Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Lidia Staśkiewicz

Protokolant: F. G.

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa AGIO Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko M. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. G. na rzecz powoda AGIO Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 1.639,77 zł ( tysiąc sześćset trzydzieści dziewięć złotych, 77/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 19 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od M. G. na rzecz powoda AGIO Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 695, 30 zł (sześćset dziewięćdziesiąt pięć złotych, 30/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł (sześćset złotych, 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 238/16 upr

UZASADNIENIE

Powód Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w dniu 19.08.2015 r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew o zasądzenie od pozwanego M. G. kwoty 1.639,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19.08.2015 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda – (...) spółką z o.o. – umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Powód wyjaśnił, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 1.290,79 zł tytułem noty obciążeniowej nr (...)-MP oraz skapitalizowane odsetki liczone od dnia 20.04.2013 r. Powód nabył wierzytelność przysługującą względem pozwanego z tytułu opisanej umowy na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30.10.2014 r. Pomimo poinformowania pozwanego o zmianie wierzyciela i wezwania go do zapłaty, pozwany nie spełnił świadczenia.

W dniu 16.09.2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Postanowieniem z dnia 13.01.2016 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uchylił nakaz zapłaty z dnia 16.09.2015 r. w całości i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Słupsku.

Pozwany M. G. nie złożył odpowiedzi na pozew.

Na rozprawie w dniu 24.10.2016 r. pozwany przyznał, że zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci PLUS i nie kwestionował swojego zadłużenia wnosząc o rozłożenie świadczenia na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02.02.2013 r. M. G. zawarł z (...) Sp. z o.o. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci PLUS.

(bezsporne), a nadto dowód: umowa z dnia 02.02.2013 r. – k. 48-50 akt.

W związku z niedokonaniem obowiązkowych zasileń kwotą minimalną, wynikających z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci PLUS w dniu 04.04.2013 r. umowa zawarta z M. G. została rozwiązana wraz z naliczeniem kary w wysokości 1.290,79 zł zgodnie z § 6 ust. 11 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) sp. z o.o. dla Abonentów (...). W dniu 04.04.2013 r. została również wystawiona nota obciążeniowa Nr (...)-MP na kwotę 1.290,79 zł z tytułu kary umownej za niedotrzymanie przez abonenta warunków umowy.

(bezsporne), a nadto dowód: nota obciążeniowa Nr (...)-MP – k. 51, powiadomienie o rozwiązaniu umowy – k. 52, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) sp. z o.o. dla Abonentów (...) k. 53-56.

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umową przelewu wierzytelności z dnia 30.10.2014 r. zbył wierzytelność wynikającą z noty obciążeniowej Nr (...)-MP na kwotę 1.290,79 zł względem M. G. na rzecz AGIO Wierzytelności PLUS Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W..

(bezsporne), a nadto dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 20, pełnomocnictwo rodzajowe – k. 21, załącznik nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności – k. 22-25, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy – k. 26.

Pismem z dnia 30.10.2014 r. (...) spółka z o.o. poinformował M. G. o dokonaniu przelewu wierzytelności na rzecz AGIO Wierzytelności PLUS Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W..

(bezsporne), a nadto dowód: zawiadomienie z dnia 30.10.2014 r. k. 31.

Pismem z dnia 18.12.2014 r. AGIO Wierzytelności PLUS Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wezwał M. G. do zapłaty długu w kwocie 1.573,99 zł, w tym 1.290,79 zł tytułem należności głównej i 283,20 zł tytułem odsetek naliczonych do dnia 25.12.2014 r. Pozwany nie uregulował wskazanej należności.

(bezsporne), a nadto dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 18.12.2014 r. – k. 32-32v.

M. G. ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest elektromonterem. Od września 2016 r. pracuje w Belgii, gdzie zajmuje się pokryciami dachowymi. Umowa została zawarta na okres 8 miesięcy. Pozwany otrzymuje 10 euro na godzinę, w przeliczeniu na złotówki miesięcznie otrzymuje 4.000 zł. W Belgii ponosi wydatki na mieszkanie (350 EURO) i wydatki osobiste (ok. 200-300 EURO), nadto w razie potrzeby przesyła pieniądze matce i ojczymowi. Pozwany nie ma nikogo na utrzymaniu.

Dowód: przesłuchanie M. G. w charakterze strony – k. 68

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Pozwany nie kwestionował faktu zawarcia z poprzednikiem powoda umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, istnienia zadłużenia z tego tytułu i jego wysokości.

Powyższe okoliczności nie budziły również wątpliwości Sądu. Powód w należyty sposób wykazał odpowiednimi dokumentami swoją legitymację procesową do wystąpienia z niniejszym żądaniem, fakt zawarcia umowy między (...) spółka z o.o. i pozwanym, fakt wypowiedzenia tej umowy oraz wysokość zadłużenia.

Wzgląd na powyższe przesądzał o rozstrzygnięciu jak w pkt I sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych orzeczono z mocy art. 481 kc, zasądzając je od daty wymagalności roszczenia, tj. od dnia 19 sierpnia 2015 r.

Jednocześnie ze względu na zmianę brzmienia przepisu art. 481 § 2 k.c., wprowadzonego z dniem 1 stycznia 2016 roku ustawą z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1830), do dnia 31 grudnia 2015 roku Sąd zasądził odsetki ustawowe, zgodnie przepisem art. 481 § 2 k.c. w poprzednio obowiązującym kształcie, natomiast od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie, o których mowa w art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 roku (art. 56 ustawy o zmianie ustawy o terminach zapłaty).

Pozwany wniósł o rozłożenie należności na raty.

Sąd zważył, że zgodnie z treścią art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. W doktrynie podkreśla się, że uprawnienie to przysługuje sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby go lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Założeniem tej regulacji jest zatem uczynienie postępowania wykonawczego (egzekucji) realnym ze względu na określoną sytuację ekonomiczną i finansową dłużnika. Unormowanie to daje bowiem możliwość antycypowania trudności mogących wyniknąć w toku postępowania egzekucyjnego, a które można przewidzieć już w fazie postępowania rozpoznawczego. Należy jednak mieć na uwadze, że ochrona, jaką zapewnia art. 320 k.p.c., nie może być stawiana ponad ochronę powoda w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu powoda ( tak uzasadnienie do wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 14 sierpnia 2013 r., I ACa 155/13).

Analizując szczegółowo sytuację majątkową i osobistą pozwanego Sąd uznał, że wniosek pozwanego o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty nie zasługiwał na uwzględnienie. M. G. z zawodu jest elektromonterem. Od września 2016 r. pracuje w Belgii i zajmuje się pokryciami dachowymi. Otrzymuje 10 euro na godzinę, w przeliczeniu na złotówki miesięcznie otrzymuje 4.000 zł. W Belgii ponosi wydatki na mieszkanie (350 EURO) i wydatki osobiste (ok. 200-300 EURO), nadto w razie potrzeby przesyła pieniądze matce i ojczymowi. Pozwany nie ma nikogo na utrzymaniu. Z uwagi na powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do rozłożenia świadczenia na raty.

O kosztach orzeczono jak w pkt II wyroku na podstawie art. 98 i 99 kpc k.p.c.

Na koszty te składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 zł, opłata skarbowa od udzielnego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w wysokości 600 zł (§ 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ...), a także koszty związane z ustaleniem aktualnego adresu zamieszkania pozwanego w łącznej kwocie 48 zł.