Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016 r. w G.

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko P. U.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12973,24 zł (słownie: dwanaście tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt trzy złote dwadzieścia cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2580 zł (słownie: dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 286/16

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w G. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko P. U., domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 12.973,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 7 października 2005r. pozwany zawarł z (...) Bank S.A. umowę kredytu. W dniu 31 grudnia 2009r. w Krajowym Rejestrze Sądowym został dokonany wpis dotyczący połączenia przez przejęcie (...) Banku S.A. z siedzibą w G. z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. i tym samym powód stał się następcą prawnym kredytodawcy. Kredyt nie został przez pozwanego spłacony i skierowano do niego wezwanie do zapłaty w dniu 6 sierpnia 2015r. W dniu 24 sierpnia 2015r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, zgodnie z którym na zadłużenie pozwanego składają się: niespłacony kredyt w kwocie 10.268,01 zł, umowne odsetki kapitałowe w wysokości 1.720,57 zł, odsetki za zwłokę za okres od dnia 16 lipca 2015r. do dnia wystawienia wyciągu w kwocie 479,17 zł, opłaty w kwocie 267,44 zł, ubezpieczenie w kwocie 238,05 zł.

(pozew k. 3-4)

W dniu 3 listopada 2015r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygnaturze akt VI Nc-e 1694312/15 i orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k. 5)

Pozwany wniósł sprzeciw od wyżej opisanego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany podniósł, że powód nie wykazał legitymacji procesowej do wytoczenia niniejszego powództwa. Nadto, zdaniem pozwanego, powód błędnie określił wartość przedmiotu sporu, wskazując, że zarówno odsetki kapitałowe, odsetki za opóźnienie jak i koszty ubezpieczenia nie powinny być wliczone do wartości przedmiotu sporu. W ocenie pozwanego zawyżona wartość przedmiotu sporu skutkuje nadmierną opłatą sądową, której w ramach zwrotu kosztów sądowych powód żąda od pozwanego. Pozwany zakwestionował także należność główną, gdyż powód ograniczył się jedynie do wskazania żądanej kwoty pieniężnej. Pozwany podniósł zarzut naruszenia zakazu anatocyzmu, wskazując, że nigdy nie wyraził zgody na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy, a zawarta przez strony umowa nie jest umową pożyczki długoterminowej, o jakiej mowa w art. 482 k.c. Pozwany zarzucił też powodowi, że nie wykazał, czy i kiedy umowa kredytu została wypowiedziana. Nadto, pozwany poddał w wątpliwość prawidłowość umocowania pełnomocnika powoda.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 7-9)

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2015r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gdyni.

(postanowienie k. 11)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 października 2005r. pozwany P. U. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w G. umowę o kartę kredytową V. na czas określony odpowiadający okresowi ważności karty. Na mocy przedmiotowej umowy bank udzielił pozwanemu kredytu w postaci limitu odnawialnego w wysokości 5.000 zł. Wedle umowy posiadacz karty zobowiązany był dokonywać spłaty zadłużenia nie później niż w ciągu 15 dni od daty wystawienia zestawienia operacji określonego na 5-ty dzień każdego miesiąca. Zgodnie z umową bank miał prawo naliczać odsetki od zadłużenia według zmiennej stopy procentowej, wyrażonej w stosunku rocznym, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 28 % w skali roku dla operacji gotówkowych i bezgotówkowych. Odsetki naliczane były od dnia dokonania operacji. Bank pobierał prowizje i opłaty według zasad określonych w umowie i Taryfie opłat i prowizji. W przypadku braku wpłaty minimalnej wymaganej kwoty spłaty bank miał prawo naliczyć opłatę za przekroczenie terminu spłaty w wysokości określonej w Taryfie opłat i prowizji. W przypadku braku dwóch kolejnych wpłat, bank miał od dnia wystawienia następnego zestawienia operacji naliczać odsetki karne w wysokości 60 % w skali roku. Odsetki miały być naliczane do dnia spłaty wszystkich zobowiązań wynikających z umowy. Pozwany był nadto zobowiązany do ponoszenia kosztów ubezpieczenia na wypadek zgonu lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. Każda wpłata dokonana przez posiadacza karty w trakcie obowiązywania umowy, odnawiała dostępny limit kredytu i była zaliczana w pierwszej kolejności na pokrycie zadłużenia z tytułu wykorzystanego limitu kredytu na opłacenie odsetek, opłat i prowizji, a następnie zadłużenia z tytułu operacji bezgotówkowych i operacji gotówkowych. Bankowi przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy m.in. jeżeli posiadacz karty nie zapłacił w terminach spłaty określonych w umowie pełnych minimalnych kwot spłat za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu posiadacza karty do zapłaty zaległych kwot w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Okres wypowiedzenia wynosił 31 dni.

