Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Weronika Szymczuk - Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko A. M.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda B. S. na rzecz pozwanego A. M. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 893/16

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

W dniu 21 marca 2016 roku powód B. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. M. kwoty 5234,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20 stycznia 2015 r. oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nienależycie wykonał naprawę należącego do powoda samochodu marki R. (...). W związku z czym domaga się zapłaty odszkodowania, na które składa się zwrot kosztów naprawy pojazdu, zakupu rolki widełek sprzągła, wynajęcia samochodu zastępczego oraz sporządzenia prywatnej ekspertyzy.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty, zgodnie z żądaniem powoda.

W sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i obciążenie powódki kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że dokonał naprawy pojazdu powoda. Stwierdził, iż roszczenia powoda są bezzasadne, ponieważ po zamontowaniu kasety sterującej właściwej dla marki V. poinformował powoda o możliwości uszkodzenia skrzyni biegów. Powód nie zastosował się do poleceń pozwanego. W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2014 r. w drodze ze S. do B. w pojeździe powoda marki R. (...) doszło do usterki. Kierowca pojazdu Z. B. przyjechał do warsztatu pozwanego w W.. Początkowo komputer wskazał błąd czujnika (...). Po wymianie czujnika wada pojazdu nie ustała. D. S., ojciec powoda, w trakcie rozmowy telefonicznej zlecił pozwanemu naprawę samochodu. Pozwany po ustaleniu, iż przyczyną usterki pojazdu było łożysko oraz sprzęgło dokonał ich naprawy. Ostatecznie pozwany uznał, iż problem stanowi płyta sterująca skrzynią biegów. Pozwany w porozumieniu z D. S. dokonał wymiany kasety sterującej skrzyni biegów na używaną część właściwą dla pojazdu marki V.. Po zamontowaniu używanej kasety sterującej skrzyni biegów pozwany nie mógł jej skonfigurować, nie wyświetlała się numeracja biegowa. Pozwany poinformował kierowcę o problemie ze skalibrowaniem skrzyni z silnikiem, o prawidłowej pracy samochodu dopiero po dokonaniu kalibracji oraz o możliwości jej dokonania w serwisie. W celu dokonania kalibracji pozwany skierował kierowcę do Ż.. Pozwany poinformował D. S., że w drodze powrotnej do S. może uszkodzić skrzynię biegów i że bezpieczniej byłoby pojazd zawieźć lawetą. W trakcie pobytu kierowcy w warsztacie pozwanego D. S. szukał odpowiedniej płyty i zdecydował, że naprawa, tj. przeprogramowanie elementu nastąpi po powrocie kierowcy. Pozwany umówił się z D. S., że jeżeli D. S. nie uda się zaprogramować płyty to będzie mógł ja odesłać, a pozwany zwróci mu pieniądze. Kierowca wyjechał z warsztatu w dniu 21 czerwca 2014 r.

W dniu 18 czerwca 2014 r. pozwany wystawił powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 3348,06 zł obejmującą: kasetę sterującą skrzyni biegów o wartości 1845 zł; gniazdo widełek wycisku sprzęgła o wartości 8,61 zł; komplet naprawczy widełek wycisku sprzęgła o wartości 166,05 zł; łożysko koła zamachowego o wartości 36,90 zł; dwie sztuki rolek widełek sprzęgła o wartości 123 zł; łożysko wycisku sprzęgła o wartości 676,50 zł oraz wymiana łożyska wycisku sprzęgła o wartości 492 zł.

Dowód:

- faktura Vat nr (...), k. 17

- zeznania świadka Z. B., k. 81-83

- zeznania świadka D. S., k. 83-84

- zeznania żony pozwanego, k. 78-79

- zeznania pozwanego, k. 84-85

Powód odesłał pozwanemu zamontowaną przez pozwanego kasetę sterującą skrzyni biegów. W związku z powyższym w dniu 26 lipca 2014 r. pozwany wystawił powodowi fakturę korygującą nr (...) i zwrócił powodowi kwotę 1845 zł.

