Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

sporządzone w ograniczonym zakresie ( art. 424§3kpk) .

B. B. (1) syn W. i A. z domu R. ur. (...) w R. w dniu 4 czerwca 2015 roku w miejscowości K. na drodze publicznej ul. (...) poruszał się jako kierujący samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony od początku przyznawał się do zarzutu i złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze.

Oskarżony był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 27 lutego 2014 roku w sprawie II K 570/13 na karę 7 miesięcy ograniczenia wolności za czyn z art. 291§1kk.

Zgodnie z art. 115§ 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila lub 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartości.

Oskarżony B. B. (1) prowadząc w dniu 4 czerwca 2015 roku na odcinku drogi publicznej w miejscowości K. samochód osobowy znajdował się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia 0,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Tym samym wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 1 kk. Sąd miał na uwadze, iż wyniki badań oskarżonego urządzeniem pomiarowym ( alkometr i alkosensor) nie były kwestionowane przez strony procesu , nadto badany swobodnie i bez żadnych zastrzeżeń podpisał oba zawarte w aktach sprawy protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniami elektronicznymi, nie wnosił żadnych zastrzeżeń , nie żądał ponownego badania tymi urządzeniami, ani badania krwi.

Pomiędzy datą popełnienia przestępstwa a datą orzekania w sprawie nastąpiła zmiana ustawy kodeks karny , kodeks postępowania karnego i inne . Sąd powołał w podstawie skazania, a następnie w dyspozycji pozostałych przepisów w kolejnych punktach wyroku art. 4§1 kk mając na uwadze zmianę przepisów kodeksu karnego pomiędzy datą popełnienia przestępstwa tj. 4 czerwca 2015 roku a datą orzekania w sprawie . Sąd wydawał wyrok po wejściu w życie z dniem 1 lipca 2015 roku ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku ( Dz. U. z 2015 r., poz. 396) zmieniającej ustawę kodeks karny, kodeks postępowania karnego oraz kodeks karny wykonawczy uznając, iż ustawa obowiązująca uprzednio była względniejsza dla sprawcy. Analizując abstrakcyjnie oba stany prawne uprzednia regulacja kodeksu karnego była korzystniejsza dla B. B. (1) gdyż przy obecnym uregulowaniu np.:

- Sąd ferując karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i orzekając dodatkowo karę grzywny może ją określić w wymiarze wyższym niż dotychczas ( podwyższono górną granicę kary grzywny ) oraz nie orzekając środka karnego Sąd ma wówczas obowiązek orzec przynajmniej jeden z obowiązków określonych w art. 72§1kk,

- w razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności grzywna orzeczona na podstawie art.71§1kk a już wykonana podlega zaliczeniu na poczet kary na mniej korzystnych warunkach itd.

Działanie oskarżonego podjęte zostało umyślnie. Oskarżony, mimo że miał obiektywną możliwość zachowania się zgodnie z treścią norm prawnych, nie zastosował się do zakazów z nich wynikających. Nie zachodziła przy tym żadna z okoliczności wyłączających bezprawność przypisanego mu czynu albo winę oskarżonego, zaś stopień społecznej szkodliwości jego zachowania jest większy niż znikomy.

Przy wyborze rodzaju i rozmiaru kary, jak również przy orzekaniu o rozmiarze środka karnego Sąd baczył, by były one adekwatne do okoliczności sprawy, zwłaszcza do stopnia naruszenia przez oskarżonego zasady trzeźwości uczestników ruchu drogowego.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd uwzględnił na jego niekorzyść:

⚫

uprzednią karalność:

⚫

znaczny stopień intoksykacji alkoholowej ( 1,5 promila),

⚫

fakt , iż zatrzymany poruszał się samochodem nie mając uprawnień ( nie posiada prawa jazdy) oraz bez wymaganych dokumentów OC , dowodu rejestracyjnego i mimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu co powodowało, iż dodatkowo starzał zagrożenie dla innych uczestników ruchu.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących w tej sprawie.

Sąd wymierzył karę i środki karne zgodne z wnioskiem o skazanie złożonym w trybie art. 335§1kpk.

Sąd uznał, iż w pełni adekwatną karą dla oskarżonego będzie wnioskowana przez niego kara pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy . Co prawda przepis art. 178 a § 1 kk przewiduje również karę grzywny albo ograniczenia wolności, jednakże Sąd uznał , że dla wychowania sprawcy, dla wyrobienia w nim respektu dla przestrzegania naruszonej przez niego normy prawno-karnej zabraniającej prowadzenia pojazdów po drogach publicznych w stanie nietrzeźwości, właściwa będzie kara pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonego Sąd uznał, że wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, będzie orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Przy czym z uwagi na fakt, iż oskarżony jest sprawcą młodocianym, był już prawomocnie skazany okres próby ustalony został na 3 lata , dodatkowo B. B. (1) został oddany pod dozór kuratora sądowego ( art. 73§2kk).

W związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności Sąd orzekł na podstawie art. 71 § 1 kk karę grzywny w ilości 80 stawek dziennych, ustalając wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Wymierzając ilość stawek dziennych grzywny orzeczonej wobec oskarżonego Sąd wziął pod uwagę stopień jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu, stopień intoksykacji alkoholowej, zaś wysokość jednej stawki dziennej zmiarkował na kwotę 10 złotych tj w dolnej granicy z uwagi na brak stałego dochodu po stronie skazanego i jego młody wiek. Oskarżony może grzywnę tą spłacać w ratach, może również wnosić o zamianę jej na prace społecznie użyteczną, spłatę grzywny można zawieszać, można ją częściowo umarzać, jednym słowem, na dalszych etapach postępowania istnieje szereg możliwości dostosowania formy odbywania kary do indywidualnych możliwości oskarżonego.

W razie skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Sąd jest zobowiązany orzec wobec sprawcy zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Dlatego na podstawie art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego wszystkich kategorii pojazdów na okres 3 lat . Jest to minimalny wymiar środka karnego orzekanego wobec sprawców czynów z art. 178a§1kk popełnionych począwszy od dnia 18 maja 2015 roku .

Sąd doszedł do przekonania , że oskarżony B. poprzez swój brak poszanowania dla podstawowych zasad bezpieczeństwa w komunikacji i brak odpowiedzialności za swoje zachowanie stanowi zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Wyłączenie na ten okres oskarżonego z możliwości prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, winno dać innym użytkownikom dróg gwarancję , że oskarżony w tym okresie nie będzie stwarzał dla nich zagrożenia. Sąd miał również na uwadze fakt, iż zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi oddziaływania na sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Na podstawie art. 49 § 2 kk Sąd orzekł ponadto wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych na rzecz na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Ten dodatkowy środek karny ma stanowić wymierny dla oskarżonego skutek jego przestępczego zachowania, a jego wymiar pozostaje w dolnej granicy wyznaczonej przez treść powołanego przepisu obowiązującego od 18 maja 2015 roku .

O kosztach Sąd orzekł jak w wyroku.

Sąd nie widzi podstaw by skazanego od nich zwalniać , gdyż mimo młodego wieku może w drodze podejmowanych prac dorywczych poczynić starania na pokrycie tych kosztów.