Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Marta Czapska

w obecności oskarżyciela : Prokuratora Piotra Barczewskiego

po rozpoznaniu dnia 11 maja 2016 r. , 17 czerwca 2016 r. , 26 sierpnia 2016 r. , 05 października 2016 r. i 08 listopada 2016 r. na rozprawie w L. sprawy :

O. W. , córce M. i A. z d. S. , ur. (...) w W.,

oskarżonej o to, że :

w dniu 7 marca 2015 r. w L. woj. (...) spowodowała u pokrzywdzonej M. D. obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy i głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego o długości od 11 cm do 15 cm i szerokości 1-2 mm oraz użyła w stosunku do pokrzywdzonej gazu o nieustalonym działaniu i nazwie spryskując jej twarz powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia w/wym. pokrzywdzonej trwający nie dłużej niż 7 dni

tj. o czyn z art. 157 § 2 k.k.

1.  Oskarżoną O. W. w ramach zarzucanego jej czynu uznaje za winną tego że w dniu 07 marca 2015 r. w L. woj. (...) poprzez użycie w stosunku do pokrzywdzonej M. D. gazu o nieustalonym działaniu i nazwie polegające na spryskaniu jej twarzy a następnie popchnięcie pokrzywdzonej M. D. spowodowała u niej obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonej M. D. trwający nie dłużej niż 7 dni to jest popełnienia czynu z art. 157 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 157 § 2 k.k. skazuje ją na karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 40 ( czterdzieści ) godzin miesięcznie;

2.  Na podstawie art. 41a § 1 k.k. wobec skazania za czyn opisany w pkt. 1 wyroku orzeka wobec oskarżonej O. W. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej M. D. na odległość 100 m przez okres 5 ( pięciu ) lat ;

3.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od oskarżonej O. W. na rzecz pokrzywdzonej M. D. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 5000 ( pięć tysięcy ) złotych;

4.  Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata J. G. kwotę 531,36 zł ( pięćset trzydzieści jeden złotych trzydzieści sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżycielkę posiłkową M. D. pomocy prawnej udzielonej z urzędu;

5.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną O. W. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 566/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 marca 2015 r. funkcjonariusze policji z KPP w L. A. G. i M. S. z polecenie oficera dyżurnego KPP w L. około godziny 16.10. udali się na interwencję na placu zabawa w parku im. T. K. przy ul. (...) w L. woj. (...) . Zgłaszającą interwencję była oskarżona O. W. , która poinformowała iż na tym placu zabaw kobieta narodowości romskiej goni dzieci i na nie krzyczy. Na miejsce interwencji oskarżona O. W. stwierdziła w rozmowie z przybyłymi policjantami iż kobieta narodowości romskiej ma dziecko które korzysta z huśtawki na tym placu zabaw , jednak pomiędzy dzieckiem tej kobiety , a innymi dziećmi dochodzi do sprzeczek związanych z korzystaniem z tej huśtawki . W takich sytuacjach ta kobieta narodowości romskiej w obronie swoje córki przegania te dzieci i straszy je głośnym krzykiem i przeklinaniem . Następnie A. G. podeszła do tej kobiety narodowości romskiej którą okazała się być pokrzywdzona M. D.. M. D. oświadczyła że to ona jest poszkodowaną w tej sytuacji , gdyż to jej dziecku – córce K. D. dokuczają dzieci bawiące się na tym placu oraz dyskryminują jej córkę . Pokrzywdzona M. D. w rozmowie z A. G. przyznała iż w takich sytuacjach staje w obronie swojej córki K. , jednak jej działanie ma na celu nie straszenia innych dzieci , jednak iż ma donośny głos i dzieci na niego reagują . Podczas rozmowy pokrzywdzonej M. D. i A. G. doszło do kłótni pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżoną O. W. . A. G. uspokoiła całą sytuację i po ustaleniu iż pokrzywdzona M. D. tylko krzyczała na dzieci i że żadnemu dziecku nic się stało w wyniku tego incydentu zakończyła interwencję . Następnie pokrzywdzona M. D. i oskarżoną O. W. udały się do swoich mieszkań .

Oskarżona O. W. po powrocie do swojego mieszkania poczekała na przyjazd swojej koleżanki I. O. . Po przyjeździe I. O. postanowiły obie udać się do mieszkania pokrzywdzonej M. D. . Oskarżona O. W. zabrała pojemnik gazu otrzymany od I. O. . Przed wyjściem z domu oskarżona O. W. wypiła ¾ butelki piwa , natomiast I. O. ½ butelki piwa . Następnie oskarżoną O. W. i I. O. po godz. 17.30 udały się do mieszkania pokrzywdzonej M. D. przy ul. (...) . Oskarżona O. W. zapukała do drzwi mieszkania pokrzywdzonej M. D. i gdy M. D. otworzyła drzwi oskarżona O. W. i I. O. stojąc na klatce schodowej zaczęły się z nią kłócić oraz wyzywać ją słowami wulgarnymi . Gdy pokrzywdzona M. D. chciała zakończyć rozmowę i zamknąć drzwi oskarżona O. W. włożyła nogę między drzwi a futrynę by uniemożliwić ich zamkniecie przez pokrzywdzoną M. D. . Następnie oskarżona O. W. popchnęła drzwi które usiłowała zamknąć M. D. i jednocześnie trysnęła ją gazem . W wyniku czego pokrzywdzona M. D. uderzona drzwiami ( które otwierały się do środka mieszkania ) pchniętymi przez oskarżoną O. W. uderzyła głową w wiszącą na przedpokoju szafkę . Następnie oskarżoną O. W. weszła do mieszkania pokrzywdzonej M. D. i ponownie użyła wobec pokrzywdzonej gazu tryskając nim jej w twarz . Po czym oskarżona O. W. i I. O. uciekły z budynku przy ul. (...) . W wyniku tego działania oskarżonej O. W. pokrzywdzona M. D. doznała obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonej M. D. trwający nie dłużej niż 7 dni.