Dowód:

- faktura korygująca nr (...), k. 56

- zeznania żony pozwanego, k. 78-79

- zeznania świadka D. S., k. 83-84

Po zwrocie pieniędzy i skorygowaniu faktury D. S. zakupił inną używaną kasetę sterującą skrzyni biegów i zamontował ją w okolicach P.. D. S. został uprzedzony przez sprzedawcę, iż będzie wyświetlał się błąd niezgodności numeru vin innego pojazdu. Samochód funkcjonował prawidłowo do momentu przejechania ok. 3-4 tys. km. Po przejechaniu około 8 tysięcy km od odebrania samochodu z warsztatu pozwanego D. S. oddał pojazd do (...) serwisu (...)/V. w S., w celu weryfikacji usterki skrzyni biegów objawiającej się zbyt długim czasem wybierania przełożenia biegu. W serwisie stwierdzono bardzo duże zużycie tulei widełek sprzęgła. Ustalono również, że powyższe było wynikiem uszkodzenia pokrywki i hamulca osi skrzyni biegów. Pojazd znajdował się w serwisie w dniach 1-8 września 2014 r. Ze względu na niezgodność kasety sterującej z nadwoziem serwis nie dokonał kalibracji skrzyni biegów. Samochód dalej jeździł na kasecie zamontowanej w okolicach P..

W dniu 4 września 2014 r. PW (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. Oddział w S. wystawił powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 118,08 zł z tytułu dwóch sztuk rolek widełek sprzęgła.

W dniu 8 września 2014 r. Serwisy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa Oddział w S. (...) serwis (...)/V. wystawiła powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 4740,60 zł z tytułu wymiany: łożyska widełek, pierścienia spr zew od, 2 sztuk uszczelki, pokrywy, kołka cylindrycznego, tłoczyska, płyty, tulei dystansowej, korka, sprężyny, oring, pierścienia, 2 sztuk uszczelniacza tłoka hamulca osi, uszczelki, uszczelki miedzianej, 10 sztuk opasek plastikowych średnich, 10 sztuk opasek plastikowych dużych, 2 sztuk opasek metalowych, 4 sztuk śrub wału napędowego, 4 sztuk nakrętki oraz demontażu/montażu skrzyni biegów i sprawdzenia układu sterowania z naprawą skrzyni biegów.

Dowód:

- faktura Vat nr (...), k. 20

- faktura Vat nr (...), k. 18-19

- e-mail, k. 21

- zeznania pozwanego, k. 84-85

- zeznania świadka D. S., k. 83-84

- zeznania J. W., k. 77-78

W dniu 9 września 2014 r. Orient (...) wystawił powodowi fakturę Vat nr (...) kwotę 1230 zł z tytułu dzierżawy ciągnika siodłowego za okres od 1 września 2014 r. do 8 września 2014 r.

Dowód:

- faktura nr (...)/, k. 28

- protokół zdawczo odbiorczy, k. 35,36

Pismem z dnia 9 września 2014 r. powód wezwał pozwanego do rekompensaty poniesionych kosztów z faktury nr (...). Pismem z dnia 23 listopada 2014 r. powód ponowił wezwanie do zapłaty.

Dowód:

- pismo z dnia 9 września 2014 r., k. 29

- pismo z dnia 23 listopada 2014 r., k. 30

W dniu 18 października 2014 r. rzeczoznawca samochodowy A. B. sporządził opinię techniczną pojazdu powoda marki R. (...), w której ustalił iż program sterownika pracy skrzyni biegów mógł wymuszać hamowanie wałka pośredniego mimo niepełnego ewentualnie opóźnionego rozłączenia napędu silnika przekazywanego do skrzyni biegów. Stwierdził, że przyczyną awarii mógł być niewłaściwie przeprowadzony proces montażu łożyska wahliwego widełek sprzęgła doprowadzający do jego pęknięcia lub wadliwe łożysko wahliwe posiadające nadmierny luz. A. B. sporządził powyższą opinię bez wykonania oględzin pojazdu, samej naprawy i kasety sterującej. Z tego tytułu wystawiono powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 350 zł.

