Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w W. V Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodnicząca:SSR Beata Boguszewska

Protokolant: Paweł Wrzesień

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa M. Z.

przeciwko K. Z.

o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego

I.  ustala, że obowiązek alimentacyjny M. Z. w kwocie po 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na rzecz córki K. Z. ur. (...), ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa P. w W., Wydział I Cywilny, z dnia 21 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt I C 1082/08 wygasł z dniem 1 września 2015 roku;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 sierpnia 2015 roku (data prezentaty) powód M. Z. wniósł o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny w wysokości 650 zł, ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie o sygnaturze akt I C 1082/08 na rzecz córki K. Z., ustał z dniem 1 lipca 2015 roku (pozew – k. 2).

Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 roku pozwana wniosła o oddalenie powództwa bądź ewentualnie o obniżenie alimentów do kwoty 400 zł (protokół z rozprawy z dnia 25 stycznia 2016 roku - k.36-37v.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie I Wydział Cywilny w punkcie I rozwiązał przez rozwód związek małżeński zawarty pomiędzy M. Z., a A. N. z winy męża. W punkcie III kosztami utrzymania małoletnich dzieci stron K. Z. i N. Z. obciążył oboje rodziców, ustalając udział ojca M. Z. w obowiązku ponoszenia tych kosztów na łączną kwotę 1300 zł tj. po 650 zł na każde z dzieci (wyrok – k.187-188 akt o sygnaturze I C 1082/08).

W momencie orzekania o obowiązku alimentacyjnym powoda M. Z. miał 34 lata, pracował jako elektromonter. Otrzymywał miesięczne wynagrodzenie w wysokości ok. 4000-4500 zł netto, trzynastkę oraz premię uznaniową. Spłacał z ówczesną żoną trzy kredyty, których miesięczne raty wynosiły łącznie 2200 zł; na posiłki dla siebie, chemię wydawał min. 400 zł; pokój – 400 zł. Od czasu do czasu spotykał się z córkami (protokół z dnia 10 grudnia 2008 r. – k.30-31 akt o sygn. I C 1082/08; protokół z dnia 21 grudnia 2009 r. k. 184-186 akt o sygn. I C 1082/08).

Powód M. Z. ma obecnie 40 lat. Pracuje jako elektromonter taboru szynowego. Zarabia 4325,44 zł netto miesięcznie. Dostaje też premię w wysokości 600-800 zł. Jest osobą zdrową. Mieszka obecnie z drugą żoną, córką w wieku 20 miesięcy, 15-letnią córką żony z pierwszego małżeństwa oraz teściami. Żona powoda pracuje i osiąga zarobki zbliżone do jego. Utrzymanie 20-miesięcznej córki stron kosztuje miesięcznie ok. 600 zł. Swoje koszty utrzymania powód określił na: wyżywienie – 300 zł; buty, ubrania, środki czystości – 100-150 zł na kwartał; gaz – w okresie zimowym 800 zł na 3 miesiące, a w letnim 80-100 za 3 miesiące; czynsz za mieszkanie – 400 zł. Powód opłaca również raty kredytów (zaświadczenie o zarobkach – k. 27; protokół z dnia 25 stycznia 2016 roku, zeznania powoda – k.36-36v.).

M. Z. wniósł o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego od dnia 1 lipca 2015 roku, gdy dowiedział się, że córka nie przystąpiła do egzaminu maturalnego z powodu niezaliczenia w trzeciej klasie liceum dwóch przedmiotów. Powód uważa, że córka jest już dorosła i może sama siebie utrzymać, gdyż w 2015 roku przez trzy miesiące pracowała, a w roku 2014 miała płatne praktyki. Powód uważa, że córka może znaleźć pracę w McDonaldzie lub (...) bo tam można pracować w godzinach dostosowanych do nauki i byłaby w stanie uzyskać pensję w wysokości najniższej krajowej. Powód dawał córce na urodziny pieniądze w kwotach 50 zł lub prezenty. Nie był na 18-stych urodzinach córki ani na studniówce, ale alimenty płaci regularnie na pozwana i jej siostrę (protokół z dnia 25 stycznia 2016 roku, zeznania powoda – k.36-36v., zeznania pozwanej – k. 37).

W momencie wydawania wyroku orzekającego alimenty K. Z. uczęszczała do I klasy gimnazjum, miała 13 lat. Koszty jej utrzymania matka określiła na kwoty: 100 zł- obiady szkolne; 200 zł – wyżywienie poza szkołą; 40 zł tj. ok. 13 zł - na osobę opłata za internet; telefony – ok. 50 zł na osobę; 10 zł – świetlica; 960 zł tj. 320 zł na osobę -czynsz za mieszkanie; 100 zł - prąd; ok. 100 zł –wakacje i koszty dojazdu do babci. Jej matka A. Z. zarabiała 1020 zł netto miesięcznie (pozew z akt o sygn. akt I C 1082/08 – k. 6; protokół z dnia 10 grudnia 2008 r. – k. 28-29).

