Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G.

przeciwko B. D.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. na rzecz pozwanej B. D. kwotę 1217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wniósł pozew przeciwko B. D. o zapłatę kwoty 5 393,34 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 7 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. Powód wskazał, że w dniu 8 grudnia 2005 r. strony zawarły umowę nr (...) sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych oraz że w dniu 22 października 2013 r. pracownicy powoda przeprowadzili kontrole układu pomiarowo-rozliczeniowego mierzącego zużycie energii elektrycznej w mieszkaniu pozwanej, w wyniku której, zgodnie z protokołem, stwierdzono manipulacje przy układzie pomiarowo-rozliczeniowym w postaci braku lewej plomby legalizacyjnej, nieoryginalnej prawnej plomby, luźnej obudowy licznika oraz śladów odkręcania śrub przy plombach legalizacyjnych. Powód wskazał również, że w toku dalszych czynności zlecono wykonanie ekspertyzy nr 102/G./2013, która potwierdziła nielegalny pobór energii elektrycznej polegający na ingerencji w układ pomiarowo-rozliczeniowy w celu spowolnienia lub zatrzymania wirnika i tym samym zmniejszenia naliczania zużycia energii elektrycznej. Powód wskazał, że w związku z powyższym w dniu 22 listopada 2013 r. wystawił notę obciążeniową nr (...) na kwotę 5 240,58 zł oraz notę obciążeniową nr (...) na kwotę 152,76 zł.

(pozew - k. 2-4v)

Nakazem zapłaty z dnia 1 kwietnia 2015 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I 1 Nc 1892/15 Sąd Rejonowy w Gdyni orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty – k. 37)

Pozwana wniosła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, i zarzuciła, że powód nie wykazał, że doszło do nielegalnego poboru energii przez pozwaną, a jeśli doszło – nie wykazał, w jakiej wysokości on wystąpił. Pozwana podniosła, że licznik znajdował się na ogólnodostępnej klatce schodowej, więc dostęp do licznika miał każdy mieszkaniec budynku, jak i osoby postronne. Pozwana zarzuciła również, że licznik zamontowany u niej w 2005 r. nie był nowy w momencie montowania i nie ma pewności co do tego, czy nie manipulowano i nie ingerowano w niego wcześniej, zwłaszcza że żaden z monterów instalujących urządzenie w 2005 roku nie okazał pozwanej tego urządzenia przed zamontowaniem i nie poinformował o ilości plomb i miejscach ich zamontowania. Pozwana podniosła ponadto, że z analizy faktur VAT wystawionych od dnia 2 kwietnia 2012 r. do dnia 14 grudnia 2013 r. wynika, że w okresie tym nie nastąpiła istotna zmiana w wysokości płatności dokonywanych przez pozwaną, w związku z czym należy wykluczyć działania odbiorcy zmierzające do uniknięcia obowiązku zapłaty za pobraną energię elektryczną, o których mowa w art. 57 ust.1 pkt. 1 ustawy Prawo energetyczne.

(sprzeciw – k. 51-56)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2005 r. B. D. zawarła z (...) S.A. umowę sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych nr (...) dotyczącą lokalu przy ul. (...) (obecnie ul. (...)) w G. na czas nieokreślony. W §2 ust. 3 umowy wskazano, że układ pomiarowy składający się z licznika energii czynnej jest zainstalowany na klatce schodowej. W §2 ust. 4 umowy wskazano, że w dniu objęcia lokalu odbiorca stwierdza zainstalowanie licznika energii czynnej o nr (...) oraz że licznik jest w stanie zewnętrznym nieuszkodzonym i posiada nienaruszone plomby legalizacyjne (...) Miar oraz nienaruszone plomby przedsiębiorstwa energetycznego założone na osłonie zacisków licznika i zabezpieczeniu przedlicznikowym.

(niesporne, nadto umowa - k. 10-11)

W/w umowa została zawarta przez B. D. w związku z koniecznością zainstalowania zwiększonego poboru mocy ze względu na zakup kuchenki elektrycznej. B. D. nie była obecna przy montażu w/w licznika energii czynnej i nie otrzymała żadnego dokumentu dotyczącego stanu zainstalowanego licznika oraz sposobu jego oplombowania.