Dowód:

- opinia techniczna, k. 22-26

- faktura Vat nr (...), k. 27

- zeznania A. B., k. 77

Pismem z dnia 5 stycznia 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6320,60 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 5 stycznia 2015 r. z potwierdzeniem odbioru, k. 31-33;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Strona powodowa dochodziła zwrotu kosztów naprawy pojazdu, zakupu rolki widełek sprzęgła, wynajęcia samochodu zastępczego oraz sporządzenia prywatnej ekspertyzy poniesionych wskutek nienależytego wykonania umowy o dzieło przez stronę pozwaną. Zgodnie z treścią art. 627 kodeksu cywilnego przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Należy przyjąć, że wykonanie oznaczonego dzieła jest zwykle określonym procesem pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu (rezultatu) przyjętego przez strony w momencie zawierania umowy.

W sprawie niesporny był fakt zawarcia przez strony w dniu 18 czerwca 2014 r. umowy o dzieło oraz dokonanie naprawy samochodu powoda w warsztacie pozwanego. Sporna w sprawie pozostawała okoliczność czy czynności naprawcze dokonane przez pozwanego doprowadziły do uszkodzeń pojazdu powoda, na które to uszkodzenia powód powołuje się w niniejszym postępowaniu.

Ustalenie, że pozwany poprzez niewłaściwie przeprowadzony proces montażu przyczynił się do uszkodzenia pojazdu, między innymi skrzyni biegów, warunkowało uprawienie powoda do domagania się zapłaty przez pozwanego kwoty dochodzonej pozwem.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, iż z jednej strony, zgodnie z regułą określoną w art. 6 k.c., to na powodzie spoczywał ciężar wykazania, że dokonana przez pozwanego wymiana kasety sterującej skrzyni biegów była przyczyną uszkodzeń pojazdu, z drugiej strony natomiast, to pozwany kwestionując żądanie pozwu winien wykazać okoliczność przekazania powodowi informacji o doraźnym charakterze naprawy pojazdu.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zaznaczyć należy, iż odpowiedzialność kontraktowa dłużnika może mieć miejsce tylko wówczas, jeżeli spełnione są tzw. nieruchome przesłanki odpowiedzialności. Są nimi: po pierwsze, niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania) będące następstwem okoliczności, za które dłużnik - z mocy ustawy lub umowy - ponosi odpowiedzialność, po drugie - szkoda, po trzecie - związek przyczynowy między faktem niewykonania (nienależytego wykonania) zobowiązania a szkodą. Ciężar dowodu faktu niewykonania lub nienależytego wykonania, istnienia szkody w określonej wysokości oraz związku przyczynowego zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu tj. na powodzie.