Następnie około godziny 18.00 pokrzywdzona M. D. poprosiła swoją sąsiadkę S. C. o telefoniczne zawiadomienie o tym zdarzeniu KPP w L. i wezwanie na interwencję patrolu policji .

O. W. ma ukończone 33 lata, jest mężatką , ma na utrzymaniu 2 dzieci , bezrobotna nie osiąga żadnych dochodów , nie leczy się odwykowo ani psychiatrycznie, z informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 156 ) wynika iż był ona karany.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonej O. W. ( k. 56 i k. 118-120 ) , zeznań świadków : A. G. ( k. 19 i k. 133 ), M. C. ( k. 22-23 i k. 133-134 ) , S. C. ( k. 27v i k. 175 ) i G. B. ( k. 57v-58 i k. 175-176 ), protokołu oględzin ( k. 7 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 8 ) , karty informacyjnej leczenia ( k. 7 ) , krótkiego raportu działania ( k. 10 i k 11 ) , kserokopii notatnika służbowego ( k. 14-16 ) , opinii biegłego z zakresu chorób chirurgii ogólnej ( k. 20 i k. 184-185) , kserokopii orzeczenia ( k. 62-63 ) , karty konsultacyjnej ( k. 64 ) ,karty karnej ( k. 65, k. 96 i k. 156 ) , kserokopii notatnika służbowego ( k. 126-130 ) , dokumentacji lekarskiej ( k. 148 i k. 149 ) oraz częściowo zeznań świadka M. D. ( k. 2-2v, k. 25v-26 i k. 120-123 ) .

O. W. stanęła pod zarzutem iż w dniu 7 marca 2015 r. w L. woj. (...) spowodowała u pokrzywdzonej M. D. obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy i głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego o długości od 11 cm do 15 cm i szerokości 1-2 mm oraz użyła w stosunku do pokrzywdzonej gazu o nieustalonym działaniu i nazwie spryskując jej twarz powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia w/wym. pokrzywdzonej trwający nie dłużej niż 7 dni to jest popełnienia czynu art. 157 § 2 k.k..

