teren zakładu tak późno lecz nie uzyskał odpowiedzi. Część sprzętu zostało przewiezione do domu Z. T. na ul. (...) w B..

(dowód: częściowo wyjaśnienia D. J. k. 345, 134,55,66 k. 42-43, częściowo wyjaśnienia M. B. k. 364, 134-135, 63, 45-48, zeznania M. C. k. 365, 138, 18-19, zeznania R. C. k. 348, 138-139, 16 odw-17)

W dniu 14 sierpnia 2014 r. K. P. zauważył na hali produkcyjnej braki w sprzęcie. twierdził brak trzech urządzeń spawalniczych K. o wartości 2.500 zł każda, przecinarki plazmowej H. o wartości 5.000 zł. Ponadto stwierdzono brak ośmiu spawarek o wartości od 1.000 zł do 10.000 zł jedna w sumie ich wartość to 25.000 zł, dwóch przecinarek plazmowych H. o wartości 5.000 zł każda, gwintownicy R. o wartości 1.000 zł oraz dwóch wiertnic magnetycznych o wartości po 500 zł każda. Wartość wszystkich urządzeń to 49.500 zł. Kiedy K. P. zapytał pracowników, co się z nim stało, poinformowali go, że już od połowy czerwca w garażach nie ma żadnych urządzeń. Kilkukrotnie pytał też D. J. i Z. T. gdzie jest sprzęt. Ci odpowiadali mu żeby się nie martwił bo sprzęt jest w bezpiecznym miejscu. Również T. P. (1) pytał się Z. T. o sprzęt spawalniczy. Z. T. odpowiedział wtedy, że niech mu K. P. udowodni, który sprzęt jest jego.

(dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 4-5, zeznania K. P. k. 346-347, 10-11, 61-62, 136-137, k. 174-175, 259, zeznania T. P. (1) k. 365, 152, k.52- 53, kserokopie protokołów zajęcia i odbioru ruchomości wraz z wykazem środków trwałych k. 355-356, 372-374, kserokopie faktur k. 12-15)

J. K. w dniu 06.08.2014r. został syndykiem mady upadłości firmy (...). J. K. robiąc spis inwentarza objął nim wszystkie wskazane przez Z. T. urządzenia znajdujące się także na ul. (...) w B.. Garaż na ul. (...) był cały załadowany sprzętem. Narzędzia z przedmiotowego garażu zostały następnie przewiezione spowrotem do B., celem umożliwienia korzystania z niego dzierżawcy - firmie (...) Sp. z o.o. Do syndyka J. K. w sierpniu 2014 r. zgłosił się K. P. i przedstawił faktury na urządzenia objęte spisem inwentarza masy upadłości, wyłączył je on i ujął w oddzielnym spisie. Kiedy otworzyli garaże w B., w których znajdował się sprzęt spółki (...) okazało się, że są one puste.

(dowód: zeznania J. K. k. 347, 151-152, 78 odw, spis inwentarza k. 162, kserokopie faktur k. 163-171, Zeznania K. P. k. 346)

W wyniku przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych należących do M. B., w których zamieszkiwał też Z. T. znaleziono urządzenie spawalnicze marki K. model (...) o nr seryjnym (...).

(dowód: protokół przeszukania k. 21-23)

W dniu 11 czerwca 2014r. miała się odbyć licytacja komornicza na terenie firmy (...). W związku z tym Z. T. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 09 września 2016 r. sygn. akt II K 553/16 za to, że w okresie od 21 listopada 2013 r. do 11 czerwca 2014 r. w B. gm. (...), woj. (...), w celu udaremnienia wykonania orzeczeń sądowych w postaci: nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieście w Łodzi XII Wydział Gospodarczy o sygn.. XII GNc 1179/13 z dnia 25 marca 2013 r., nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym na podstawie weksla przez Sąd Okręgowy w Katowicach I Wydział Cywilny o sygn. I Nc 58/13 z dnia 11 lutego 2013 r., nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy w Sieradzu V Wydział Gospodarczy o sygn.. V GNc 1424/13 z dnia 18 października 2013 r., nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi -Śródmieścia w Łodzi XIII Wydział Gospodarczy o sygn.. XIII GNc 6615/12 z dnia 28 listopada 2013 r. oraz decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. - usunął i ukrył spod zajęcia Komornika Sądowego dokonanego w sprawach o sygn.. Km 286/14, Km 1344/13, Km 1945/13, Km 1176/14, Km 2147/13, Km 614/13, Km 1872/13 składniki swojego majątku w postaci ruchomości, tj. produktów ropopochodnych - benzyny i oleju opałowego oraz spawarek udaremniając zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. (...) SA, (...) Sp. jawna z/s w K., Gminy K., (...) s.c. A.M. K. W. z/s S., (...) SA T..

