Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 770/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Roger Michalczyk

Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Bobak

przy udziale oskarżyciela ------

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 roku

sprawy K. P.

obwinionego z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust.1 PRD

na skutek apelacji wniesionych przez obwinionego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Świeciu VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Tucholi

z dnia 3 kwietnia 2013 roku sygn. akt VII W 16/13

uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie umarza; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa;

1

sygn. akt IV Ka 770/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świeciu, VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Tucholi uznano obwinionego K. P.za winnego popełnienia w dniu 22 czerwca 2011r. wykroczenia z art. 92a kw i na podstawie tego artykułu wymierzono jemu karę grzywny w wysokości 200 złotych. W wyroku rozstrzygnięto także o kosztach postępowania.

Apelacje od powyższego wyrok złożyli: obwiniony i jego obrońca.

Obwiniony zaskarżył wyrok w całości i zarzucił obrazę art. 71 §4 kpow w zw. z art. 8 kpow poprzez przeprowadzenie rozprawy w dniu 3 kwietnia 2013r. pod jego nieobecność, w sytuacji, gdy został zawiadomiony telefonicznie przez pracownika sekretariatu sądu o terminie rozprawy wyznaczonym na 13:30 dopiero po godzinie 13:00, co w tak krótkim czasie z przyczyn obiektywnych wykluczało jego stawiennictwo w Sądzie Rejonowym w Tucholi (oddalonym od jego miejsca zamieszkania o blisko 300 km), a zatem Sąd nie mógł uznać jego nieobecności za nieusprawiedliwioną i procedować zaocznie, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia jego prawa do obrony. W konsekwencji, obwiniony domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca obwinionego zaskarżył wyrok w całości i zarzucił:

- obrazę art. 410 kpk w zw. z art. 82§1 kpow w zw. z art. 129b ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym - poprzez oparcie skarżonego rozstrzygnięcia na dowodzie w postaci zdjęcia zarejestrowanego przy użyciu fotoradaru przenośnego ustawionego przez straż gminną w K., mimo iż w dacie, kiedy miało zostać ujawnione wykroczenie, strażnicy straży gminnej nie

2

posiadali uprawnienia do przeprowadzania kontroli prędkości za pomocą urządzeń stacjonarnych, albowiem przepisy wykonawcze wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 129h ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym - jeszcze nie obowiązywały, a zatem do czasu ich wydania upoważnienie ustawowe przyznane strażnikom straży gminnej - pozostawało „martwe", co w konsekwencji powodowało, iż w/w materiał dowodowy nie mógł zostać przez Sąd uznany, jako podstawa do poczynienia na jego podstawie ustaleń faktycznych w zakresie czynu zarzuconego obwinionemu we wniosku o ukaranie.

Na podstawie art. 427§3 kpk w zw. z art. 109§2 kpow obrońca wskazał na nową okoliczność, jaka zaistniała po wydaniu skarżonego wyroku w postaci upływu terminu przedawnienia karalności wykroczenia.

W oparciu o powyższe zarzuty obrońca obwinionego domagał się zmiany wyroku i uniewinnienia obwinionego, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania z uwagi na przedawnienie karalności wykroczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zasadny był zarzut obrońcy obwinionego dotyczący upływu terminu przedawnienia karalności wykroczenia.

Zgodnie z art. 45 § 1 kw karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. W sytuacji, gdy zgodnie z art. 45 § 1 kw karalność wykroczenia ustała, stosownie do wymogu art. 5 § 1 pkt 4 kpw, postępowanie umarza się (vide: wyrok SN z dnia 8.09.2005 roku, V KK 235/2005, OSNSK 2005, poz. 1628).

3

W niniejszej sprawie czyn objęty wnioskiem o ukaranie popełniono w dniu 22 czerwca 2011 roku. W związku z tym, iż postępowanie wszczęte zostało przed upływem roku od daty czynu, jego karalność ustała po upływie dwóch lat od jego popełnienia, tj. w dniu 22 czerwca 2013 roku, co musiało skutkować umorzeniem postępowania.

W tych okolicznościach, Sąd Okręgowy na podstawie art. 436 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw ograniczył rozpoznanie apelacji tylko do ww. uchybienia (nie znajdując jednocześnie podstaw do uniewinnienia obwinionego), albowiem rozpoznanie apelacji w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 118§2 kpow.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13