Oskarżona O. W. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień ( k. 56 ) . Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżona O. W. częściowo przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu wskazując iż podczas przedmiotowego zdarzenia w dniu 07 marca 2015 r. użyła wobec pokrzywdzonej M. D. gazu . Oskarżona O. W. wyjaśniła iż w dniu 07 marca 2015 r. jej córka wróciła z płaczem z placu zabaw twierdząc iż ona i jej koleżanka zostały pobite przez pokrzywdzoną M. D. . Po wysłuchaniu relacji córki oskarżona O. W. wezwała na interwencję patrol policji i udała się na plac zabaw . Z dalszych wyjaśnień oskarżonej O. W. wynika iż w obecności interweniującego patrolu policji doszło do kłótni pomiędzy nią a pokrzywdzoną M. D. , która ją wyzywała . Następie oskarżona O. W. udała się do domu , gdzie czekała na przyjazd swojej koleżanki I. O. . Oskarżona O. W. w swoich dalszych wyjaśnieniach wskazała iż po przyjeździe I. O. postanowiły udać się do mieszkania pokrzywdzonej M. D. by wyjaśnić dlaczego pobiła dzieci . Przed wyjściem z domu oskarżona O. W. wypiła ¾ butelki piwa , natomiast I. O. ½ butelki piwa . Po przyjściu do domu gdzie mieszkała pokrzywdzona M. D. oskarżona O. W. zapukała do drzwi mieszkania pokrzywdzonej , która te drzwi otworzyła . Oskarżona O. W. podniosła że po otwarciu drzwi wsadziła nogę pomiędzy drzwi a futrynę by pokrzywdzona M. D. nie mogła ich zamknąć , zaś I. O. pozostała na korytarzu . Doszło do kłótni pomiędzy pokrzywdzoną M. D. a I. O.. Z dalszych wyjaśnień oskarżonej O. W. wynika iż podczas tej kłótni uznała iż pokrzywdzona chce się rzucić na I. O. i użyła wobec pokrzywdzonej M. D. gazu który wcześniej otrzymała od I. O. . Oskarżona O. W. wskazała iż psiknęła tym gazem na wysokości brzucha pokrzywdzonej M. D. ( k. 118-120 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej O. W. w części której wskazała iż w dniu 07 marca 2015 r. w obecności patrolu policji doszło do kłótni pomiędzy nią a pokrzywdzoną M. D. . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonej O. W. z której wynika iż tego dnia godzinę później wraz z koleżanką I. O. udała się do mieszkania pokrzywdzonej M. D. i tam podczas kłótni z pokrzywdzoną użyła wobec niej gazu oraz że podczas tego zdarzenia nie miała żadnego ostrego narzędzia . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonej O. W. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : A. G. ( k. 19 i k. 133 ), S. C. ( k. 27v i k. 175 ) i M. D. ( k. 2-2v, k. 25v-26 i k. 120-123 ) zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał wiary natomiast pozostałym wyjaśnieniom oskarżonej O. W. zwłaszcza odnośnie faktu iż w dniu 07 marca 2015 r. nie weszła do mieszkania pokrzywdzonej M. D. i nie pchnęła pokrzywdzonej drzwiami w wyniku czego uderzyła ona głową w szafkę . Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonej O. W. iż tego dnia pokrzywdzona M. D. pobiła jej córkę oraz jeszcze inne dzieci na placu zabaw oraz że podczas ich kłótni w obecności patrolu policji pokrzywdzona M. D. wyzywała ją . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonej O. W. są nie niejasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności i pomniejszenie swojej winny. Przedstawiona przez oskarżoną O. W. wersja wydarzeń stanowi przyjętą przez oskarżonego linię obrony , która nie znalazła jednak potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Należy zauważyć iż fakt że w wyniku przedmiotowego zdarzenia pokrzywdzona M. D. odniosła obrażenia w postaci powierzchniowego urazu głowy które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 k.k. wynikają wyprost z opinii pisemnej i uzupełniającej opinii ustnej biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. ( k. 20 i k. 184-185 ). Ponadto w swoich wyjaśnieniach oskarżona O. W. przyznała iż blokowała ona drzwi mieszkania pokrzywdzonej M. D. gdy ta chciała te drzwi zamknąć ( k. 119 ) co potwierdza fakt iż to ona pchnęła te drzwi by uniemożliwić M. D. ich zamknięcie i tym samym spowodowała iż wyniku tego uderzenia drzwiami pokrzywdzona uderzyła głową w wisząca na przedpokoju szafkę . Fakt iż to oskarżona O. W. blokowała te drzwi podważa prawdziwość wyjaśnień oskarżonej że użyła gazu wobec pokrzywdzonej M. D. , gdy ta chciała się rzekomo rzucić na I. O. . Należy wskazać iż oskarżona sama przyznała w swoich wyjaśnieniach iż blokowała noga drzwi bo pokrzywdzona M. D. próbowała jej zamknąć a ona chciała „żeby ta pani wyjaśniła do końca” ( k. 119 ) , tym samym to ona a nie I. O. znajdowała się bezpośrednio przed pokrzywdzoną , co potwierdziła pokrzywdzona M. D. w swoich zeznaniach w zakresie jakim Sąd dał im wiarę ( k. 2-2v, k. 25v-26 i k. 120-123 ). Tym samym niemożliwym jest by pokrzywdzona M. D. jednocześnie próbując zamknąć drzwi , co uniemożliwiała jej oskarżona , próbowała się rzucić na stojącą za oskarżoną O. W. I. O. . W ocenie Sądu oskarżona O. W. pierwszy raz użyła gazu wobec pokrzywdzonej M. D. by uniemożliwić jej zamknięcie drzwi mieszkania a następnie pchnęła te drzwi do środka mieszkania uderzając nimi pokrzywdzoną . W wyjaśnień oskarżonej O. W. wynika bowiem iż blokowała te drzwi przez włożenie nogi pomiędzy drzwi a futrynę i gdyby pokrzywdzonej udało sie zamknąć te drzwi to uderzyła by nimi w nogę oskarżonej . Tym samym wyżej opisane zachowanie oskarżonej polegające na użyciu gazu wobec pokrzywdzonej M. D. a następnie pchnięcie tych drzwi do środka mieszkania i uderzenie nimi pokrzywdzonej miało na celu uniemożliwię zamknięcia przez pokrzywdzoną drzwi i zakończenia kłótni z oskarżoną . Należy wskazać że z zeznań świadka M. D. wynika iż chciała ona zamknąć drzwi w momencie gdy oskarżona O. W. zaczęła ja wyzywać słowami wulgarnymi , gdyż wystraszyła się zachowania oskarżonej od której wyczuwała alkohol ( k. 2-2v, k. 25v-26 i k. 120-123 ). Natomiast oskarżona O. W. w swoich wyjaśnieniach przyznała iż blokowała drzwi „żeby ta pani wyjaśniła do końca” ( k. 119 ) .

