Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział II Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Katarzyna Jakubowska – Pogorzelska

Protokolant: Paulina Goździk

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. Z. oraz małoletniego M. Z. (1) reprezentowanemu przez przedstawiciela ustawowego K. Z.

przeciwko (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.

o odszkodowanie i zadośćuczynienie

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. na rzecz powódki K. Z. kwotę 40 000 (czterdzieści tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia

2.  umarza postępowanie w zakresie żądania zasądzenia kwoty 2000 (dwóch tysięcy) złotych

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

4.  zasądza od powodów K. Z. i M. Z. (1) na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. kwotę 7 200 (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu

5.  nakazuje ściągnąć z kwoty zasądzonej w punkcie 1 wyroku na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie kwotę 5 000 (pięć tysięcy) złotych tytułem części nieuiszczonej opłaty sądowej

Sygn. akt II C 802/10

UZASADNIENIE

Powodowie K. Z. oraz małoletni M. Z. (1) reprezentowany przez matkę K. Z. wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 563.600 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty z czego kwotę 440.742,50 zł na rzecz K. Z. oraz 120.082,50 zł na rzecz M. Z. (1) tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z zatruciem pokarmowym powódki oraz jej męża M. Z. (2) w trakcie przyjęcia weselnego w dniu 23 czerwca 2007 roku (pozew k 2-11, pismo precyzujące stanowisko k 76-78, stanowisko zajęte na rozprawie k 365, k 402, załącznik do protokołu k 403-415, oświadczenie przedstawiciela ustawowego k 79).

Pozwany (...) Sp. z o.o. w W. wniósł o oddalenie powództwa (odpowiedź na pozew k 43-54, stanowisko zajęte na rozprawie k 402, załącznik do protokołu k 416-426, pismo procesowe k 91-95).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2007r. powódka zawarła związek małżeński z M. Z. (2). Tego samego dnia bezpośrednio po uroczystości zaślubin odbyło się wesele małżonków w restauracji (...) przy ul. (...) w W., prowadzonej przez pozwaną spółkę. W weselu uczestniczyło 111 osób. Koszt zorganizowania przyjęcia wyniósł 21.000 zł. W trakcie wesela powódka oraz jej mąż ulegli zatruciu pokarmowemu Salmonellą. Pierwsze objawy zatrucia pojawiły się u powódki już w trakcie wesela kiedy to zaczęła odczuwać bóle brzucha. Z czasem objawy zaczęły się nasilać. Po weselu, które zakończyło się ok. 6 rano powódka wraz z mężem udali się na poprawiny. W tym czasie pojawiły się u powódki wymioty, biegunka a później także wysoka gorączka. Na podobne objawy skarżyli się także inni goście weselni, w efekcie czego poprawiny mimo starannego przygotowania nie udały się bowiem goście zamiast częstować się potrawami czekali w kolejce do ubikacji. Po konsultacji lekarskiej powódka we wtorek trafiła do Szpitala (...) przy ul. (...) w W. gdzie spotkała kolejnych gości weselnych. W szpitalu zrobiono powódce badania, które wykazały obecność pałeczek Salmonelli typhimurium, podawano leki w formie kroplówek. Powódka spędziła w szpitalu 7 dni. Przez pierwsze trzy dni z uwagi na bardzo wysoką gorączkę, biegunkę oraz torsje nie miała praktycznie kontaktu z otoczeniem. Towarzyszyło jej upokorzenie związane z niekontrolowanymi wymiotami i wypróżnieniami, codziennie miała wykonywane badania związane z pobieraniem wymazu z odbytu. Po raz pierwszy była w stanie umyć się dopiero 5 dniach od przyjęcia.