(dowód: akta sprawy II K 553/16)

D. J. ma 33 lata. Posiada wykształcenie wyższe. Jest żonaty. Jest bezrobotny, na utrzymaniu żony. Nie był uprzednio karany.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 343 , karta karna k. 389)

M. B. ma 26 lat. Posiada wykształcenie średnie. Jest żonaty. Ma na utrzymaniu jedno dziecko. Jest bezrobotny. Osiąga dochód w postaci renty po ojcu w kwocie 1.800 zł. Nie był uprzednio karany.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 364, karta karna k. 390)

Z. T. ma 63 lata. Posiada wykształcenie wyższe techniczne. Zawód wyuczony to inżynier technik elektryk. Jest żonaty. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Prowadzi własną działalność gospodarczą w postaci firmy (...) Z. T. w upadłości. Nie osiąga dochodów. Uprzednio karany.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 343, karta karna k. 392-393)

D. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że do dnia 30 września 2014 r. zatrudniony był w firmie (...) Z. T. w upadłości na stanowisku (...). Posiadał jeden komplet kluczy do garaży, w których znajdowały się różne elektronarzędzia. Oskarżony wskazał, iż ma wiedzę na ten temat, że jeden klucz znajdował się w szafce na klucze w pomieszczeniu ochrony. D. J. wyjaśnił, że K. P. miał swobodny dostęp do kluczy posiadanych przez Z. T.. Oskarżony sam kiedyś podebrał jakieś klucze od garaży. Elektronarzędzia nie były chowane go garażu, tylko pozostawiane w różnych częściach zakładu. K. P. posiadał własny magazyn. Z. T. około połowy roku kazał oskarżonemu wraz z M. B. przewieźć sprzęt z napisem (...) do B. na ul. (...) do jego miejsca zamieszkania. Oskarżony wyjaśnił, że nie wie po co i nie pytał. Na teren firmy udali się wieczorem, ale nie pamięta dlaczego. Pojechali busem koloru białego. Garaże, w których znajdowały się spawarki, były zamknięte. Oskarżony otworzył je swoimi kluczami. Wiedział, że w tym czasie w firmie trwały postępowania komornicze, ale spawarki, które przewozili nie miały naklejek komornika. Były koloru czerwonego i pomarańczowego. Spawarki w późniejszym terminie zabezpieczył syndyk masy upadłości. Oskarżony wyjaśnił, że słyszał o tym, iż sprzęt należący do K. P. często nie wracał na zakład. K. P. pożyczał sprzęt też do użytku prywatnego, a potem nie zwracał. Oskarżony oświadczył, iż wiertnica magnetyczna, gwintownica oraz inne narzędzia znajdowały się na terenie zakładu i zostały spisane przez syndyka. D. J. wyjaśnił, że nie posiadał kluczy do szaf metalowych oraz bram magazynu na części wynajmowanej przez firmę (...).

(dowód: wyjaśnienia D. J. k. 344-345, 134-135,66, 42-43, 55 odw.)

M. B. nie przyznał się do popełnienia zrzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, że jest (...) Z. T.. W połowie czerwca 2014 r. dostał polecenie od Z. T., aby z D. J. udać się na teren firmy w B.. Zostali poproszeni o zabranie elektronarzędzi z garaży i przewiezienia ich do B. na ul. (...). Klucze do garaży miał D. J.. Z dwóch garaży załadowali różne urządzenia. Były dwa transporty. Za pierwszym razem skrzynia załadunkowa była pełna a za drugim razem urządzeń było mniej. Oskarżony nie był w stanie powiedzieć, o której godzinie był na zakładzie. Oskarżony wyjaśnił, że będąc zatrudnionym w firmie (...) nie interesował się sprawami technicznymi. Nie wiedział, czy w garażach znajdowały się urządzenia należące do K. P.. Wiedział o toczących się postępowaniach komorniczych w firmie (...). Zajęte przez komornika rzeczy były oklejone specjalną nalepką. Oskarżony wyjaśnił, że nie wie dlaczego między jego (...), a K. P. doszło do konfliktu. Nie wiedział, że jakieś narzędzia z garaży należały do K. P.. Wiadomo mu, że przewiezione narzędzia zostały zgłoszone syndykowi masy upadłości. Według niego przewoził narzędzia z jednego magazynu firmy do drugiego magazynu firmy.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 364, 134-135,63 odw., 45-48)