Dodatkowo należy wskazać iż z zeznań świadka A. G. – funkcjonariusza policji z KPP w L. , która przeprowadzała interwencję na placu zabaw przy ul. (...) w dniu 07 marca 2015 r. wynika wprost iż ustaliła ona w rozmowie ze wszystkimi stronami tego zdarzenia , że żadne dziecko nie odniosło obrażeń i pokrzywdzona tylko krzyczała na dzieci znajdujące się na placu zabaw ( k. 19 i k. 133 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonej O. W. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : A. G., M. C., S. C. i G. B. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka A. G. - funkcjonariuszki Policji z KPP w L. która przeprowadzała w dniu 07 marca 2015 r. około godziny 16.10. interwencję na placu zabawa w parku im. T. K. przy ul. (...) w L. wynika iż udali się na ta interwencję z zawiadomienia oskarżonej O. W. która stwierdziła że na tym placu zabaw kobieta narodowości romskiej goni dzieci i krzyczy na nie . Po przybyciu na miejsce zdarzenia oskarżona O. W. stwierdziła iż kobieta narodowości romskiej ma dziecko które korzysta z huśtawki na tym placu zabaw jednak pomiędzy dzieckiem tej kobiety a innymi dziećmi dochodzi do sprzeczek związanych z korzystaniem z tej huśtawki . Wtedy ta kobieta narodowości romskiej w obronie swoje córki przegania te dzieci i straszy je głośnym krzykiem i przeklinaniem . Z dalszych zeznań świadka A. G. wynika iż następnie udała się do tej kobiety narodowości romskiej która okazała się pokrzywdzona M. D. , która oświadczyła że to ona jest poszkodowaną w tej sytuacji , gdyż to jej dziecku dokuczają wszystkie dzieci i dyskryminują je . Pokrzywdzona M. D. w rozmowie z świadkiem przyznała iż staje w obronie swojej córki jednak nie w celu straszenia innych dzieci wskazując iż ma donośny głos i dzieci na niego reagują . W dalszych swoich zeznaniach świadek M. G. wskazała iż w jej obecności pokrzywdzona M. D. miała głośny ton głosu i udało się ustalić że tylko krzyczała na dzieci i nie ustalono by któremuś dziecku coś się stało w wyniku działania pokrzywdzonej ( k. 19 i k. 133 ) .

Z zeznań świadka M. C. funkcjonariusza Policji z KPP w L. który przeprowadzał w dniu 07 marca 2015 r. około godziny 18.30. interwencję w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej M. D. w L. przy ul. (...) wynika iż udali się tam wspólnie z asp. Z. O. z polecenia oficera dyżurnego KPP w L. na skutek zgłoszenia iż jakaś kobieta miała trysnąć innej kobiecie narodowości romskiej gazem w twarz . Po przybyciu na miejsce zdarzenia zastano S. C. która zawiadomiła o tym zdarzeniu policję i poinformowała ich iż zadzwoniła na prośbę swoje sąsiadki z numeru 11 . Z dalszych zeznań świadka M. C. wynika iż poszkodowaną okazała się pokrzywdzona M. D. która w rozmowie z nim oświadczyła iż w dniu dzisiejszym zobaczyła jak inne dzieci na placu zabaw dokuczają jej córce i udała się na plac zabaw by porozmawiać z tymi dziećmi . Następnie doszło do interwencji policji i kłótni z dwiema matkami tych dzieci . Po odjeździe patrolu policji te dwie kobiety przyszły do jej mieszkania i gdy otworzyła im drzwi zaczęły wyzywać ją słowami wulgarnymi , jedna z tych kobiet pchnęła ją i jednocześnie użyła wobec niej gazu tryskając jej w twarz , a następnie te kobiety uciekły . Z dalszych zeznań świadka M. C. wynika iż M. D. skarżyła się na pieczenie twarzy i pokazała mu zadrapania na ręku twierdząc iż zrobiła jej ta kobieta . Nie pamięta jednak czy z tych zadrapań leciała krew ( k. 22-23 i k. 133-134 ) .

Z zeznań świadka S. C. wynika iż w dniu 07 marca 2015 r. około godziny 18.00. zapukała do niej sąsiadka z pod nr 11 pokrzywdzona M. D. i poprosiła by te wezwała policję . M. D. była wzburzona , krzyczał , jednak nie mówiła nic konkretnego na temat tego zdarzenia . Świadek S. C. wskazała iż pokrzywdzona M. D. trzymała przy twarzy ręcznik z którego ciekła woda , nie widziała jednak aby miała zakrwawioną rękę lub miała rany na rękach , nie zwróciła na to uwagi ( k. 27v i k. 175 ).

Natomiast z zeznań świadka G. B. wynika iż w dniu 07 marca 2015 r. policjant poprosił ją by udała się do mieszkania swojej krewnej - pokrzywdzonej M. D. . Gdy weszła do mieszkania pokrzywdzonej wyczuła zapach gazu . Pokrzywdzona M. D. , była w złym stanie psychicznym , leciała z niej krew i cała bluzkę miała we krwi . Z dalszych zeznań świadka G. B. wynika iż od M. D. dowiedziała się że do jej mieszkania przyszły dwie kobiety które spryskały ją gazem , pchnęły na szafkę a następnie pocięły rękę ( k. 57v-58 i k. 175-176 ).