U męża powódki M. Z. (2) nie pojawiły się objawy zatrucia, jednak także on nie czuł się dobrze. Regularnie odwiedzał żonę w szpitalu, był także w stałym kontakcie z innymi gośćmi, u których pojawiły się objawy choroby. W sumie na zatrucie Salmonellą zachorowały 34 osoby uczestniczące w weselu, z czego 8 osób było hospitalizowanych. Wśród osób zarażonych było dziecko w wieku 12 lat i kobieta w ciąży. Czynnikiem etiologicznym stwierdzonym w badaniach laboratoryjnych o osób chorych była pałeczka Salmonella z gr. B Typhimurium. Zatruciu uległ także jeden z pracowników pozwanej, który w dniu poprzedzającym wesele spożył niewielką ilość tatara. W związku z zatruciem kilkudziesięciu osób uczestniczących w przyjęciu powódka oraz jej mąż spotkali się z negatywnymi komentarzami a ich wesele do chwili obecnej kojarzy się źle i wywołuje przykre wspomnienia. Wśród gości weselnych byli zarówno członkowie rodziny pary młodej, jak również osoby z kręgu osób zawodowo zwianych z małżonkami, szefostwo męża powódki, ważni klienci biznesowi. Po wyjściu ze szpitala powódka jeszcze przez dwa tygodnie pozostawała na zwolnieniu lekarskim. Z powodu choroby powódka nie pojawiła się na ważnej dla niej gali związanej z nagradzaniem marek, za którą była odpowiedzialna jako dyrektor do spraw kontaktów z klientami. W wyniku zatrucia straciła na wadze, musiała stosować specjalną dietę, nie miała możliwości cieszenia się nocą poślubną. Małżonkowie byli także zmuszeni do przełożenia terminu podróży poślubnej, w którą ostatecznie udali się 2 miesiące po ślubie.

Przed zorganizowaniem przyjęcia weselnego powódki Restauracja (...) uzyskał wszelkie wymagane zgody do prowadzenia działalności oraz przechodził kontrole w zakresie stanu sanitarnego.

W dniu 25 czerwca 2007r. w lokalu pozwanego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny przeprowadził kontrolę, która wykazała zły stan sanitarno – higieniczny tj. w pomieszczeniach kuchni brudne zmywalne ściany, brudne otwory wentylacyjne w kuchni „zimnej”, cukierni oraz magazynie artykułów suchych, brak mydła przy umywalce w.c. dla pracowników, trzech pracowników posiadało otwarte niezabezpieczone rany na dłoniach, nieprawidłową segregację surowców, półproduktów i gotowych potraw w urządzeniach chłodniczych, surowce, półprodukty, gotowe potrawy nie były zabezpieczone przed zanieczyszczeniem, nieprawidłowe były warunki przechowywania gotowych potraw gdyż temperatura w chłodni wynosiła 11 °C zamiast maksymalnie 4°C, jeden z pracowników który brał udział w przygotowywaniu potraw w kuchni „zimnej” był nosicielem Salmonella z gr. B Typhimurium. Bezpośrednią przyczyną zakażenia były produkty serwowane na przyjęciu.

Mąż powódki M. Z. (2) zmarł 16 grudnia 2009 roku po narodzinach pierwszego dziecka M. Z. (1) ur. (...). Spadek po M. Z. (2) nabyli po ½ części żona K. Z. oraz M. Z. (1)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji medycznej k 14, decyzji k 55, arkusza oceny k 56-57, protokołu kontroli k 58-59, zobowiązania do zapłaty k 61, nekrologu k 62, zaświadczenia k 66, odpisu skróconego aktu zgonu k 86, postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku k 87, odpisu skróconego aktu urodzenia k 88, dokumentów z akt postępowania Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego: opracowania ogniska k 105-108, formularza oddziału epidemiologii k 109-110, decyzji k 111, notatki służbowych k 112, 113, wniosku k 116, protokołu kontroli sprawdzającej z 25.07.2007r k 117-120, protokołu kontroli sprawdzającej z 16.07.2007r k 124-127, protokołu kontroli sprawdzającej z 11.07.2007r. z zał. k 131-136, upomnienia z 3.07.2007r k 137, protokołu kontroli sprawdzającej z 02.07.2007r k 142-146, decyzji o zawieszeniu działalności z 29.06.200r. k 147-148, raportu z badań pracowników k 149, protokołu pobrania próbek żywności k 150-152, oceny jakości k 153, protokołu kontroli sprawdzającej z 27.06.2007r k 156-159, oświadczenia K. W. k 162, protokołu wykonania usługi k 161, protokołu kontroli sanitarnej z 25.06.2007r k 164-171, raportów z badań na obecność Salmonelli k 174-188, sprawozdań z badań k 189-198, raportów z badań na obecność salmonelli k 319, karty informacyjnej leczenia szpitalnego powódki k 319, zawiadomienia o przestępstwie, opinii sądowo lekarskiej z akt 4 Ds. 68/10/5 k 319, opinii pisemnej oraz ustnej biegłej K. (k 15-24, 471-474v), zeznań świadków G. S. ( k 280-284), S. Ż. (k 284-287), B. C. (k 287-290), M. F. (k 362-365), M. B. (k 389-391), przesłuchania powódki K. Z. (k391- 398), przesłuchania członka zarządu pozwanej spółki (...) ( k 398-400).