Z. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jest właścicielem firmy (...) w upadłości z siedzibą w B.. Prowadził działalność gospodarczą. Oskarżony wyjaśnił, że zlecał wykonanie określonych prac firmie (...) należącej do K. P.. Były to prace spawalnicze – głównie konstrukcyjne. Były to różnego rodzaju elementy konstrukcyjne z rur, kształtowników, z elementów złącznych. Firma (...) posiadała część urządzeń stanowiących jego własność. Wykonywali konstrukcję przeznaczoną na eksport na Węgry i na potrzeby zakładu w B. też. Firma (...) posiadała m.in. spawarki, gwintownice, przecinarki plazmowe, młot udarowy, wiertnice magnetyczne. Kiedy te instalacje były montowane za granicę to ten sprzęt firma (...) wywoziła za granicę. Firma (...) dysponowała do swojego użytku powierzchnię produkcyjną wielkości około 750m ². W ramach tych 750m ² zostały wydzielone dwie powierzchnie magazynowe, które zostały osiatkowane. W jednym z tych pomieszczeń znajdowały się szafy z zamkami patentowymi do przechowywania drobnych narzędzi. K. P. nie posiadał garaży na przechowywanie narzędzi. Część tych elektronarzędzi było przechowywane w garażu znajdującym się na terenie zakładu w B.. Z. T. wyjaśnił, że klucze do garażu znajdowały się u niego w szafce, w kasetce. Klucz do kasetki znajdował się w kasetce. Do tej kasetki miał dostęp K. P.. Miał również dostęp do nich T. P. (1). Obie firmy używały tego sprzętu bez specjalnego podziału. W dniu 10.06.2014r. około godz. 17.00 oskarżony wydał polecenie panu D. J. i M. B. by sprzęt spawalniczy z garażu przewieźli na ul. (...) w B.. Na ul. (...) w B. były pomieszczenia firmy (...). Wśród przewiezionego sprzętu były m.in. spawarki. Według oskarżonego gwintownicy i młota udarowego nie było. Przecinarek plazmowych raczej też nie było. Nie pamiętał czy były tam wiertnice magnetyczne. Spawarki były duże, ciężkie. Oskarżony w tym celu polecił pożyczyć Busa i przewieść. W dniu 20.06.2014r. ujawnił syndykowi masy upadłościowej J. K., iż na ul. (...) w B. jest ten sprzęt. Potem wyjaśnił, że w dniu 6.08.2014 r. formalnie zgłosił syndykowi masy upadłościowej J. K. ten sprzęt spawalniczy na ul. (...) w B.. Oskarżony wyjaśnił, że żadnego sprzętu K. P. nie ukradł – tak uważa. Kazał przewieść swój sprzęt spawalniczy. Nie wiedział, że w garażu jest sprzęt K. P.. Oskarżony uznał, że to jedynie jego wina, ta cała sytuacja, bo nie dopilnował tego. Czuje się za tą sytuację odpowiedzialny. Oskarżony wyjaśnił, że kazał przewieść sprzęt z obawy o kradzież, bo dochodziły do niego informacje o kradzieżach. Jego zdaniem K. P. i T. P. (1) mszczą się na nim, bo stracili wygodne stanowiska pracy. Nadto nie było fizycznie możliwe żeby przewieść tak ciężki sprzęt busem. Tym bardziej, że do B. sprzęt zabierany był ciężarówką.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 343, 135-136,70, 50-51)

Sąd zważył co następuje:

Na przedpolu rozważań prawnych podnieść należy, że Sąd stoi na stanowisku, iż w obecnym stanie prawnym istnieją dwie procedury karne. Pierwsza (kontradyktoryjna) dla aktów oskarżenia wniesionych po 30 lipca 2015 r. do 14 kwietnia 2016r. oraz obecnie obowiązująca dla aktów oskarżenia wniesionych do 30 czerwca 2015 r. i wniesionych od 15 kwietnia 2016r. W związku z tym, że akt oskarżenia w przedmiotowej sprawie został wniesiony do 30 czerwca 2015 roku Sąd stosował procedurę najnowszą zmieniona ustawą z dnia 11 marca 2016r. (Dz. U. 2016 poz. 437) zgodnie z art. 25 ust 1. przedmiotowej ustawy.