W istocie w pierwszej kolejności wskazać należy, iż powód nie udźwignął ciężaru dowodu wynikającego z art. 6 k.c. i nie wykazał w sposób należyty, że pozwany dokonaną naprawą sprzęgła przedmiotowego samochodu oraz wymianą kasety sterującej skrzyni biegów doprowadził do poważnych uszkodzeń pojazdu. Jak wynika z materiału dowodowego w sprawie niespornym był fakt przyjazdu kierowcy powoda do warsztatu pozwanego, naprawa sprzęgła i łożyska oraz wymiany kasety sterującej skrzyni biegów na część używaną właściwą dla pojazdu marki V.. Przesłuchany w sprawie świadek Z. B., który był kierowcą uszkodzonego samochodu szczegółowo przedstawił przebieg wizyty w warsztacie pozwanego. Wyjaśnił, iż ojciec powoda D. S. w trakcie rozmowy telefonicznej z pozwanym zlecił mu naprawę sprzęgła. Zeznał, że po dokonaniu naprawy sprzęgła i łożyska i jeździe próbnej usterka nadal występowała. Dodał, że w trzecim dniu naprawy pozwany zlokalizował problem w kasecie sterującej skrzyni biegów, którą wymienił na używaną część. Jednak wystąpiły problemy z skalibrowaniem skrzyni biegów z silnikiem. Z. B. przyznał, iż pozwany poinformował go o problemie z skalibrowaniem skrzyni z silnikiem oraz o tym, że samochód będzie prawidłowo pracował po skalibrowaniu silnika i skrzyni biegów. Świadek zeznał także, że został, w celu dokonania kalibracji, skierowany przez pozwanego do Ż., jednak uznał iż jest to w odwrotnym kierunku do ustalonej trasy. Ponadto żona pozwanego na rozprawie potwierdziła fakt poinformowania kierowcy o konsekwencjach prowizorycznej naprawy pozwanego a także poinformowania D. S., że w drodze powrotnej do S. może uszkodzić skrzynię biegów i że bezpieczniej byłoby pojazd zawieźć lawetą. Zdaniem Sądu powyższemu świadkowi nie można odmówić wiary jedynie z tej przyczyny, iż jest żoną pozwanego. Jej zeznania mają charakter spontaniczny, są konsekwentne, jasne i przedstawiają zdarzenia, w których świadek sama uczestniczyła bądź była ich świadkiem. Powyższe zeznania korespondują z przesłuchanym w sprawie ojcem powoda D. S.. Zeznał bowiem, iż to on zdecydował o tym, że naprawa, tj. przeprogramowanie elementu, nastąpi po powrocie kierowcy. Przyznał również, że wiedział o zamontowaniu przez pozwanego używanego sterownika, pochodzącego z pojazdu marki V.. Zdaniem Sądu zeznania świadków są wiarygodne, logiczne oraz w powiazaniu z pozostałym materiałem dowodowym w szczególności w postaci dokumentów oraz zeznań pozwanego wskazują, że pozwany przed wyjazdem kierowcy z warsztatu, tj. w dniu 21 czerwca 2014 r,. poinformował powoda o możliwości uszkodzenia skrzyni biegów i że bezpieczniej byłoby pojazd zawieźć lawetą.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wszystkie ustawowe warunki, po spełnieniu których można jednoznacznie i kategorycznie twierdzić o stanie wykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Sąd uwzględniając legalną definicję stanu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania opisanej w art. 354 § 1 k.c. uznał, że powódka również w kwestii odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego nie sprostała obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. Z art. 354 k.c. wynika, iż dłużnik, jak i wierzyciel, powinien wykonać zobowiązanie nie tylko zgodnie jego treścią, w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu ale co najistotniejsze w realiach faktycznych tej sprawy, zasadom współżycia społecznego oraz istniejących w tym zakresie ustalonym zwyczajom, w sposób im odpowiadający. Innymi słowy sama treść zobowiązania, to tylko jeden z istotnych elementów w procesie analizy prowadzącej do udzielenia odpowiedzi na kluczowe pytanie o stan wykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, postrzegany także jako przesłanka odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 471 k.c. N. od zgodności z treścią zobowiązania, zachowanie dłużnika powinno odpowiadać także wskazanym wzorcom postępowania, tj. celowi społeczno- gospodarczemu , zasadom współżycia społecznego, a także ewentualnie ustalonym zwyczajom. Sąd mając to wszystko każdorazowo na względzie w kontekście stosowania art. 471 k.c., stwierdził, że nie zachodzą przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego. Z tych przyczyn Sąd powództwo oddalił, orzekając jak w sentencji.