Zgromadzone w aktach sprawy dokumenty prywatne nie były kwestionowane pod kątek ich zgodności z oryginałami. Nie były też kwestionowane kserokopie dokumentów załączonych do pism procesowych pełnomocników stron, które pozwoliły na dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie art. 230 k.p.c. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania złożone przez świadków, wśród których były osoby uczestniczące w uroczystości weselnej, a więc opierające się na własnych spostrzeżeniach. Ich zeznania były w pełni spójne, przekonujące i logiczne, zgodne ze zgromadzonymi dokumentami. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które mogłyby podważać ich wiarygodność.

W zakresie wniosków co do przyczyn zatrucia Salmonellą Sąd oparł się na opinii ustnej biegłej prof. dr. hab. D. K., która potwierdziła wywody zawarte w jej opinii pisemnej sporządzonej na potrzeby postępowania karnego (k 15 i nast.). Opinia została sporządzona w sposób szczegółowy, rzeczowy, i rzetelny. Wywody oraz wnioski opinii są logiczne i przekonujące jeśli chodzi o przyczyny zarażenia Salmonellą podczas przyjęcia weselnego zorganizowanego przez pozwaną spółkę i to niezależnie od tego, że brak było możliwości udzielenia jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o wskazanie źródła zakażenia. Jak wskazała biegła jedynym stuprocentowym dowodem na wskazanie produktu, który spowodował zakażenie byłoby bowiem przeprowadzenia badań mikrobiologicznych tego produktu, co jednak nie było możliwe z uwagi na brak próbek produktów serwowanych na przyjęciu. Pierwsze czynności zostały podjęte przez pracowników (...) zostały przeprowadzone na skutek zgłoszenia w dniu 25 czerwca 2007r. Za uwzględnieniem opinii przemawia także wiedza i doświadczenie biegłej, która oprócz posiadanego stopnia naukowego ma również bogate doświadczenie praktyczne w zakresie zapewniania bezpieczeństwa żywności. Od roku 1996 prowadzi szkolenia z tym związane jak również uczestniczyła ona we wdrażaniu systemu (...) i dobrych praktyk. Jest ona rzeczoznawcą Stowarzyszenia (...) oraz audytorem systemu (...) tego stowarzyszenia. Jako audytor kilka razy do roku odwiedza zakłady produkcji, prowadząc audyt. Prowadzi badania dotyczące zagrożeń mikrobiologicznych żywności. Jest kierownikiem Zakładu (...) w W..

Za miarodajne Sąd uznał także zeznania złożone przez powódkę K. Z., które korespondowały z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami.

Zeznania złożone przez członka zarządu pozwanej spółki (...) niewiele wniosły do sprawy bowiem nie dysponowała ona szczegółową wiedzą na temat przebiegu choroby u powódki, jej męża oraz gości weselnych, i skutków tego zatrucia, zaś co do przyczyn zakażenia zeznania nie mogły być uznane za przydatne. W tym zakresie Sąd oparł się na zgromadzonych dokumentach oraz opinii biegłego.

Sąd pominął zgłoszone przez pełnomocnika pozwanego wydruki z internetu ( k 484-486) jako pozbawione waloru dowodowego. Dowód z kserokopii dokumentu w postaci protokołu zeznań świadka B. W. ( k 488-491), która była pracownikiem Państwowej Stacji Sanitarno- Epidemiologiczej nie był z kolei przydatny do ustalenia mechanizmu zakażenia Salmonellą, gdyż wnioskowanie w tym zakresie należy do biegłego nie zaś świadka. Biegła K. w sposób szczegółowy odniosła się do tej kwestii, wyjaśniając mechanizm zakażenia krzyżowego, wynikającego z nakładania się kilku przyczyn w postaci nosicielstwa Salmonelli przez pracownika kuchni, braku higieny, nieprawidłowych warunków przygotowania i przechowywania surowców i potraw, uchybień w łańcuchu dostawy mięsa.

