Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 listopada 2013 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 września 2013 roku odmówił M. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 listopada 2013 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 25 plik III akt ZUS/

W dniu 30 grudnia 2013 roku M. W. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, iż jej stan zdrowia uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy, ma niesprawne nogi, co utrudnia jej poruszanie się. Ponadto przeszła dwie operacje kręgosłupa, po których nie powróciła do całkowitej sprawności fizycznej. Dodatkowo wskazała, że w lutym 2013 roku przebywała na Oddziale Neurologicznym Szpitala im. (...) w Ł., gdzie stwierdzono u niej polineuropatię czuciowo – ruchową. Obecnie pozostaje pod opieką Poradni Neurologicznej i Rehabilitacyjnej. Po leczeniu usprawniającym nastąpiła poprawa w funkcjonowaniu rąk, natomiast funkcjonowanie nóg poprawiło się w bardzo małym stopniu. Wskazała, że nadal nie może podjąć pracy, ponieważ odczuwa bardzo silny ból przy stawaniu każdego kroku.

/odwołanie – k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 15 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.5-5 odwrót/

Na rozprawie w dniu 10 października 2016 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia pełnomocników stron – 00:01:14 – płyta CD – k.140/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. W. urodziła się w dniu (...). Wnioskodawczyni ukończyła liceum ogólnokształcące, prowadziła własną działalność gospodarczą,

/ bezsporne/

W dniu 27 września 2013 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1-3 plik III akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niej polineuropatię czuciowo – ruchomą aksonalną toksyczną bez znaczących objawów porażennych, z wydolnym chodem i bez znaczącego upośledzenia sprawności. Ponadto rozpoznał u niej ZZA w wywiadzie, przebytą operację pjm L5/S1 (w 2005r.) i L4/L5 (w 2006r.) z dobra sprawnością ruchową i bez objawów korzeniowych. Orzeczeniem z dnia 28 października 2013 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k.13 plik III akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 14-14odwrót dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 6 listopada 2013 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jej sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

/sprzeciw – k. 15 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niej polineuropatię czuciowo -odruchową kończyn z zachowaniem sprawności manualnej i bez upośledzenia wydolności chodu, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię lędźwiową leczoną operacyjnie z przywróceniem sprawności użytecznej narządu ruchu. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 listopada 2013 roku uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 24 plik III akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 17-17 odwrót dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 listopada 2013 roku, organ rentowy decyzją z dnia 28 listopada 2013 roku, odmówił M. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 25 plik III akt ZUS/

Orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
w Ł. z dnia 15 maja 2014 roku ustalono u M. W. lekki stopień niepełnosprawności do 5 kwietnia 2016 roku, wskazano, że niepełnosprawność istnieje od
4 kwietnia 2014 roku.

/orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 19/

W badaniu sądowo-neurologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni polineuropatię czuciowo – ruchomą o typie aksonalnym, toksyczną – ZZA, stan po dwóch operacjach dyskopatii kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Odwołująca przebyła w 2005 roku i w 2006 roku operację dyskopatii kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Od maja 2012 roku pojawiły się u niej drętwienia i mrowienia kończyn górnych i dolnych oraz trudności w poruszaniu się. Z tego powodu była w lutym 2013 roku hospitalizowana i wówczas rozpoznano u niej polineuropatię czuciowo – ruchomą toksyczną u osoby uzależnionej od alkoholu. Stwierdzane aktualnie objawy obwodowego uszkodzenia układu nerwowego nie powodują u badanej niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni wymaga leczenia farmakologicznego i okresowej rehabilitacji po uwzględnieniu przeciwskazań wynikających z choroby nowotworowej.

/pisemna opinia biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 11-13 ; pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 49/

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u M. W. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego o charakterze wielopoziomowej dyskopatii. Powyższe zmiany nie ograniczają w znaczącym zakresie możliwości wykonywania pracy zarobkowej wnioskodawczyni w porównaniu do osoby o podobnych kwalifikacjach i przeciętnej sprawności. Zakres biernej ruchomości stawów kończyn górnych i dolnych jest w granicach normy. Badanie ruchomości stawów nie powoduje bólu. Zgłaszany zespół bólowy kręgosłupa ma cechy subiektywne. Wnioskodawczyni ogranicza ruchy czynnego zginania kręgosłupa. Nie znajduje to dostatecznego potwierdzenia w przedmiotowym badaniu ortopedycznym. Odwołująca jest w stanie wystarczająco sprawnie chodzić, dostatecznie długo pozostawać w pozycji stojącej i siedzącej. Ze względu na stan narządu ruchu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii A. W. – k.27-28; pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii A. W. – k.51/

W badaniu sądowo – onkologicznym rozpoznano u odwołującej przedinwazyjnego (niezłośliwego) raka szyjki macicy po usunięciu macicy z przydatkami w czerwcu 2014 roku. Nie stwierdzono u odwołującej cech choroby nowotworowej. Operacja usunięcia narządu rodnego nie spowodowała długotrwałej niezdolności do pracy M. W..

