Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Edyta Cieliszak

Protokolant st.sekr.sądowy Bożena Kuryła

w obecności prokuratora

po rozpoznaniu dnia 6 października 2016 roku sprawy W. K. s. C. i C. z domu M. ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że w dniu 28 kwietnia 2016roku w m. Ś., gm.Ł. woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości ( wynik badania 0,31 i 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) jechał jako kierujący samochodem osobowym m- ki F. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym

tj. o czyn z art. 178a§ 1kk

orzeka:

1. W. K. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178 a § 1kk skazuje go na karę grzywny w liczbie 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

2.Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3(trzech) lat;

3. Na podstawie art. 43a§ 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5.000(pięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

4.Na podstawie art. 63§ 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 28 kwietnia 2016r. do 6 października 2016roku ;

5. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 ( dwieście dziesięć ) złotych tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt IIK 309/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Łukowie ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 28 kwietnia 2016r około godziny 20.30 policjanci z KPP Ł., w tym P. R. pełniąc służbę patrolową oznakowanym radiowozem w miejscowości Ś. zatrzymali do kontroli drogowej kierującego samochodem osobowym marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...), którym okazał się W. K. zamieszkały w Ł.. Mężczyzna został poddany badaniu na zawartość alkoholu najpierw urządzeniem typu alko-blow z wynikiem pozytywnym a następnie alcotest drager, które to badanie wykazało , że znajdował się w stanie nietrzeźwości- I badanie- 0,31, II badanie 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W związku z tym pojazd przekazano osobie wskazanej przez kierującego a oskarżonego zobowiązano do stawienia się w KPP w Ł..

W. K. nie był dotychczas karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: wyjaśnienia oskarżonego W. K. k.48, zeznania świadka P. R. k. 4v, protokół badania alko testem z wynikiem badań k.2, dane o karalności k.14, informacje o przestępstwie k.1.

W. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Złożył wyjaśnienia , w których podał, że „ został sprowokowany do jazdy”. Był bowiem wówczas z koleżanką i jej psem , aby ten pobiegał sobie po polu. Mimo nawoływań pies nie chciał wrócić. Oskarżony wskazał, że leczy się na żołądek od 15 lat i bierze z tego powodu tabletki ranigast. Wówczas właśnie rozbolał go żołądek i musiał wziąć aż sześć tabletek ranigastu, które popił piwem, gdyż woda, którą miał w samochodzie wylała się. Zrobił to tuż przed jazdą, wypił około puszkę piwa, może niecałą i po jakiś 5 minutach został zatrzymany i skontrolowany. Oskarżony wyjaśnił też, że był maszynistą, praktycznie nie pije alkoholu, nigdy nie był karany.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Wyjaśnieniom oskarżonego w których przyznaje się do zarzucanego mu czynu, kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości należy dać wiarę.

Znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadka P. R., co do których brak jest jakichkolwiek podstaw, by je kwestionować. Są szczegółowe, logiczne, dokładnie opisują przebieg zdarzenia. Spójne z nimi wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości wraz z dołączonym protokołem z badania stanu trzeźwości urządzeniem alcotest wskazują jednoznacznie, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 178a§1kk. Stan faktyczny nie budzi żadnych wątpliwości.

Na uwagę Sądu zasługiwać natomiast muszą wyjaśnienia oskarżonego i wskazana przez niego motywacja, w której wskazał on, że został niejako zmuszony okolicznościami, czy też sprowokowany do tego, że usiadł za kierownica pojazdu, mimo że wypił wcześniej - tuż przed jazdą- alkohol w postaci piwa. Nie kwestionując samej treści wyjaśnień oskarżonego, jako że brak jest dowodów przeciwnych, które jego relację mogłyby zdyskwalifikować, stwierdzić należy, że nie są to okoliczności, które mogłyby go ekskulpować i które mogłyby stanowić okoliczność wyłączającą bezprawność czynu w rozumieniu art.26 kk.