(dowód: umowa o kartę kredytową V. k. 91-91v)

Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2009r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie dokonał wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego w przedmiocie połączenia w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. kredytodawcy (...) Bank S.A. z siedzibą w G. i powoda Bank (...) S.A. poprzez przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na Bank (...) S.A.

(dowód: odpis z Krajowego Rejestru Sądowego k. 68-90)

W związku z niewywiązywaniem się pozwanego z warunków umowy, w szczególności z niedokonywaniem minimalnych miesięcznych spłat w terminach ustalonych w umowie, pismem z dnia 10 maja 2015r., powód wypowiedział pozwanemu umowę. Na dzień wypowiedzenia zadłużenie pozwanego wynosiło 11.911,82 zł, w tym z tytułu kapitału 10.268,01 zł, odsetek 1.138,32 zł, składek ubezpieczeniowych 238,05 zł, opłat za przekroczenie terminu spłaty 215 zł oraz opłat i prowizji 52,44 zł. Wypowiedzenie zostało pozwanemu doręczone w dniu 15 maja 2015r.

(dowód: wypowiedzenie umowy k. 92, dowód doręczenia k. 93-93v)

Pismem z dnia 6 sierpnia 2015r. powód wezwał pozwanego do zapłaty całości zadłużenia w wysokości 12.745,64 zł w terminie do dnia 16 sierpnia 2015r. z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę sądową. Wezwanie zostało pozwanemu doręczone w dniu 10 sierpnia 2015r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 94, dowód doręczenia k. 32)

Na aktualne zadłużenie pozwanego składają się następujące kwoty:

- 10.268,01 z tytułu niespłaconego kredytu;

- 1.720,57 zł z tytułu odsetek umownych za okres od dnia 6 grudnia 2014r. do dnia 15 lipca 2015r.;

- 479,17 zł z tytułu odsetek karnych za okres od dnia 16 lipca 2015r. do dnia 24 sierpnia 2015r.,

- 267,44 zł z tytułu opłat;

- 238,05 zł z tytułu składki na ubezpieczenie.