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu onkologii S. F. – k.75-76/

Wczesne ognisko raka błony śluzowej szyjki macicy, nieprzekraczające błony podstawowej (tzw. rak śródśluzówkowy) jest nowotworem nieinwazyjnym, nie daje przerzutów, a więc w tej fazie rozwoju jest nowotworem niezłośliwym. U wnioskodawczyni nowotwór niezłośliwy zajmował małe ognisko i został usunięty z marginesem. Ze stanowiska onkologa brak jest przeciwskazań do wykonywania u wnioskodawczyni zabiegów chirurgicznych z użyciem noża elektrycznego. Zabiegi tego typu nie mają wpływu negatywnego na stan zdrowia M. W..

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu onkologii S. F. – k.105; ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu onkologii S. F. – 00:02:50 – płyta CD k.140 /

W badaniu sądowo przeprowadzonym przez specjalistę z zakresu rehabilitacji medycznej rozpoznano u wnioskodawczyni polineuropatię czuciowo – ruchową, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię wielopoziomową w części LS leczoną operacyjnie (w 2005r. i 2006r.). Odwołująca była leczona z powodu zespołu bólowego kręgosłupa w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa i dyskopatii wielopoziomowej. Z powodu dyskopatii w części LS była dwukrotnie operowana z dobrym efektem. Po leczeniu operacyjnym nie była rehabilitowana. Obecnie podaje bóle kręgosłupa, które mają charakter subiektywny. Nasilenie objawów polineuropatii oraz choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa nie naruszają sprawności wnioskodawczyni w stopniu ograniczającym jej zdolność do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji. W czasie badania przedmiotowego nie stwierdzono o skarżącej występowania objawów bólowych podawanych przez nią. Odczuwanie dolegliwości bólowych jest zindywidualizowanym odczuciem chorego, jeśli nie znajduje potwierdzenia w badaniu lekarskim stanowi subiektywne odczucie chorego. Badania obrazowe są uzupełnieniem badania klinicznego, występowanie zmian radiologicznych nie jest równoznaczne z występowaniem objawów klinicznych, a w dniu badania wnioskodawczyni – tj. 14 grudnia 2015 roku nie stwierdzono występowania zespołu bólowego kręgosłupa korzeniowego lub rzekomokorzeniowego. Nadto nie stwierdzono wskazań do leczenia operacyjnego skarżącej, czy wskazań do rehabilitacji. Leczenie choroby nowotworowej zakończono u M. W. w czerwcu 2014 roku, w związku z tym po roku od zakończenia leczenia nie ma przeciwskazań do ewentualnej fizykoterapii u odwołującej.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu rehabilitacji medycznej K. K. – k.79-81; pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu rehabilitacji medycznej K. K. – k.107/

Z uwagi na to, że wnioskodawczyni była dwukrotnie operowana na kręgosłup może odczuwać okresowo dolegliwości bólowe. Nie każde dolegliwości bólowe czynią pacjenta niezdolnym do pracy. Objaw korzeniowy świadczy o objawach rwy kulszowej. W dokumentacji medycznej wnioskodawczyni nie opisywano występowania objawów korzeniowych.

/ustna uzupełniając opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu rehabilitacji medycznej K. K. – 00:06:38, 00:18:25 – płyta CD k.140/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii, onkologii i rehabilitacji medycznej.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone pełnomocnikowi organu rentowego, jak i wnioskodawczyni (a następnie jej pełnomocnikowi – po jego ustanowieniu) z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Wnioskodawczyni oraz jej pełnomocnik zgłosili zastrzeżenia do opinii biegłych. W uzupełniających opiniach biegli ustosunkowali się w ocenie Sądu do tych zastrzeżeń, odpowiadając na postawione pytania i zastrzeżenia. Dodatkowo biegli: z zakresu onkologii i rehabilitacji medycznej złożyli ustne uzupełniające opinie.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii w/w biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej się została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ). Uznając złożone opinie za wystarczające do poczynienia ustaleń co do zdolności wnioskodawczyni do pracy, Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych z zakresu onkologii i rehabilitacji medycznej.