W świetle przytoczonego przepisu, działanie w stanie wyższej konieczności jawi się jako okoliczność wyłączająca odpowiedzialność karną sprawcy czynu, choć czyn – na pierwszy rzut oka – stanowi przestępstwo (dla przykładu: ktoś strzela do psa sąsiada, lecz czyni to wyłącznie dlatego, aby uratować dziecko przechodzącej obok posesji kobiety przed nieprzewidywalnym w skutkach atakiem agresywnego zwierzęcia). Dla uznania, że sprawca czynu działał w stanie wyższej konieczności, należy stwierdzić występowanie w danej sprawie – łącznie – kilku elementów, a to: stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla określonego, chronionego przez prawo, dobra; okoliczności, iż korzystający ze stanu wyższej konieczności działał w celu uchylenia niebezpieczeństwa, zachowania proporcji pomiędzy dobrem ratowanym i poświęcanym oraz okoliczności, iż poświęcenie określonego dobra stanowiło jedyną drogę dla uchylenia zaistniałego stanu zagrożenia.

Nie wymaga szerszego uzasadniania, że okoliczności te w odniesieniu do oskarżonego w niniejszej nie wystąpiły. Nie istniało bezpośrednie zagrożenie jego życia czy zdrowia. Odczuwając dolegliwości żołądkowe i chcąc zażyć leki, kilka tabletek ranigastu, oskarżony nie powinien ich popijać piwem, które znalazł w samochodzie- kiedy okazało się że woda, którą miał się wylała- i to tuż przed tym, jak usiadł za kierownicę. Przeciwnie, jako dorosły, od lat funkcjonujący w społeczeństwie, długoletni kierowca, wcześniej maszynista, powinien przewidywać, jakie mogą być skutki popicia leku alkoholem. Wiedział też, jakie konsekwencje prawne przewidział obecnie ustawodawca dla kierujących pojazdem, którzy znajdują się w stanie nietrzeźwości, czy są po użyciu alkoholu. Oskarżony miał wiele innych możliwości- udanie się pieszo czy to sam, czy razem z owa koleżanką do najbliższego sklepu po wodę, zaniechanie spożycia owego ranigastu przed dotarciem do domu i inne.

Wbrew jego twierdzeniom- nie został zmuszony nieprzewidzianymi okolicznościami czy sprowokowany do tego, aby usiąść za kierownicę.

Uznać należy, że oskarżony świadomie zlekceważył obowiązujący porządek prawny i dopuścił się przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 178a§1kk.

Za czyn ten Sąd orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w ilości 70 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł .Orzekł obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat i również obligatoryjne świadczenie pieniężne z art.43a §2kk w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Kara wymierzona oskarżonemu oraz orzeczone obligatoryjne środki karne są, zdaniem Sądu, współmierne do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu.. Kara orzeczona nie nosi przy tym cech rażącej surowości, jako że orzeczona przecież została w granicach minimum ustawowego a to w związku z istniejącymi okolicznościami łagodzącymi w postaci przyznania się oskarżonego do winy, dotychczasowej niekaralności, dobrej opinii środowiskowej, ilości alkoholu, która nieznacznie przekracza ustawowy próg .

Powinna zatem spełnić wszelkie wymogi z art.53kk.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art.627 kpk i art.2 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

POUCZENIE

1.  W terminie zawitym 7 (siedmiu) dni od daty ogłoszeniawyroku strona , podmiot określony w art. 416, a gdy ustawa przewiduje doręczenie wyroku, od daty jego doręczenia, strona, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony / pokrzywdzona, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony, wymienionego podmiotu oraz pokrzywdzonego / pokrzywdzonej od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie.Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, którego dotyczy.

Wniosek powinien zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy; oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo; treść wniosku; datę i podpis składającego pismo. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu. We wniosku należy wskazać, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu / oskarżonej, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu. Wniosek niepochodzący od oskarżonego / oskarżonej powinien również wskazywać oskarżonego / oskarżoną, którego / której dotyczy § 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku.