Do sprawy nie wniósł nic dowód w postaci protokołu zeznań pracownicy pozwanego M. C. ( k 493).

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie pozwu dotyczyło odszkodowania oraz zadośćuczynienia w związku z rozstrojem zdrowia powódki i jej nieżyjącego już męża M. Z. (2), jak również zadośćuczynienia za naruszenie ich dóbr osobistych przez pozwanego związanych z zatruciem Salmonellą ich oraz ich gości na przyjęciu weselnym zorganizowanym przez pozwaną spółkę w dniu 23 czerwca 2007r. Wskazać jednocześnie należy, że powodowie nie wskazywali ażeby śmierć M. Z. (2) miała jakikolwiek związek z tym zdarzeniem, co było okolicznością bezsporną. Obecnie powódka dochodziła zarówno roszczeń należnych jej bezpośrednio, jak również wynikających z nabycia spadku po M. Z. (2) przez nią oraz małoletniego M. Z. (1). Obydwoje powodowie nabyli bowiem spadek po M. Z. (2) po ½ części.

Obydwoje powodowie byli reprezentowani w niniejszym postępowaniu przez profesjonalnego pełnomocnika (k 12, 442, 443), który sprecyzował co składa się na dochodzoną przez powodów kwotę 563.600 zł (pismo procesowe k 77, protokół rozprawy z 4.01.2013r k 365, pismo procesowe k 452).

Powodowie wnosili o zasądzenie na rzecz powódki K. Z. kwoty 360 zł z tytułu kosztów leczenia, badań lekarskich oraz zapewnienia ochrony medycznej starszej córce powódki, 500 zł z tytułu kosztów specjalistycznych diet rehabilitacyjnych mających na celu wyeliminowanie nosicielstwa pałeczek Salmonelli, 1.800zł z tytułu utraconych zarobków w związku z miesięcznym zwolnieniem lekarskim powódki, 425 zł z tytułu utraconych zarobków jej męża w związku z korzystaniem z tygodniowego zwolnienia lekarskiego, 50.000 zł z tytułu odszkodowania za utratę przez powódkę możliwości rozwoju zawodowego wynikającą z nieobecności na kluczowych dla jej kariery wydarzeniach, 50.000 zł z tytułu odszkodowania za długotrwałą nieobecność męża powódki w pracy, pogorszenie relacji z obecnymi na weselu klientami, utratę bonusa rocznego, 50.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za brak możliwości wykorzystania przez powódkę i jej męża urlopów wypoczynkowych, wykorzystanych na walkę z chorobą, zadośćuczynienie za niemożność wyjechania w podróż poślubną, 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia za brak możliwości, wynikających z zaleceń medycznych zrealizowania planów poczęcia dziecka w miesiącach bezpośrednio następujących po ślubie oraz wynikający z tego całkowity rozstrój osobistych planów życiowych na najbliższy rok licząc od daty wesela, 150.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za brak możliwości normalnego i godnego przeżywania własnego ślubu, wesela, nocy poślubnej, miesiąca miodowego oraz podróży poślubnej, 40.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za cierpienia powódki wynikające z ciężkiego przebiegu zatrucia pokarmowego, za pobyt w szpitalu zakaźnym w bardzo ciężkich warunkach. Żądanie pozwu obejmowało zasądzenie na rzecz powoda M. Z. (1) kwoty 425 zł z tytułu utraconych zarobków z tytułu tygodniowego zwolnienia lekarskiego M. Z. (2) jak również powodowie dochodzili zasądzenia na ich rzecz (w ¾ części na rzecz K. Z. i ¼ na rzecz M. Z. (1)) kwoty 2.640 zł z tytułu kosztów komunikacji, dojazdów, telefonów i faksów, kwoty 53.300 zł z tytułu kosztów przygotowania ceremonii ślubnej, przyjęcia weselnego, środków transportu, strojów, innych koniecznych wydatków ślubnych i weselnych, które zostały utracone w wyniku ostatecznego wyniku przyjęcia weselnego, jak również po ½ części na rzecz obydwojga powodów kwoty 10.000 zł z tytułu odszkodowania za prowadzenie przez męża powódki dwutygodniowej akcji informacyjno- pomocowej dla rodzin obojga nowożeńców oraz przyjaciół , 24h/ dobę 7 dni w tygodniu (k 10, k 365, k 452).

