Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 stycznia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu J. P. prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na przepis art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2013 r., poz. 170 t.j.) i wskazał, iż zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 5 stycznia 2015 r. rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w wyniku wygaśnięcia umowy o pracę zawartej na czas określony.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony J. P. wnosząc o jej zmianę, poprzez przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż spełnił wszystkie niezbędne przesłanki do przyznania mu prawa do świadczenia przedemerytalnego, a przyczyną rozwiązania umowy o pracę była pogarszająca się sytuacja pracodawcy i likwidacja jego stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, niezależnych od pracownika.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. P. (ur. (...)) w dniu 26 stycznia 2016 roku złożył wniosek o przyznanie mu prawa do świadczenia przedemerytalnego. Ubezpieczony udokumentował łączny okres ubezpieczenia w wymiarze 44 lat, 4 miesięcy i 2 dni. Od dnia 12 stycznia 2015 roku ubezpieczony był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w S. jako osoba bezrobotna. Od dnia 12 stycznia 2015 roku do 11 stycznia 2016 r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych i w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych ubezpieczony nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bądź zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

-okoliczności bezsporne.

W dniu 31.05.2013 r. ubezpieczony zawarł z pracodawcą G. R. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) (...) G. R. umowę o pracę na okres próbny od 01.06.2013 r. do 31.07.2013 r., w pełnym wymiarze pracy na stanowisku operator koparki. Następnie ubezpieczony zawarł z tym samym pracodawcą umowę o pracę na czas określony, tj. od 01.08.2013 r. do 30.09.2013 r. Kolejna umowa o pracę pomiędzy stronami obejmowała okres od 01.10.2013 r. do 31.12.2014 r. i regulowała stosunek pracy na takich samych warunkach jak dwie poprzednie. Po upływie okresu, na jaki została zawarta ostatnia z ww. umów, doszło do rozwiązania umowy wskutek upływu czasu na jaki została zawarta. Ubezpieczony przed zatrudnieniem w Przedsiębiorstwie (...) (...)w B., pracował w okresie od 29.05.2006 r. do 31.05.2013 r. w (...) (...) Sp. z o.o. w B., której Prezesem Zarządu (i jedynym wspólnikiem) był również G. R., na podstawie umów zawieranych na czas określony, także na stanowisku operator koparki. Na świadectwie pracy z dnia 5 stycznia 2015 r. jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy wskazano upływ czasu na który umowa o pracę została zawarta, tj. przepis art. 30 § 1 pkt 4 Kodeksu pracy.

- dowody: kserokopie umów o pracę z dnia 31.05.2013 r., 01.08.2013 r., 01.10.2013 r., 29.05.2006 r., 31.05.2007 r., kserokopia aneksu do umowy o pracę z dnia 01.03.2010 r., kserokopia świadectwa pracy z dnia 31.05.2013 r. , akta rentowe, świadectwo pracy z dnia 5.01.2015 r. – k. 17 akt rentowych, , zeznania ubezpieczonego J. P. (zapis AV k. 53 akt sądowych).

Przedstawione dowody były podstawą ustalenia powyższego stanu faktycznego, ponieważ nie zawierają sprzeczności, wzajemnie się uzupełniają, tworzą spójną logiczną całość, ich wiarygodność nie została zakwestionowana przez organ rentowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych ( Dz. U. z 2013 r., poz. 170 j.t.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

W myśl art.2 ust. 3 niniejszej ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W przedmiotowej sprawie istota sporu między stronami sprowadzała się zatem do oceny, czy rozwiązanie stosunku pracy z ubezpieczonym nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust.1 pkt. 29 lit. b tej ustawy za przyczyny dotyczące zakładu pracy uważa się między innymi rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w tym przesłuchanie ubezpieczonego, jak również dokumenty zgromadzone w aktach osobowych oraz rentowych, wykazało jednoznacznie, iż stosunek pracy z ubezpieczonym został zakończony wskutek upływu czasu, na który został zawarty, nie zaś z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wobec powyższego ubezpieczony nie spełnił przesłanki wskazanej w treści przepisu art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych wymaganej do przyznania takiego świadczenia.

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji orzeczenia na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. (punkt 1).

W punkcie drugim wyroku, Sąd – na podstawie art. 102 k.p.c. – odstąpił od obciążania ubezpieczonego kosztami postępowania. Sąd, miał na względzie art. 102 k.p.c. stanowiący, iż w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Nie konkretyzuje on pojęcia "wypadków szczególnie uzasadnionych", pozostawiając ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi (por. m.in. postanowienie SN z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Do okoliczności branych pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek zastosowania dyspozycji omawianego przepisu, według doktryny, zaliczyć można nie tylko te związane z samym przebiegiem postępowania, ale również dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony.

W ocenie Sądu, w sprawie niniejszej zachodzą okoliczności pozwalające na zastosowanie powyższego przepisu. W odwołaniu ubezpieczony wskazał na swoją trudną sytuacją materialną, utrzymywanie się jedynie ze świadczeń pomocy społecznej. Obciążanie odwołującego kosztami postępowania w tej sytuacji byłoby więc w ocenie Sądu niesłuszne.

SSO Karolina Chudzinska-Koczorowicz