(dowód: zestawienie operacji na karcie k. 97-101, wyciąg z ksiąg banku k. 26)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową. W ocenie Sądu wszystkie dokumenty przedłożone przez powoda stanowią wiarygodne dowody zarówno na okoliczność istnienia zobowiązania z tytułu kredytu, jak i jego wysokości. Zważyć należy, iż powód do akt niniejszej sprawy złożył poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika – radcę prawnego odpisy dokumentów w postaci: odpisów z KRS powoda i jego poprzednika prawnego, umowy o kartę kredytową V., wypowiedzenia umowy, wezwania do zapłaty wraz z dowodami doręczenia oraz zestawienia operacji na karcie kredytowej. Pozwany nie kwestionował autentyczności przedłożonych dokumentów, w szczególności, że przedstawione odpisy nie odpowiadają oryginałom. W konsekwencji nie było żadnych podstaw, by poddawać w wątpliwość autentyczność tychże dokumentów i istnienie stosunku prawnego łączącego obie strony. Zdaniem Sądu nie ma też podstaw do kwestionowania mocy dowodowej dokumentów bankowych, w tym wyciągu z ksiąg bankowych. Co prawda – w myśl art. 95 ust. 1a Prawa bankowego – wskazane dokumenty w postępowaniu cywilnym mają walor dokumentów prywatnych, niemniej Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, pozwalających na stwierdzenie, że treść przedłożonych dokumentów prywatnych jest niezgodna z rzeczywistym stanem rzeczy. Takich okoliczności nie wskazała również strona pozwana. W ocenie Sądu przedstawione przez powoda dokumenty prywatne tworzą spójny obraz umowy stron i jej wykonania, jednoznacznie wynika z nich fakt zaciągnięcia zobowiązania kredytowego przez pozwanego, jak też wysokość zadłużenia. W konsekwencji, w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c., Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom dołączonym do pozwu i oparł na nich ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U.2015.128 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W świetle przywołanego przepisu obowiązkiem kredytobiorcy jest zwrot kredytu na zasadach określonych w umowie.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do podniesionego przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu braku legitymacji procesowej po stronie powoda. Z przedłożonego odpisu umowy wynika, że umowa została zawarta w dniu 7 października 2005r. przez pozwanego z (...) Bank S.A. z siedzibą w G.. Powód wykazał jednak, że powód jest następcą prawnym kredytodawcy za pomocą prawidłowo poświadczonych za zgodność z oryginałem odpisów z Krajowego Rejestru Sądowego. Z powyższych dokumentów wynika, że postanowieniem z dnia 31 grudnia 2009r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie dokonał wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego o połączeniu w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. (...) Bank S.A. z siedzibą w G. i powoda Bank (...) S.A. poprzez przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na Bank (...) S.A. Zgodnie z treścią przepisu art. 493 § 2 k.s.h. połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507. Podkreślić należy przy tym, że zgodnie z przepisem art. 494 § 1 k.s.h. spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Wobec powyższego nie budzi wątpliwości Sądu, że powód jest następcą prawnym (...) Bank S.A. i posiada legitymację procesową w niniejszej sprawie.

Poza brakiem legitymacji procesowej pozwany zarzucił powodowi nieudowodnienie roszczenia co do zasady i wysokości, w tym również nie wykazanie daty wymagalności roszczenia. Zważyć jednak należy, iż po przekazaniu sprawy do rozpoznania tutejszemu Sądowi powód złożył do akt sprawy dokumentację dotyczącą zawarcia oraz wykonania przedmiotowej umowy. Przede wszystkim na podstawie przedłożonego odpisu umowy można jednoznacznie stwierdzić, że w dniu 7 października 2005r. pozwany P. U. zawarł z poprzednikiem prawny powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w G. umowę o kartę kredytową V. na czas określony odpowiadający okresowi ważności karty. Z treści umowy wynika, że bank udzielił pozwanemu kredytu w postaci limitu odnawialnego w wysokości 5.000 zł. Nie budzi wątpliwości, że podstawowym obowiązkiem pozwanego jako kredytobiorcy było dokonywanie spłaty zadłużenia nie później niż w ciągu 15 dni od daty wystawienia zestawienia operacji określonego przez strony na 5-ty dzień każdego miesiąca. W świetle dokumentu w postaci zestawienia operacji na karcie nie budzi wątpliwości Sądu, że pozwany nie wykonał należycie swojego zobowiązania, albowiem nie dokonywał wpłat kwoty minimalnej, czym doprowadził do powstania zadłużenia w wysokości wskazanej w pozwie. Jak wskazano powyżej kwestią sporną była wymagalność roszczenia powoda. Jednak również w tym względzie powód sprostał spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu. Zważyć należy, iż zgodnie z umową stron kredytodawcy przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 31 – dniowego terminu wypowiedzenia w przypadku, gdy posiadacz karty nie zapłaci w terminach spłaty określonych w umowie pełnych minimalnych kwot spłat za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu posiadacza karty do zapłaty zaległych kwot w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Nie budzi wątpliwości, że powyższe przesłanki zostały spełnione. Powód złożył bowiem do akt niniejszej sprawy odpis skierowanego do pozwanego pisma z dnia 10 maja 2015r. zawierającego oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy. Z zestawienia operacji na karcie wynika, że jeszcze przed wypowiedzeniem umowy powód kilkukrotnie kierował do pozwanego listowne monity wzywające go do zapłaty. Nadto, z treści wypowiedzenia wynika, że przyczyną wypowiedzenia umowy było niewywiązywanie się pozwanego z warunków umowy, w szczególności niedokonywanie przez niego minimalnych miesięcznych spłat w terminach ustalonych w umowie. Na dzień wypowiedzenia zadłużenie pozwanego wynosiło 11.911,82 zł, z czego zadłużenie z tytułu kapitału wynosiło 10.268,01 zł. Nie budzi zatem wątpliwości, że zadłużenie pozwanego nie tylko przekraczało równowartość dwóch pełnych minimalnych kwot spłaty, lecz przekraczało ponad dwukrotnie przyznany pozwanemu limit. W świetle powyższego przyjąć należało, że wypowiedzenie umowy było w dacie złożenia oświadczenia w pełni uzasadnione. Z uwagi na fakt, że wypowiedzenie zostało pozwanemu doręczone w dniu 15 maja 2015r., to z upływem wskazanego powyżej okresu wypowiedzenia cały niespłacony kapitał stał się wymagalny.