Sąd Rejonowy wykonał również zalecenia Sądu odwoławczego. Przy czym pamiętał by nie naruszyć zakazu reformationis in peius, który zgodnie z Uchwałą SN z 29 maja 2003 r., I KZP 14/03, OSNKW 2003, nr 7-8, poz. 61, LEX nr 78023 obejmuje również zakaz dokonywania nowych, niekorzystnych dla oskarżonego ustaleń faktycznych i to także w przypadku ujawnienia się nowych okoliczności obciążających. Dlatego zdaniem Sądu czyniąc nowe ustalenia w kierunku pomocnictwa do przywłaszczenia jak i przywłaszczenia nie naruszył przedmiotowego zakazu gdyż przywłaszczenie jest czynem, którego sankcja karna jest niższa niż przestępstwa kradzieży.

Natomiast co do zalecenia przesłuchania funkcjonariusza policji na okoliczność notatki urzędowej z k. 7 Sąd to uczynił, ale stwierdził, że zarówno sama notatka jak i zeznania świadka na okoliczność jej treści nie mogły stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Zdaniem Sądu Rejonowego byłoby to obejście zakazu zastępowania wyjaśnień oskarżonego treścią notatek. Nadto wykorzystanie zeznań funkcjonariusza policji na tą okoliczność byłoby obejściem zakazu wykorzystywania zeznań świadka, który następnie stał się oskarżonym. Tym bardziej, że takie pozaprocesowe rozpytanie odbywa się bez żadnych pouczeń i gwarancji procesowych.

W realiach przedmiotowej sprawy należało ustalić czy w dniu 10 czerwca 2014 roku sprzęt należący do spółki (...) w postaci trzech urządzeń spawalniczych K. o wartości 2.500 zł każda, przecinarki plazmowej H. o wartości 5.000 zł ośmiu spawarek o wartości od 1.000 zł do 10.000 zł jedna w sumie ich wartość to 25.000 zł, dwóch przecinarek plazmowych H. o wartości 5.000 zł każda, gwintownicy R. o wartości 1.000 zł oraz dwóch wiertnic magnetycznych o wartości po 500 zł każda znajdował się w B., w garażach na terenie firmy (...), należącej do Z. T.. Sąd w tym zakresie opierał się na zeznaniach K. P., które uznał za wiarygodne. Świadek w przekonywujący sposób wyjaśnił na czym polegała współpraca ze Z. T.. Podał również, że sprzęt należący do spółki (...) z uwagi na coraz mniejsza liczbę zleceń był systematycznie chowany do garaży na terenie (...). Do przedmiotowych pomieszczeń klucze miał tylko D. J.. Zatem zdaniem Sądu teoria jakoby cały sprzęt należący do (...) został wcześniej rozkradziony stanowi tylko nieudolną linię obrony. Prawdziwość depozycji K. P. wspiera wykaz środków trwałych spółki (...). Trudno bowiem przyjąć, że wpisywany był tam sprzęt, którego de facto już nie było. Na tym wykazie opierali się poborcy podatkowi dokonujący zajęcia sprzętu ruchomego spółki (...). Przyjąć zatem należało, że stanowił on wiarygodne odzwierciedlenie majątku spółki. Nadto nie można pominąć tu zeznań B. G. i T. P. (1), którzy twierdzili, że spółka której(...) był K. P. dysponowała swoim sprzętem. B. G. podał również bardzo ważne okoliczności mianowicie, że spawarki należące do Z. T. były koloru czerwonego i miały nalepione logo Unii Europejskiej. Natomiast sprzęt należący do (...) był koloru pomarańczowego. Nadto stwierdził, że po zakończeniu inwestycji sprzęt należący do (...) został przewieziony do siedziby firmy w B. na ul. (...). Fakty te nie mogą pozostawać bez znaczenia w szczególności w świetle wyjaśnień oskarżonego D. J., który oświadczył (k. 55), że „pewien jestem jedynie, że obudowy spawarek, które zabieraliśmy były koloru pomarańczowego i czerwonego”. Świadek B. G. jest osobą bezstronna niezainteresowaną wynikiem procesu. Dlatego jego depozycje należało uznać za pełnowartościowe i wiarygodne. Również T. P. (1) twierdził, że (...) korzystała ze swojego sprzętu. Nadto kiedy zadzwonił do Z. T. z pytaniem z pytaniem gdzie jest ten sprzęt oskarżony odpowiedział mu że niech mu K. P. udowodni, który sprzęt jest jego. Koresponduje to z zeznaniami K. P., który również pytając o sprzęt otrzymał odpowiedź żeby się nie martwił bo sprzęt jest w bezpiecznym miejscu. Sąd opierał się także na protokole przeszukania, który nie był kwestionowany przez żadną stron. W wyniku przeszukania posesji znajdującej się przy ul. (...) w B. ujawniono sprzęt marki K. model (...) o nr seryjnym (...), który należał do (...). Jest to kolejna okoliczność potwierdzająca prawdomówność K. P.. Wobec tak ocenionych dowodów Sąd doszedł do przekonania, że w dniu 10 czerwca 2014r. na terenie firmy (...) w garażach znajdował się w/w sprzęt (...) . Dlatego w tym zakresie Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonych jakoby przedmiotowy sprzęt miał zostać wcześniej rozkradziony. Sami oskarżeni twierdzili przecież, że sprzęt był ciężki i sporych gabarytów. Zatem trudno byłoby niepostrzeżenie taki sprzęt wynieść. Nie zasługujące na wiarę są również wyjaśnienia Z. T. który insynuował, że sprzęt należący do (...) mógł zostać wywieziony przez ciężarówki, które przyjeżdżały w tym czasie z towarem. Na dowód tego przedstawione zostały w postępowaniu odwoławczym faktury sprzedaży. Zdaniem Sądu dokumenty te dowodzą jedynie transakcji handlowych. Nie sposób bowiem uwierzyć w to, że kierowca przyjeżdżający z towarem wiedział gdzie na terenie firmy (...) magazynowany jest sprzęt i kradł go, bez zwrócenia uwagi kogokolwiek. Do tego zadziwiającym jest, że według oskarżonego kradziony był tylko sprzęt spółki (...) . Natomiast ani jeden sprzęt firmy (...) nie został skradziony w ten sposób. Zresztą warto w tym miejscu przypomnieć, że oskarżony Z. T. na rozprawie k. 344 na pytanie przewodniczącego czy nie lepiej byłoby umówić się z Panem P. na odbiór sprzętu w dzień odpowiedział, że teraz zgadzam się z tym, że tak należało zrobić. Stwierdzeniem tym pośrednio potwierdził, że sprzęt (...) był na terenie B. i następnie został przez oskarżonych stamtąd zabrany. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że według Z. T. sprzęt ginął od kwietnia i kradzieże się nasilały. Jeżeli rzeczywiście by tak było to zdaniem Sądu oskarżony poinformowałby o tym K. P. jak i organy ścigania. Ponadto skoro ginął tylko sprzęt spółki (...) to o swój nie musiał się przecież obawiać. Nadto z akt sprawy II K 553/16 wynika, że w dniu 11 czerwca 2014r. na terenie firmy (...) miała się odbyć licytacja komornicza. Z. T. natomiast został prawomocnie skazany za to, że usunął i ukrył przed egzekucją min sprzęt w postaci spawarek. Korelacja czasowa zarzutów z tej sprawy ze sprawą II K 553/16 w sposób jasny daje odpowiedź w jakim celu sprzęt w dniu 10 czerwca 2014r. był wywożony z B.. Na pewno nie chodziło o ochronę przed kradzieżą.