Sąd oddalił także wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka – lekarza leczącego wnioskodawczynię oraz z przesłuchania wnioskodawczyni na okoliczności związane ze stanem jej zdrowia, gdyż te okoliczności mogą być wyłącznie przedmiotem oceny biegłych lekarzy. Należy wskazać, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawczyni, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opiniach biegłych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia
13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)) .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku Nr 887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii, onkologii i rehabilitacji medycznej Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

Jak wynika z opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii u wnioskodawczyni rozpoznano polineuropatię czuciowo – ruchomą o typie aksonalnym, toksyczną – ZZA, stan po dwóch operacjach dyskopatii kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Odwołująca przebyła w 2005 roku i w 2006 roku operację dyskopatii kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Od maja 2012 roku pojawiły się u niej drętwienia i mrowienia kończyn górnych i dolnych oraz trudności w poruszaniu się. Z tego powodu była w lutym 2013 roku hospitalizowana i wówczas rozpoznano u niej polineuropatię czuciowo – ruchomą toksyczną u osoby uzależnionej od alkoholu. Stwierdzane aktualnie objawy obwodowego uszkodzenia układu nerwowego nie powodują u badanej niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni wymaga leczenia farmakologicznego i okresowej rehabilitacji po uwzględnieniu przeciwskazań wynikających z choroby nowotworowej.

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u M. W. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego o charakterze wielopoziomowej dyskopatii. Powyższe zmiany nie ograniczają w znaczącym zakresie możliwości wykonywania pracy zarobkowej wnioskodawczyni w porównaniu do osoby o podobnych kwalifikacjach i przeciętnej sprawności. Ze względu na stan narządu ruchu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami.

W badaniu sądowo – onkologicznym rozpoznano u odwołującej przedinwazyjnego (niezłośliwego) raka szyjki macicy po usunięciu macicy z przydatkami w czerwcu 2014 roku. Nie stwierdzono u odwołującej cech choroby nowotworowej. Operacja usunięcia narządu rodnego nie spowodowała długotrwałej niezdolności do pracy M. W.. U wnioskodawczyni nowotwór niezłośliwy zajmował małe ognisko i został usunięty z marginesem. Ze stanowiska onkologa brak jest przeciwskazań do wykonywania u wnioskodawczyni zabiegów chirurgicznych z użyciem noża elektrycznego. Zabiegi tego typu nie mają wpływu negatywnego na stan zdrowia M. W..

Natomiast w badaniu sądowo przeprowadzonym przez specjalistę z zakresu rehabilitacji medycznej rozpoznano u wnioskodawczyni polineuropatię czuciowo – ruchową, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię wielopoziomową w części LS leczoną operacyjnie (w 2005r. i 2006r.). Nasilenie objawów polineuropatii oraz choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa nie naruszają sprawności wnioskodawczyni w stopniu ograniczającym jej zdolność do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji. Leczenie choroby nowotworowej zakończono u M. W. w czerwcu 2014 roku, w związku z tym po roku od zakończenia leczenia nie ma przeciwskazań do ewentualnej fizykoterapii u odwołującej. Z uwagi na to, że wnioskodawczyni jest była dwukrotnie operowana na kręgosłup może odczuwać okresowo dolegliwości bólowe. Nie każde dolegliwości bólowe czynią pacjenta niezdolnym do pracy. Objaw korzeniowy świadczy o objawach rwy kulszowej. W dokumentacji medycznej wnioskodawczyni nie opisywano występowania objawów korzeniowych.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii, onkologii i rehabilitacji medycznej uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń, jest zdolna do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

W tym miejscu wskazać należy, że na stanowisko Sądu co do poprawności
i wiarygodności opinii biegłych, nie ma wpływu treść orzeczenia o niepełnosprawności Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Orzeczenie powyższe wskazuje jedynie na określony stan zdrowia wnioskodawczyni, nie zaś na jego wpływ na zdolność skarżącej do pracy zarobkowej.

Pojęcie niepełnosprawności na gruncie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pokrywa się z pojęciem niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. W wyroku z dnia 20 sierpnia 2003 roku (II UK 386/02 OSNP 2004/12/213), Sąd Najwyższy, odnosząc się do obu pojęć wskazał, iż na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do ich utożsamiania. Różnice występują zarówno
w płaszczyźnie definicyjnej (pojęcie niezdolności do pracy, zawarte w ustawie o emeryturach
i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów. Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń (uprawnień). Niepełnosprawność sama przez się nie zawsze uniemożliwia świadczenie pracy.

Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż gdyby ustawodawca chciał utożsamiać niezdolność do pracy i niepełnosprawność, to po pierwsze nie ustanowiłby dwóch odrębnych trybów ustalania tych kwestii, a w sytuacji ich współistnienia, wprowadziłby ewentualną zależność obu ustaleń. Tymczasem zależność taka wynika z art. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 127, poz. 721) i dotyczy wyłącznie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającego niezdolność do pracy.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

15.11.2016r.