Odnośnie podstawy prawnej dochodzonych roszczeń wskazać należy, że niewątpliwie męża powódki M. Z. (2) łączyła z pozwaną spółką umowa, mająca za przedmiot przygotowanie i organizację przez pozwaną przyjęcia weselnego w dniu 23 czerwca 2007r. za kwotę 21.000 zł, która stanowiła zobowiązanie wzajemne zamawiającego. Wskazuje na to treść zobowiązania do zapłaty z 24.06.2007r. Z materiału dowodowego nie wynikało natomiast ażeby stroną tej umowy była powódka. Nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwanego stanowiło podstawę do dochodzenia odszkodowania na podstawie art. 471 k.c. zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przepis ten wprowadza zatem domniemanie że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania wynika z okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Jednakże w zależności od tego czy odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy czy też ryzyka, muszą być spełnione dalsze jeszcze przesłanki określone w przepisach art. 472 i nast. kodeksu cywilnego). Podstawową okolicznością, za którą dłużnik ponosi odpowiedzialność jest zgodnie z art. 472 k.c. niezachowanie należytej staranności co należy rozpatrywać w kategoriach winy dłużnika. W tym przypadku wierzyciela obciąża obowiązek wykazania iż nastąpiło nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika w następstwie czego (związek przyczynowy) poniósł on określoną szkodę majątkową lub niemajątkową.

Niekiedy nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika może jednak stanowić zarazem czyn niedozwolony co prowadzi do zbiegu odpowiedzialności kontraktowej i deliktowej. Zgodnie bowiem z art. 443 k.c. okoliczność, że działanie lub zaniechanie, z którego szkoda wynikła, stanowiło niewykonanie lub nienależyte wykonanie istniejącego uprzednio zobowiązania, nie wyłącza roszczenia o naprawienie szkody z tytułu czynu niedozwolonego, chyba że z treści istniejącego uprzednio zobowiązania wynika co innego. Powodowie wskazując na odpowiedzialność pozwanego, powoływali się na fakt zatrucia Salmonellą, do którego doszło podczas konsumpcji potraw serwowanych na weselu w dniu 23 czerwca 2007 roku. Wykazanie w toku niniejszego procesu powyższej okoliczności przemawiałoby za uznaniem, iż w tym przypadku nastąpił zbieg kontraktowej i deliktowej odpowiedzialności pozwanej spółki a bez znaczenia stałaby się okoliczność, że stroną umowy (zamawiającym) był jedynie nieżyjący już mąż powódki M. Z. (2). W każdym bowiem przypadku pozwana ponowiłaby odpowiedzialność za szkodę wynikającą z zatrucia, pozostającą w normalnym związku przyczynowym z działaniem lub zaniechaniem pozwanej, z tą wszakże różnicą, że w przypadku odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego szkoda obejmowałaby nie tylko szkodę majątkową (poniesione straty i utracone korzyści) lecz również szkodę o charakterze niemajątkowym (zadośćuczynienie). Podstawą prawną żądania zadośćuczynienia stanowiłby art. 445 § 1 k.c. zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W przypadku żądania zadośćuczynienia § 3 art. 445 k.c. wskazuje jednak, że roszczenie to przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego. Biorąc pod uwagę, że roszczenie nie zostało uznane przez pozwanego a powództwo zostało wytoczone już po śmierci M. Z. (2), roszczenie o zadośćuczynienie z tytułu rozstroju zdrowia jakiego doznał M. Z. (2) nie może być skutecznie dochodzone przez spadkobierców.