Ustalając stan faktyczny Sąd opierał się również na zeznaniach R. C. i M. C.. Zdaniem Sądu świadkowie ci nie mieli żadnego interesu by pomawiać czy obciążać którąkolwiek ze stron. Ich zeznania korespondują ze sobą co podnosi walor ich wiarygodności. Z depozycji tych wynikały bardzo istotne fakty mianowicie, że D. J. oraz M. B. przyjechali 10 czerwca 2014r. dwukrotnie na teren firmy w B.. Była to późna pora. M. C. widział jak oskarżeni wyjeżdżali białym busem, który był tak załadowany, że aż uginał mu się tył. Zresztą oskarżeni M. B. i D. J. nie kwestionowali, że w tym dniu wywozili sprzęt z terenu B..

Sąd jako wiarygodne uznał zeznania syndyka J. K.. Było one istotne o tyle, że wynikało z nich, iż sprzęt spółki (...) nie zmieściłby się na ul. (...) w B.. Garaż był tam wypełniony „po brzegi” sprzętem należącym do Z. T.. Nie można tracić z pola widzenia, że J. K. syndykiem (...) stał się dopiero w sierpniu 2014r. zatem półtora miesiąca po zdarzeniu. W zasadzie żadnej wiedzy na temat zarzucanego czynu nie miał. Nie mniej jednak utwierdza to Sąd w przekonaniu, ze w dniu 10 czerwca 2014r. z B. wywieziony został sprzęt zarówno Z. T. jak i spółki (...). Następnie sprzęt należący do Z. T. został pozostawiony w garażu na ul. (...). Natomiast sprzęt spółki (...) został wywieziony w nieznane „bezpieczne miejsce”, o czym mówił Z. T. do T. P. (2). Poza tym J. K. twierdził, że do dzisiaj nie może doprosić się K. P. by ten pozabierał resztki swojego niezabezpiecznego sprzętu. Jest to stwierdzenie o tyle istotne, iż potwierdza depozycje K. P., że żadnych kradzieży nie było skoro do dzisiaj cześć sprzętu leży niezabezpieczona i nikt go nie ukradł.

