Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Cezary Wieczorek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Zięba

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 25 lutego 2013 roku znak: (...)

z dnia 18 marca 2013 roku znak: (...)

w sprawie J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o emeryturę

o d d a l a odwołania od zaskarżonych decyzji.

Sygn. akt IV U 414/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 września 2013 roku

Decyzją z dnia 25 lutego 2012 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. – powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 z zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. nr 8 poz. 43 z zm.) odmówił J. G. przyznania emerytury. Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że J. G. na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnił okresy składkowe, nieskładkowe w wymiarze 11 lat 4 miesięcy i 1 dzień - w tym 11 lat 3 miesiące i 27 dni pracy w warunkach szczególnych. Wobec tego odwołujący nie legitymuje się zarówno 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, jak również okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącym co najmniej 15 lat.

Decyzją z dnia 18 marca 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 z zm.) oraz przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. nr 97, poz. 674 ze zm.) odmówił J. G. przyznania emerytury, ponieważ nie udowodnił on na dzień 31 grudnia 2008 roku, 30 letniego okresu składkowego i nieskładkowego, tylko 21 lat 4 miesiące i 8 dni. Nadto ZUS dodał, iż nie przyjęto okresów służby wojskowej w charakterze żołnierza zawodowego od 25 września 1969 roku do 12 maja 1987 roku ponieważ z tego tytułu odwołujący posiada ustalone prawo do emerytury wojskowej.

Od powyższych decyzji odwołał się J. G. zarzucając decyzji z dnia 25 lutego 2013 roku to, że ZUS nie uwzględnił całego okresu pracy nauczycielskiej od 1 września 1987 roku do 31 stycznia 2013 roku. Natomiast w okresie od 25 września 1969 roku do 12 maja 1987 roku pełnił służbę wojskową. ZUS bezpodstawnie ustalił, że w warunkach szczególnych pracował tylko 11 lat. Natomiast decyzji z dnia 18 marca 2013 roku zarzucił to, że jako nauczyciel pracował 25 lat i 5 miesięcy, a nie jak ustalił organ rentowy 21 lat, 4 miesiące.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy powołując na argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący się stan faktyczny:

J. G. ur. (...) w okresie od 25 września 1969 roku do 12 maja 1987 roku odbywał służbę wojskową w charakterze żołnierza zawodowego i z tego tytułu ma przyznaną emeryturę wojskową. Następnie odwołujący w okresie od 1 września 1987 roku do 31 stycznia 2013 roku był zatrudniony w Zespole Szkół (...) w N. na stanowisku nauczyciela.

dowód: świadectwo pracy k. 9 akt ZUS, decyzja o ustaleniu emerytury wojskowej k. 37-39 akt ZUS

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w sprawie, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania J. G. nie zasługują na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie czy odwołujący się spełnia przesłanki do przyznania emerytury.

W związku z tym, że J. G. nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego (tj. 65 lat), jest osobą urodzoną po 31 grudnia 1948 roku i w dacie wydania zaskarżonej decyzji miał ukończone 62 lat - należało rozważyć czy spełnia przesłanki do przyznania wcześniejszej emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153 poz. 1227 z zm.). Stosownie do tego przepisu ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, tj. 20 lat w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn.

Stosownie do ust. 2 cytowanego przepisu emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, jak również rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Zgodnie z ust. 2 art. 32 cyt. ustawy dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Jak słusznie uznał organ rentowy odwołujący nie wykaże przesłanek do przyznania świadczenia z tytułu pracy w szczególnych warunkach ponieważ staż pracy jest weryfikowany na dzień 1 stycznia 1999 roku. Po 1 stycznia 1999 roku organ rentowy nie może odwołującemu się doliczyć stażu pracy nauczycielskiej. Wobec tego przy weryfikacji świadczenia z tytułu pracy w szczególnych warunkach bez znaczenia jest fakt, że po tej dacie odwołujący pracował jako nauczyciel aż do 2013 roku.

Nadto ZUS nie może też na prawo do świadczenia doliczyć odwołującemu się czynnej służby wojskowej, gdyż od 1 czerwca 1988 roku odwołujący się ma ustalone prawo do emerytury wojskowej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust 2 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 lit. a-e i g, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2.

W myśl art. 6 ust 1 pkt 4 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okres czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby są okresami składkowymi.

Przepis art. 2 ust 2 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi, że świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują również żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa lub utracili prawo do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, oraz członkom rodzin pozostałym po tych osoba.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lipca 2012 roku II UK 326/11, LEX nr 1274973 wskazał, że nie ma żadnych prawnych podstaw, do wliczenia okresu służby wojskowej ponownie przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W niniejszej sprawie odwołujący powoływał się też na naukę w szkole chorążych w latach 1969 – 1971 i studia w (...) w L. w latach 1975 – 1978. W kwestionariuszu dotyczącym okresów ubezpieczenia wskazał, że od 25 września 1969 roku pełnił służbę wojskową. Wskazać należy, iż studia w (...) w L. były zaliczone do czynnej służby wojskowej. Jego wysługa w wojsku wynosi 20 lat, 4 miesiące i 28 dni. Z decyzji o ustaleniu emerytury wojskowej wynika, że okres nauki w szkole chorążych i studia w L. zostały uwzględnione na prawo do tej emerytury. J. G. służbę wojskową ma liczoną od 25 września 1969 roku do 12 maja 1987 roku. Okresów tych nie można obecnie zaliczyć na prawo do świadczeń, których przyznania domaga się odwołujący w przedmiotowej sprawie.

Z tych samych przyczyn nie można także odwołującemu się doliczyć służby wojskowej przy weryfikacji stażu pracy z Karty Nauczyciela. W niniejszej sprawie staż nauczycielski jest liczony odwołującemu się od 1 września 1987 roku. Organ rentowy zasadnie w decyzji z dnia 25 lutego 2013 roku zaliczył odwołującemu staż pracy na stanowisku nauczyciela tylko do 31 grudnia 1998 roku. Odwołujący nie wykazał 25 lat ubezpieczenia, w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W ocenie Sądu okres służby wojskowej nie może być ponownie liczony na prawo do świadczenia, którego dotyczą zaskarżone decyzje organu rentowego. Odwołujący się nie spełnia zatem warunków do przyznania emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Odnosząc się natomiast do żądania odwołującego o przyznanie emerytury nauczycielskiej należy podkreślić, iż wbrew dyspozycji normy art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. nr 97, poz. 674 ze zm.) odwołujący nie wykazał 30 lat ogólnego ubezpieczenia. Przepis ten wyraźnie stanowi, że nauczyciele mający trzydziestoletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze, zaś nauczyciele szkół, placówek, zakładów specjalnych oraz zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich - dwudziestopięcioletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze w szkolnictwie specjalnym, mogą - po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy - przejść na emeryturę. Zatem również i w tym przypadku okres służby wojskowej nie może być ponownie doliczony odwołującemu na prawo do świadczenia.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd - na zasadzie 477 ^{( 14)} § 1 kpc oddalił odwołania J. G. od zaskarżonych decyzji.