Powracając do przesłanek odpowiedzialności pozwanego kluczowego znaczenia nabiera zatem kwestia ustalenia czy pozwany swoim zawinionym działaniem lub zaniechaniem spowodował zatrucie Salmonellą powódki oraz jej męża. W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie pozwala na wysnucie wniosku graniczącego z pewnością, że do zatrucia doszło podczas przyjęcia weselnego w dniu 23 czerwca 2007r. zorganizowanego przez pozwanego. Na powyższe wskazują ustalone fakty, chronologia zdarzeń oraz zasady logicznego rozumowania. Należy zgodzić się z biegłą D. K. co do tego, że ustalenie ze 100% pewnością, który konkretnie produkt spowodował zatrucie Salmonellą możliwe byłoby jedynie w oparciu o badanie mikrobiologiczne tego produktu, co jest niemożliwe z uwagi na brak próbek żywności użytej do produkcji potraw serwowanych podczas przyjęcia. Próbki takie nie zostały zachowane i nie istniały również w chwili przystąpienia do czynności przez pracowników (...) w dniu 25 czerwca 2007r. Pałeczek Salmonelli nie wyhodowano na materiale pobranym tego dnia do badań, co nie oznacza przecież, że źródło takie nie istniało w dniu 23 czerwca 2007 r. Sąd w pełni podziela wywody biegłej D. K. w tym zakresie. Wskazać należy, że ze 111 osób uczestniczących w uroczystości weselnej, zachorowały 34 osoby, z czego 8 osób było hospitalizowanych. U osób tych stwierdzono, iż przyczyną zachorowania była pałeczka Salmonelli. Także zatruciu Salmonellą uległ jeden z pracowników pozwanego. Zatrucie tych osób musiało być związane z tym co osoby te robiły wcześniej. Jak to zostało ustalone, po uroczystości zaślubin bez uprzedniego toastu, osoby te udały się bezpośrednio do restauracji (...) gdzie spożywały serwowane produkty. Nie wszystkie osoby, u których stwierdzono obecność Salmonelli uczestniczyły także w poprawinach, które odbyły się 24 czerwca 2007r. Co więcej, u części osób pierwsze dolegliwości pojawiły się już w trakcie wesela (mąż świadka B. C., powódka K. Z.). Jednocześnie pojawienie się objawów zachorowania w różnym czasie po kilku lub kilkunastu godzinach od spożycia jest zjawiskiem normalnym, zależnym od rodzaju spożytego produktu, ilości bakterii w tym produkcie, poziomu odporności danej osoby, ilości i rodzaju innych spożywanych produktów (np. alkoholu). Po drugie za przyjęciem, iż do zatrucia doszło podczas wesela w (...) przemawiają istotne nieprawidłowości, jakie miały miejsce w procesie przygotowania potraw. Należy do nich zaliczyć po pierwsze złe warunki sanitarne, niewłaściwą temperaturę przechowywania produktów (chłodni), stwierdzenie nosicielstwa pałeczek Salmonelli u jednego z pracowników kuchni pozwanego i brak mydła w toalecie dla pracowników, co prowadzi do wniosku, że pracownicy nie mieli możliwości właściwej dezynfekcji dłoni. Za karygodny należy jednocześnie uznać fakt dopuszczenia do pracy w kuchni osoby będącej nosicielem Salmonelli i to niezależnie od tego czy osoba ta brała bezpośredni udział w przygotowaniu potraw. Niezależnie więc od pierwotnego źródła istnienia Salmonelli w lokalu możliwe było zanieczyszczenie krzyżowe przez przeniesienie pałeczek na powierzchnie mające kontakt z żywnością czy też samą żywność. Do tego dochodzi kolejna możliwa przyczyna w postaci nienależytego transportu mięsa (brak agregatu chłodniczego) przez dostawcę. Okoliczność ta obciąża pozwanego. Biorąc zatem pod uwagę jednoczesne istnienie tak wielu możliwych źródeł zatrucia Salmonellą w procesie przygotowania potraw przez pozwanego, w zestawieniu z niewątpliwym faktem zatrucia tą właśnie bakterią aż 34 spośród 111 osób uczestniczących w przyjęciu nie może być zdaniem Sądu wątpliwości co do tego, że do zatrucia doszło podczas przyjęcia zorganizowanego przez pozwanego a tym samym, że pozwany ponosi odpowiedzialność za skutki zatrucia zarówno na płaszczyźnie wyznaczonej przez art. 415 k.c. (w zw. z art. 416 k.c.) jak i art. 471 k.c.

Żądanie pozwu nie mogło być jednak uwzględnione w takim zakresie jak żądali tego powodowie. Stosownie do art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. § 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Wykazanie zarówno związku przyczynowego, jak i wysokości szkody obciąża stronę powodową zgodnie z art. 6 k.c. Tymczasem powodowie reprezentowani przez pełnomocnik profesjonalnego nie przedstawili jakichkolwiek dowodów na okoliczność wykazania wysokości szkody powstałej tak po stronie M. Z. (2) jak i K. Z.. Nie zostały zgłoszone żadne dowody z dokumentów ani nawet wskazane podstawy wyliczenia dochodzonych strat i korzyści. Nawet w przybliżeniu nie przedstawiono uzasadnienia sposobu ich wyliczenia, a twierdzenia co do wskazywanych w pismach procesowych kwot były czysto gołosłowne. Wobec nieudowodnienia tych okoliczności żądanie w tym zakresie podlegało oddaleniu. Brak było jednocześnie podstaw do zastosowania art. 322 k.p.c. bowiem nie zachodziła sytuacja tego rodzaju, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania było niemożliwe lub nader utrudnione. W ocenie Sądu przepis powyższy nie zwalniał strony powodowej z inicjatywy dowodowej. Dotyczy to żądania z punktów 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 14 (pismo k 452).