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania tych świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Natomiast świadek M. D. pokrzywdzona w niniejszej sprawie w postępowaniu przygotowawczym zeznała iż w dniu 07 marca 2015 r. zobaczyła przez okno jak na placu zabaw dwóch chłopaków w wieku ok. 11 lat sypią piaskiem jej córkę K. . Świadek M. D. wskazała iż wybiegła z mieszkania i zaczęła krzyczeć na tych chłopców , a następnie wezwała policję . Po przyjeździe patrolu policji dowiedziała się od policjantów iż miała rzekomo ganiać te dzieci z nożem , co było nieprawdą . Następnie w obecności policjantów doszło do kłótni pomiędzy nią a jedną z matek tych dzieci . Po pewnym czasie gdy wróciła do domu do drzwi jej mieszkania zapukały 2 kobiety które na początku oświadczyły że chcą się pogodzić by nie dochodziło do konfliktów między ich dziećmi . Od tych kobiet czuła alkohol . Z dalszych zeznań świadka M. D. wynika iż w pewnym momencie grubsza z tych kobiet zaczęła ją wyzywać i gdy chciała zakończyć rozmowę oraz zamknąć drzwi ta kobieta pchnęła te drzwi i ona pchnięta tymi drzwiami uderzyła głową w szafkę wisząca . Następnie grubsza z tych kobiet trysnęła jej gazem w twarz , zaś druga z kobiet trzymała tylko drzwi . Świadek M. D. wskazała że po tryśnięciu gazem nic nie widziała , jednak poczuła jak robi jej się gorąco na lewym ręku i przedramieniu , którą trzymała w górze trzymając szafkę . Z dalszych zeznań świadka M. D. wynika iż w jej ocenie ta grubsza kobieta pocięła jej rękę gdy trzymała szafkę w górze . Następnie została wezwana policja i pogotowie ( k. 2-2v, k. 25v- 26 ) .

Natomiast w swoich zeznaniach na rozprawie przed Sądem pokrzywdzona M. D. opisała częściowo w sposób odmienny przebieg zdarzeń z dnia 07 marca 2015 r.. Świadek M. D. wskazała bowiem iż widziała przez okno jak na placu zabaw jej córka została zrzucona z huśtawki przez 2 chłopców i jedną dziewczynkę , którzy ją następnie zaczęli kopać , sypać piaskiem i oblewać wodą. Opisując sytuację jaka miała miejsce po interwencji policji na placu zabaw w jej mieszkaniu świadek M. D. wskazała iż po pchnięciu drzwi przez te kobiety poleciała na szafkę , a kobiety te weszły do jej mieszkania oskarżona która stała bliżej niej trysnęła je 3 razy gazem w twarz . Następnie poczuła obrażenia na rękach , a potem ponownie 2 razy została tryśnięta gazem. Świadek M. D. w swoich zeznaniach przyznała iż nie widziała czy to oskarżona O. W. pocięła jej rękę. Później te obrażenia na ręce pokazała sąsiadce S. C. , która widziała jak leci jej z ręki krew ( k. 120-123 ) .

Zeznania świadka M. D. pokrzywdzonej w niniejszej sprawie zasługują na wiarę w części w której opisała iż w dniu 07 marca 2015 r. zobaczyła przez okno swojego mieszkania jak na placu zabaw dwóch chłopaków w wieku ok. 11 lat sypią piaskiem jej córkę K. . Na wiarę zasługuję również ta część zeznań świadka M. D. w których opisała jak przebiegała interwencja policji która miała miejsce tego dnia na placu zabaw na ul. (...) . Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka M. D. odnośnie faktu iż w dniu 07 marca 2015 r. gdy otworzyła drzwi do mieszkania oskarżonej O. W. i I. O. te będąc pod wpływem alkoholu w pewnym momencie zaczęły wyzywać ją słowami wulgarnymi , a następnie gdy chciała zamknąć drzwi oskarżona O. W. pchnęła drzwi które uderzyły w nią w wyniku czego uderzyła głową w szafkę oraz użyła wobec niej gazu tryskając jej w twarz . W tym zakresie zeznania świadka M. D. są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonej O. W. ( k. 56 i k. 118-120 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz zeznaniami świadków . M. C. ( k. 22-23 i k. 133-134 ) , S. C. ( k. 27v i k. 175 ) oraz opiniami biegłego M. R. ( k. 20 i k. 184-185 ) .