Pozwana K. Z. ma obecnie 19 lat, nie ma zawodu. W sierpniu 2015 roku ukończyła liceum. Miała dwie poprawki z matematyki i języka polskiego. W maju 2016 roku zamierza przystąpić do egzaminu maturalnego. Po zdanej maturze pozwana zamierza zdawać na studia. We wrześniu 2015 roku pozwana zapisała się do bezpłatnej szkoły Cosinus w celu kształcenia się na kierunku asystenta stomatologicznego. Zajęcia miały odbywać się od poniedziałku do czwartku w godzinach od 16:30 do 21:35. Nie została klasyfikowana z żadnego przedmiotu – uzyskała jedynie po jednej ocenie cząstkowej z dwóch przedmiotów i dlatego decyzją Rady Pedagogicznej została skreślona z listy słuchaczy z dniem 31 stycznia 2016 roku. Od lutego 2016 roku ma uczęszczać na korepetycje z matematyki, geografii i języka rosyjskiego. W okresie od czerwca do początku sierpnia 2015 roku K. Z. pracowała w piekarni jako sprzedawca uzyskując łączny dochód w wysokości ok. 3500 zł. Zarobione pieniądze w kwocie 2000 zł przeznaczyła na wakacyjny wyjazd do Turcji, 800 zł odłożyła na korepetycje, a resztę pieniędzy przekazała mamie na utrzymanie.

Pozwana mieszka z matką, świadkiem A. Z. i 14-letnią siostrą. Matka pozwanej zarabia ok. 1400 zł netto miesięcznie. Na koszty utrzymania mieszkania składają się: czynsz za mieszkanie TBS – 1236 zł, zadłużenie mieszkania – 200 zł, światło – 200-240 zł/2 miesiące. Koszty jej wyżywienia zostały prze świadka określone na kwotę 450 zł miesięcznie, zaś ubrań , środków czystości po 200zł miesięcznie. Siostra pozwanej jest zdrowa, uczęszcza do francusko-angielskiej szkoły (zeznania pozwanej – k. 37; pismo ze szkoły Cosinus wraz z ocenami - k. 46-56; zeznania świadka A. Z. – k.29; wyrok z dnia 21 grudnia 2009 roku – k. 187 akt o sygn. I C 1082/08, zaświadczenie o miesięcznym wymiarze opłat za lokal – k. 20).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i akt rozwodowych , których autentyczność, jak też prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, co pozwoliło uznać je za rzetelny i w pełni wartościowy materiał dowodowy.

Sąd wziął również pod uwagę zeznania stron oraz świadka A. Z. w zakresie problemów pozwanej z nauką, kosztów utrzymania pozwanej i jej siostry, a także zarobków świadka.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo M. Z. o wygaśnięcie alimentów zasługiwało na uwzględnienie , jednakże dopiero od dnia 1 września 2015 roku.

Żądanie powoda oparte było na dyspozycji art. 133 par. 3 kro dodanym przez ustawę z dnia 6 listopada 2008 roku o zmianie ustawy- Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 220 poz. 1431) stanowiącym, że rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Zgodnie z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków należy rozumieć istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania wysokości świadczeń alimentacyjnych. Sąd rozstrzygając w kwestii zmiany wysokości alimentów zobowiązany jest do ustalenia, jakiego rodzaju zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej oraz jakie zmiany w zakresie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego zaszły w okresie od daty ustalenia wysokości alimentów w wyroku rozwodowym w kwocie po 650 złotych miesięcznie tj. od dnia 21 grudnia 2009 roku. Od powyższej daty minęło sześć lat. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż w tym czasie zaszły istotne zmiany w życiu pozwanej.

Przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy, Sąd przede wszystkim wziął pod uwagę zupełny brak zaangażowania pozwanej w naukę oraz nieczynienie starań w celu możliwości samodzielnego utrzymania się. Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie stwierdzić należy, iż pozwana jest i była w stanie podjąć pracę i utrzymywać się samodzielnie. Pozwana miała uczęszczać do bezpłatnej szkoły Cosinus gdzie zajęcia odbywały się od poniedziałku do czwartku w godzinach od 16:30 do 21:35. Jej twierdzeniom o uczęszczaniu na zajęcia, a tak wynikało z jej wyjaśnień przeczy pismo nadesłane ze szkoły z którego wynika, że w dniu 31 stycznia 2016 roku K. Z. została skreślona z listy słuchaczy, gdyż nie była klasyfikowana z żadnego przedmiotu z powodu braku ocen cząstkowych. Przesłane kserokopie z dziennika, gdzie wpisane są jedynie dwie oceny cząstkowe, bezspornie wskazują na nierealizowanie obowiązku nauczania. Pozwana natomiast nie przedstawiła natomiast żadnego powodu, który byłby usprawiedliwieniem nierealizowania nauki, nie wskazywała na trudności w nauce ani problemy zdrowotne. Należy dodać, że pozwana w trakcie prowadzonego postępowania była świadoma, że powód ale też Sąd żąda od niej nie tylko zaświadczenia potwierdzającego fakt zapisania się do szkoły ale zaświadczenia o uczęszczaniu do tej szkoły. To winno spowodować u niej poprawę w uczęszczaniu na zajęcia i zaliczanie przedmiotów przewidzianych w I semestrze.

Przecież samo zapisanie się do szkoły nie jest podstawą do utrzymania obowiązku alimentacyjnego. Obowiązek alimentacyjny trwa dopóki uprawniony do alimentacji nie powtarza lat nauki, nie ma przerw w jej kontynuowaniu bądź istnieje usprawiedliwiona przeszkoda w jego realizacji. Jest przy tym oczywiste, że jedynie efektywne studiowanie pozwala uprawnionemu liczyć na alimentowanie go. Pozwana w ramach nauki powinna systematycznie uczęszczać na zajęcia, podchodzić do zaliczeń przedmiotów, uczyć się. Tymczasem brak zaangażowania w uczęszczaniu do szkoły oraz nieklasyfikowanie ze wszystkich ośmiu przedmiotów sprawił, że pozwana została skreślona z listy słuchaczy.

Należy jeszcze zwrócić uwagę, że K. Z. nawet systematycznie uczęszczając do szkoły Cosinus mogła podjąć pracę na choćby pół etatu z której osiągałaby dochody umożliwiające jej utrzymanie siebie i opłacenie korepetycji, gdyż zajęcia odbywały się w godzinach późno popołudniowych - wieczornych. K. Z. jest osobą pełnoletnią, młodą, zdrową, mieszka w W., gdzie możliwości zatrudnienia są najwyższe w Polsce. Poza tym posiadając status osoby uczącej się jest poszukiwanym pracownikiem albowiem pracodawca nie jest wówczas zobowiązany do odprowadzania należnych składek do ZUS, co jest korzystne dla pracodawcy. N. faktem jest okoliczność, że są pracodawcy jak np. Mc D., który tak ustala warunki pracy, aby pracownik będący uczniem lub studentem mógł jednoczenie studiować czy uzupełniać edukację. Pomimo nieregularnego uczęszczania do szkoły i niedokładania starań aby zaliczyć przedmioty pozwana nie dochowała starań w celu samodzielnego utrzymania się. Natomiast po przeprowadzonym postepowaniu i ustaleniu, że pozwana prawie nie uczęszczała do szkoły Sąd stwierdza, że pozwana bez problemu mogła podjąć prace nawet na pełen etat. Nie można pominąć faktu, że powód regularnie płacił alimenty na pozwaną i jej siostrę.

Sąd nie zgodził się również z argumentacją pozwanej, iż fakt, że powód zarabia znacznie więcej od matki pozwanej oraz że rzadko kontaktuje się z pozwaną uzasadnia utrzymanie obowiązku alimentacyjnego. Zaniedbywanie kontaktów z dzieckiem pełnoletnim, nieuczestniczenie w jego życiu może być odbierane negatywnie pod względem moralnym, jednak nie ma wpływu na alimentację dziecka pełnoletniego, gdy z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, iż może utrzymać się samodzielnie i nie kontynuuje nauki.

Sąd ustalił wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego z dniem 1 września 2015 roku, mając na uwadze fakt, że pozwana miała prawo alimentów także w trakcie wakacji po ukończonym roku szkolnym. Tym samym Sąd oddalił powództwo za okres od 1 lipca do 31 sierpnia 2015 roku.

W tym miejscu należy jeszcze zaznaczyć, że gdyby w przyszłości pozwana kontynuowała naukę w zakresie studiów wyższych, to w zależności od trybu nauki, częstotliwości zajęć będzie mogła wystąpić o alimentowanie swojej nauki nawet od obojga rodziców.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd w punkcie I wyroku, na podstawie art. 133 § 3 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o. uznał, że obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej wygasł z dniem 1 września 2015 roku. W punkcie II wyroku oddalił powództwo w pozostałej części, przyjmując inną datę wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego niż ta wskazana w pozwie.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.