Z. T. twierdził również, że część sprzętu należąca do spółki (...) została zatrzymana przez klientów celem rozliczenia. K. P. wyjaśnił jednak w sposób przekonywujący, że klienci byli w konflikcie, ale ze Z. T. i kiedy ustalił z nimi, że sprzęt należy do spółki (...) to został on zwrócony.

Sąd dopuścił dowód z zeznań poborców podatkowych S. K. i M. T., którzy dokonywali zajęcia sprzętu spółki (...). W połączeniu z protokołami zajęcia oraz wykazem środków trwałych potwierdzają, że spółka dysponowała sprzętem wskazanym w zarzutach aktu oskarżenia. Świadkowie ci potwierdzili ważną okoliczność, że pomimo zajęcia właścicielem sprzętu do czasu licytacji pozostawała spółka. Nie mogła nim tylko swobodnie rozporządzać. Wobec tego słusznie przyjął oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia, że pokrzywdzonym była spółka (...).

Co do wartości wyrządzonej szkody Sąd opierał się na wiarygodnych zeznaniach K. P., które korespondują z wykazem środków trwałych oraz załączonymi do akt fakturami VAT.

Sąd opierał się również na dokumentach w postaci akt sprawy II K 553/16, kart karnych oraz protokole przeszukania uznając, że ich wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości.

Wobec powyższego Sad uznał, że:

- D. J. i M. B. w dniu 10/11 czerwca 2014 roku w B. działając wspólnie i w porozumieniu, z zamiarem ewentualnym poprzez dostarczenie środka przewozu w postaci busa i wywiezienie z terenu firmy należącej do Z. T., elektronarzędzi w postaci 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych o łącznej wartości 49.500 zł ułatwili Z. T. przywłaszczenie wyżej wymienionych rzeczy ruchomych na szkodę (...) Spółki z o. o. czym wypełnili dyspozycję art. 18 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 284 § 1 k.k;

- Z. T. w dniu 10/11 czerwca 2014 r. przywłaszczył, wywożąc w nieznane miejsce elektronarzędzia w postaci w postaci 15 sztuk spawarek, 1 sztuki gwintownicy, 1 sztuki młota udarowego, 3 sztuk przecinarek plazmowych, 2 sztuk wiertnic magnetycznych o łącznej wartości 49.500 zł na szkodę (...) z o. o. czym wypełnił dyspozycję art. 284 § 1 k.k.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do czynu D. J. i M. B. zdaniem sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że działali oni z zamiarem bezpośrednim zaboru w celu przywłaszczenia. Okoliczności sprawy wskazują, że można im jedynie postawić zarzut pomocnictwa do przywłaszczenia poprzez dostarczenie środka przewozu. Element podmiotowy pomocnictwa wyrażono w słowie „zamiar”. Element przedmiotowy ujęto jako ułatwianie dokonania popełnienia czynu zabronionego. Co do elementu podmiotowego należy podkreślić, że pomocnictwo może stanowić tylko czyn umyślny, przy czym – inaczej niż przy podżeganiu – umyślność może wyrażać się w postaci zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego. Określenie „środek przewozu” wydaje się zrozumiałe. Tu również chodzi o każdy środek przewozu, niezależnie od jego technicznej nowoczesności. Może to być również pojazd konny, a nawet rower, za którego pomocą można wywieźć skradziony towar. W zakresie jednego czynu może być dwóch, a nawet więcej pomocników. Nie ma tu znaczenia, czy pomocnicy wiedzieli o sobie nawzajem. Granicę końcową pomocnictwa stanowi czas realizacji czynu zabronionego. Istota pomocnictwa bowiem polega na ułatwianiu wykonania czynu zabronionego. Oznacza to, że ta postać popełnienia czynu może być realizowana przed lub w czasie dokonywania czynu. Sąd podziela orzeczenie Sadu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 kwietnia 2016 r. II Aka 45/16, zgodnie z którym możliwe jest pomocnictwo w zamiarze ewentualnym do przestępstwa, które może być popełnione jedynie z zamiarem kierunkowym.