Nieuzasadnione było także żądanie zapłaty kwoty 53.300 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych na „przygotowanie ceremonii ślubnej, przyjęcia weselnego, środków transportu, strojów, innych koniecznych wydatków ślubnych i weselnych, które zostały utracone wyniku ostatecznego wyniku przyjęcia weselnego” (pkt. 4 pismo j.w.). Po pierwsze jak wynika z materiału dowodowego powódka ani jej małżonek nie dokonali pełnej płatności za usługę zgodnie ze zobowiązaniem zapłaty sformułowanym w dniu 24.06.2007r ( k 61). Po drugie zaś zauważyć należy, że doszło do zawarcia związku małżeńskiego przez powódkę i M. Z. (2), odbył się ślub, o którego uroczystą oprawę zadbali państwo młodzi, młoda para wystąpiła w wyszukanych, eleganckich strojach, odbyło się wesele. W świetle powyższego Sąd nie znajduje podstaw do zasądzenia od pozwanego zwrotu kosztów z tego tytułu, a poniesione wydatki nie tylko że nie zostały udowodnione co do wysokości, to również nie mogą być oceniane w kategoriach poniesionej szkody, jak również brak jest związku przyczynowego miedzy ewentualną szkodą a zatruciem Salmonellą.

Za uzasadnione w części było natomiast żądanie powódki w zakresie zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną wywołaniem u niej zatrucia pokarmowego. Podstawę prawną roszczenia stanowił w tym przypadku powołany wyżej art. 445 k.c. Przyznane zadośćuczynienie winno rekompensować uszczerbek niemajątkowy doznany przez poszkodowanego, który wyraża się ogółem cierpień, negatywnych odczuć, doznanych dolegliwości. Sąd miał w tym zakresie na uwadze charakter (gorączka, torsje, biegunka, omdlenia, osłabienie), rozmiar, czas trwania dolegliwości u powódki (pierwsze pięć dni z objawami), konieczność hospitalizacji w związku z chorobą (przez okres ponad tygodnia) w połączeniu z rodzajem wykonywanych zabiegów (kroplówki, pobieranie wymazów do badania kału), stres powódki związany z własną chorobą, konieczność stosowania diety i ograniczenia stąd wynikające. Na sytuację powódki i wynikające stąd cierpienia psychiczne wpływały także brak możliwości pełnego uczestniczenia przez nią w uroczystości weselnej z uwagi na złe samopoczucie, jak również w poprawinach, brak możliwości wyjazdu w zaplanowaną po uroczystości podróż poślubną. Powyższe okoliczności uzasadniają przyznanie na jej rzecz zadośćuczynienia pieniężnego w wysokości 20.000 zł. Żądanie powódki w tym zakresie było stanowczo zbyt wygórowane.

Żądanie zadośćuczynienia po części mogło także znajdować uzasadnienie w treści art. 448 k.c. w związku z naruszeniem dóbr osobistych powódki. W odniesieniu do żądań przysługujących z tego tytułu mężowi powódki, aktualne pozostaje natomiast powołanie się na treść art. 445§ 3 k.c. w zw. z art. 448 k.c. Chociaż pełnomocnik powódki nie wskazał wprost na przepisy dotyczące ochrony dóbr osobistych jako podstawę prawną powództwa to jednak uczynił to w sposób pośredni, odwołując się do kazusu związanego ze sprawą toczącą się przez Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości z powództwa S. L. przeciwko (...) dotyczącą zadośćuczynienia za zmarnowany urlop czyli rekompensaty szkody niemajątkowej powstałej wskutek naruszenia dobra osobistego w postaci prawa do wypoczynku.