(niesporne, nadto: zeznania świadka R. D. – k. 109, nagranie z 16.12.2015 r. 00:14:22 – 00:33:44, zeznania pozwanej – k. 139, nagranie z 16.03.2016 r. 00:14:22 – 00:20:35)

Licznik energii elektrycznej mierzący zużycie energii w lokalu przy ul. (...) w G. jest zainstalowany na klatce schodowej w skrzynce zamykanej na kłódkę.

(dowody: zeznania świadka R. D. – k. 108, nagranie z 16.12.2015 r. 00:14:22 – 00:33:44, zeznania świadka M. J. – k. 108, nagranie z 16.12.2015 r. 00:02:49 – 00:08:16, zeznania świadka A. S. – k. 108, nagranie z 16.12.2015 r. 00:08:16 – 00:14:22, zeznania pozwanej – k. 139, nagranie z 16.03.2016 r. 00:14:22 – 00:20:35, zdjęcie klatki schodowej – k. 123)

W dniu 22 października 2013 r. W. G., M. R. i J. Z. - upoważnieni przedstawiciele (...) S.A. – przeprowadzili kontrolę układu pomiarowo-rozliczeniowego mierzącego zużycie energii elektrycznej w lokalu przy ul. (...) w G.. W wyniku kontroli licznika o nr fabrycznym (...), wyprodukowanym w 1990 r. i legalizowanym w 2005 r., stwierdzono: brak lewej plomby legalizacyjnej, plombę prawą obcego pochodzenia, luźną obudowę licznika oraz ślady odkręcania śrubek przy plombach legalizacyjnych. W treści załącznika szczegółowego do protokołu kontroli nr (...) wskazano, że uszkodzone plomby legalizacyjne umożliwiają ingerencje w ustrój pomiarowy licznika, co może wpłynąć na zafałszowanie wskazań licznika, oraz że licznik wymieniono i zabezpieczono w torbie depozytowej w obecności B. D.. W trakcie kontroli wskazane zostały zainstalowane w lokalu odbiorniki energii elektrycznej w postaci: pralki automatycznej, kuchenki elektrycznej, zmywarki, czajnika elektrycznego, telewizora, oświetlenia i drobnego sprzętu AGD.

(niesporne, nadto: upoważnienie do przeprowadzenia kontroli – k. 12, protokół kontroli z załącznikiem szczegółowym – k. 13-15, zeznania świadka W. G. – k. 138, nagranie z 16.03.2016 r. 00:00:46 – 00:13:56)

Zdjęty w dniu 22 października 2013 r. licznik energii elektrycznej o nr fabrycznym (...) został poddany ekspertyzie mechanoskopijnej i metrologicznej wykonanej w dniu 4 listopada 2013 r. w Laboratorium (...) sp. z o.o. w K.. W wyniku przeprowadzonej ekspertyzy stwierdzono:

- brak bocznych plomb legalizacyjnych, co świadczy o ich celowym ściągnięciu celem ingerencji do wnętrza licznika,

- ściągnięcie bocznych plomb umożliwia swobodny dostęp do wnętrza licznika poprzez odchylenie dolnej części osłony i tym samym możliwość ingerencji w rzetelność naliczania zużytej energii,

- ślady na śrubach mocujących, niedokręcone boczne śruby potwierdzają fakt odkręcania osłony licznika,

- ślady na korpusie oraz na wirniku powstały wskutek manipulacji za pomocą elementu hamującego wsuwanego do wnętrza od spodu, co miało na celu spowolnienie lub zatrzymanie wirnika i tym samym zmniejszenie naliczania zużycia energii elektrycznej.