Podkreślić należy, iż pozwany wykazał także wysokość dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia. Z przedłożonego zestawienia operacji na kracie wynika, że kwota niespłaconego kapitału kredytu – przy uwzględnieniu wszystkich dokonanych przez pozwanego spłat – wynosi 10.268,01 zł. W świetle treści umowy, poza kapitałem kredytu, pozwany był zobowiązany także do zapłaty odsetek umownych oraz odsetek karnych naliczanych od kwoty zadłużenia. Obowiązek zapłaty odsetek wynika z § 3 oraz § 5 umowy. Zgodnie z powyższymi postanowieniami umownymi bank miał prawo naliczać odsetki od zadłużenia według zmiennej stopy procentowej, wyrażonej w stosunku rocznym, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 28 % w skali roku dla operacji gotówkowych i bezgotówkowych. Odsetki naliczane są od dnia dokonania operacji. Nadto, jak stanowił § 5 umowy w przypadku braku dwóch kolejnych wpłat, bank miał od dnia wystawienia następnego zestawienia operacji naliczać odsetki karne w wysokości 60 % w skali roku. Odsetki miały być naliczane do dnia spłaty wszystkich zobowiązań wynikających z umowy. Podkreślić należy, iż przedmiotowa umowa została zawarta przed dniem 20 lutego 2006r. tj. dniem wejścia w życie nowelizacji Kodeksu cywilnego dotyczącej odsetek maksymalnych, stąd też w umowie określono odsetki w tak znacznej wysokości. Niemniej, jak wynika z przedłożonych dokumentów, w szczególności zestawienia operacji, aktualnie powód nalicza odsetki zgodnie z treścią art. 359 § 2 ² k.c. Dlatego też nie budzi wątpliwości Sądu wysokość naliczonych dotychczas odsetek - umownych za okres od dnia 6 grudnia 2014r. do dnia 15 lipca 2015r. określonych na kwotę 1.720,57 zł, jak też odsetek karnych za okres od dnia 16 lipca 2015r. do dnia 24 sierpnia 2015r. łącznej wysokości 479,17 zł. Nadto, zgodnie z umową bank miał pobierać prowizje i opłaty według zasad określonych w umowie oraz taryfie opłat i prowizji, w tym także naliczać opłatę za przekroczenie terminu spłaty w wysokości określonej w taryfie opłat i prowizji w przypadku braku wpłaty minimalnej wymaganej kwoty spłaty. Wreszcie, umowa zobowiązywała pozwanego do ponoszenia kosztów ubezpieczenia na wypadek zgonu lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. Wysokość kosztów, którymi obciążono pozwanego jednoznacznie wynika z przedłożonego zestawienia operacji na karcie. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powód należycie wykazał wysokość dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia. Podkreślić przy tym należy, iż po doręczeniu odpisu pism powoda, pozwany nie podniósł żadnych zarzutów co do autentyczności i wiarygodności dołączonych do nich odpisów dokumentów, ani też nie podnosił, że przedłożone przez powoda zestawienie operacji na karcie nie odpowiada prawdzie.

W tym stanie rzeczy – na mocy art. 69 ustawy Prawo bankowe w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. – Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12.973,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 27 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.491 ze zm.) i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego niniejszy proces pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.580 zł, na którą składa się opłata sądowa od pozwu (163 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika powoda – adwokata w stawce minimalnej (2.400 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).