Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca SSR Stanisława Pilińska

Protokolant st.prot. sąd. M. J.

po rozpoznaniu w dniu 13.IX.2016r. na rozprawie

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W.

o zapłatę 20.000,00 zł z nal. ub.

1/ powództwa oddala;

2/ nie obciąża powódki kosztami procesu .

Sygn. akt I C 197/16

UZASADNIENIE

Powódka A. W. wystąpiła z pozwem przeciwko pozwanemu o zapłatę kwoty 20.000,00 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała w wyniku naruszenia dóbr osobistych w związku ze śmiercią dziadka która nastąpiła wskutek wypadku komunikacyjnego z dnia 19.12.2007 r., którego sprawcę zdarzenia łączyła z pozwanym umowa ubezpieczenia OC od szkód komunikacyjnych.

Pozwany Towarzystwo (...) SA w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów procesu. Zakwestionował roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

Podniósł, iż zmarły był dla powódki krewnym w drugim pokoleniu, posiadał bliższą rodzinę (żonę, dzieci). Powódka w chwili jego śmierci była osobą dorosłą a od zdarzenia upłynęło 8 lat, zamieszkiwali w innych miejscowościach, nie prowadzili wspólnego gospodarstwa domowego. W ocenie pozwanego powódka nie sprostała spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu i nie wykazała na czym polega specjalna więź łącząca ją z dziadkiem i tego jak śmierć dziadka miałaby wpłynąć na jej życie. Wskazał, iż w wyniku śmierci dziadka powódka nie została osamotniona, ponieważ posiada swoją rodzinę i jej życie w żaden sposób nie zostało uzależnione od kontaktów z nim. Nie wykazała nadto by leczyła się w poradni zdrowia psychicznego czy też by zostały jej przepisane leki antydepresyjne wspomagające ujemne przeżycia psychiczne .

Sprzeciwił się zasądzeniu odsetek ustawowych od daty wcześniejszej niż data wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

19.12.2007 r. na trasie K. – R. doszło do wypadku drogowego , którego sprawca J. P. był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u poprzednika prawnego pozwanego. Kierując pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...), wskutek zastosowania błędnej taktyki i techniki pokonywania łuku wprowadził kierowany przez siebie pojazd w poślizg i w konsekwencji utracił panowanie nad nim, w wyniku czego siedzący na fotelu pasażera J. S. poniósł śmierć wskutek mnogich, wielonarządowych obrażeń ciała. Został za ten czyn skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z 16.VII.2008r. na karę jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat.

/ dowód: wyrok k. 17 /.

J. S. był drugim mężem S. S. - babci A. W., czyli nie był dziadkiem biologicznym powódki.

/ bezsporne / .

Powódka za życia J. S. mieszkała w K. wraz z matką a on w innej miejscowości wraz z żoną i wnukami. Powódka widziała się z nim co 2 – 3 tygodnie, przy czym zarówno powódka z matką odwiedzała babcię i jej drugiego męża jak też dziadkowie przyjeżdżali do ich domu , dzwoniła też do nich 2-3 razy w tygodniu. Pomagała dziadkom , jeździła do nich posprzątać w ich domu, umyć okna,, szczególnie w okresie przedświątecznym . Spotykali się na rodzinnych uroczystościach. Kiedy powódka rozpoczęła pracę zawodową rzadziej odwiedzała dziadków , kontakt z nimi utrzymywała telefonicznie. W chwili jego śmierci miała 20 lat a po jego śmierci założyła rodzinę, urodziła dziecko. Odwiedza grób dziadka raz w miesiącu.

/ dowód: zeznania śwd . śwd. S. S. k. 49 – 50, czas nagrania 00:04:14 - 00:14:49, .A. S. k. 50, czas nagrania 00:17:35 – 00:31:55 ,wyjaśnienia powódki k. 51 – 52 czas nagrania 00:31:55 – 1:00:21 /.

Sąd zważył co następuje:

wypadek komunikacyjny miał miejsce 19.XII.2007r. , w wyniku którego J. S. poniósł śmierć , czyli przed wejściem w życie art. 446§4 kc tj. 3.VIII.2008r. , stanowiącego podstawę do dochodzenia od zobowiązanego zadośćuczynienia za śmierć osoby najbliższej .

Pozwany w odpowiedzi na pozew podnosił iż do czasu wejścia w życie art. 446§4 kc , nie było możliwości dochodzenia zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej , bowiem mógł być zastosowany jedynie w odniesieniu do zdarzeń mających miejsce po jego wejściu w życie.

Stanowisko pozwanego nie jest zasadne , bowiem za skutki zdarzeń które wystąpiły w okresie poprzedzającym obowiązywanie powyższego przepisu , obowiązany do ich naprawienia również odpowiadał ale na podstawie art. 448 kc w zw. z art. 24 §1 kc, Najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 kc w zw. z art. 24 § 1 kc zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. (vide wyrok SN z dnia 11 maja 2011 roku, sygn. akt I CSK 621/10, LEX nr 848128).

Ponadto zadośćuczynienie dochodzone na podstawie art. 448 kc ma na celu złagodzenie krzywdy doznanej na skutek naruszenia dobra osobistego w postaci więzi rodzinnej. Natomiast przepis obecnie obowiązujący tj. art. 446§4 kc zezwala na uzyskanie zadośćuczynienia od osoby odpowiedzialnej za śmierć osoby bliskiej bez potrzeby wykazywania jakichkolwiek dodatkowych przesłanek poza wymienionymi w tym przepisie / wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 6.V.2016r. I ACa 80/16 , Lex nr 2071294 / .