Sąd nie przeprowadzał dowodu z opinii biegłego na okoliczność niewłaściwego wykonania naprawy przez pozwanego i związku przyczynowego między naprawą wykonaną przez pozwanego a wadami pojazdu, które ujawniły się po tej naprawie. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że sąd na chwilę rozstrzygania o tym wniosku (wniosek karta 8) nie posiadał żadnych dokumentów na których biegły miałby oprzeć się. Do akt złożono prywatną opinię którą zakwestionował wyraźnie pozwany (karta 51). Pozwany odniósł się w swoich zarzutach do tego dokumentu prywatnego w całości, a przy okazji zakwestionował ustalenia (wnioski) tej opinii. Brak było zatem podstaw nawet do wykorzystania części opisowej tej opinii albowiem sama opinia jako taka stanowi spójną całość a nie może zejść z pola widzenia, że do określonych wniosków opinii, korzystnych dla powoda, prowadzi przecież zespół ustaleń a zatem odpowiednio przedstawiony stan faktyczny. Stąd nie było możliwości aby na tym dokumencie prywatnym oprzeć się. Co więcej, zeznając jako świadek (karta 77) biegły wskazuje, że opinię sporządził na podstawie dokumentów i dostarczonych mu części. Nie sposób zatem ustalić źródła pochodzenia części dostarczonych biegłemu. Z zeznań biegłego wynika, że opinia pełna nie była choćby z tego względu, że nie badał on elementu pojazdu w postaci kasety sterującej co również, poza powyższym wpływa na przyjęcie, że nie można jej wykorzystać w żadnym stopniu w niniejszej sprawie.

Zeznania świadka (karta 77) mechanika, J. W., nie zdradzają przyczyny uszkodzenia pojazdu, a odnoszą się do faktu naprawy pewnych elementów.

Załączone do pozwu faktury opisują ceny robocizny i zakupu montowanych części w pojeździe. Dokumenty te opisują proces naprawczy przy czym nie wskazują stanu faktycznego w sposób bezpośredni. Dodatkowo przedmiotowy pojazd został zbyty, zaś nie złożono wniosku o zbadanie tego pojazdu, zbadanie części, które zostały wymienione, nie wskazano, gdzie części te znajdują się, nie wskazano danych nabywcy pojazdu. Należy również zwrócić uwagę, że przedmiotowe naprawy, zwrotu kosztów których powód domaga się, miały miejsce po tym jak uszkodzony pojazd miał wykonać kilka tysięcy kilometrów przebiegu (o czym zeznali świadkowie wskazani przez powoda). Tym bardziej nie sposób zatem powiązać czynności naprawczych wykonanych przez powoda ze skutkiem w postaci awarii, która nastąpiła po przejechaniu przez pojazd kilku tysięcy kilometrów. Sąd nadmienia tę okoliczność również w aspekcie tych zeznań, którym sąd dał wiarę, a z których to zeznań wynikało, że kierowca uszkodzonego pojazdu miał świadomość, że zamontowana część ma charakter tymczasowej naprawy, która miała umożliwić kierowcy dojazd z towarem do bazy. Kierowca, jak i właściciel pojazdu, mieli tego świadomość a z opisanego stanu faktycznego wynika, że naprawa w tym względzie spełniła swoje założenia. Nie można było jednocześnie wykluczyć ewentualnego uszkodzenia pojazdu na skutek jego eksploatacji to jest dojazdu nim do bazy, na co jednak właściciel pojazdu godził się.

Stąd brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego. Jednocześnie sąd nie ustalił związku przyczynowego między działaniem bądź zaniechaniem pozwanego a szkodą w majątku powoda co skutkować musiało oddaleniem powództwa. Skoro bowiem nie sposób było ustalić opisanej zależności, niezasadne stają się poboczne żądania powoda, w tym zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w pkt 2 wyroku znalazły podstawę w przepisie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym koszty postępowania winien ponieść powód jako strona, która przegrała proces. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego, ustalone w oparciu o przepis § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, zgodnie z którym stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sporu powyżej 5000 zł do 10000 zł – 2400 zł.

SSR Mariusz Zawicki

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3. (...)