Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt XVIII C 3728/15 zasądził o pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. N. kwotę 1550 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz oddalił powództwo w pozostałej części.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł C. Towarzystwo (...) S.A. V. (...), zaskarżając wyrok w zakresie pkt. 1 i podnosząc liczne zarzuty, sprowadzające się do nierozpoznania przez Sąd I instancji istoty sprawy, a także do błędnego uznania przez Sąd, że sporne między stronami postanowienie umowne stanowi klauzulę niedozwoloną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku, choć z innych powodów niż w niej wskazane. Sąd okręgowy nie odrzucił apelacji jako pochodzącej od podmiotu nieuprawnionego, z uwagi na fakt przejęcia w lipcu 2014 roku majątku pozwanego przez apelującego.

Zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c. Sąd II instancji, aczkolwiek co do zasady pozostaje związany granicami apelacji, w granicach zarzutów bierze pod uwagę z urzędu nieważność postępowania. Nieważność postępowania z kolei zachodzi m.in. w wypadku określonym w art. 379 pkt 2, tj. gdy strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, a więc np. w razie gdy pozwanym jest podmiot nieistniejący w chwili wniesienia pozwu.

Jak wynika z danych dostępnych w Krajowym Rejestrze Sądowym, w rejestrze przedsiębiorców widnieją dwa podmioty o niemal identycznej nazwie: (...) Spółki Akcyjnej V. (...) (nr KRS (...)) oraz (...) Towarzystwa (...) (nr KRS (...)), przy czym korespondencja załączona do pozwu wskazuje, że pozwanym miał być ten pierwszy podmiot. Obie te spółki w chwili wniesienia pozwu były już wykreślone z KRS. Wykreślenia uprawomocniły się odpowiednio: 21 października 2014 r. i 19 grudnia 2008 r.

Z tych względów pozwane Towarzystwo w chwili wniesienia pozwu nie miało bytu prawnego i zdolności sądowej. Pozew powinien być zatem odrzucony, na podstawie art. 199 § 1 pkt 3. Zaniechanie tego spowodowało, że całe przeprowadzone postępowanie dotknięte jest nieważnością, a wydany w sprawie wyrok musiał być usunięty z obrotu prawnego. Orzekania w sprawie wywołanej pozwem byłoby bezprzedmiotowe, podobnie jak rozpoznanie podniesionych w apelacji zarzutów.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Co prawda powód przegrał sprawę w całości, skoro pozew został odrzucony, jednakże całokształt okoliczności sprawy uzasadnia odstąpienie od obciążania go kosztami. Po pierwsze wskazać należy, że jeszcze kilka miesięcy przed wniesieniem pozwu powód miał dostęp do korespondencji między Towarzystwem (...) – wówczas jeszcze istniejącym – a Rzecznikiem Ubezpieczonych. Po drugie, podmiot biorący udział w sprawie w miejsce pozwanej, tj. (...) Spółka Akcyjna V. (...) mimo czynnego udziału w postępowaniu (choćby poprzez obszerne pisma procesowe) również ani razu nie podniosła zarzutu, że nie powinna być pozwanym w sprawie. Zamiast tego podjęła merytoryczną obronę, co przy podobieństwie nazw z faktycznie pozwanym Towarzystwem mogło wywołać wrażenie, że pozew złożony został właściwie.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym uzasadnione było tym, że w sprawie zachodziła nieważność postępowania, zgodnie z art. 374 k.p.c.

Z tych względów, na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. należało orzec jak w sentencji.