(niesporne, nadto ekspertyza – k. 16-25)

W dniu 22 listopada 2013 r. (...) S.A. wystawiła B. D. notę obciążeniową nr (...) z tytułu nielegalnego pobierania energii elektrycznej poprzez ingerencję w układ pomiarowo-rozliczeniowy na kwotę 5 240,58 zł z terminem płatności na dzień 6 grudnia 2013 r. oraz notę obciążeniową nr (...) z tytułu wymiany uszkodzonego przez odbiorcę licznika na kwotę 152,76 zł z terminem płatności na dzień 6 grudnia 2013 r. Wskazana kwota została wyliczona na podstawie zryczałtowanej ilości energii elektrycznej (6 000 kWh) pobranej w okresie 1 095 dni, tj. w okresie 3 –letniego przedawnienia roszczeń - według stawek i zgodnie z zapisami Taryfy dla energii elektrycznej przedsiębiorstwa (...) S.A. zatwierdzonej przez Prezesa URE Decyzją nr (...)(9)/ (...) z dnia 17 grudnia 2012 r.

(dowody: dane do wystawienia noty obciążeniowej z tytułu (...) k. 27, wyliczenie należności z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej – k. 28-29, nota obciążeniowa nr (...) – k. 30, nota obciążeniowa nr (...) – k. 31, zeznania świadka J. Ł. – k. 124, nagranie z 18.01.2016 r. 00:03:06 – 00:10:06)

Pismem z dnia 7 maja 2014 r. (...) S.A. w G. wezwała B. D. do zapłaty kwoty 5 393,34 zł tytułem należności wynikających z w/w not obciążeniowych.

( niesporne, nadto wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem odbioru - k. 32-33)

W pismach z dnia 30 stycznia 2014 r. i z dnia 10 kwietnia 2014 r. B. D. poinformowała (...) S.A., że: stwierdzona celowa ingerencja w układ pomiarowy przez osoby trzecie nie dotyczy jej osoby, ekspertyza nie określa ani czasu, ani konkretnej osoby dokonującej ingerencji, fakt taki miał miejsce przed zamontowaniem urządzenia pomiarowego oraz że nikt z monterów instalujących urządzenie pomiarowe w 2005 r. nie okazał jej tego urządzenia przed zamontowaniem i nie poinformował o ilości plomb i miejscach ich zamontowania.

(niesporne, nadto pisma pozwanej z 30.01.2014 r. i 10.04.2014 r. – k. 60-62)

Średnie dobowe zużycie energii elektrycznej w lokalu przy ul. (...) w G. według odczytów wynosiło:

- w 2012 r.: 12,40 kWh (05.01.2012 r.), 11,07 kWh (01.02.2012 r.), 11,41 kWh (01.03.2012 r.), 9,78 kWh (02.04.2012 r.), 12,28 kWh (01.05.2012 r.), 10,77 kWh (23.05.2012 r.), 10,33 kWh (04.06.2012 r.), 8,04 kWh (01.07.2012 r.), 10,32 kWh (01.08.2012 r.), 10,32 kWh (01.09.2012 r.), 10,74 kWh (02.10.2012 r.), 10,56 kWh (05.11.2012 r.), 11,89 kWh (23.11.2012 r.), 13,25 kWh (01.12 2012 r.),

- w 2013 r.: 9,97 kWh (03.01.2013 r.), 8,94 kWh (07.02.2013 r.), 6,55 kWh (01.03.2013 r.), 8,41 kWh (04.04.2013 r.), 6,53 kWh (04.05.2013 r.), 4,32 kWh (23.05.2013 r.), 7,44 kWh (01.06.2013 r.), 7,56 kWh (05.07.2013 r.), 4,89 kWh (09.08.2013 r.), 6,65 kWh (01.09.2013 r.), 7,40 kWh (01.10.2013 r.), 9,24 kWh (22.10.2013 r.), 7,00 kWh (02.11.2013 r.), 4,05 kWh (23.11.2013 r.), 12,33 kWh (14.12.2013 r.),

- w okresie od 2 stycznia 2014 r. do 1 czerwca 2014 r.: 10,05 kWh (02.01.2014 r.), 8,28 kWh (03.02.2014 r.), 8,15 kWh (01.03.2014 r.), 7,45 kWh (08.04.2014 r.), 6,46 kWh (04.05.2014 r.), 0,00 kWh (26.05.2014 r.), 36,00 kWh (01.06.214 r.).