Zdaniem Sądu okoliczności przedmiotowego czynu wskazują, że oskarżeni D. J. i M. B. co najmniej godzili się na to, że ułatwiają Z. T. popełnienie czynu zabronionego. Nie można bowiem tracić z pola widzenia faktu, że Z. T. o przewiezienie sprzętu poprosił dwóch najbardziej zaufanych pracowników – (...). Czyn odbywał się nocą. Poza tym sprzęt był ciężki. D. J. zapytany przez Sąd nie potrafił wyjaśnić dlaczego Z. T. nie poprosił pracowników fizycznych o przewiezienie tego sprzętu. Poza tym zdaniem Sądu chodziło o to by nikt z pozostałych pracowników nie zauważył, że z B. wywożone są jakieś narzędzia. Dlatego zdaniem Sądu oskarżeni D. J. i M. B. godzili się na to, że wywożony sprzęt należący do spółki (...) nie wróci już do właściciela. Współsprawstwo oskarżonych nie budzi wątpliwości. Zgodnie z poglądem wyrażonym w doktrynie i orzecznictwie kryterium podmiotowe, tj. porozumienie, oznacza, że sprawcy działają w świadomości wspólnego celu, wspólnego zadania. Stopień uświadomienia składników zamierzonego zadania i zakres uzgodnień objętych świadomością nie są istotne. Porozumienie może być wyraźne, a nawet dorozumiane, jeżeli tylko zastosowana forma sygnalizująca realizację zamierzenia przestępnego tworzy więź psychiczną pomiędzy sprawcami. Porozumienie wyraźne nie musi obejmować szczegółów realizacji zadania przestępnego, może to być ogólnie zarysowane uświadomienie czynu, który sprawcy chcieliby wspólnie zrealizować. Zależy to od charakteru czynu, sytuacji konkretnego przypadku. Realizacja czynu wcześniej uzgodnionego pomiędzy sprawcami może też narzucać zadania szczegółowe już w czasie wykonywania czynu. Ogólne uzgodnienie wspólnego wykonania czynu zabronionego jest wystarczające, porozumienie nie musi obejmować wszystkich szczegółów składających się na zaprojektowane działanie przestępne.

Natomiast przypisanie oskarżonym współsprawstwa przywłaszczenia byłoby zdaniem sądu wnioskiem zbyt daleko idącym w realiach przedmiotowej sprawy. Sam Z. T. podkreślał, ze to wszystko jego wina. To on był właścicielem firmy i to dla niego zabrano przedmiotowy sprzęt. Zdaniem Sądu to wyłącznie on dokonał przywłaszczenia przedmiotowego sprzętu decydując, że nie zwróci go spółce (...).

W związku z tym Sąd uznał, że oskarżyciel publiczny błędnie zarzucił Z. T. sprawstwo polecające kradzieży. Przestępstwo kradzieży od przestępstwa przywłaszczenia odróżnia sposób wejścia w posiadanie rzeczy. Sprzęt spółki (...) przechowywany był w garażach należących do Z. T.. Klucz do nich miał wyłącznie D. J.. Zatem zdaniem Sądu Z. T. w sposób legalny sprawował fizyczne władztwo nad rzeczą. Spowodowało to konieczność zmiany opisu i kwalifikacji prawnej czynu z art. 278 § 1 k.k. na art. 284 § 1 k.k. Sąd Rejonowy podziela tu pogląd prezentowany przez Sąd Najwyższy zgodnie, z którym różnica między przestępstwem kradzieży (...) a przestępstwem przywłaszczenia (...) polega na tym, że sprawca kradzieży zabiera z posiadania innej osoby cudze mienie ruchome w celu przywłaszczenia, natomiast sprawca przestępstwa określonego w art. 204 § 1 k.k. [z 1969 r., obecnie art. 284 k.k.] przywłaszcza sobie cudze mienie ruchome, które znalazło się już w jego legalnym, nie bezprawnym, posiadaniu” (wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1978 r., Rw 285/78, OSNKW 1978, nr 10, poz. 118). Sąd wyeliminował z opisu także sprawstwo polecające. Konstrukcja sprawstwa polecającego zawiera niewystępujący w przypadku podżegania warunek w postaci uzależnienia bezpośredniego wykonawcy od wydającego polecenie oraz wymóg stanowczej formy oddziaływania polecającego na bezpośredniego wykonawcę . Należy podkreślić, że w przypadku sprawstwa polecającego związek wydającego polecenie z formalno-obiektywnym wykonaniem czynu zabronionego jest znacznie słabszy niż w przypadku sprawstwa kierowniczego. Sprawca polecający nie tylko samodzielnie nie wykonuje żadnego z elementów znamion czynu zabronionego, lecz także nie panuje nad wykonaniem tego czynu przez bezpośredniego wykonawcę. Z taką sytuacją w realiach przedmiotowej sprawy nie mamy do czynienia.