Nie zasługuje na wiarę natomiast pozostała część zeznań świadka M. D. zwłaszcza w zakresie jakim opisała w swoich zeznaniach iż po ty jak oskarżona O. W. trysnęła jej w twarz gazem pocięła jej lewą rękę ostrym narzędziem . Na wiarę nie zasługują również zeznania świadka M. D. w których na rozprawie przed Sądem stwierdziła iż w dniu 07 marca 2015 r. widziała przez okno jak na placu zabaw jej córka została zrzucona z huśtawki przez 2 chłopców i jedną dziewczynkę , którzy ją następnie zaczęli kopać , sypać piaskiem i oblewać wodą. W tym zakresie zeznania świadka M. D. są niejasne , wewnętrznie sprzeczne , nie logiczne oraz są skierowane na obciążenie O. W.. Należy wskazać iż w postępowaniu przygotowawczym świadek M. D. wskazała iż w dniu 07 marca 2015 r. zobaczyła przez okno jak na placu zabaw dwóch chłopaków w wieku ok. 11 lat sypią piaskiem jej córkę K. ( k. 2-2v ) . Tym samym świadek M. D. przesłuchana bezpośrednio po zdarzeniu nic nie mówiła na temat że jej córka była przez te dzieci ściągnięta z huśtawki i kopana . Należy wskazać iż z zeznań świadka A. G. wynika iż podczas tej interwencji w dniu 07 marca 2015 r. na placu zabaw przy ul. (...) pokrzywdzona M. D. w rozmowie z nią oświadczyła że to ona jest poszkodowaną w tej sytuacji , gdyż to jej dziecku dokuczają wszystkie dzieci i dyskryminują je . Świadek A. G. wskazała również iż podczas interwencji udało się ustalić że pokrzywdzona M. D. tylko krzyczała na dzieci i nie ustalono by któremuś dziecku coś się stało ( k. 19 i k. 133 ). Tym samym z zeznań świadka A. G. nie wynika by pokrzywdzona M. D. podczas tej interwencji informowała ją iż jej córka została zrzucona z huśtawki przez 2 chłopców i jedną dziewczynkę , którzy ją następnie zaczęli kopać .

Natomiast jeżeli o zeznania świadka M. D. w których stwierdziła iż po ty jak oskarżona O. W. trysnęła jej w twarz gazem pocięła jej lewą rękę ostrym narzędziem to należy zauważyć iż w swoich zeznaniach na rozprawie przed Sądem świadek M. D. przyznała że ze względu na fakt iż tryśnięto jej w twarz gazem nie widziała go spowodował obrażenia jej lewej ręki . Dodatkowo należy wskazać iż opinii pisemnej i uzupełniającej opinii ustnej biegłego sądowego z zakresu chirurgii M. R. wynika wprost jest mało prawdopodobne aby obrażenia jakich doznała M. D. na lewym przedramieniu powstały w sposób opisany przez pokrzywdzoną . W opinii biegłego obrażenia jakich doznała pokrzywdzona M. D. na lewym przedramieniu powstały najprawdopodobniej na skutek samouszkodzenia ( k. 20 i k. 184-185 ) .

Ponadto należy zaważyć iż świadek M. D. w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie przed Sądem wskazała iż bezpośrednio po tym zdarzeniu w jej mieszkaniu z udziałem oskarżonej O. W. te obrażenia na ręce pokazała sąsiadce S. C. , która widziała jak leci jej z ręki krew ( k. 12-123 ) . Należy wskazać iż z zeznań świadka S. C. wynika iż podczas rozmowy z nią pokrzywdzona M. D. trzymała przy twarzy ręcznik z którego ciekła woda , nie widziała jednak aby miała zakrwawioną rękę lub miała rany na rękach , nie zwróciła na to uwagi ( k. 27v i k. 175 ). Podnieść należy iż z zeznań świadka G. B. wynika iż gdy ona weszła po tym zdarzeniu do mieszkania pokrzywdzonej podczas trwania interwencji policji wyczuła zapach gazu . Pokrzywdzona M. D. , była w złym stanie psychicznym , leciała z niej krew i cała bluzkę miała we krwi ( k. 57v-58 i k. 175-176 ). Tym samym niemożliwym jest by świadek S. C. wcześniej przed wezwaniem na interwencję policji podczas rozmowy z pokrzywdzoną M. D. nie zauważyła iż ma ona rany na ręce z których leci jej krew i ma zakrwawioną bluzkę. Fakt ten potwierdza wnioski zawarte w opiniach biegłego sądowego z zakresu chirurgii M. R. iż jest mało prawdopodobne aby obrażenia jakich doznała M. D. na lewym przedramieniu powstały w sposób opisany przez pokrzywdzoną i obrażenia te powstały najprawdopodobniej na skutek samouszkodzenia ( k. 20 i k. 184-185 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka M. D. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał pełną wiarę opinii pisemnej biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. z dnia 08 marca 2015 r. ( k. 20 ) i uzupełniającej opinii ustnej złożonej przez biegłego na rozprawie przed Sądem w dniu 08 listopada 2016 r. jak jako jasnym , dokładnym i fachowym . Opinie te zostały sporządzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej dysponującego fachową wiedzą z zakresu obrażeń ciała. Z opinii tych wynika iż w wyniku zdarzenia z dnia 07 marca 2015 r. pokrzywdzona M. D. doznała obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu powłok głowy oraz głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego od długości od 11 cm do 15 cm , szerokości 1-2 mm , układających się równolegle. Obrażenia jakich doznała M. D. stanowią naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 k.k. . W opinii biegłego jest mało prawdopodobne aby obrażenia jakich doznała M. D. na lewym przedramieniu powstały w sposób opisany przez pokrzywdzoną . W opinii biegłego obrażenia jakich doznała pokrzywdzona M. D. na lewym przedramieniu powstały najprawdopodobniej na skutek samouszkodzenia ( k. 20 ) . W uzupełniającej opinii ustnej złożonej na rozprawie w dniu 08 listopada 2016 r. biegły M. R. wyjaśnił dlaczego w jego ocenie obrażenia jakich doznała pokrzywdzona M. D. na lewym przedramieniu postały najprawdopodobniej na skutek samouszkodzenia oraz wskazał iż obrażenia pokrzywdzonej M. D. w postaci powierzchownego urazu powłok głowy stanowią naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 k.k. ( k. 184-185 ) .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżona O. W. w ramach zarzucanego jej czynu została uzna za winną tego że w dniu 07 marca 2015 r. w L. woj. (...) poprzez użycie w stosunku do pokrzywdzonej M. D. gazu o nieustalonym działaniu i nazwie polegające na spryskaniu jej twarzy a następnie popchnięcie pokrzywdzonej M. D. spowodowała u niej obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonej M. D. trwający nie dłużej niż 7 dni to jest popełnienia czynu z art. 157 § 2 k.k. .