(niesporne, nadto analiza zużycia energii elektrycznej - k. 94-95)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a nadto ich wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty złożone w sprawie nie mają istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy nowych istotnych okoliczności.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął również pod uwagę zeznania zawnioskowanych przez strony świadków oraz zeznania pozwanej. Zeznaniom świadków M. J., R. D. i A. S., złożonym na okoliczność stanu skrzynek, w których znajdują się liczniki i możliwości dostępu do licznika przez wszystkich mieszkańców, Sąd dał wiarę w całości, gdyż zeznania te były logiczne i spójne ze sobą i pozostałym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami świadka W. G.. Co do zeznań świadków M. J. i A. S. Sąd uznał je jednakże za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia, gdyż świadkowie ci nie posiadali dokładnej wiedzy co do sposobu zainstalowania i zabezpieczenia licznika mierzącego zużycie energii elektrycznej w lokalu pozwanej, który to licznik był przedmiotem sporu między stronami.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka J. Ł., złożone na okoliczność sposobu wyliczenia należności dochodzonej pozwem, gdyż świadek w sposób szczegółowy i precyzyjny przedstawił sposób, w jaki określił wysokość należności z tytułu nielegalnego poboru energii, jak również podstawę przyjętego sposobu naliczenia opłaty z tego tytułu, a nadto zeznania świadka potwierdzają przedstawione przez powoda dokumenty w postaci danych do wystawienia noty obciążeniowej z tytułu (...) oraz wyliczenia należności z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej. Sąd nie znalazł więc podstaw do odmowy dania wiary tym zeznaniom.

Zeznaniom świadka W. G. Sąd również dał wiarę jako logicznym, spójnym i zgodnym z pozostałym materiałem dowodowym, zwłaszcza w zakresie przyczyn i przebiegu kontroli układu pomiarowo-rozliczeniowego u pozwanej, w której świadek uczestniczył.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania pozwanej złożone na okoliczności związane z dokonaną kontrolą, bowiem pozwana potwierdziła okoliczności przebiegu kontroli przedstawione m.in. przez świadka W. G.. Ponadto pozwana potwierdziła w swoich zeznaniach również okoliczności zainstalowania spornego licznika energii w 2005 r. przedstawione przez świadka R. D.. Zeznania pozwanej były więc zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, a nadto spójne i logiczne.

Na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. a contrario Sąd oddalił wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia czasu, kiedy miała miejsce ingerencja osób trzecich w pracę licznika, gdyż jak wynika z doświadczenia Sądu w rozpoznawaniu spraw, których przedmiotem jest nielegalny pobór energii elektrycznej, biegli sądowi nie posiadają wiadomości ani możliwości ustalenia momentu dokonania ingerencji w pracę licznika energii elektrycznej. Przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego było więc niemożliwe.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanej zapłaty kwoty 5 393,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi i powoływał się na łączącą strony umowę sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych oraz na stwierdzony w wyniku przeprowadzonej kontroli fakt nielegalnego poboru energii przez pozwaną polegającego na ingerencji w układ pomiarowo-rozliczeniowy w celu zmniejszenia naliczania zużycia energii elektrycznej. Podstawę prawną żądania powoda stanowił więc art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1059 ze zm.), zgodnie z którym w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy (…) opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności.