O tym, że Z. T. dokonał przywłaszczenia sprzętu świadczą jego wypowiedzi kierowane do świadków K. P. i T. P. (1) – „sprzęt jest w bezpiecznym miejscu”, „niech K. P. udowodni który sprzęt jest jego”. Sam na rozprawie przyznał, że lepiej było się podzielić sprzętem z K. P. w dzień. Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że to na ul (...) w B. znaleziono część spawarki należącej do (...). Nadto o przewiezieniu sprzętu poprosił dwóch zaufanych pracowników. Całe zdarzenie rozegrało się w nocy. Dlatego zdaniem Sądu Z. T. od samego początku działał z zamiarem przywłaszczenia rzeczy należących do (...).

Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć, bądź ograniczyć winę oskarżonych – należało zatem stwierdzić, że dopuścili się oni występku bezprawnego, karygodnego i zawinionego.

Sąd w tym miejscu chce zaznaczyć, że w stosunku do wszystkich oskarżonych stosował ustawę Kodeks Karny obowiązującą obecnie uznając, że jest ona korzystniejsza od tej, która obowiązywała w dacie czynu. Chodzi tu o możliwość warunkowego umorzenia postępowania czynów zagrożonych karą pozbawienia wolności do lat 5 oraz wymierzenia kary grzywny w trybie art. 37 a k.k.

Zdaniem Sądu w stosunku do oskarżonych M. B. i D. J. zasadnym jest warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 1 roku. Po pierwsze są to osoby niekarane. Po drugie w zasadzie całą korzyść z czynu tak naprawdę osiągnął Z. T.. Sam zresztą wyjaśnił, że to wszystko jego wina. Nadto oskarżeni działali z zamiarem ewentualnym co nie pozostaje bez znaczenia. Ich motywacja nie zasługuje na szczególne potępienie. Pamiętać bowiem należy, że M. B. jest (...), a D. J. (...) Z. T.. Nie pozostawało to pewnie bez wpływu na ich zatrudnienie w firmie (...). W związku z tym ciężko było im odmówić Z. T. nawet w sytuacji kiedy oskarżeni zdawali sobie sprawę, że to co robią nie jest zgodne z przepisami prawa. Dlatego Sąd uznał, że dolegliwości związane z niniejszym postępowaniem karnym oraz zapłata świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł będzie dla nich wystarczającą karą. Sąd uznał, że wina i społeczna szkodliwość czynu D. J. i M. B. nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawców niekaranych za przestępstwo umyślne, ich właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będą przestrzegali porządku prawnego, w szczególności nie popełnią przestępstwa. Na marginesie zaznaczyć należy, że Sąd nie mógł wobec D. J. i M. B. orzec obowiązku naprawienia szkody z uwagi na zakaz reformationis in peius.

Co do Z. T. zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że sankcją właściwą dla Z. T. będzie kara grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych po 20 złotych każda. Pamiętać należy, że kara grzywny jest najłagodniejszą z kar przewiedzianych przez kodeks karny. Sąd na korzyść oskarżonego poczytał jego niekaralność w chwili czynu. Sąd skorzystał z dobrodziejstwa art. 37 a k.k.. Orzeczona kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Co do wysokości stawki dziennej grzywny Sąd kierował się sytuacją finansową oskarżonego. Nadto tym, że zasądzono wobec niego obowiązek naprawienia szkody w kwocie 49.500 zł.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec Z. T. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) Sp. z o.o. kwoty 49.500 złotych stanowiącej równowartość przywłaszczonych elektronarzędzi.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu Z. T. okresy zatrzymania w dniu 2 października 2014 r., przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny.

Z uwagi na zbędność dla postępowania Sąd na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazał zwrócić Spółce (...) dowód rzeczowy w postaci urządzenia spawalniczego (...) numer seryjny (...) opisany w wykazie dowodów rzeczowych 1/406/14 – k. 95.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk i zasądził od oskarżonego Z. T. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł tytułem opłaty (por. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. 1983 r. Nr 29 poz. 2272 z późn. zmianami) oraz kwotę 170 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

W stosunku do oskarżonych D. J. i M. B. Sąd o kosztach orzekł na podstawie art. 624 kpk i zwolnił wymienionych oskarżonych od kosztów procesu przejmując je na rachunek Skarbu Państw. Sąd bowiem uznał, że w ich obecnej sytuacji obciążenie kosztami stanowiłoby dla nich nadmierną uciążliwość.