Przepis art. 157 § 2 k.k. stanowi , iż karze podlega kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni . W treści art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. . Kodeks dzieli te „inne” naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia „dłużej niż 7 dni” i „nie dłużej niż 7 dni”. Można więc na tej podstawie wyróżnić, obok ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o którym jest mowa w art. 156 k.k. , średni uszczerbek na zdrowiu, trwający dłużej niż 7 dni ( art. 157 § 1 k.k. ) oraz lekki uszczerbek na zdrowiu, trwający nie dłużej niż 7 dni. Podział uszczerbków na zdrowiu w art. 157 na średnie i lekkie odgrywa rolę przy kwalifikacji typów popełnionych umyślnie. W przypadku nieumyślnego spowodowania uszczerbku na zdrowiu sprawca realizuje znamiona typu z art. 157 § 3 k.k. bez względu na to, czy uszczerbek ten miał charakter średni lub lekki. Podział ten odgrywać będzie rolę także w przypadku nieumyślnego spowodowania uszczerbku, przy określeniu trybu ścigania. Przedmiot ochrony w przypadku przestępstw określonych w art. 157 § 1-3 k.k. jest zdrowie . Przestępstwa określone w art. 157 § 1-3 k.k. , popełnione w formie działania, mają charakter powszechny, tzn. mogą być popełnione przez każdego. Z uwagi na to, że są to przestępstwa skutkowe, w formie zaniechania mają charakter indywidualny - mogą być popełnione tylko przez osobę, na której ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia nastąpienia uszczerbku na zdrowiu. Skutek określony w art. 157 § 2 k.k. oddziela od skutku charakteryzującego typ czynu zabronionego opisanego w art. 157 § 1 k.k. okres trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia nie dłużej niż 7 dni. Dla określenia tego skutku istotna jest też granica „minimalna” , odróżniająca to przestępstwo od naruszenia nietykalności cielesnej określonego w art. 217 § 1 k.k. . Przepis art. 157 § 2 k.k. wymaga naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. Pozostawienie na ciele nieznacznych śladów, będących wynikiem na przykład uderzenia, nie będzie spełniało warunków koniecznych do stwierdzenia skutku, o którym jest mowa w tym przepisie ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 1973 r. Rw 872/73, OSNKW 1973, nr 12, poz. 173). Przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym.