Między stronami bezspornym było, że łączyła je umowa sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych zawarta w dniu 8 grudnia 2005 r., jak również to, że w wyniku przeprowadzonej w dniu 22 października 2013 r. kontroli stwierdzono uszkodzenie licznika energii mierzącego pobór energii elektrycznej w mieszkaniu pozwanej polegające na braku plomb legalizacyjnych, śladów na śrubach mocujących oraz śladów na korpusie i wirniku licznika powstałych wskutek manipulacji za pomocą elementu hamującego wsuwanego do wnętrza od spodu. Pozwana nie kwestionowała stwierdzonych przez powoda uszkodzeń licznika, zarzucała natomiast, że powód nie wykazał, że nielegalny pobór energii był spowodowany działaniem pozwanej, gdyż licznik znajdował się na ogólnodostępnej klatce schodowej, a ponadto licznik ten został zamontowany w 2005 r. i nie był on wówczas nowy, w związku z czym do ingerencji w jego stan mogło dojść wcześniej, zwłaszcza że pozwana nie otrzymała od powoda żadnego potwierdzenia stanu zamontowanego licznika, ani informacji o sposobie jego oplombowania. Pozwana podniosła również, że z analizy faktur VAT wystawionych od dnia 2 kwietnia 2012 r. do dnia 14 grudnia 2013 r. wynika, że w okresie tym nie nastąpiła istotna zmiana w wysokości płatności dokonywanych przez pozwaną, w związku z czym należy wykluczyć działania odbiorcy zmierzające do uniknięcia obowiązku zapłaty za pobraną energię elektryczną. Pozwana zarzuciła również, że nawet jeśli doszło do nielegalnego poboru energii przez pozwaną, to powód nie wykazał, w jakiej wysokości ten nielegalny pobór wystąpił.

W pierwszej kolejności wskazać wobec powyższego należy, że zgodnie z obowiązującymi przepisami to użytkownik lokalu (również lokalu w budynku wielolokalowym) zobowiązany jest do utrzymywania właściwych warunków użytkowania urządzeń do pomiaru zużycia energii elektrycznej oraz do niezwłocznego informowania dostawcy energii elektrycznej o ich uszkodzeniu (§18 ust. 2 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych; Dz. U. z 1999 r., Nr 74, poz. 836, ze zm.). Tak więc to na pozwanej jako na użytkowniku lokalu i odbiorcy energii elektrycznej, a nie na powodzie, spoczywa obowiązek zapewnienia właściwych zabezpieczeń urządzenia pomiarowego znajdującego się również poza jej lokalem mieszkalnym. Brak jest więc podstaw w obowiązującym stanie prawnym do obciążania powoda jako dostawcy energii elektrycznej odpowiedzialnością za należyte zabezpieczenie licznika energii przed działaniem i dostępem osób trzecich.

W dalszej kolejności wskazać należy, że wbrew twierdzeniom pozwanej to na niej, a nie na powodzie, spoczywał - zgodnie z art. 6 k.c. - obowiązek wykazania, że ingerencji w substancję licznika dokonała nie pozwana, lecz osoba trzecia, za którą pozwana nie ponosi odpowiedzialności. To pozwana bowiem z faktu tego wywodziła skutki prawne w postaci zwolnienia jej z odpowiedzialności za nielegalny pobór energii oraz z obowiązku uiszczenia na rzecz powoda opłaty z tego tytułu (art. 57 ust. 1 pkt 1 prawa energetycznego). Pozwana obowiązku tego jednakże nie dopełniła, gdyż nie wskazała osoby ponoszącej wyłączną winę za dokonaną ingerencję w układ pomiarowo-rozliczeniowy, ani nie przedstawiła dowodów umożliwiających ustalenie takiej osoby.

Powyższe zarzuty pozwanej dotyczące niewykazania przez powoda, iż nielegalny pobór energii był spowodowany działaniem pozwanej, uznać należało więc za chybione.

