Sygn. akt. IV Ka 779/13
Dnia 7 października 2013 roku
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski
Sędziowie SO Roger Michalczyk
SO Włodzimierz Wojtasiński - sprawozdawca
Protokolant sekr. sądowy Marcin Białowąs
przy udziale Marty Dydyszko – Lewickiej prokuratora Prokuratury Rejonowej Bydgoszcz – Południe del. do Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy
po rozpoznaniu w dniu 7 października 2013 roku
sprawy P. K.
oskarżonego z art. 271§3 kk w zw. z art. 12 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu
z dnia 22 kwietnia 2013 roku sygn. akt VI K 1013/10,
uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk postępowanie karne wobec oskarżonego umarza; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. R. – Kancelaria Adwokacka w I. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 22 kwietnia 2013r. w sprawie sygn. akt VI K 1013/10 oskarżony P. K. został uznany za winnego tego, że w okresie od 1 października 2004r. do 27 kwietnia 2005r. w I., jako właściciel podmiotu gospodarczego Handel Obwoźny K. P., z siedzibą w I., działając wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi osobami, posłużył się nie mniej niż 72 nierzetelnymi fakturami VAT, wymienionymi w akcie oskarżenia , które nie odzwierciedlały faktycznych zdarzeń gospodarczych
tj. przestępstwa z art.62§2 kks w zw. z art.6§2 kks
i za to na podstawie art.62§2 kks skazany został na karę grzywny w wysokości 70 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł.
Wymierzono oskarżonemu opłatę w kwocie 700 zł, zwalniając go od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.
Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając :
1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, poprzez prowadzenie postępowania przeciwko oskarżonemu P. K. , w sytuacji gdy postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone, a tym samym wystąpiła w niniejszej sprawie przesłanka procesowa powagi rzeczy osądzonej;
2. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, tj. art.410 w zw. z art.424§1 pkt kpk w zw. z art.7 kpk w zw. z art.2§2 kpk, poprzez wskazanie przez sąd meriti dowodów, na podstawie których ustalił stan faktyczny nie odnosząc się do poszczególnych z nich poprzez ich ocenę i przyznanie bądź odmówienie im waloru wiarygodności.
Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez jego uchylenie i umorzenie postępowania, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje :
Zarzut podniesiony w apelacji w punkcie 1, w pełni zasługiwał na uwzględnienie. Zgodzić się należy ze skarżącym, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała negatywna przesłanka procesowa w postaci rzeczy osądzonej przewidziana w art.17§1 pkt 7 kpk.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 4 maja 2010r. w sprawie sygn. akt VI Ks 41/10 oskarżony P. K.został uznany za winnego przestępstwa z art.56§1 kks w zw. z art.6§2 kks, którego przedmiotem były te same faktury, które zostały przyjęte w zaskarżonym wyroku za podstawę uznania oskarżonego za winnego przestępstwa z art.62§2 kks. W przedmiotowej sprawie występuje tożsamość podmiotowo-przedmiotowa zdarzenia historycznego, które było przedmiotem osądu sądu w sprawie VI Ks 41/10, w którym zapadł w dniu 4 maja 2010r. prawomocny wyroku. Wyrokiem tym uznano oskarżonego za winnego tego, że prowadząc w 2004r. i 2005r. w I.działalność gospodarczą w ramach firmy Handel (...)z siedzibą w I.przy ul. (...) (...) naruszył przepisy podatkowe poprzez to, że w I., w prowadzonej dokumentacji i deklaracjach podatkowych VAT-7, złożonych w Urzędzie Skarbowym I., podał nieprawdę, zawyżając podatek naliczony i powodując uszczuplenie w podatku od towarów i usług za ww. okres w wysokości łącznej 298.980 zł, tj. czynu z art.56§2 kks w zw. z art.6§2 kks.
Wyrokiem tym przyjęto inną kwalifikację prawną czynu niż w przedmiotowej sprawie, jednakże w obydwu czynach oskarżonemu przypisano posługiwanie się tymi samymi fakturami. Stawianie zarzutu w postaci posługiwania się przedmiotowymi fakturami VAT, co przewiduje art.62§2 kks, w sytuacji gdy wcześniej sprawcy przypisano przestępstwo z art.56§2 kks czyni ten zarzut współukaranym i nie podlegającym odrębnemu ukaraniu.
Mając powyższe na uwadze, zaskarżony wyrok uchylono i postępowanie karne wobec oskarżonego umorzono na podstawie art.17§1 pkt 7 kpk.
Kosztami procesu obciążono Skarb Państwa, zgodnie z art.632 pkt 2 kpk.