W powyższej sprawie w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu niewątpliwym jest iż swoim zachowaniem oskarżona O. W. wypełnił tylko wszystkie znamiona czynu z art. 157 § 2 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku , albowiem w dniu 07 marca 2015 r. w L. woj. (...) poprzez użycie w stosunku do pokrzywdzonej M. D. gazu o nieustalonym działaniu i nazwie polegające na spryskaniu jej twarzy a następnie popchnięcie pokrzywdzonej M. D. spowodowała u pokrzywdzonej M. D. obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonej M. D. trwający nie dłużej niż 7 dni. Działanie oskarżonej O. W. polegało na tym iż gdy pokrzywdzona M. D. chciała zakończyć rozmowę i zamknąć drzwi oskarżona O. W. włożyła nogę między drzwi a futrynę by uniemożliwić ich zamkniecie przez pokrzywdzoną M. D. . Następnie oskarżona O. W. popchnęła drzwi które usiłowała zamknąć M. D. i jednocześnie trysnęła ją gazem . W wyniku czego pokrzywdzona M. D. uderzona drzwiami ( które otwierały się do środka mieszkania ) pchniętymi przez oskarżoną O. W. uderzyła głową w wiszącą na przedpokoju szafkę . Następnie oskarżoną O. W. weszła do mieszkania pokrzywdzonej M. D. i ponownie użyła wobec pokrzywdzonej gazu tryskając nim jej w twarz. W wyniku tego zdarzenia oskarżona O. W. spowodowała u pokrzywdzonej M. D. obrażenia ciała w postaci powierzchniowego urazu powłoki głowy powodując naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia pokrzywdzonej M. D. trwający nie dłużej niż 7 dni. Należy wskazać iż z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. wynika iż w wyniku zdarzenia z dnia 07 marca 2015 r. pokrzywdzona M. D. doznała obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu powłok głowy oraz głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego od długości od 11 cm do 15 cm , szerokości 1-2 mm , układających się równolegle. Obrażenia jakich doznała M. D. stanowią naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 k.k. . W opinii biegłego jest mało prawdopodobne aby obrażenia jakich doznała M. D. na lewym przedramieniu powstały w sposób opisany przez pokrzywdzoną . W opinii biegłego obrażenia jakich doznała pokrzywdzona M. D. na lewym przedramieniu powstały najprawdopodobniej na skutek samouszkodzenia ( k. 20 i k. 184-185 ) . W uzupełniającej opinii ustnej złożonej na rozprawie w dniu 08 listopada 2016 r. biegły M. R. dodatkowo wskazał iż obrażenia pokrzywdzonej M. D. w postaci powierzchownego urazu powłok głowy stanowią naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 k.k. ( k. 184-185 ). Fakt iż w wyniku tego zdarzenia pokrzywdzona M. D. wyniku działania oskarżonej O. W. odniosła jedynie obrażenia w postaci powierzchownego urazu powłok głowy ponadto wynika wprost z zeznań świadków: M. D. ( k. 2-2v, k. 25v-26 i k. 120-123 ) i S. C. ( k. 27v i k. 175 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę. Ponadto należy wskazać iż oskarżona O. W. z wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przed Sądem stwierdzała iż podczas przedmiotowego zdarzenia zablokowała nogę drzwi mieszkania by pokrzywdzona nie mogła ich zamknąć iż użyła wobec pokrzywdzonej M. D. gazem ( k. 118-120 ) .

Należy dodatkowo wskazać iż zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej M. R. ( k. 20 i k. 184-185 ) , zeznań świadka S. C. ( k. 27v i k. 175 ) i wyjaśnień oskarżonej O. W. ( k. 118-120 ) z przyczyn wskazanych wyżej - nie pozwala na przyjęcie iż to oskarżona O. W. w dniu 07 marca 2015 r. spowodowała u M. D. obrażenia ciała w postaci głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego od długości od 11 cm do 15 cm , szerokości 1-2 mm , układających się równolegle. Dlatego Sąd rozstrzygnął wszelkie zachodzące wątpliwości w tej sprawie dotyczące spowodowania w dniu 05 marca 2015 r. u pokrzywdzonej M. D. obrażeń ciała w postaci głębokich linijnych zadrapań na powierzchni dłoniowej przedramienia lewego od długości od 11 cm do 15 cm , szerokości 1-2 mm , układających się równolegle na podstawie art. 5 § 2 k.p.k. na korzyść oskarżonej O. W. i wyeliminował z opisu czyni zawartego w pkt. 1 wyroku że to oskarżona spowodowała te obrażenia u pokrzywdzonej M. D. .

Tym samym okoliczności sprawy i wina oskarżonej O. W. odnośnie popełnienia przez niego czynu z art. 157 § 2 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku nie budzą wątpliwości .

Wymierzając oskarżonej O. W. karę za czyn opisany w pkt. 1 wyroku stanowiący przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra jakim jest zdrowie ludzkie oraz pobudki i motyw działania oskarżonej .

Jako okoliczność łagodząca wobec oskarżonej O. W. Sąd uznał fakt iż oskarżona nie była dotychczas karana ( k. 156 ) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonej O. W. za czyn opisany w pkt. 1 zarzutów stanowiący przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 40 ( czterdziestu ) godzin miesięcznie.

Orzeczona wobec oskarżonej O. W. karę ograniczenia wolności w wymiarze 10 ( dziesięciu ) miesięcy, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 40 ( czterdziestu ) godzin miesięcznie spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynów . Winna spełnić wobec oskarżonej O. W. funkcję wychowawczą i powstrzymać ją w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawcy .

Na podstawie art. 41a § 1 k.k. wobec skazania za czyn opisany w pkt. 1 wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonej O. W. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej M. D. na odległość 100 m przez okres 5 ( pięciu ) lat . Orzeczenie tego obowiązku spełnia więc wobec oskarżonej O. W. cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegnie popełnieniu przez nią podobnych przestępstw w przyszłości.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zasądził od oskarżonej O. W. na rzecz pokrzywdzonej M. D. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 5000 ( pięć tysięcy ) złotych . Sąd uznał iż to kwota adekwatna biorąc pod uwagę rodzaj krzywd doznanych przez pokrzywdzoną M. D. i odniesionych przez nią obrażeń ciała w wyniku tego zdarzenia oraz skutki jakie to zdarzenia spowodowało dla zdrowia pokrzywdzonej M. D. wynikające z przedstawionej przez nią dokumentacji medycznej ( k. 148-149 ) .

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata J. G. kwotę 531,36 zł ( pięćset trzydzieści jeden złotych trzydzieści sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżycielkę posiłkową M. D. pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżoną O. W. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąco pod uwagę jej obecne dochody .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.