Wskazać należy, że art. 23 k.c. określa katalog dóbr osobistych w postaci zdrowia, wolności, czci, swobody sumienia, nazwiska lub pseudonimu, wizerunku, tajemnicy korespondencji, nietykalności mieszkania, twórczości naukowej, artystycznej, wynalazczej i racjonalizatorskiej, które pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach, przy czym jak wynika z brzmienia powyższego przepisu, wyliczenie to ma charakter przykładowy co w praktyce sądowej doprowadziło do zdefiniowania dóbr osobistych nie wymienionych wprost w przepisach np. kult pamięci zmarłego. W cenie Sądu okoliczności faktyczne sprawy pozwalają na uznanie, że w wyniku doprowadzenia przez zaniedbania pozwanego do zatrucia znacznej ilości gości weselnych doszło do naruszenia dóbr osobistych powódki w postaci dobrego imienia i spokoju. Zbędne jest natomiast podejmowanie próby konstruowania na potrzeby niniejszego procesu innego rodzaju dóbr osobistych podlegających ochronie. W ocenie Sądu dobrem takim nie jest przynależne osobie wstępującej w związek małżeński prawo do przeżycia nocy poślubnej, poczęcia dziecka w trakcie tej nocy lub też w czasie bezpośrednio następującym po dacie zaślubin, ani też prawo do odbycia podróży poślubnej w określonym czasie. Nie może być także uznane za dobro osobiste prawo kontrahenta do uzyskania właściwego świadczenia przez drugą stronę umowy zgodnie z treścią zobowiązania. Nienależyte wykonanie umowy może co najwyżej rodzić odpowiedzialność na podstawie art. 471 k.c. Natomiast niedogodności związane z koniecznością przełożenia tych czynności na okres po powrocie do pełnej sprawności psychofizycznej należy raczej traktować w kategoriach krzywdy niemajątkowej, związanej z samym zatruciem (art. 445 k.c.). Wskazać także należy, że małżonkom udało się doprowadzić do poczęcia dziecka (małoletniego M. Z. (1)), jak również wyjechali w podróż poślubną, aczkolwiek nie do Meksyku jak zaplanowali lecz na Malediwy. Powódka nie wykazała jednocześnie jakiego rodzaju planów życiowych nie udało jej się zrealizować w okresie roku po weselu co mogło mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia zasądzonego na podstawie art. 445 k.c.

Bez wątpienia natomiast ze względu na masowe zatrucie gości weselnych ucierpiało jej dobre imię bowiem uroczystość w oczach gości kojarzy się i będzie się kojarzyć przez długi czas z zatruciem, jego objawami, badaniami, wizytami lekarskimi, hospitalizacją. Można zgodzić się co do tego, że na skutek zatrucia naruszone zostało prawo powódki do spokoju i odpoczynku po uroczystościach weselnych, bowiem zamiast pielęgnować dobre wspomnienia związane ze złożeniem przysięgi małżeńskiej, musiała ona interesować się zdrowiem pozostałych uczestników przyjęcia, przepraszać za skutki wesela, wysłuchiwać negatywnych komentarzy, odczuwać wstyd i upokorzenie. W tych okolicznościach za uzasadnione Sąd uznał żądanie zasądzenia na rzecz powódki dalszej kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 448 k.c.

W ocenie Sądu łączna kwota 40.000zł stanowi właściwe i adekwatne do stopnia doznanego rozstroju zdrowia i naruszonych dóbr osobistych powódki zadośćuczynienie. Jak to wskazywano poprzednio, roszczenie o zadośćuczynienie przysługujące M. Z. (2) nie może być obecnie skutecznie dochodzone z uwagi na treść art. 448 k.c. w zw. z art. 445§3 k.c.

Ponieważ ustalenie rozmiaru szkody niemajątkowej (krzywdy) następuje na datę wydania wyroku w niniejszej sprawie (art. 363 § 2 k.c.), żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia za okres poprzedzający wydanie wyroku (od daty wniesienia pozwu) nie znajduje uzasadnienia.

Sąd umorzył postępowanie w części w jakiej powództwo zostało cofnięte na podstawie art. 203 k.c. w zw. z art. 355 k.p.c.

O kosztach sądowych należało orzec na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U. nr 163 poz. 1348 ze zm.),

O obowiązku pokrycia przez powódkę części opłaty sądowej Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 2 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005r. (Dz.U. nr 167 poz. 1398 ze zm.).