Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marcin Polit

Protokolant Klaudia Stefaniak

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa miasta stołecznego W.

przeciwko A. C., D. C. i P. B.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

I.  nakazuje pozwanym A. C., D. C., i P. B. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ulicy (...) w W. i wydanie tego lokalu w stanie wolnym powodowi miastu stołecznemu W.;

II.  orzeka, że pozwanemu D. C. nie przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego;

III.  orzeka, że pozwanym A. C. i P. B. przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie w stosunku do nich punktu I niniejszego orzeczenia do dnia złożenia tym pozwanym przez miasto stołeczne W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV.  zasądza solidarnie od pozwanych A. C. i D. C. na rzecz powoda miasta stołecznego W. kwotę 320,00 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

I C 1388/15

****** poczatektekstu

[Przewodniczący 00:00:01.728] Przechodząc do uzasadnienia, należy wskazać, że pozwem z dnia 2 maja 2015 roku, powód, Miasto S. W., wniósł o nakazanie pozwanej, A. C., D. C. i P. B. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego położonego w budynku przy ulicy (...) w W., oznaczonego numerem 16. Z uzasadnienia pozwu wynikało, że najemczynią lokalu na podstawie umowy najmu była pozwana A. C. zaś stosunek najmu został jej wypowiedziany w związku z nieuregulowaniem bieżących i zaległych należności z tytułu najmu. Pozwani w toku postępowania nie stawili się na rozprawę, nie zajęli stanowiska, nie złożyli wyjaśnień na piśmie ani nie wnosili o rozpoznanie sprawy [ns 00:00:52.688] nieobecności. W konsekwencji Sąd z urzędu przeprowadził postępowanie dowodowe w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy oraz akta lokalu a także zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w celu przeprowadzenia wywiadu odnoszącego się do tego jakie osoby mieszkają w spornym lokalu, jaka jest ich sytuacja osobista, majątkowa i rodzinna. Dokonując w sprawie ustaleń faktycznych, Sąd stwierdził, że sporny lokal zamieszkiwany jest przez 3 pozwanych, A. C., D. C. i P. B.. Spośród tej trójki, P. B. jest osobą małoletnią ma 16 lat, zaś jej przedstawicielem ustawowym jest A. C.. Pozwani zajmowali lokal na podstawie umowy najmu, zawartej w dniu 5 listopada 2001 roku. Umowa ta znajduje się na karcie 5 akt sprawy. Z uwagi na to, iż pozwani nie regulowali należności z tytułu czynszu oraz innych opłat związanych z korzystaniem z lokalu, pismem datowanym na 31 stycznia 2014 roku, wynajmujący a więc Miasto S. W., wezwało najemczynię A. C. do uiszczenia zaległości, wskazując że jeżeli nie zostanie to uczynione w ciągu miesiąca, nastąpi wypowiedzenie stosunku najmu. Z uwagi na to, że pozwana i pozostali pozwani nie uregulowali należności, pismem datowanym na 10 października 2014 roku, wynajmujący złożył wypowiedzenie stosunku najmu, powołując się na przepisy art. 11 ust. 2, pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów a więc wskazując na nie płacenie bieżących należnych, poprzedniego miesiąca zaległości czynszowych. dokonując ustaleń faktycznych co do sytuacji majątkowej i osobistej pozwanych, Sąd oparł się na wywiadzie sporządzonym przez pracownika pomocy społecznej dzielnicy P., który to wywiad znajduje się na karcie 29 akt sprawy. Wynika z niego, że pani A. C. jest osobą stanu wolnego, zamieszkuje z synem D. i małoletnią córką P.. Syn D. urodził się w (...) roku, jest więc osobą pełnoletnią, jest także informacja, którą Sąd uznaje za prawdziwą, iż w październiku 2015 roku opuścił zakład karny, nie pracuje i jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. A. C. z kolei pracowała na umowę zlecenie w ochronie S. Narodowego, następnie przejściowo przebywała za granicą w celach zarobkowych. P. B. jest osobą małoletnią, ma 16 lat i jest obecnie uczennicą gimnazjum numer 18 w W.. Dokonując tych wszystkich ustaleń, Sąd przeszedł do oceny zasadności sformułowanego w pozwie roszczenia. Rozstrzygając o tym, trzeba po pierwsze stwierdzić, iż z uwagi na skuteczne wypowiedzenie stosunku najmu, nap odstawie art. 11 ust. 2, pkt. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, stosunek ten został rozwiązany. W konsekwencji na podstawie art. 675 par. 1 i 2 w związku z art. 680 Kodeksu cywilnego, wszystkie osoby, które zamieszkują w lokalu, nie tylko najemca ale również te osoby, którym oddał on lokal do korzystania, mają obowiązek opuścić go i wydać wynajmującemu. Z tego względu orzeczono jak w punkcie 1 sentencji. Z godnie z art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów, Sąd był zobligowany do zbadania czy pozwanym przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego. W stosunku do pozwanego D. C., Sąd doszedł do przekonania, iż tego rodzaju uprawnienia przyznać mu nie sposób. mianowicie, pozwany ma obecnie niemal 28 lat, jest osobą, zdrową, może więc samodzielnie zadbać o swoje potrzeby mieszkaniowe, może zarobić kwotę potrzebną na wynajęcie dla niego lokum. Inaczej ma się rzecz jeśli chodzi o panią A. C. i jej małoletnią córkę P. B.. P. B. ma lat 16, jest uczennicą i przepisy prawa obligują Sąd do ustalenia iż przysługuje jej prawo do lokalu socjalnego, podobnie jak jej przedstawicielce ustawowej. Nie ma przy tym dowodu, by osoby te dysponowały takimi środkami pieniężnymi, który by im umożliwiły znalezienie sobie innego mieszkania, a więc by mogły samodzielnie zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Z tego względu co do A. C. i P. B., Sąd orzekł o ich prawie do lokalu socjalnego. Konsekwencją tego było wstrzymanie w stosunku do tych dwóch pozwanych wykonania wyroku do dnia złożenia im przez miasto oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Jeżeli chodzi o koszty procesu od osób pełnoletnich pozwanych w sprawie a więc A. C. i D. B., Sąd zasądził je, przy czym obejmują one 120 złotych opłaty sądowej od pozwu, wynagrodzenia pełnomocnika i 200 złotych opłaty sądowej od pozwu. Jeżeli chodzi o podstawę prawną tego rozstrzygnięcia, stanowi ją art. 98 par. 1 i 3 w związku z art. 99 Kodeksu postępowania cywilnego. Małoletnia pozwana została zwolniona z obowiązku uiszczenia kosztów procesu, Sąd odstąpił od tego, kierując się art. 102 Kodeksu postępowania cywilnego i zwracając uwagę na to, iż małoletnia pozwana nie powinna być pociągnięta do odpowiedzialności z tytułu kosztów procesu albowiem nie ona odpowiada za sytuację, w której się znalazła. W reszcie orzeczenia o nadaniu wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, zapadł na podstawie art. 333 Kodeksu postępowania cywilnego albowiem orzeczenie to jest wyrokiem zaocznym.