W tym przypadku powódka była uprawniona wystąpić z żądaniem zadośćuczynienia, tym bardziej iż śmierć J. S. nastąpiła w wyniku przestępstwa popełnionego przez sprawcę wypadku , który został skazany na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i za którego odpowiedzialność ponosi pozwany na podstawie art. 98 ust.1 pkt. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych / Dz. U. 2003r. nr 124, poz.1152 ze zm./.

Katalog dóbr osobistych wymieniony w art. 23 kc ma on charakter otwarty. W orzecznictwie przyjmuje się , że ochroną przewidzianą w art. 23 oraz w art. 24 k.c. objęte są wszelkie dobra osobiste rozumiane jako pewne wartości niematerialne związane z istnieniem i funkcjonowaniem podmiotów prawa cywilnego, które w życiu społecznym uznawane są za doniosłe i zasługujące na ochronę. Jednym z nich jest więź rodzinna .

W ocenie Sądu przyznanie zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego ma charakter całościowy, obejmuje cierpienia psychiczne z powodu śmierci osoby najbliższej , przy czym krzywda związana ze zgonem dziadka , w przypadku powódki niewątpliwie miała miejsce , jednak podstawowym znaczeniem dla wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar doznanej krzywdy, decydujący jest przeżyty ból , cierpienie po stracie.

Wprawdzie powódka wyjaśniała na czym polegała szczególna więź rodzinna łącząca ją z dziadkiem , jej zdaniem dziadek traktował ją szczególnie , nie umiała jednak wskazać na czym polegała ta „szczególność „ poza tym iż była najstarszą wnuczką i miała „ ciągutki „ do dziadka. Twierdziła że kiedy zjawiała się u dziadka to była wokół niej „ otoczka „ czuła się wyróżniona . Jednocześnie wskazała iż dziadek z innymi wnukami też rozmawiał i bawił się , bardzo lubił przebywać z dziećmi , był nimi zainteresowany.

Również świadkowie zawnioskowani przez powódkę, w tym ciocia powódki A. S. (1) zeznała iż dziadek powódki traktował wszystkich wnuków jednakowo a miał ich kilkoro , jak też że śmierć dotknęła wszystkich i każdy na swój sposób ją przeżywał. Z kolei babcia powódki , jak wynika z jej zeznań , wskazywała na więź łączącą powódkę z dziadkiem w okresie kiedy powódka była dzieckiem , świadczy o tym jej zeznanie , kiedy twierdzi że dziadek bawił się z powódką , kupił jej tornister i zeszyty .

Tymczasem , należy mieć na uwadze , że powódka w chwili śmierci dziadka była osobą dorosłą , pracowała zawodowo a więc była osoba ukształtowaną i z tego powodu ich kontakty osobiste osłabły. Ocena powódki co do szczególnego traktowania jej przez dziadka jest subiektywna , skoro dziadek miał kilkoro wnuków i wszystkich traktował jednakowo , o czym wspominała świadek A. S.. Sama powódka wskazała też że dziadek lubił przebywać z dziećmi i był nimi zainteresowany. Zatem krzywda powódki wynikająca z przedwczesnego zerwania więzi rodzinnej nie odbiegała od typowego przypadku . Powódka nie mieszkała z dziadkiem , w chwili śmierci mogła liczyć na wsparcie rodziców z którymi mieszkała. Nie można też pominąć faktu iż minęło 9 lat od tragicznej śmierci dziadka, wobec tego powódka zdążyła już oswoić się z nową sytuacją, zresztą po śmierci dziadka założyła rodzinę, urodziła dziecko. Nawet jeśli odwiedza jego grób i wspomina często dziadka to wspomnienie zmarłego będzie jej towarzyszyło w dalszym ciągu, stanowi to naturalny element życia każdego dorosłego człowieka , poza tym odwiedzanie grobu jest czymś normalnym i typowym w polskiej obyczajowości.

Powódka powoływała się na ugodę którą zawarł pozwany z innymi członkami rodziny powódki tj. z wnuczkami zmarłego o nazwisku M. . Jednak należy mieć na uwadze , co słusznie podkreślił pozwany , że wnuczki były dziećmi , mieszkały wspólnie z dziadkiem , poza tym trauma z powodu śmierci osoby najbliższej jest „ łatwiejsza „ do zniesienia przez osobę dorosłą i powoduje mniejsze skutki w psychice takiej osoby niż w przypadku dzieci które mieszkały na co dzień z dziadkiem , którego nagle zabrakło .

Mając na uwadze powyższe należało powództwo oddalić jako bezzasadne.

O kosztach orzeczono w myśl art. 108§1 102 kpc .

Mimo przegranego procesu sąd nie obciążył powódki kosztami procesu , mając na uwadze jej sytuację materialną , powódka wspólnie z mężem pracują , mają na utrzymaniu jedno dziecko. Wynagrodzenia ich są niewielkie , łącznie dysponują kwotą 2.560,00 zł miesięcznie a przy uwzględnieniu wszystkich opłat , w tym opłaty za przedszkole w kwocie 450,00 zł , pozostaje na bieżące utrzymanie kwota ok. 370,00 zł.