Za zasadny jednakże należało uznać inny zarzut pozwanej - dotyczący stanu spornego licznika w momencie jego zamontowania w 2005 r. W ocenie Sądu to powód z kolei nie wykazał, że zamontowany w 2005 r. licznik energii elektrycznej o numerze wskazanym w treści umowy z dnia 8 grudnia 2005 r., tj. o nr (...), został zamontowany w stanie nieuszkodzonym i był odpowiednio oplombowany. Powód powoływał się wprawdzie w tym zakresie na przeprowadzoną w 2005 r., przed zamontowaniem licznika, jego legalizację, jednak nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego, że taka legalizacja w ogóle miała miejsce oraz – co istotne – jakie czynności w ramach tej legalizacji zostały przeprowadzone na liczniku (jak np. dokręcenie obluzowanych śrub, założenie nowych plomb) i w jakim stanie licznik została przekazany pozwanej (brak np. protokołu przekazania licznika pozwanej). Ponadto należy zwrócić uwagę, że wskazany w umowie nr licznika zamontowanego w 2005 r. – (...) – jest inny niż numer licznika, którego dotyczyła kontrola przeprowadzona w dniu 22 października 2013 r. i który został wskazany w załączniku szczegółowym do protokołu kontroli nr (...), tj. numer (...). Powód nie wykazał przy tym, aby numery wskazane w umowie i w załączniku do protokołu kontroli dotyczyły tego samego licznika, a zatem uznać należy, że kontroli został poddany inny licznik niż licznik zamontowany i mierzący pobór energii u pozwanej na podstawie umowy z dnia 8 grudnia 2005 r. Nie można wobec tego uznać, że przywoływany przez powoda zapis § 2 ust. 4 umowy z dnia 8 grudnia 2005 r. (dotyczący stwierdzenia przez odbiorcę – pozwaną zainstalowania licznika energii w stanie zewnętrznym nieuszkodzonym i posiadającym nienaruszone plomby legalizacyjne) stanowi dowód na okoliczność stanu licznika będącego przedmiotem niniejszego sporu w dniu jego zamontowania, tj. licznika poddanego kontroli w dniu 22 października 2013 r.

Zdaniem Sądu w sytuacji, gdy powód nie wykazał, w jakim stanie przekazał pozwanej licznik energii elektrycznej na podstawie umowy z dnia 8 grudnia 2005 r. (a nadto nie wykazał, że ten właśnie licznik o nr (...) był przedmiotem kontroli z dnia 22 października 2013 r.), brak jest podstaw do obciążania pozwanej odpowiedzialnością za uszkodzenie tego licznika i ingerencję w jego stan, a tym samym brak jest podstaw do obciążania pozwanej należnościami za nielegalny pobór energii elektrycznej dochodzonymi w niniejszej sprawie. Z tego też względu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnosząc się jeszcze do pozostałych zarzutów podniesionych przez pozwaną wskazać jedynie należy, że jak wynika z przedstawionych przez powoda dokumentów oraz z zeznań świadka J. Ł. podstawą wyliczenia wysokości opłaty za nielegalny pobór energii była obowiązująca w danym okresie Taryfa dla energii elektrycznej, zatwierdzona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zgodnie z którą opłata ta została naliczona na podstawie zryczałtowanej wielkości zużycia energii elektrycznej (6 000 kWh). Powód nie miał więc obowiązku wykazania, w jakiej dokładnie wysokości wystąpił stwierdzony przez niego nielegalny pobór energii elektrycznej. Natomiast co do zarzutu dotyczącego braku istotnych zmian w wysokości należności za energię elektryczną w okresie od dnia 2 kwietnia 2012 r. do dnia 14 grudnia 2013 r. jako okoliczności wykluczającej działania odbiorcy zmierzające do uniknięcia obowiązku zapłaty za pobraną energię elektryczną wskazać należy, że z przedstawionego przez powoda zestawienia średniego dobowego zużycia energii elektrycznej w lokalu pozwanej (k. 94-95) wynika, że zużycie energii w 2013 roku (przed kontrolą) było niższe niż w roku 2012, jak i w pierwszej połowie roku 2014 (a więc już po wymianie licznika). Nie można przy tym wykluczyć jednoznacznie, że mniejsze zużycie energii w 2013 roku było wyłącznie wynikiem ingerencji w układ pomiarowo–rozliczeniowy, ale nieuzasadnione jest także twierdzenie, że zmniejszenie zużycia nie mogło być wynikiem takiej ingerencji.

Podsumowując powyższe rozważania i uznając powództwo za niezasadne Sąd w pkt. I sentencji na podstawie art. 6 k.c. a contrario oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ze zm), zasądzając w pkt. II wyroku od powoda - jako strony przegrywającej postępowanie - na rzecz pozwanej kwotę 1 217,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się: kwota 1 200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. powoda,

3.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.