3.  3(art. 119 k.p.k. i art. 422 § 1 i 2 k.p.k.).

Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna (art. 122 § 1 k.p.k.).

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 k.p.k.).

Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku (art. 124 k.p.k.).

Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana (art. 126 § 1 k.p.k.).

2.  Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom, podmiotowi określonemu w art. 416,a pokrzywdzonemu / pokrzywdzonej od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu,, przysługuje apelacja (art. 444 § 1 k.p.k.). ²⁾

3.  Termin zawity do wniesienia apelacji wynosi 14 (czternaście) dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem (art. 122 § 2 k.p.k. i art. 445 § 1 k.p.k.).

4.  Apelację wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok (art. 428 § 1 k.p.k.).

5.  Oskarżony / oskarżona ma prawo do korzystania przy sporządzeniu apelacji z pomocy ustanowionego przez siebie obrońcy (art. 6 k.p.k. i art. 83 § 1 k.p.k.), a strona inna niż oskarżony / oskarżona może ustanowić pełnomocnika (art. 87 § 1 k.p.k.). Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego / oskarżoną pozbawionego / pozbawioną wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba (art. 83 § 1 k.p.k.). Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratoralub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego (art. 446 § 1 k.p.k.).

6.  Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy albo pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła (art. 620 k.p.k.).

7.  Oskarżony / oskarżona / pokrzywdzony / pokrzywdzona w wypadku wydania na posiedzeniu wyroku warunkowo umarzającego postępowanie / oskarżyciel posiłkowy / oskarżyciel prywatny nieposiadający / nieposiadająca obrońcy / pełnomocnika może złożyć wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika w celu sporządzenia apelacji. Wnioskujący może zostać obciążony kosztami wyznaczenia takiego obrońcy / pełnomocnika (art. 444 § 2 i 3 k.p.k.).

8.  Obrońca / pełnomocnik z urzędu wyznaczany jest z listy obrońców / pełnomocników lub jest pozbawiony wolności(art. 81a § 1 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

9.  Wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika z urzędu prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy rozpoznaje niezwłocznie. Jeżeli okoliczności wskazują na konieczność natychmiastowego podjęcia obrony / reprezentacji, prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy, telefonicznie lub w inny sposób stosownie do okoliczności, powiadamia stronę oraz obrońcę / pełnomocnika o wyznaczeniu obrońcy / pełnomocnika z urzędu (art. 81a § 2 i 3 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

10.  Strona może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców albo pełnomocników (art. 77 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

11.  Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku (art. 447 § 1 k.p.k.).

12.  Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych (art. 447 § 2 k.p.k.).

13.  Apelację co do środka karnego uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych. Zaskarżyć można również brak rozstrzygnięcia w przedmiocie środka karnego (art. 447 § 3 k.p.k.).

14.  3W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 k.p.k.).

15.  Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5 k.p.k.).

16.  Prezes sądu pierwszej instancji odmówi przyjęcia apelacji, jeżeli apelacja zostanie wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k.).

17.  Jeżeli oskarżony / oskarżona jest nieletni / nieletnia lub ubezwłasnowolniony / ubezwłasnowolniona, jego / jej przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony / oskarżona pozostaje, może podejmować na jego / jej korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę (art. 76 k.p.k.).

18.  (inne informacje wskazane przez sąd, nieuwzględnione w pkt 1-17) ³⁾

Wyjaśnienie:

W treści pouczenia, w nawiasach wskazano między innymi podstawę prawną danego twierdzenia; użyty skrót „k.p.k.” oznacza ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 1997 r. Nr 89, poz. 555 i niektórych Dziennikach opublikowanych później.

1)  stosuje się w sprawach o przestępstwa, z wyłączeniem spraw o przestępstwa skarbowe

2)  o ile przepisy nie stanowią inaczej; jeśli przepis stanowi inaczej to należy pouczyć strony stosownie do brzmienia tego przepisu

3)  uwzględnia się, o ile sąd tak postanowi